นี่เป็นกระทู้แรกของผมที่มาแบ่งปันในห้องนี้ครับ
เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาหลังจากที่เข้าทำงานได้ไม่กี่นาที เสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นต้นทางคือ เบอร์ที่ผมโทรหาทุกวันแต่วันนี้แปลกที่สุดที่โทรมาหาผม ผมกดทิ้งทันทีเพราะคุยงานกับเจ้านายอยู่ ผ่านมาได้สัก 5 นาทีเบอร์เดิมก็โทรมาอีกครั้งครั้งนี้ผมขอเจ้านายรับโทรศัพท์และบอกว่าขอตัวแปล๊บทางบ้านโทรมา
ผม: สวัสดีพ่อมีอะไรหรือปล่าว(ในใจคิดถ้าไม่มีเรื่องใหญ่ก็คงเผลอมือไปกดโดน)ร้อยวันพันปีไม่เคยโทรหาลูก
พ่อ: ตอนนี้แม่
ปวดขามาก ยืนไม่ได้ นั่งไม่ได้ เดินไม่ได้ต้องนอนอย่างเดียว
ผม: แม่ไปทำอะไรมา ไปหาหมอหรือยัง เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่
พ่อ: เป็นเมื่อวานเพราะยกตู้ปลามาล้าง แต่พ่อไปซื้อยามาให้กินแล้ว
ผม: ขอคุยกับแม่หน่อย
แม่: ไม่ต้องห่วงแม่หรอกทำงานไปเถอะ กินยาไปแล้วเดี๋ยวก็หาย
ผม: ไปหาหมอเลยไปโรพยาบาลเอกชนนะ ประกันชีวิตก็มีไม่ต้องกลัวบริษัทเค๊าเจ๊ง
แม่: เดี๋ยวรอดูคืนนี้อีกคืนไม่ดีขึ้นจะพาไปหาหมอ
ผม: อืม ถ้ามันไม่ดีขึ้นก็ไปหาหมอเลยนะ ไม่ต้องรอ
เมื่อวางสายผมก็รีบไปลางานเจ้านายทันที เจ้านายใจดีให้ลางานไปดูแลได้ 4 วัน ซึ้ง น้ำตาจะไหล อิอิ
รีบเคลียร์งานให้เสร็จ เลิกงานรีบขับรถกลับบ้านทันที กะว่าถึงบ้านก็เช้าพอดี พอถึงบ้านอาการแม่แย่มากผมรีบพาแม่ไปหาหมอที่โรงพยาบาลทันที
ผลการเอกซเรย์ กระดูกสันหลังทรุด แถมด้วยเหลื่อมอีก 1ข้อ ผมถามหมอว่าผ่าได้ไหม คุณหมอไม่แนะนำเพราะคนไข้มีโรคประจำตัวหลายโรคถ้าผ่ามีความเสี่ยงสูง ให้รักษาตามอาการดีกว่า และห้าทำงานหนัก ห้ามยกของหนัก ห้ามเดินนาน ห้ามยืนนาน ผมนึกในใจห้ามอะไรห้ามยากแต่ห้ามคนแก่ทำงานนี่ผมว่ามันยากที่สุด
ต้นเหตุหลักๆของกระดูกสันหลังแม่ผมคือเมื่อเดือนเมษาที่ผ่านมาแม่ผมเก็บมะม่วงมาขายหน้าบ้านและก็นอนเปร แต่แปลอันนี้มันมัดใก้กันเกินทำให้มันห่อตัว ทำให้ปวดหลังแม่เคยไปกายภาพบำบัดและดีขึ้นแล้ว แต่ครานี้แม่หมอห้ามยกของหนักเด็ดขาด
ผมอยากเตือนเพื่อนทั้งหลายที่บ้านใครมีคนแก่และมีแปลเพื่อนอนเล่นผมแนะนำให้ถอดออกครับ (ซึ่งหมอก็แนะนำว่าคนแก่ไม่ควรนอนแปร)
จุดเริ่มต้นจากการนอนแปล
เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาหลังจากที่เข้าทำงานได้ไม่กี่นาที เสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นต้นทางคือ เบอร์ที่ผมโทรหาทุกวันแต่วันนี้แปลกที่สุดที่โทรมาหาผม ผมกดทิ้งทันทีเพราะคุยงานกับเจ้านายอยู่ ผ่านมาได้สัก 5 นาทีเบอร์เดิมก็โทรมาอีกครั้งครั้งนี้ผมขอเจ้านายรับโทรศัพท์และบอกว่าขอตัวแปล๊บทางบ้านโทรมา
ผม: สวัสดีพ่อมีอะไรหรือปล่าว(ในใจคิดถ้าไม่มีเรื่องใหญ่ก็คงเผลอมือไปกดโดน)ร้อยวันพันปีไม่เคยโทรหาลูก
พ่อ: ตอนนี้แม่
ผม: แม่ไปทำอะไรมา ไปหาหมอหรือยัง เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่
พ่อ: เป็นเมื่อวานเพราะยกตู้ปลามาล้าง แต่พ่อไปซื้อยามาให้กินแล้ว
ผม: ขอคุยกับแม่หน่อย
แม่: ไม่ต้องห่วงแม่หรอกทำงานไปเถอะ กินยาไปแล้วเดี๋ยวก็หาย
ผม: ไปหาหมอเลยไปโรพยาบาลเอกชนนะ ประกันชีวิตก็มีไม่ต้องกลัวบริษัทเค๊าเจ๊ง
แม่: เดี๋ยวรอดูคืนนี้อีกคืนไม่ดีขึ้นจะพาไปหาหมอ
ผม: อืม ถ้ามันไม่ดีขึ้นก็ไปหาหมอเลยนะ ไม่ต้องรอ
เมื่อวางสายผมก็รีบไปลางานเจ้านายทันที เจ้านายใจดีให้ลางานไปดูแลได้ 4 วัน ซึ้ง น้ำตาจะไหล อิอิ
รีบเคลียร์งานให้เสร็จ เลิกงานรีบขับรถกลับบ้านทันที กะว่าถึงบ้านก็เช้าพอดี พอถึงบ้านอาการแม่แย่มากผมรีบพาแม่ไปหาหมอที่โรงพยาบาลทันที
ผลการเอกซเรย์ กระดูกสันหลังทรุด แถมด้วยเหลื่อมอีก 1ข้อ ผมถามหมอว่าผ่าได้ไหม คุณหมอไม่แนะนำเพราะคนไข้มีโรคประจำตัวหลายโรคถ้าผ่ามีความเสี่ยงสูง ให้รักษาตามอาการดีกว่า และห้าทำงานหนัก ห้ามยกของหนัก ห้ามเดินนาน ห้ามยืนนาน ผมนึกในใจห้ามอะไรห้ามยากแต่ห้ามคนแก่ทำงานนี่ผมว่ามันยากที่สุด
ต้นเหตุหลักๆของกระดูกสันหลังแม่ผมคือเมื่อเดือนเมษาที่ผ่านมาแม่ผมเก็บมะม่วงมาขายหน้าบ้านและก็นอนเปร แต่แปลอันนี้มันมัดใก้กันเกินทำให้มันห่อตัว ทำให้ปวดหลังแม่เคยไปกายภาพบำบัดและดีขึ้นแล้ว แต่ครานี้แม่หมอห้ามยกของหนักเด็ดขาด
ผมอยากเตือนเพื่อนทั้งหลายที่บ้านใครมีคนแก่และมีแปลเพื่อนอนเล่นผมแนะนำให้ถอดออกครับ (ซึ่งหมอก็แนะนำว่าคนแก่ไม่ควรนอนแปร)