ผมกับแฟนคบกันมาจิงๆก็ยังไม่ถึงสี่ปีหรอก สามปีกว่าๆ คบกันมาตั้งแต่เรียนมหาลัยปีสอง แต่เค้าเป็นรุ่นน้องอ่อนกว่าปีนึง เราสองคนก็เริ่มห่างๆกันตั้งแต่เริ่มออกฝึกงานแล้ว จนเรียนจบผมจบออกมาได้ปีนึงแล้ว แต่ก็ยังคบกันได้ ผมก็ไปหาเรื่อยๆอย่างน้อยก็เดือนละครั้งแต่โทคุยกันทุกวัน ที่ไปหาไม่บ่อยก็เพราะทำงานอยู่ต่างจังหวัด จนถึงวันที่เค้าเรียนจบแล้วเค้าไปเรียนต่อ ป.โท จู่ๆเค้าก็บอกเลิกกับผมว่าไม่มีเวลาให้ ผมถึงกับสตั้นไปสักพักว่าทำไมว่ะ ห่างกันมาตั้งนานแต่ก็ยังคบกันได้ บางครั้งผมก็เข้าใจว่าผู้หญิงต้องการเวลามากๆ แต่สิ่งที่ผมทำอยุ่ก็เพื่ออนาคต ผมพยายามสร้างเนื้อสร้างตัว คิดว่าเค้าคงเป็นคนสุดท้ายของเราแล้ว แต่พอเจอแบบนี้...เหมือนเป้าหมายในชีวิตมันพังหมดเลย พยายามขอคืนดีแต่เค้าดูเฉยชากับเรามาก คงเพราะเค้าอาจมีคนใหม่เข้ามาแทน ทุกวันนี้ก็ยังรอเผื่อเค้าจะกลับมา แต่คงเป็นการรอที่ไร้ค่า ผมจะดีใจมากถ้าเค้ามีคนใหม่ที่ดีกว่าผม แต่ถ้าเค้าไปแล้วเจอคนที่แย่กว่าหล่ะ ผมก็จะมาโทษตัวเองว่าปล่อยเค้าไปทำไม ...... "ตอนยังอยู่ก็ไม่ดูแล" คำพูดของเค้าที่บอกผม
ฝากถึงเพื่อนๆที่มีคนรักดีๆ ขอให้รักกันไปนานๆ ดูแลเค้าให้มากๆ ก่อนที่จะสายเกินไปเหมือนผม
แฟนที่คบกันมาสี่ปีบอกเลิก เพราะคำว่าไม่มีเวลาให้
ฝากถึงเพื่อนๆที่มีคนรักดีๆ ขอให้รักกันไปนานๆ ดูแลเค้าให้มากๆ ก่อนที่จะสายเกินไปเหมือนผม