ทำไมผู้ชายบางคน ถึงได้แสดงกริยาต่ำๆและพูดจาหยาบคายกับเราแทบจะทันที ที่รู้ว่าเราชอบผู้หญิงด้วยกันค่ะ?
เราขอบอกก่อนว่า เรามีแฟนเป็นผู้หญิงค่ะ แฟนเราแก่กว่าเรายี่สิบกว่าปี เราคบกับแฟนมาได้ปีนี้จะเข้าปีที่สี่ แล้วด้วยความ
ที่เรากับแฟนเป็นผู้หญิงด้วยกันทั้งคู่(เลส)และอายุระหว่างเราก็ห่างกันค่อนข้างมาก ทำให้เวลาที่เราไปไหนด้วยกัน คนภายนอก ทั่วไปมักจะมองว่าเราเป็นแม่ลูกกัน แล้วอีกอย่างเรากับแฟนก็คบกันแบบเงียบๆไม่ได้เปิดเผยโฉงฉางให้ชาวโลกรู้ว่าเราเป็นอะไรกัน จะมีก็แต่เพื่อนสนิทของทั้งสองฝ่ายเท่านั้นที่รู้คะ
แล้วเรื่องของเรื่องก็มีอยู่ว่า มีเพื่อนผู้ชายที่ทำงานของเราเขามาแสดงทีท่าว่าชอบเรา(อันนี้เราไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า?)
คือเขาชอบซื้อแซนวิสมาฝากเราทุกเช้า จนเราเกรงใจเขาจนต้องควักเงินค่าแซนวิสให้เขาทุกวัน เขาก็ไม่รับจนเราต้องบอกว่าเราฝากซื้อแซนวิสของพรุ่งนี้เขาถึงยอมรับเงินเรา(ทั้งๆที่เราไม่ได้นึกพิศวาสอยากกินแซนวิสเลยสักนิดแต่เราเป็นประเภทไม่ชอบรับของของใครฟรี) เขาชอบชวนเราไปกินข้าวเย็นด้วยบ่อยๆแต่เราก็ไม่ค่อยไปหรอกคะถ้าไปก็จะเอาพี่ๆที่ทำงานไปด้วย บริษัทเราทุกสิ้นเดือนจะมีสังสรรค์ เขาก็ชอบเสนอตัวไปส่งเราที่บ้าน หลังเลิกงานซึ่งแน่นอนคะเราเซย์โนตลอด และเท่าที่เรารู้จักผู้ชายคนนี้มา เราว่าเขาเป็นผู้ชายที่สุภาพมากคะ พูดเพราะมีอะไรก็ครับ ครับตลอดไม่เคยหลวมเลย
แล้วมีอยู่วันนึงอยู่เขาก็เดินเขามาถามว่าเรามีแฟนหรือยัง เราก็ไม่ได้ตอบอะไรเขาหรอกคะได้เเค่ยิ้มแล้วถามเขาว่าเขาอยากจะรู้ไปทำไม พอเขาได้ฟังคำถามเราเขาเหมือนจะอายมั่งคะ(อันนี้เราคิดเอง)เขาก็เลยเปลี่ยนเรื่องพูด ไอ้เราก็ดีใจคะที่ไม่ต้องตอบคำถามนี้ของเขา คือไม่ใช่จะโกหกเขาหรืออะไรหรอกนะคะแต่บางทีมันก็ไม่อยากเปิดเผยมากอ่าคะ. อีกอย่างเราไม่ชอบเป็นขี้ปากชาวบ้านด้วยคะ.
แล้วหลังจากวันที่เขาเดินมาถามเรื่องเรามีแฟนยังประมาณสองสามวัน อยู่ๆผู้ชายคนนี้ก็เดินเขามาหาเราด้วยสีหน้าเหมือนว่าโกรธเรามาก แล้วเขาก็พูดใส่หน้าเราว่า"พวกวิปริต "แล้วก็เดินหนีไปเฉยๆ เลยแล้วด้วยความที่เสียงเขาค่อนข้างดัง เพื่อนๆพี่ๆที่ทำงานด้วยกันก็ได้ยินแทบจะทั้งหมดห้อง ทุกคนจ้องสายตามาที่เราเป็นตาเดียวเหมือนจะถามว่ามีเรื่องไรกัน ซึ่งเราตอนนั้นงงมากคะว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น แล้วพอเราเปิดเมล์ที่ทำงานเราขึ้นมาก็มีข้อความจากผู้ชายคนนั้นเข้ามา ว่า"พวกวิปริต เอ็นดีๆมีไม่ชอบสงสัยนิ้วเย็นๆคงจะถึงใจมากสินะ ยังไงถ้าเปลี่ยวกระสันอยากได้เอ็นติดต่อมานะแล้วพี่จะทำให้ลืมนิ้วเย็นๆ" เราบอกเลยว่าอึ้งมากไม่คิดว่าจะได้รับข้อความแบบนี้จากพวกที่ดูดีสุภาพ แค่นั้นยังไม่พอคะยังมีภาพไอ้จ้อนของผู้ชายแล้วก็นิ้วกลางของทอมคนนึงตัดแปะเปรียบเทียบซ้ายขวามาให้เราอีกตะหาก บอกเลยว่ามันทุเรศมากแล้วอะไรก็ไม่ทุเรศไปกว่าสายตาของผชทั้งบริษัทมองเราเหมือนตัวประหลาด บางคนที่สนิทหน่อยก็เขามาแซวเลยว่า "ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก" แต่นั้นมันก็ไม่มากเกินไปเท่าที่ผู้ชายคนนี้ทำอย่างน้อยพวกพี่ๆคนอื่นก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าเขาดูถูกเราเขาอาจจะเเค่แซวเล่นๆขำๆซึ่งเราก็พอทำใจยอมรับได้
แต่ผู้ชายคนนี้ทำเหมือนกับเราเป็นผู้ร้ายนักโทษประหารไม่ก็คนติดเชื้อโรคร้ายเเรงที่ต้องได้รับการรักษาด่วน ด้วยไอ้จ่อนของผู้ชาย บอกเลยความรู้สึกนี้แมร่งโครตแย่
กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่เราลงทุนสมัครพันทิปเพื่อปรึกษาปัญหา เรารู้สึกเครียดมากเลย ไม่รู้จะรับมือยังไงกับผู้ชายคนนี้ที่นับวันยิ่งแสดงความหยาบคายออกมาให้ ได้เห็นเราไม่ได้อายที่มีแฟนเป็นผู้หญิงและไม่ได้กลัวหากใครจะรู้ว่าเรามีรสนิยมอย่างไร แต่เราอายที่ผู้ชายคนนี้ว่าเหยียบหยาบเราเเค่เพียงเพราะเรื่องความชอบของเรา เราอยากบอกเขาเหลือเกินว่าเราไม่ได้เป็นโรคร้ายและไอ้จ้อนนั้นก็ไม่มีวันรักษาเราให้หายได้หรอกเพราะถ้าได้จริงปานนี้เราคงมีผัวไปแล้วแทนที่จะมีเมีย เราไม่รู้จะทำยังไงกะชีวิตละตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเจอใครหยาบได้เท่านี้เลย ทุกวันนี้เราแทบไม่อยากจะไปทำงานเลยให้ตายสิ
ทำผู้ชายบางคนถึงได้แสดงกริยาต่ำๆแทบจะทันทีที่รู้ว่าเราชอบผู้หญิง?
เราขอบอกก่อนว่า เรามีแฟนเป็นผู้หญิงค่ะ แฟนเราแก่กว่าเรายี่สิบกว่าปี เราคบกับแฟนมาได้ปีนี้จะเข้าปีที่สี่ แล้วด้วยความ
ที่เรากับแฟนเป็นผู้หญิงด้วยกันทั้งคู่(เลส)และอายุระหว่างเราก็ห่างกันค่อนข้างมาก ทำให้เวลาที่เราไปไหนด้วยกัน คนภายนอก ทั่วไปมักจะมองว่าเราเป็นแม่ลูกกัน แล้วอีกอย่างเรากับแฟนก็คบกันแบบเงียบๆไม่ได้เปิดเผยโฉงฉางให้ชาวโลกรู้ว่าเราเป็นอะไรกัน จะมีก็แต่เพื่อนสนิทของทั้งสองฝ่ายเท่านั้นที่รู้คะ
แล้วเรื่องของเรื่องก็มีอยู่ว่า มีเพื่อนผู้ชายที่ทำงานของเราเขามาแสดงทีท่าว่าชอบเรา(อันนี้เราไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า?)
คือเขาชอบซื้อแซนวิสมาฝากเราทุกเช้า จนเราเกรงใจเขาจนต้องควักเงินค่าแซนวิสให้เขาทุกวัน เขาก็ไม่รับจนเราต้องบอกว่าเราฝากซื้อแซนวิสของพรุ่งนี้เขาถึงยอมรับเงินเรา(ทั้งๆที่เราไม่ได้นึกพิศวาสอยากกินแซนวิสเลยสักนิดแต่เราเป็นประเภทไม่ชอบรับของของใครฟรี) เขาชอบชวนเราไปกินข้าวเย็นด้วยบ่อยๆแต่เราก็ไม่ค่อยไปหรอกคะถ้าไปก็จะเอาพี่ๆที่ทำงานไปด้วย บริษัทเราทุกสิ้นเดือนจะมีสังสรรค์ เขาก็ชอบเสนอตัวไปส่งเราที่บ้าน หลังเลิกงานซึ่งแน่นอนคะเราเซย์โนตลอด และเท่าที่เรารู้จักผู้ชายคนนี้มา เราว่าเขาเป็นผู้ชายที่สุภาพมากคะ พูดเพราะมีอะไรก็ครับ ครับตลอดไม่เคยหลวมเลย
แล้วมีอยู่วันนึงอยู่เขาก็เดินเขามาถามว่าเรามีแฟนหรือยัง เราก็ไม่ได้ตอบอะไรเขาหรอกคะได้เเค่ยิ้มแล้วถามเขาว่าเขาอยากจะรู้ไปทำไม พอเขาได้ฟังคำถามเราเขาเหมือนจะอายมั่งคะ(อันนี้เราคิดเอง)เขาก็เลยเปลี่ยนเรื่องพูด ไอ้เราก็ดีใจคะที่ไม่ต้องตอบคำถามนี้ของเขา คือไม่ใช่จะโกหกเขาหรืออะไรหรอกนะคะแต่บางทีมันก็ไม่อยากเปิดเผยมากอ่าคะ. อีกอย่างเราไม่ชอบเป็นขี้ปากชาวบ้านด้วยคะ.
แล้วหลังจากวันที่เขาเดินมาถามเรื่องเรามีแฟนยังประมาณสองสามวัน อยู่ๆผู้ชายคนนี้ก็เดินเขามาหาเราด้วยสีหน้าเหมือนว่าโกรธเรามาก แล้วเขาก็พูดใส่หน้าเราว่า"พวกวิปริต "แล้วก็เดินหนีไปเฉยๆ เลยแล้วด้วยความที่เสียงเขาค่อนข้างดัง เพื่อนๆพี่ๆที่ทำงานด้วยกันก็ได้ยินแทบจะทั้งหมดห้อง ทุกคนจ้องสายตามาที่เราเป็นตาเดียวเหมือนจะถามว่ามีเรื่องไรกัน ซึ่งเราตอนนั้นงงมากคะว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น แล้วพอเราเปิดเมล์ที่ทำงานเราขึ้นมาก็มีข้อความจากผู้ชายคนนั้นเข้ามา ว่า"พวกวิปริต เอ็นดีๆมีไม่ชอบสงสัยนิ้วเย็นๆคงจะถึงใจมากสินะ ยังไงถ้าเปลี่ยวกระสันอยากได้เอ็นติดต่อมานะแล้วพี่จะทำให้ลืมนิ้วเย็นๆ" เราบอกเลยว่าอึ้งมากไม่คิดว่าจะได้รับข้อความแบบนี้จากพวกที่ดูดีสุภาพ แค่นั้นยังไม่พอคะยังมีภาพไอ้จ้อนของผู้ชายแล้วก็นิ้วกลางของทอมคนนึงตัดแปะเปรียบเทียบซ้ายขวามาให้เราอีกตะหาก บอกเลยว่ามันทุเรศมากแล้วอะไรก็ไม่ทุเรศไปกว่าสายตาของผชทั้งบริษัทมองเราเหมือนตัวประหลาด บางคนที่สนิทหน่อยก็เขามาแซวเลยว่า "ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก" แต่นั้นมันก็ไม่มากเกินไปเท่าที่ผู้ชายคนนี้ทำอย่างน้อยพวกพี่ๆคนอื่นก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าเขาดูถูกเราเขาอาจจะเเค่แซวเล่นๆขำๆซึ่งเราก็พอทำใจยอมรับได้
แต่ผู้ชายคนนี้ทำเหมือนกับเราเป็นผู้ร้ายนักโทษประหารไม่ก็คนติดเชื้อโรคร้ายเเรงที่ต้องได้รับการรักษาด่วน ด้วยไอ้จ่อนของผู้ชาย บอกเลยความรู้สึกนี้แมร่งโครตแย่
กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่เราลงทุนสมัครพันทิปเพื่อปรึกษาปัญหา เรารู้สึกเครียดมากเลย ไม่รู้จะรับมือยังไงกับผู้ชายคนนี้ที่นับวันยิ่งแสดงความหยาบคายออกมาให้ ได้เห็นเราไม่ได้อายที่มีแฟนเป็นผู้หญิงและไม่ได้กลัวหากใครจะรู้ว่าเรามีรสนิยมอย่างไร แต่เราอายที่ผู้ชายคนนี้ว่าเหยียบหยาบเราเเค่เพียงเพราะเรื่องความชอบของเรา เราอยากบอกเขาเหลือเกินว่าเราไม่ได้เป็นโรคร้ายและไอ้จ้อนนั้นก็ไม่มีวันรักษาเราให้หายได้หรอกเพราะถ้าได้จริงปานนี้เราคงมีผัวไปแล้วแทนที่จะมีเมีย เราไม่รู้จะทำยังไงกะชีวิตละตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเจอใครหยาบได้เท่านี้เลย ทุกวันนี้เราแทบไม่อยากจะไปทำงานเลยให้ตายสิ