เช่น บางทีเห็นคนที่พูดเก่งๆ หรือแม้บางที เพิ่งจะเห็นคนๆนั้น เพิ่งตำหนิคนไปหยกๆ แต่ก็มีแต่คนรัก
บางสถานการณ์เคยอยู่และเห็นคนบางประเภท เพิ่งจะนินทา คนอีกคนไป แต่พออีกคนเดินมา เขาก็ยิ้มให้กันได้อย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือว่าเรื่องพวกนี้ถือว่าเป็นปกติในสังคม บางที มีคนชวนเราเม้าส์ แต่เราจะไม่เม้าส์ ก็จะโดนเพื่อนว่าโลกสวย จริงๆไม่ใช่คนโลกสวยอะไรหรอก แต่ถ้าจะต่อว่าใคร จะต่อว่าตรงๆ และซึ่งๆหน้าเลย แต่ก็ไม่เป็นผลดีอีก เพราะก็จะบาดหมางกันไป

แต่ทำไมคนที่เขาว่าคนอื่นๆ แบบทีก็ค่อนข้างเป็นคำพูดลับหลังที่รุนแรงถึงบุคคลอีกคน แต่เวลาเขาเจอหน้ากันก็พูดคุยกันได้อย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

บอกตามตรง บางทีรู้สึกเกลียดทั้งตัวเอง และ ไม่ชอบทั้งคนๆนั้น
ที่เกลียดตัวเองคือ รู้สึกไม่ดีเหมือนกันเวลาต้องเกลียดคนแบบนั้น มันไม่ชอบความรู้สึกนี้เอาซะเลย
ที่เกลียดคนๆนั้นคือ ทำไมเขา จัง คิดแบบนี้จริงๆ แต่เขาก็มีสังคมกว้างขวาง มีเพื่อนฝูงมากมาย แต่คนเหล่านั้นเราเคยได้ยินเค้าด่าว่า อยู่บ่อยๆนะ แต่ทำไมถึงได้คุยกันได้

ไม่รู้ซิ ถ้าเป็นเรา ถ้าเกลียดใคร เราจะไม่สามารถพูดคุยด้วยได้เลย มันไม่อยากฝืน
แต่ในขณะเดียวกัน มันก็ทำให้เราเป็นคนมีสังคมเล็กๆ แต่มีเพื่อนสนิทจริงๆแค่3คน
แต่ส่วนอีกคน มีเพื่อนมาก แม้เพื่อนๆแต่ละคนของเค้า เค้าจะเคยด่าว่ามาก่อน แต่คนอีกคน เขาไม่รู้เรื่องเลย ว่าเคยถูกด่าลับหลัง
แถมดูท่าจะเหมือนพูดคุยกันได้สนุกสนาน ออกรสชาดอีกด้วย
จนบางครั้ง คนอีกคนที่ถูกนินทา มาต่อว่าเราว่า  ชวนกันนินทาเรากันซะเองว่า ช่างเป็นคนที่นิ่งเฉยซะเลยเกินไม่มีรสชาด!!??  แต่กับคนที่เค้าคุยอยู่ด้วยอย่างออกรส ออกชาด เขาไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายเคยพูดจาถึงเขาไม่ดีเอาซะเลย  แต่ไม่อยากจะพูดออกไป พูดไปก็เดี๋ยวจะทะเลาะกันซะเปล่าๆ เฮ้อเซ็ง

สังคมตอนนี้มันเป็นยังไงกันนะ เราหรือเขา ที่ผิดปกติ รู้สึกไม่ยุติธรรม
Tag หลายห้องหน่อยนะ เพราะคนเหล่านี้ที่เห็นมา บางทีก็คือญาติๆ คือเพื่อนร่วมงาน คือคนที่อยู่รอบตัวในสังคม
เขาอยู่กันยังไง ช่วยสอนวิธีคิดหน่อย เวลาต้องเจอคนแบบนี้ บางครั้งรู้สึกแย่อ่ะ
รู้สึกสังคมเราแคบลงเรื่อยๆ แต่กับคนประเภทนี้ สังคมกว้างขึ้นเรื่อยๆ ดูเหมือน Friendly จะดีกว่านี้ ถ้าเขาไม่ตำหนิใครแบบนั้น