"เมื่อคืน มันมาขย้ำพวกเราไปสามตัว น่ากลัวมากเลย"
"โจชัวมันร้องลั่น ตอนถูกมันกัดก่อนตายน่ะ"
"ลูกลิซ่าไปอยู่ไหนลูก ฮือๆๆ"
ฝูงไก่ในฟาร์ม ส่งเสียงระงมไม่เป็นศัพท์ ต่างละล่ำละลักทักทายกันถึงเหตุการณ์เมื่อคืน
"เอาละนะ" ไก่โดกอนจ่าฝูงตะโกน "สรุปว่า เมื่อคืนนี้ พวกเราตายไปสาม มี โจชัว, ลิซ่า แล้วก็ดีโก้" เสียงร้องห่มร้องไห้ดังมาจากด้านหลัง "พวกเรามีใครเห็นไหมว่ามันคือตัวอะไร"
"ตัวเฮี่ยแน่ๆเลยอ่ะ พวกมันชอบกินเราด้วย" เทต้าร้อง
"ใช่ๆๆ ถ้าไม่เฮี่ยนะ มันไม่กินพวกเราหรอก" มีรอลตะโกน
"พวกเรามันเฮี่ยจะตาย" แครอลรีบพูด จนพูดผิดพูดถูก "ข้าหมายความว่า พวกเราเกลียดเฮี่ยน่ะ"
"ยังงี้เราจะทำไงกันดี ??"
"เอางี้" ไก่โดกอนสรุป "ข้าว่าจะลองไปปรึกษาหมาดูก่อนนะ"
.
หมาไลก้า เป็นหมาที่ใกล้ชิดกับเจ้าของฟาร์มที่สุด มันคลุกคลีตีโมง ประจบประแจงเ้จ้าของเก่ง แถมชอบอ้างว่า มันคุยกับเจ้าของฟาร์มรู้เรื่อง
"อ๋อ เท่านี้ใช่ไหม" หมาพูด "เรื่องเล็ก ... สบายมาก"
ไก่โดกอนทำสีหน้างงๆ อะไรวะ ไก่ตายไปสามบอกเรื่องเล็ก
"ขยายความหน่อยได้ไหม" ไก่โดกอนพูด "เรื่องเล็กยังไง แล้วก็สบายยังไง ข้าไม่ค่อยเข้าใจ"
"แหม ไอ้ไก่โดกอน" หมาไลก้าเห่าข่ม "เอ็งนี่มันโง่จริงๆ มัวแต่เล่นยาก็แบบนี้แหละ"
"อ้าว" ไก่โดกอนอุทาน แหม ปากดีอย่างนี้ เดี๋ยวกรูส่งลูกน้องมายิงมรืงกลางสี่แยกตอนเช้ามืดซะเลย
"อย่างนี้นะ" หมาพูด "เดี๋ยวข้าจะไปบอกขี้ข้าฟาร์ม ให้มันสร้างรั้วรอบขอบชิดให้มันแข็งแรงหน่อย แล้วก็ให้มันสร้างโรงเรือนเอาไว้ให้พวกเอ็งอยู่ ดีมั้ยล่ะ"
"บอกใครนะ" ไก่โดกอนรู้สึกว่าตัวเองโง้โง่ที่ฟังหมาพูดไม่ค่อยจะรู้เรื่อง
"ขี้ข้า" ไลก้าส่ายหัวแบบหงุดหงิด "เ่อ่อ ... ข้าหมายถึง เจ้าของฟาร์มน่ะ"
"อ๋อ" ไก่เข้าใจแล้ว "ดีๆๆ .... พวกข้าจะได้ปลอดภัยขึ้น"
.
ดูเหมือนหมาจะมีพาวเวอร์อยู่มากทีเดียว ตอนบ่ายวันนั้น พวกไก่ก็เห็นขี้ข้าฟาร์มกุลีกุจอเดินตามที่หมาไลก้าเห่าบ๊งเบ๊งสั่งงาน
"เออ" ไก่แจสสี่พูด "ตะแรกข้าก็หลงคิดว่าเป็นเจ้าของซะอีก ที่แท้ก็เป็นขี้ข้า"
"นั่นสินะ" ไก่ดิงตัน รีบพูดเสียงเจื้อยแจ้ว พลางเดินพาเรือนร่างอันอุ้ยอ้ายเดินเตาะแตะออกมาโชว์ตัวบ้าง
หลายตัวเงียบ พลางมองไปที่ดิงตันโดยมิได้นัดหมาย ในสมองไก่ทั้งหลายคิดตรงกันว่า อีเจ๊นี่มันรอดไปได้ไงวะ เมื่อคืนอีเจ๊มันน่าโดนงาบไปกินมากที่สุดแล้ว เผื่อว่าตัวเดียวก็อิ่ม พรรคพวกสามตัวนั่นก็จะได้ไม่เดือดร้อน
"โฮ่งๆๆ" หมาไลก้าพูด แต่คนได้ยินเป็นเสียงเห่าธรรมดา "ตรงนี้นะ ไอ้ขี้ข้า ทำรั้วให้มันดี เข้าใจไหม" คนพยักหน้าหงึกหงักรับคำพอดี เพราะว่าดูเองก็รู้ ตรงรอยโหว่นี้เป็นช่องทางให้สัตว์ร้ายย่องมากินไก่ของตนไปเมื่อคืน แล้วหมาไลก้าก็วิ่งไปหยุดตรงเนินแล้วเห่าเสียงดัง "พวกไก่มันอยากได้โรงเรือนตรงนี้ด้วย ทำให้มันปลอดภัยหน่อยได้ไหม ไอ้ขี้ข้า"
จริงๆแล้ว คนไม่ได้สนใจหมาเลยด้วยซ้ำ แต่เขาก็ตัดสินใจว่าจะทำโรงนอนให้ไก่ตรงเนินนี้เช่นกัน เผื่อว่าฝนตก น้ำจะได้ไม่นองพื้น
ผลก็คือ ไก่ทุกตัวร้องฮือฮา เมื่อเห็นว่า ขี้ข้าได้ทำตามความต้องการของพวกตน รั้วถูกซ่อม โรงเรือนถูกสร้าง ไลก้าเห่าร้อง วิ่งอวดไปมา "โฮ่งๆๆ เห็นมั้ยล่ะ พวกแกถ้ามีปัญหาอะไรก็บอกข้ามา เดี๋ยวจะเรียกไอ้ขี้ข้ามาจัดการให้"
"โรงเรือนติดแอร์ได้หรือเปล่า" ไก่ฟรุ้งฟริ้งตะโกนถาม ก่อนที่จะวิ่งหนีหมาไลก้าตามไล่กัดแทบไม่ทัน
"พ่องมรืงสิ" หมาเห่า "ดัดจริตจะติดแอร์"
.
ฝูงไก่อยู่ต่อมาอย่างมีความสุข ไม่มีสัตว์ร้ายมาแพ้วพานใดๆอีก จน 3 เดือนต่อมา มีรถกระบะคร่ำคร่าคันหนึ่ง ได้มาจอดเทียบตรงโรงเรือน มีกรงสุ่มอยู่หลายใบวางเรียงอยู่ที่กระบะ
"ไก่เที่ยวนี้ ดูดีนะ แต่ละตัวดูสมบูรณ์ดีนี่" พ่อค้าลงมาจากรถกระบะ ทักทายเจ้าของฟาร์ม
"ได้ราคาดีไหมครับ" เจ้าของฟาร์มถาม
"ราคาตลาดกำลังขึ้น ถือว่าคุณขายได้จังหวะดีเลย" พ่อค้าตอบ
"ก็ดี ผมจะได้เอาทุนไปซื้อรุ่นใหม่มาเลี้ยงต่อ"
พวกไก่ๆ ไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อน พลางถามกันเองว่าเกิดอะไรขึ้น
"โฮ่งๆๆ" หมาเห่า "ขี้ข้าเค้าจะพาพวกแกไปเที่ยวโว้ย"
"ฮ้า" ไก่โดกอนร้อง "จริงเรอะ แหม ดีจังเลย เอ้า พวกเรารีบๆเดินออกมาขึ้นรถกันเร็วเร้วววว"
"แหม !" พ่อค้าร้อง หลังจากเห็นฝูงไก่เดินขบวนไปที่รถกระบะ "คุณทำได้ไง รุ่นนี้ผมไม่ต้องเหนื่อยไล่จับเข้ากรงเลยนะ"
"ไม่รู้สิ" เจ้าของฟาร์มก็ดูจะงงๆเช่นกัน
หลังจากจ่ายเงินกันเรียบร้อย พ่อค้าก็ขับรถกระบะออก เพื่อพาไก่ทั้งฝูง "ไปเที่ยว" แบบตั๋วเที่ยวเดียว
"เกิดเป็นไก่นี่ดีจังเลยนะ" ไก่ดิงตันพูด "กินก็อิ่ม มีขี้ข้าดูแลอย่างดี แล้วนี่ก็ยังได้มาเที่ยวอีก" พลางหันไปถามไก่โดกอน "เค้าจะพาเราไปเที่ยวที่ไหนกันน่ะ"
ไก่โดกอนไม่ได้ตอบอะไร ตัวมันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
ฟาร์มไก่
"โจชัวมันร้องลั่น ตอนถูกมันกัดก่อนตายน่ะ"
"ลูกลิซ่าไปอยู่ไหนลูก ฮือๆๆ"
ฝูงไก่ในฟาร์ม ส่งเสียงระงมไม่เป็นศัพท์ ต่างละล่ำละลักทักทายกันถึงเหตุการณ์เมื่อคืน
"เอาละนะ" ไก่โดกอนจ่าฝูงตะโกน "สรุปว่า เมื่อคืนนี้ พวกเราตายไปสาม มี โจชัว, ลิซ่า แล้วก็ดีโก้" เสียงร้องห่มร้องไห้ดังมาจากด้านหลัง "พวกเรามีใครเห็นไหมว่ามันคือตัวอะไร"
"ตัวเฮี่ยแน่ๆเลยอ่ะ พวกมันชอบกินเราด้วย" เทต้าร้อง
"ใช่ๆๆ ถ้าไม่เฮี่ยนะ มันไม่กินพวกเราหรอก" มีรอลตะโกน
"พวกเรามันเฮี่ยจะตาย" แครอลรีบพูด จนพูดผิดพูดถูก "ข้าหมายความว่า พวกเราเกลียดเฮี่ยน่ะ"
"ยังงี้เราจะทำไงกันดี ??"
"เอางี้" ไก่โดกอนสรุป "ข้าว่าจะลองไปปรึกษาหมาดูก่อนนะ"
.
หมาไลก้า เป็นหมาที่ใกล้ชิดกับเจ้าของฟาร์มที่สุด มันคลุกคลีตีโมง ประจบประแจงเ้จ้าของเก่ง แถมชอบอ้างว่า มันคุยกับเจ้าของฟาร์มรู้เรื่อง
"อ๋อ เท่านี้ใช่ไหม" หมาพูด "เรื่องเล็ก ... สบายมาก"
ไก่โดกอนทำสีหน้างงๆ อะไรวะ ไก่ตายไปสามบอกเรื่องเล็ก
"ขยายความหน่อยได้ไหม" ไก่โดกอนพูด "เรื่องเล็กยังไง แล้วก็สบายยังไง ข้าไม่ค่อยเข้าใจ"
"แหม ไอ้ไก่โดกอน" หมาไลก้าเห่าข่ม "เอ็งนี่มันโง่จริงๆ มัวแต่เล่นยาก็แบบนี้แหละ"
"อ้าว" ไก่โดกอนอุทาน แหม ปากดีอย่างนี้ เดี๋ยวกรูส่งลูกน้องมายิงมรืงกลางสี่แยกตอนเช้ามืดซะเลย
"อย่างนี้นะ" หมาพูด "เดี๋ยวข้าจะไปบอกขี้ข้าฟาร์ม ให้มันสร้างรั้วรอบขอบชิดให้มันแข็งแรงหน่อย แล้วก็ให้มันสร้างโรงเรือนเอาไว้ให้พวกเอ็งอยู่ ดีมั้ยล่ะ"
"บอกใครนะ" ไก่โดกอนรู้สึกว่าตัวเองโง้โง่ที่ฟังหมาพูดไม่ค่อยจะรู้เรื่อง
"ขี้ข้า" ไลก้าส่ายหัวแบบหงุดหงิด "เ่อ่อ ... ข้าหมายถึง เจ้าของฟาร์มน่ะ"
"อ๋อ" ไก่เข้าใจแล้ว "ดีๆๆ .... พวกข้าจะได้ปลอดภัยขึ้น"
.
ดูเหมือนหมาจะมีพาวเวอร์อยู่มากทีเดียว ตอนบ่ายวันนั้น พวกไก่ก็เห็นขี้ข้าฟาร์มกุลีกุจอเดินตามที่หมาไลก้าเห่าบ๊งเบ๊งสั่งงาน
"เออ" ไก่แจสสี่พูด "ตะแรกข้าก็หลงคิดว่าเป็นเจ้าของซะอีก ที่แท้ก็เป็นขี้ข้า"
"นั่นสินะ" ไก่ดิงตัน รีบพูดเสียงเจื้อยแจ้ว พลางเดินพาเรือนร่างอันอุ้ยอ้ายเดินเตาะแตะออกมาโชว์ตัวบ้าง
หลายตัวเงียบ พลางมองไปที่ดิงตันโดยมิได้นัดหมาย ในสมองไก่ทั้งหลายคิดตรงกันว่า อีเจ๊นี่มันรอดไปได้ไงวะ เมื่อคืนอีเจ๊มันน่าโดนงาบไปกินมากที่สุดแล้ว เผื่อว่าตัวเดียวก็อิ่ม พรรคพวกสามตัวนั่นก็จะได้ไม่เดือดร้อน
"โฮ่งๆๆ" หมาไลก้าพูด แต่คนได้ยินเป็นเสียงเห่าธรรมดา "ตรงนี้นะ ไอ้ขี้ข้า ทำรั้วให้มันดี เข้าใจไหม" คนพยักหน้าหงึกหงักรับคำพอดี เพราะว่าดูเองก็รู้ ตรงรอยโหว่นี้เป็นช่องทางให้สัตว์ร้ายย่องมากินไก่ของตนไปเมื่อคืน แล้วหมาไลก้าก็วิ่งไปหยุดตรงเนินแล้วเห่าเสียงดัง "พวกไก่มันอยากได้โรงเรือนตรงนี้ด้วย ทำให้มันปลอดภัยหน่อยได้ไหม ไอ้ขี้ข้า"
จริงๆแล้ว คนไม่ได้สนใจหมาเลยด้วยซ้ำ แต่เขาก็ตัดสินใจว่าจะทำโรงนอนให้ไก่ตรงเนินนี้เช่นกัน เผื่อว่าฝนตก น้ำจะได้ไม่นองพื้น
ผลก็คือ ไก่ทุกตัวร้องฮือฮา เมื่อเห็นว่า ขี้ข้าได้ทำตามความต้องการของพวกตน รั้วถูกซ่อม โรงเรือนถูกสร้าง ไลก้าเห่าร้อง วิ่งอวดไปมา "โฮ่งๆๆ เห็นมั้ยล่ะ พวกแกถ้ามีปัญหาอะไรก็บอกข้ามา เดี๋ยวจะเรียกไอ้ขี้ข้ามาจัดการให้"
"โรงเรือนติดแอร์ได้หรือเปล่า" ไก่ฟรุ้งฟริ้งตะโกนถาม ก่อนที่จะวิ่งหนีหมาไลก้าตามไล่กัดแทบไม่ทัน
"พ่องมรืงสิ" หมาเห่า "ดัดจริตจะติดแอร์"
.
ฝูงไก่อยู่ต่อมาอย่างมีความสุข ไม่มีสัตว์ร้ายมาแพ้วพานใดๆอีก จน 3 เดือนต่อมา มีรถกระบะคร่ำคร่าคันหนึ่ง ได้มาจอดเทียบตรงโรงเรือน มีกรงสุ่มอยู่หลายใบวางเรียงอยู่ที่กระบะ
"ไก่เที่ยวนี้ ดูดีนะ แต่ละตัวดูสมบูรณ์ดีนี่" พ่อค้าลงมาจากรถกระบะ ทักทายเจ้าของฟาร์ม
"ได้ราคาดีไหมครับ" เจ้าของฟาร์มถาม
"ราคาตลาดกำลังขึ้น ถือว่าคุณขายได้จังหวะดีเลย" พ่อค้าตอบ
"ก็ดี ผมจะได้เอาทุนไปซื้อรุ่นใหม่มาเลี้ยงต่อ"
พวกไก่ๆ ไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อน พลางถามกันเองว่าเกิดอะไรขึ้น
"โฮ่งๆๆ" หมาเห่า "ขี้ข้าเค้าจะพาพวกแกไปเที่ยวโว้ย"
"ฮ้า" ไก่โดกอนร้อง "จริงเรอะ แหม ดีจังเลย เอ้า พวกเรารีบๆเดินออกมาขึ้นรถกันเร็วเร้วววว"
"แหม !" พ่อค้าร้อง หลังจากเห็นฝูงไก่เดินขบวนไปที่รถกระบะ "คุณทำได้ไง รุ่นนี้ผมไม่ต้องเหนื่อยไล่จับเข้ากรงเลยนะ"
"ไม่รู้สิ" เจ้าของฟาร์มก็ดูจะงงๆเช่นกัน
หลังจากจ่ายเงินกันเรียบร้อย พ่อค้าก็ขับรถกระบะออก เพื่อพาไก่ทั้งฝูง "ไปเที่ยว" แบบตั๋วเที่ยวเดียว
"เกิดเป็นไก่นี่ดีจังเลยนะ" ไก่ดิงตันพูด "กินก็อิ่ม มีขี้ข้าดูแลอย่างดี แล้วนี่ก็ยังได้มาเที่ยวอีก" พลางหันไปถามไก่โดกอน "เค้าจะพาเราไปเที่ยวที่ไหนกันน่ะ"
ไก่โดกอนไม่ได้ตอบอะไร ตัวมันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน