“ปิดสวิตซ์”

ลูกศิษย์บางคนตั้งข้อสังเกตว่า หลวงพ่อเหมือนนักแสดงที่เลือกอารมณ์ต่าง ๆ มาใส่เป็นหัวโขนเวลาสอนธรรมะ
และท่านมีความสามารถพิเศษในการเลือกหยิบหัวโขนมาใช้ให้เหมาะในการแสดงบทบาทกับคนประเภทต่าง ๆ
เพราะฉะนั้นบุคลิกของหลวงพ่อจึงมีหลายแบบ สุดแต่ความประทับใจในหัวโขนที่แต่ละคนได้สัมผัส

เช่นคนที่ทุกข์ร้อนมาหา ก็ประทับใจกับเมตตาธรรมอันฉ่ำเย็นของหลวงพ่อ
แต่สำหรับคนที่มากด้วยทิฏฐิ เย่อหยิ่งจองหอง มาเพื่อทดสอบหรือลองของก็ได้เจอของ (ดี)
กับคนอ่อนน้อมที่มาเพื่ออรรถเพื่อธรรมจริง ๆ หลวงพ่อก็คือครูบาอาจารย์ที่เป็นกัลยาณมิตร
ลูกศิษย์คนไทยมักเห็นว่าหลวงพ่อวางเฉยน่าเกรงขาม แต่ลูกศิษย์ฝรั่งเห็นว่าหลวงพ่อยิ้มแย้มเป็นกันเองอย่างนี้เป็นต้น
เพราะฉะนั้นตัวตนที่แท้จริงของหลวงพ่อจึงยากที่จะบอกได้ว่าเป็นอย่างไร





.....ที่ห้องโถงในวัดอมราวดีประเทศอังกฤษ มีภาพวาดของหลวงพ่อยู่ภาพหนึ่งซึ่งคนส่วนมากไม่ค่อยประทับใจ
เพราะใคร ๆ  ก็ชอบเห็นหลวงพ่อยิ้มแย้มดูมีเมตตา

แต่สำหรับพระอาจารย์สุเมโธ กลับรู้สึกชอบภาพนี้มากที่สุด  ท่านบอกว่าทำให้คิดถึงสมัยอยู่ที่วัดหนองป่าพงกับหลวงพ่อ
หลายครั้งท่านสังเกตเห็นว่าบางขณะหลวงพ่อมีอาการคล้าย ๆ “ปิดสวิตซ์” เหมือนจิตหายเหลือแต่ร่าง
ภาพที่ว่านี้เป็นภาพที่หลวงพ่อดูว่างเปล่า ไม่มีอารมณ์เลย และให้ความรู้สึกลึกลับของอนัตตา
เป็นหลวงพ่อที่ไม่สวมหัวโขน มีความเป็นหลวงพ่ออย่างแท้จริง

จากหนังสือ "อุปลมณี"
เป็นหนังสือชีวประวัติ - ศีลาจารวัตร ของหลวงปู่ชา ที่ฝากไว้เป็นมรดกธรรม แก่เหล่าศิษยานุศิษย์ ทั้งบรรพชิตและคฤหัสถ์
เพื่อเป็นแนวทางในการศึกษาปฏิบัติให้ถูกต้องตรงตามหลักที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสไว้