สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 3
เด็กวัย 1-8 ปี(โดยประมาณ) ช่วงนี้เหมือนฟองน้ำ สมองกำลังเติบโต จิตใต้สำนึกกำลังเปิดรับทุกสิ่งที่อย่างที่ได้รับ(ทุกสิ่งคือทุกสิ่งจริงๆไม่ว่าจะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัว) คนที่เกลียดหรือกลัวอะไรมากๆก็มักจะมาจากประสบการณ์ในช่วงวัยนี้อีกเช่นกัน รวมไปอุปนิสัยต่างๆไม่ว่าด้านดีหรือร้าย
ดังนั้นถ้ารับได้ว่าลูกอาจจะกลายเป็นคนเป็นคนขี้กลัวและอารมณ์รุณแรง ก็พาไปดูได้ แต่ผมแนะนำว่าเด็กช่วงนี้พยายามใส่แต่เรื่องเชิงบวกเข้าไปดีกว่าครับ เพราะอย่างที่บอกว่าเด็กช่วงอายุนี้เหมือนฟองน้ำ มีอะไรก็รับไปหมดไม่ว่าเรื่องดีหรือเรื่องร้าย พอไปดูหนังที่มีฉากน่ากลัวหรือมีความรุณแรง ถ้าโชคดีลูกคุณแยกแยะได้ก็รอดไป แต่ส่วนใหญ่มันไม่ใช่ไงครับ มันมีแต่ไปเพิ่มเรื่องน่ากลัวและเรื่องความรุณแรงใส่ไว้ในจิตใต้สำนึกที่พร้อมจะเอาไปใช้เมื่อโตขึ้นเท่านั้นเอง
ถ้าอยากพาเด็กไปดูอะไรแบบนี้ควรให้โตกว่านี้หน่อย ให้ดีก็อายุเกิน 10 ขวบ เพราะเด็กวัยนี้จะเริ่มมีการกลั่นกรองข้อมูลมากกว่าจะรับอย่างเดียวแล้ว ช่วงนี้เด็กจะช่างสงสัยและพร้อมที่จะรับฟังเหตุและผลแล้วครับ ซึ่งก็ต้องเน้นย้ำด้วยว่าคุณต้องแนะนำด้วยเหตุและผลจริงๆนะ พ่อแม่หลายคนที่รำคาญแล้วตอบหลอกๆหรือตอบส่งๆ หรือที่เลวร้ายคือตวาดกลับ ทำให้เด็กเสียคนมาเยอะแล้ว เพราะทำให้เด็กจดจำข้อมูลแบบผิดๆและปิดกั้นการเรียนรู้ของเด็ก ทำให้เด็กคิดว่าการสงสัยเป็นเรื่องผิดจนทำให้เกลียดการเรียนรู้ไปเลยก็มี ซึ่งข้อมูลพวกนี้แหละที่จะถูกนำไปใช้พัฒนาในเรื่องความรู้ความสามารถของเด็กในอนาคต
นี่ก็เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเด็กที่โตมาในครอบครัวที่อบอุ่นถึงมีแนวโน้มเป็นคนดีหรือประสบความสำเร็จมากกว่าเด็กที่ขาดความอบอุ่นหรือโตมากับทีวี เพราะเด็กที่ครอบครัวอบอุ่นจะซึมซับแต่ความรู้สึกดีๆ ทำให้คิดถึงเรื่องดีๆได้ง่าย แม้จะเจอปัญหาหนักก็ยังสามารถคิดบวกได้ เพราะว่าจิตใต้สำนึกดูดเรื่องดีๆมาเก็บไว้เยอะ
ปล.ถ้ายาวหรือนอกเรื่องก็ขออภัยครับ แต่เรื่องแบบนี้มันอ่อนไหวมากๆ ไม่อยากให้มองข้ามครับ เพราะผมก็นึกออกหลายปมแล้วที่มีผลต่อวิถีชีวิตของผมอย่างมาก ซึ่งการพยายามแก้ตอนโตมันยากครับ (ที่ผมจำได้ก็เช่นตอนเด็กๆผมเคยแซวตอนเต้นในงานวันเกิด ทำให้ผมโตมาด้วยการเป็นคนที่ขาดความมั่นใจและไม่กล้าแสดงออกอีกเลย พยายามปรับปรุงตอนโตก็พอได้ระดับนึง แต่ก็ยากมากๆ)
ดังนั้นถ้ารับได้ว่าลูกอาจจะกลายเป็นคนเป็นคนขี้กลัวและอารมณ์รุณแรง ก็พาไปดูได้ แต่ผมแนะนำว่าเด็กช่วงนี้พยายามใส่แต่เรื่องเชิงบวกเข้าไปดีกว่าครับ เพราะอย่างที่บอกว่าเด็กช่วงอายุนี้เหมือนฟองน้ำ มีอะไรก็รับไปหมดไม่ว่าเรื่องดีหรือเรื่องร้าย พอไปดูหนังที่มีฉากน่ากลัวหรือมีความรุณแรง ถ้าโชคดีลูกคุณแยกแยะได้ก็รอดไป แต่ส่วนใหญ่มันไม่ใช่ไงครับ มันมีแต่ไปเพิ่มเรื่องน่ากลัวและเรื่องความรุณแรงใส่ไว้ในจิตใต้สำนึกที่พร้อมจะเอาไปใช้เมื่อโตขึ้นเท่านั้นเอง
ถ้าอยากพาเด็กไปดูอะไรแบบนี้ควรให้โตกว่านี้หน่อย ให้ดีก็อายุเกิน 10 ขวบ เพราะเด็กวัยนี้จะเริ่มมีการกลั่นกรองข้อมูลมากกว่าจะรับอย่างเดียวแล้ว ช่วงนี้เด็กจะช่างสงสัยและพร้อมที่จะรับฟังเหตุและผลแล้วครับ ซึ่งก็ต้องเน้นย้ำด้วยว่าคุณต้องแนะนำด้วยเหตุและผลจริงๆนะ พ่อแม่หลายคนที่รำคาญแล้วตอบหลอกๆหรือตอบส่งๆ หรือที่เลวร้ายคือตวาดกลับ ทำให้เด็กเสียคนมาเยอะแล้ว เพราะทำให้เด็กจดจำข้อมูลแบบผิดๆและปิดกั้นการเรียนรู้ของเด็ก ทำให้เด็กคิดว่าการสงสัยเป็นเรื่องผิดจนทำให้เกลียดการเรียนรู้ไปเลยก็มี ซึ่งข้อมูลพวกนี้แหละที่จะถูกนำไปใช้พัฒนาในเรื่องความรู้ความสามารถของเด็กในอนาคต
นี่ก็เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเด็กที่โตมาในครอบครัวที่อบอุ่นถึงมีแนวโน้มเป็นคนดีหรือประสบความสำเร็จมากกว่าเด็กที่ขาดความอบอุ่นหรือโตมากับทีวี เพราะเด็กที่ครอบครัวอบอุ่นจะซึมซับแต่ความรู้สึกดีๆ ทำให้คิดถึงเรื่องดีๆได้ง่าย แม้จะเจอปัญหาหนักก็ยังสามารถคิดบวกได้ เพราะว่าจิตใต้สำนึกดูดเรื่องดีๆมาเก็บไว้เยอะ
ปล.ถ้ายาวหรือนอกเรื่องก็ขออภัยครับ แต่เรื่องแบบนี้มันอ่อนไหวมากๆ ไม่อยากให้มองข้ามครับ เพราะผมก็นึกออกหลายปมแล้วที่มีผลต่อวิถีชีวิตของผมอย่างมาก ซึ่งการพยายามแก้ตอนโตมันยากครับ (ที่ผมจำได้ก็เช่นตอนเด็กๆผมเคยแซวตอนเต้นในงานวันเกิด ทำให้ผมโตมาด้วยการเป็นคนที่ขาดความมั่นใจและไม่กล้าแสดงออกอีกเลย พยายามปรับปรุงตอนโตก็พอได้ระดับนึง แต่ก็ยากมากๆ)
แสดงความคิดเห็น
annabelle เด็กดูได้ไหม