เราเพิ่งเริ่มทำงานใหม่ในตำแหน่ง QC ใน line ซึ่งเค้าระบุว่ารับ เพศชายเท่านั้น
ตอนเราสมัครเราไม่ทันสังเกต แต่สุดท้ายเค้าก็เลือกเราไม่รู้ทำไม อาจเพราะเราสูง (เหมือนผู้ชาย)
ตอนนั้น เราสัมภาษณ์กับ ผู้จัดการทั่วไป และhr ไม่ได้สัมภาษณ์กับผู้จัดการฝ่ายเราโดยตรง
เราเลยไม่รู้เนื้องานจริงๆว่าต้องเจอกับอะไรบ้าง เพิ่งมารู้ทีหลังว่าคนที่สัมภาษณ์ไม่ใช่ผู้จัดการฝ่ายเรา ....
ปัญหาเกี่ยวกับตัวงาน เป็นตำแหน่งที่ฟิกไว้ว่ารับผู้ชายเท่านั้น เพราะมันต้องปีนขึ้นไปเก็บตัวอย่างซึ่งบันไดแคบและลื่น
ไม่มีผู้หญิงทำตรงนั้นเลย เราเป็นผู้หญิงคนเดียว รู้สึกว่าไม่ใช่ที่ต้องไปทำอะไรแบบนั้น เราเคยผ่านการทำงานเกี่ยวกับ lab มา
อีกอย่างเราคิดว่างานตรงนั้นมันเหมาะกับผู้ชายมากกว่าผู้หญิงจริงๆเพราะมันคล่องตัวกว่า ที่สำคัญคือเราขาแพลงยังไม่หายดี
ถ้าต้องเดินเยอะๆปีนขึ้นปีนลงบ่อยๆเรารู้สึกว่าเท้าเรามันไม่ไหว มันยังเจ็บๆอยู่เลย แล้วถ้าวันหนึ่งเราเกิดพลาดลื่นล้มตกลงมา
มันจะยิ่งไปกันใหญ่ แล้วเมื่อไหร่เราจะหายดี เพราะเดินลงบันไดธรรมดาเรายังทิ้งน้ำหนักลงเท้าขวาไม่ได้เลย T^T
เราบอกผู้จัดการเค้าก็บอกให้เราบอกฝ่าย production ให้เก็บตัวอย่างให้ แต่มันเป็นหน้าที่เรา เราจะทำแบบนั้นไปตลอดคงไม่ได้
ด้วยเหตุผลที่เราเป็นผู้หญิงแล้วโยนหน้าที่เราไปให้เค้ามันคงไม่ใช่ เราคิดแบบนั้นเพราะมันเป็นหน้าที่เรา เค้าจ้างเรามาแล้ว
มีปัญหาเรื่องการเดินทาง เพราะที่ทำงานเข้าไปปากซอยลึกมากไม่มีรถโดยสารเป็นซอยตันต้องนั่งวินเข้าไป 20 บาท
เรามาเช่าหออยู่ไม่มีรถส่วนตัวค่ะเลยเสียค่าเดินทางไปกลับวันนึง 64 บาทรวมรถเมล์แล้ว ตอนมาสัมภาษณ์ hr บอกเราว่า
จะมีคนเดินเข้าออกซอยเป็นเพื่อนตอนเลิกงานแต่จริงๆมันไม่มีใครเดินเลยเพราะข้างๆมีแต่ป่าเปลี่ยวเลิกงานก็เย็น เค้าหลอกเรา T^T
ปัญหาเรื่องการกิน
ที่ทำงานไม่มีโรงอาหาร คือต้องออกมากินข้างนอกแล้วเราก็ไม่มีรถส่วนตัว จะพลอยคนอื่นออกมาด้วยตลอดก็เกรงใจ ไม่ได้รู้จักเค้าด้วย
เลยออกมากินข้าวไม่ได้ต้องทนกินลูกชิ้นของเล็กๆน้อยๆ ที่แม่ค้ามาขายหน้าโรงงาน เลยรู้สึกว่ามันลำบากเรื่องกินนะ ขนาดจะกินข้าวยังไม่ได้กิน
เพราะเค้าบอกว่าแต่ก่อนมีโรงอาหาร แต่คนไม่กินกัน เค้าเลยเลิกไป คนส่วนใหญ่มีรถส่วนตัวเค้าก็ขับออกมากินข้างนอกกันทั้งนั้น
จะเอาข้าวมากินก็เก็บไม่ได้เค้าไม่ให้เก็บอาหารในล๊อกเกอร์ นั่งกินก็กินคนเดียวเพราะเราไม่มีเพื่อน เพราะในไลน์ก็มีแต่ผู้ชาย
ฝ่ายอื่นก็มองเราแปลกๆ ไม่มีใครเข้ามานั่งคุยเล่นด้วยเลย รู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว อึดอัดพอสมควร เคว้งคว้างในอวกาศมาก
ปัญหาเรื่องหยุมหยิมแต่เราว่ามันเยอะ
เราต้องตอกบัตร 4 เวลา เปลี่ยนชุด 4 รอบ ซึ่งเรามองว่ามันฟิคไป ตอกบัตรตอนเข้างานกับตอนจะไปกินข้าว พักเสร็จมาตอกอีกรอบและก็ตอนกลับอีกรอบ
เปลี่ยนชุดจากชุดบ้านเป็นยูนิฟอร์ม ตอนมาใส่ชุดบ้านมาเปลี่ยนเป็นยูนิฟอร์ม พอจะไปกินข้าวต้องมาเปลี่ยนเป็นชุดบ้านก่อนออกไป
กินข้าวเสร็จเปลี่ยนเป็นยูนิฟอร์ม ตอนกลับเปลี่ยนเป็นชุดบ้านอีกที เราเหนื่อยกับการที่ต้องเปลี่ยนชุดเยอะแบบนี้ เสียเวลาพักเราไป
10-15 นาที ต่อชั่วโมงเลย คนสอนงานเราไม่ค่อยมีเพราะเหมือนเค้าขาดคนอยู่ บางที production ให้เราไปตรวจนู่นนี่นั่นเราทำไม่เป็น
เพราะเพิ่งเข้ามา เราก็รู้สึกแย่เหมือนว่าตัวเองไร้ค่า ทำไมต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้ด้วย ....
อยากถามผู้ที่ผ่านประสบการณ์ทำงานมายาวนานค่ะ ที่กล่าวมาทั้งหมดเราควรทนอยู่ไหม ช่วยแนะนำด้วยนะคะขอบคุณทุกความเห็นค่ะ
ทำงานได้ 2-3 วันถ้ารู้สึกไม่ใช่จะอยู่ต่อหรือไปดี
ตอนเราสมัครเราไม่ทันสังเกต แต่สุดท้ายเค้าก็เลือกเราไม่รู้ทำไม อาจเพราะเราสูง (เหมือนผู้ชาย)
ตอนนั้น เราสัมภาษณ์กับ ผู้จัดการทั่วไป และhr ไม่ได้สัมภาษณ์กับผู้จัดการฝ่ายเราโดยตรง
เราเลยไม่รู้เนื้องานจริงๆว่าต้องเจอกับอะไรบ้าง เพิ่งมารู้ทีหลังว่าคนที่สัมภาษณ์ไม่ใช่ผู้จัดการฝ่ายเรา ....
ปัญหาเกี่ยวกับตัวงาน เป็นตำแหน่งที่ฟิกไว้ว่ารับผู้ชายเท่านั้น เพราะมันต้องปีนขึ้นไปเก็บตัวอย่างซึ่งบันไดแคบและลื่น
ไม่มีผู้หญิงทำตรงนั้นเลย เราเป็นผู้หญิงคนเดียว รู้สึกว่าไม่ใช่ที่ต้องไปทำอะไรแบบนั้น เราเคยผ่านการทำงานเกี่ยวกับ lab มา
อีกอย่างเราคิดว่างานตรงนั้นมันเหมาะกับผู้ชายมากกว่าผู้หญิงจริงๆเพราะมันคล่องตัวกว่า ที่สำคัญคือเราขาแพลงยังไม่หายดี
ถ้าต้องเดินเยอะๆปีนขึ้นปีนลงบ่อยๆเรารู้สึกว่าเท้าเรามันไม่ไหว มันยังเจ็บๆอยู่เลย แล้วถ้าวันหนึ่งเราเกิดพลาดลื่นล้มตกลงมา
มันจะยิ่งไปกันใหญ่ แล้วเมื่อไหร่เราจะหายดี เพราะเดินลงบันไดธรรมดาเรายังทิ้งน้ำหนักลงเท้าขวาไม่ได้เลย T^T
เราบอกผู้จัดการเค้าก็บอกให้เราบอกฝ่าย production ให้เก็บตัวอย่างให้ แต่มันเป็นหน้าที่เรา เราจะทำแบบนั้นไปตลอดคงไม่ได้
ด้วยเหตุผลที่เราเป็นผู้หญิงแล้วโยนหน้าที่เราไปให้เค้ามันคงไม่ใช่ เราคิดแบบนั้นเพราะมันเป็นหน้าที่เรา เค้าจ้างเรามาแล้ว
มีปัญหาเรื่องการเดินทาง เพราะที่ทำงานเข้าไปปากซอยลึกมากไม่มีรถโดยสารเป็นซอยตันต้องนั่งวินเข้าไป 20 บาท
เรามาเช่าหออยู่ไม่มีรถส่วนตัวค่ะเลยเสียค่าเดินทางไปกลับวันนึง 64 บาทรวมรถเมล์แล้ว ตอนมาสัมภาษณ์ hr บอกเราว่า
จะมีคนเดินเข้าออกซอยเป็นเพื่อนตอนเลิกงานแต่จริงๆมันไม่มีใครเดินเลยเพราะข้างๆมีแต่ป่าเปลี่ยวเลิกงานก็เย็น เค้าหลอกเรา T^T
ปัญหาเรื่องการกิน
ที่ทำงานไม่มีโรงอาหาร คือต้องออกมากินข้างนอกแล้วเราก็ไม่มีรถส่วนตัว จะพลอยคนอื่นออกมาด้วยตลอดก็เกรงใจ ไม่ได้รู้จักเค้าด้วย
เลยออกมากินข้าวไม่ได้ต้องทนกินลูกชิ้นของเล็กๆน้อยๆ ที่แม่ค้ามาขายหน้าโรงงาน เลยรู้สึกว่ามันลำบากเรื่องกินนะ ขนาดจะกินข้าวยังไม่ได้กิน
เพราะเค้าบอกว่าแต่ก่อนมีโรงอาหาร แต่คนไม่กินกัน เค้าเลยเลิกไป คนส่วนใหญ่มีรถส่วนตัวเค้าก็ขับออกมากินข้างนอกกันทั้งนั้น
จะเอาข้าวมากินก็เก็บไม่ได้เค้าไม่ให้เก็บอาหารในล๊อกเกอร์ นั่งกินก็กินคนเดียวเพราะเราไม่มีเพื่อน เพราะในไลน์ก็มีแต่ผู้ชาย
ฝ่ายอื่นก็มองเราแปลกๆ ไม่มีใครเข้ามานั่งคุยเล่นด้วยเลย รู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว อึดอัดพอสมควร เคว้งคว้างในอวกาศมาก
ปัญหาเรื่องหยุมหยิมแต่เราว่ามันเยอะ
เราต้องตอกบัตร 4 เวลา เปลี่ยนชุด 4 รอบ ซึ่งเรามองว่ามันฟิคไป ตอกบัตรตอนเข้างานกับตอนจะไปกินข้าว พักเสร็จมาตอกอีกรอบและก็ตอนกลับอีกรอบ
เปลี่ยนชุดจากชุดบ้านเป็นยูนิฟอร์ม ตอนมาใส่ชุดบ้านมาเปลี่ยนเป็นยูนิฟอร์ม พอจะไปกินข้าวต้องมาเปลี่ยนเป็นชุดบ้านก่อนออกไป
กินข้าวเสร็จเปลี่ยนเป็นยูนิฟอร์ม ตอนกลับเปลี่ยนเป็นชุดบ้านอีกที เราเหนื่อยกับการที่ต้องเปลี่ยนชุดเยอะแบบนี้ เสียเวลาพักเราไป
10-15 นาที ต่อชั่วโมงเลย คนสอนงานเราไม่ค่อยมีเพราะเหมือนเค้าขาดคนอยู่ บางที production ให้เราไปตรวจนู่นนี่นั่นเราทำไม่เป็น
เพราะเพิ่งเข้ามา เราก็รู้สึกแย่เหมือนว่าตัวเองไร้ค่า ทำไมต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้ด้วย ....
อยากถามผู้ที่ผ่านประสบการณ์ทำงานมายาวนานค่ะ ที่กล่าวมาทั้งหมดเราควรทนอยู่ไหม ช่วยแนะนำด้วยนะคะขอบคุณทุกความเห็นค่ะ