หน้าเปิด
ต่อจากตอนที่แล้ว อาเธเน่บอกมิคาโดะว่าอีก 4 เดือน โรยัลการ์เด้นก็จะถูกทำลายแล้ว มิคาโดะที่พึ่งจะรู้จึงถามว่าทำไม ทันทีนั้นอาเธเน่ก็เอาสิ่งหนึ่งออกมาจนมิคาโดะตะลึง สิ่งนั้นก็คือ....ปากกาไวท์บอร์ด สรุปอาเธเน่จะอธิบายด้วยไวท์บอร์ดนั้นเอง
อาเธเน่วาดสถานการณ์ไปพร้อมๆกับอธิบายว่า โรยัลการ์เด้นนั้นคือผนึกที่คิงไมดัสใช้พลังของตัวเองสร้างขึ้นมา เมื่อพลังนั้นถูกนำออกไปแล้วแต่หากมีการใช้พลังๆนั้นก็จะกลับไปยังปราสาทโดยอัตโนมัติ แต่ถึงกระนั้นพลังส่วนใหญ่ก็เป็นสิ่งจำเป็นต่อตัวโรยัลการ์เด้นเอง ถึงตรงนี้มิคาโดะขอขัดถามหน่อยว่าจำเป็นต้องวาดรูปเห่ยๆด้วยเหรอ แต่อาเธเน่ก็บอกให้เงียบซะไม่งั้นเธอไม่มีสมาธิวาดรูป มิคาโดะก็เลยยอมฟังเงียบๆ
อาเธเน่อธิบายต่อว่าตอนนี้ถึงจะมีอุปกรณ์จำนวนหนึ่งที่ใช้เพื่อการนี้ได้แต่ศูนย์กลางของอุปกรณ์ทั้งหมดก็คือ... ดาบชิโระซากุระ สมบัติที่จะคอยมอบพลังอันไร้ที่สิ้นสุดให้กับโรยัลการ์เด้น แต่เมื่อ 10 ปีก่อนชิโระซากุระหายไปในตอนที่เธอหนีออกมาจากโรยัลการ์เด้น อาเธเน่อธิบายส่วนนี้ไปพร้อมกับวาดรูปตัวเองตอนเด็กเหมือนการ์ตูนตาหวานจนมิคาโดะอดพูดอีกไม่ได้ว่าจะใช้ความพยายามวาดไปหน่อยไหม อาเธเน่อธิบายต่อโดยไม่ได้สนใจ บอกว่าเมื่อพลังต้นกำเนิดอันยิ่งใหญ่ไม่มี โรยัลการ์เด้นก็เริ่มก้าวสู่การพังทลาย และสุดท้ายก็คือเหลือเวลาไม่มากไปกว่า 4 เดือนนั้นเอง
เมื่ออธิบายเสร็จก็วาดรูปเสร็จด้วยพร้อมกับทำหน้าภูมิใจสุดๆ แต่มิคาโดะก็บอกเลยว่าไม่ต้องทำหน้าภูมิใจกับรูปวาดพรรณนั้นเลย มิคาโดะก็เลยโดนอาเธเน่ปาปากกาไวท์บอร์ดใส่หน้าซะเลย มิคาโดะก็บอกเข้าใจแล้วและถามงั้นจะเกิดอะไรขึ้นต่อ อาเธเน่บอกเมื่อโรยัลการ์เด้นคือผนึก เพราะงั้นต่อให้หายไปพลังก็ไม่ได้หายไปด้วย แต่ในเมื่อสูญเสียที่อยู่ไปแล้ว นั้นก็หมายความว่าพลังนั้นก็จะปรากฏด้วยตัวมันเองในโลกนึ้ อาเธเน่เองก็ไม่รู้หรอกว่าจะมีใครที่จะสามารถรับมือกับสิ่งที่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นที่หากถูกปลดปล่อยแล้วก็ไม่อาจมีสิ่งได้เทียบได้ มิคาโดะเริ่มเข้าใจว่าแสงของมณีราชาที่จำเป็นต่อการใช้พลังนั้นก็เลยควรจะหายไปซะสินะ อาเธเน่บอกแน่นอนที่ส่วนหนึ่งของผนึกที่คิงไมดัสสร้างที่เชื่อมโยงกันหายไปเมื่อไร ราชวังก็จะหายไป มิคาโดะเลยพอเข้าใจที่อาเธเน่ทำแบบนี้แล้ว และการที่เหลือ 4 เดือนนั้นก็เท่ากับว่าเป็นโอกาสสุดท้ายแล้วที่จะไปเอาพลังของราชวงศ์ อาเธเน่จึงบอกอีกครั้งว่าถ้าต้องการมณีราชาก็ให้มาหาเธอ เธอจะรอเจรจาตลอดเวลา
ด้านอพาร์ทเมนท์ นางิบอกกับทุกคนว่าเธอจะย้ายออกวันนี้ ทุกคนถึงกับตกใจใหญ่ ถามเลยว่าทำไมในเมื่อน่าจะยังกลับคฤหาสน์ไม่ได้จนกว่าจะเจอมณีราชา นางิเลยบอกว่าเจอแล้วจนอายุมุตกใจ บอกเลยว่าเร็วไปแล้วทั้งๆที่พึ่งหาใหม่แค่วันเดียวเอง ฮายาเตะเองบอกกับทุกคนด้วยว่าหากนางิตัดสินใจแล้วก็ไม่ยอมฟังด้วย จิฮารุบอกงั้นที่นี่ก็คงเหงาขึ้นมานิดหน่อยเลยสินะ นางิเลยทำเป็นพูดบอกถึงเธอไปพระอาทิตย์ก็ไม่ได้หายไปสักหน่อยไม่ต้องเศร้าถึงขนาดนี้ แต่จิฮารุบอกไม่ได้พูดถึงขนาดนั้นสักหน่อย แต่คายุระก็คิดเหมือนกันว่าจะดูเหงาขึ้นจริงๆ
ในเมื่อนางิจะย้ายออกแล้ว อายุมุเลยเสนอจัดปาร์ตี้ลากัน คนอื่นๆก็เห็นด้วย แต่นางิกลับบอกไม่ต้องจัดก็ได้ทำเอาอายุมุตกใจถามทำไมล่ะ นางิบอกเพราะใช่ว่าจะไม่ได้เจอกันอีกเลยสักหน่อย มันก็แค่ไม่ได้อยู่พักที่เดียวกันอีกก็แค่นั้นเอง และบอกอีกว่าคฤหาสน์เองก็อยู่ใกล้ๆ ต่อจากนี้ก็ยังไปโรงเรียนเจอกับทุกคน ยังส่งเมล์หากันได้ แล้วจะรู้สึกว่าเหงาทำไมกัน นางิบอกไม่มีอะไรเปลี่ยนไปสักหน่อย ไม่จำเป็นต้องเสียใจอะไรเลยสักนิด พอพูดเสร็จนางิก็ขอตัวและบอกฮายาเตะกับนางิกลับคฤหาสน์กัน คนอื่นๆก็ดูไม่มั่นใจว่าจะเป็นอย่างที่นางิพูดเลย
จากนั้นนางิก็กลับมาคฤหาสน์หลังจากย้ายออกไป 3 เดือน จนรู้สึกเลยว่าแค่ 3 เดือนราวกับ 3 ปีจนรู้สึกแปลกๆเลย แต่นางิกลับมาแล้วก็รู้สึกแปลกๆจนฮายาเตะทักว่ามีอะไรรึเปล่า นางิบอกไม่มี บอกก็แค่หลังจากจากไปนานจนลืมไปแล้วว่าที่แห่งนี้มันวิเศษขนาดไหน ความหรูหราที่ไม่อาจมีได้ที่อพาร์ทเมนต์ ฮายาเตะเห็นด้วยกับข้อนั้น ว่าแล้วนางิก็เริ่มด้วยการโดดลงเตียงของตัวเองที่นุ่มสุดๆอย่างที่ไม่ได้สัมผัสมานานจนนางิรู้สึกลืมความรู้สึกนี่ไปแล้วทั้งๆที่เคยคิดว่าจะเตียงแบบนั้นก็ได้ขอแค่หลับได้ก็พอ แต่พอได้กลับมาสัมผัสอีกครั้งแล้วถึงรู้สึกว่ามันต่างกันจริงๆ
และนางิก็จำได้ถึงอีกอย่างก็เลยรีบไปที่ห้องๆหนึ่งทันที นั้นคือห้องเกมที่มีเครื่องฉายระดับโรงหนังนั้นเอง พอนางิได้กลับมาห้องนี้และเล่นเกมระดับ HD ด้วยจอขนาดนี้อีกครั้งแล้วก็รู้สึกถึงอารมณ์ที่มากกว่าเลย เมื่อก่อนใช้แบบไม่ได้รู้สึกถึงเรื่องนี้เลยแต่หลังจากผ่านไป 3 เดือนถึงได้รู้ว่ามันเยี่ยมยอดขนาดนี้ แต่นางิก็บอกเลยว่าเพราะผ่านประสบการณ์ที่อพาร์มเมนต์มาแล้วคราวนี้เธอไม่ติดเกมหรืออนิเมะเกินไปแน่ ถึงไงฮายาเตะก็บอกอย่าเล่นจนเกินไปนักแล้วกัน แล้วฮายาเตะก็ขอตัวไปช่วยมาเรียซื้อของก่อน นางิก็ให้ไปส่วนเธอก็ขอเล่นเกมต่อ
ยิ่งนางิเล่นก็ยิ่งรู้สึกต่างจากตอนอยู่อพาร์ทเมนต์จริงๆ แล้วก็เล่นไปเรื่อยๆพอได้ไอเทมหายากก็คิดเลยว่าตอนที่เล่นกับคายุระไม่เคยได้ไอเทมแบบนี้เลย อพาร์ทเมนต์ก็เล็กจนเวลาเล่นก็ต้องใช้หูฟังด้วยขณะที่คนอื่นนอน แต่ที่นี่ใช้ลำโพงแบบเต็มเสียงได้สบายๆ พอเล่นๆไปอีกก็เจอทางลับที่ซ่อนอยู่ก็คิดว่าไว้ไปอวดจิฮารุดีกว่า ฮินะเองก็ไม่เคยเข้าใจซะด้วยว่าของแบบนี้สนุกยังไง อายุมุเองก็น่าจะมาเล่นด้วยเหมือนกัน คิดเลยว่ามันสนุกจริงๆนะ แต่แล้วนางิก็หยุดมือ หน้าของเธอไม่ได้รู้สึกสนุกอย่างที่คิดในตอนนี้เลย ยิ่งหยุดมือก็ยิ่งรู้สึกได้ถึงความเงียบเหงา
จบตอน
[Spoil] Hayate no Gotoku! - 467
ต่อจากตอนที่แล้ว อาเธเน่บอกมิคาโดะว่าอีก 4 เดือน โรยัลการ์เด้นก็จะถูกทำลายแล้ว มิคาโดะที่พึ่งจะรู้จึงถามว่าทำไม ทันทีนั้นอาเธเน่ก็เอาสิ่งหนึ่งออกมาจนมิคาโดะตะลึง สิ่งนั้นก็คือ....ปากกาไวท์บอร์ด สรุปอาเธเน่จะอธิบายด้วยไวท์บอร์ดนั้นเอง
อาเธเน่วาดสถานการณ์ไปพร้อมๆกับอธิบายว่า โรยัลการ์เด้นนั้นคือผนึกที่คิงไมดัสใช้พลังของตัวเองสร้างขึ้นมา เมื่อพลังนั้นถูกนำออกไปแล้วแต่หากมีการใช้พลังๆนั้นก็จะกลับไปยังปราสาทโดยอัตโนมัติ แต่ถึงกระนั้นพลังส่วนใหญ่ก็เป็นสิ่งจำเป็นต่อตัวโรยัลการ์เด้นเอง ถึงตรงนี้มิคาโดะขอขัดถามหน่อยว่าจำเป็นต้องวาดรูปเห่ยๆด้วยเหรอ แต่อาเธเน่ก็บอกให้เงียบซะไม่งั้นเธอไม่มีสมาธิวาดรูป มิคาโดะก็เลยยอมฟังเงียบๆ
อาเธเน่อธิบายต่อว่าตอนนี้ถึงจะมีอุปกรณ์จำนวนหนึ่งที่ใช้เพื่อการนี้ได้แต่ศูนย์กลางของอุปกรณ์ทั้งหมดก็คือ... ดาบชิโระซากุระ สมบัติที่จะคอยมอบพลังอันไร้ที่สิ้นสุดให้กับโรยัลการ์เด้น แต่เมื่อ 10 ปีก่อนชิโระซากุระหายไปในตอนที่เธอหนีออกมาจากโรยัลการ์เด้น อาเธเน่อธิบายส่วนนี้ไปพร้อมกับวาดรูปตัวเองตอนเด็กเหมือนการ์ตูนตาหวานจนมิคาโดะอดพูดอีกไม่ได้ว่าจะใช้ความพยายามวาดไปหน่อยไหม อาเธเน่อธิบายต่อโดยไม่ได้สนใจ บอกว่าเมื่อพลังต้นกำเนิดอันยิ่งใหญ่ไม่มี โรยัลการ์เด้นก็เริ่มก้าวสู่การพังทลาย และสุดท้ายก็คือเหลือเวลาไม่มากไปกว่า 4 เดือนนั้นเอง
เมื่ออธิบายเสร็จก็วาดรูปเสร็จด้วยพร้อมกับทำหน้าภูมิใจสุดๆ แต่มิคาโดะก็บอกเลยว่าไม่ต้องทำหน้าภูมิใจกับรูปวาดพรรณนั้นเลย มิคาโดะก็เลยโดนอาเธเน่ปาปากกาไวท์บอร์ดใส่หน้าซะเลย มิคาโดะก็บอกเข้าใจแล้วและถามงั้นจะเกิดอะไรขึ้นต่อ อาเธเน่บอกเมื่อโรยัลการ์เด้นคือผนึก เพราะงั้นต่อให้หายไปพลังก็ไม่ได้หายไปด้วย แต่ในเมื่อสูญเสียที่อยู่ไปแล้ว นั้นก็หมายความว่าพลังนั้นก็จะปรากฏด้วยตัวมันเองในโลกนึ้ อาเธเน่เองก็ไม่รู้หรอกว่าจะมีใครที่จะสามารถรับมือกับสิ่งที่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นที่หากถูกปลดปล่อยแล้วก็ไม่อาจมีสิ่งได้เทียบได้ มิคาโดะเริ่มเข้าใจว่าแสงของมณีราชาที่จำเป็นต่อการใช้พลังนั้นก็เลยควรจะหายไปซะสินะ อาเธเน่บอกแน่นอนที่ส่วนหนึ่งของผนึกที่คิงไมดัสสร้างที่เชื่อมโยงกันหายไปเมื่อไร ราชวังก็จะหายไป มิคาโดะเลยพอเข้าใจที่อาเธเน่ทำแบบนี้แล้ว และการที่เหลือ 4 เดือนนั้นก็เท่ากับว่าเป็นโอกาสสุดท้ายแล้วที่จะไปเอาพลังของราชวงศ์ อาเธเน่จึงบอกอีกครั้งว่าถ้าต้องการมณีราชาก็ให้มาหาเธอ เธอจะรอเจรจาตลอดเวลา
ด้านอพาร์ทเมนท์ นางิบอกกับทุกคนว่าเธอจะย้ายออกวันนี้ ทุกคนถึงกับตกใจใหญ่ ถามเลยว่าทำไมในเมื่อน่าจะยังกลับคฤหาสน์ไม่ได้จนกว่าจะเจอมณีราชา นางิเลยบอกว่าเจอแล้วจนอายุมุตกใจ บอกเลยว่าเร็วไปแล้วทั้งๆที่พึ่งหาใหม่แค่วันเดียวเอง ฮายาเตะเองบอกกับทุกคนด้วยว่าหากนางิตัดสินใจแล้วก็ไม่ยอมฟังด้วย จิฮารุบอกงั้นที่นี่ก็คงเหงาขึ้นมานิดหน่อยเลยสินะ นางิเลยทำเป็นพูดบอกถึงเธอไปพระอาทิตย์ก็ไม่ได้หายไปสักหน่อยไม่ต้องเศร้าถึงขนาดนี้ แต่จิฮารุบอกไม่ได้พูดถึงขนาดนั้นสักหน่อย แต่คายุระก็คิดเหมือนกันว่าจะดูเหงาขึ้นจริงๆ
ในเมื่อนางิจะย้ายออกแล้ว อายุมุเลยเสนอจัดปาร์ตี้ลากัน คนอื่นๆก็เห็นด้วย แต่นางิกลับบอกไม่ต้องจัดก็ได้ทำเอาอายุมุตกใจถามทำไมล่ะ นางิบอกเพราะใช่ว่าจะไม่ได้เจอกันอีกเลยสักหน่อย มันก็แค่ไม่ได้อยู่พักที่เดียวกันอีกก็แค่นั้นเอง และบอกอีกว่าคฤหาสน์เองก็อยู่ใกล้ๆ ต่อจากนี้ก็ยังไปโรงเรียนเจอกับทุกคน ยังส่งเมล์หากันได้ แล้วจะรู้สึกว่าเหงาทำไมกัน นางิบอกไม่มีอะไรเปลี่ยนไปสักหน่อย ไม่จำเป็นต้องเสียใจอะไรเลยสักนิด พอพูดเสร็จนางิก็ขอตัวและบอกฮายาเตะกับนางิกลับคฤหาสน์กัน คนอื่นๆก็ดูไม่มั่นใจว่าจะเป็นอย่างที่นางิพูดเลย
จากนั้นนางิก็กลับมาคฤหาสน์หลังจากย้ายออกไป 3 เดือน จนรู้สึกเลยว่าแค่ 3 เดือนราวกับ 3 ปีจนรู้สึกแปลกๆเลย แต่นางิกลับมาแล้วก็รู้สึกแปลกๆจนฮายาเตะทักว่ามีอะไรรึเปล่า นางิบอกไม่มี บอกก็แค่หลังจากจากไปนานจนลืมไปแล้วว่าที่แห่งนี้มันวิเศษขนาดไหน ความหรูหราที่ไม่อาจมีได้ที่อพาร์ทเมนต์ ฮายาเตะเห็นด้วยกับข้อนั้น ว่าแล้วนางิก็เริ่มด้วยการโดดลงเตียงของตัวเองที่นุ่มสุดๆอย่างที่ไม่ได้สัมผัสมานานจนนางิรู้สึกลืมความรู้สึกนี่ไปแล้วทั้งๆที่เคยคิดว่าจะเตียงแบบนั้นก็ได้ขอแค่หลับได้ก็พอ แต่พอได้กลับมาสัมผัสอีกครั้งแล้วถึงรู้สึกว่ามันต่างกันจริงๆ
และนางิก็จำได้ถึงอีกอย่างก็เลยรีบไปที่ห้องๆหนึ่งทันที นั้นคือห้องเกมที่มีเครื่องฉายระดับโรงหนังนั้นเอง พอนางิได้กลับมาห้องนี้และเล่นเกมระดับ HD ด้วยจอขนาดนี้อีกครั้งแล้วก็รู้สึกถึงอารมณ์ที่มากกว่าเลย เมื่อก่อนใช้แบบไม่ได้รู้สึกถึงเรื่องนี้เลยแต่หลังจากผ่านไป 3 เดือนถึงได้รู้ว่ามันเยี่ยมยอดขนาดนี้ แต่นางิก็บอกเลยว่าเพราะผ่านประสบการณ์ที่อพาร์มเมนต์มาแล้วคราวนี้เธอไม่ติดเกมหรืออนิเมะเกินไปแน่ ถึงไงฮายาเตะก็บอกอย่าเล่นจนเกินไปนักแล้วกัน แล้วฮายาเตะก็ขอตัวไปช่วยมาเรียซื้อของก่อน นางิก็ให้ไปส่วนเธอก็ขอเล่นเกมต่อ
ยิ่งนางิเล่นก็ยิ่งรู้สึกต่างจากตอนอยู่อพาร์ทเมนต์จริงๆ แล้วก็เล่นไปเรื่อยๆพอได้ไอเทมหายากก็คิดเลยว่าตอนที่เล่นกับคายุระไม่เคยได้ไอเทมแบบนี้เลย อพาร์ทเมนต์ก็เล็กจนเวลาเล่นก็ต้องใช้หูฟังด้วยขณะที่คนอื่นนอน แต่ที่นี่ใช้ลำโพงแบบเต็มเสียงได้สบายๆ พอเล่นๆไปอีกก็เจอทางลับที่ซ่อนอยู่ก็คิดว่าไว้ไปอวดจิฮารุดีกว่า ฮินะเองก็ไม่เคยเข้าใจซะด้วยว่าของแบบนี้สนุกยังไง อายุมุเองก็น่าจะมาเล่นด้วยเหมือนกัน คิดเลยว่ามันสนุกจริงๆนะ แต่แล้วนางิก็หยุดมือ หน้าของเธอไม่ได้รู้สึกสนุกอย่างที่คิดในตอนนี้เลย ยิ่งหยุดมือก็ยิ่งรู้สึกได้ถึงความเงียบเหงา
จบตอน