ผมเองเป็นมนุษย์เงินเดือนธรรมดาคนนึงครับ
กระทู้นี้ ต้องการมาสารภาพ และขออภัยเพื่อนร่วมถนน หลายๆท่านครับ
เนื่องจากหลังๆมานี้ ผมเองไม่ค่อยเปิดไฟเลี้ยว เวลาเปลี่ยนเลนครับ แต่มันมีที่มาที่ไปนะครับ
ตอนหัดขับรถใหม่ๆ ผมทำตามระเบียบทุกอย่างเลย พบขับได้ 3-4 เดือน ก็เริ่มคล่อง
ทีนี้ โดยส่วนตัว เป็นคนที่แย่มากเรื่องเส้นทางต่างๆ คือจะเป็นคนที่จำถนนหนทางไม่ค่อยได้
ต้องไปซ้ำๆกันเกิน 10-20 รอบ หรือมากกว่านั้น จึงจะจำได้ (ขึ้นอยู่กับความซับซ้อนของเส้นทาง)
จึงต้องใช้ GPS ตลอด พอขับคล่องแล้ว ก็พบกับสาเหตุนี้ครับ
สาเหตุ คือ ... เนื่องจากผมไม่เก่งเรื่องเส้นทางต่างๆ อยู่แล้ว และถนนมี 3 เลน
ผมก็วิ่งเลนกลางมา เพราะซ้ายรถจอด ขวาเป็นของพวก experts
ทีนี้ GPS แจ้งว่าให้เลี้ยวขวา แต่มันแจ้งกระชั้นชิดเกินไป รถเลนขวามันติดยาวเพราะรถรอเลี้ยว
เลยต้องแทรกเข้าไป แต่ผมก็ไม่ไปแทรกหน้าสุดนะครับเพราะเข้าใจคนต่อคิว
แต่ถึงกระนั้น ก็ยังมีคนวิ่งเลยผมไป แทรกเข้าข้างหน้าผมโดยไม่เปิดไฟเลี้ยวด้วย
คันที่แซงผมไป แทรกเข้าไปได้อย่างแนบเนียน ไม่มีปฏิกริยาใดๆ จากผู้ร่วมทาง ...
แต่ผม ...
แต่ผมจอดรอแทรก โดยเปิดไฟเลี้ยวอยู่อย่างมีมารยาท กลับโดนบีบแตร ไฟสูง อย่างหนักหน่วง และต่อเนื่อง
ผมกลายเป็นจำเลยบนถนนทันที เหมือนทุกคันที่ผ่านรุมด่าผม ... ความผิดผมเหมือนใหญ่มาก
ตอนนั้นรู้สึกตัวเล็กมากๆ จะตรงไปก็ไม่ได้ เพราะไม่รู้ทาง ถ้าตรงไปแล้วจะยังไง
คือปัญหาอีกข้อของผมที่น่าปวดหัวที่สุดคือการกลับรถ ... หลายๆคนคิดว่าเลยไปก็กลับรถมาสิ
มันใช่อยู่ครับ แต่ .... การจะกลับรถในกรุงเทพฯ มันไม่ง่ายอย่างนั้นครับ
ไหนจะ ปิดจุดกลับรถ ไหนจะป้ายห้ามกลับรถที่มีแทบทุกที่ที่สามารถกลับรถได้ และอื่นๆ อีก
เอาเป็นว่า สำหรับมือใหม่ที่พึ่งคล่องอย่างผม กลัวการกลับรถมากในช่วงแรก
คือเข้าวงเวียนใหญ่ ยังไม่ลำบากเท่ากลับรถเลย
อ่า ... มาต่อครับ
หลังจากนั้น ... เข็ดเลย จึงเป็นสาเหตุที่ช่วงหลังๆ จากนั้น ผมเปลี่ยนเลนโดยไม่เปิดไฟเลี้ยว
และถ้าเลนมันว่าง ผมก็ไม่เปิดเช่นกัน
กลายเป็นว่ามันติดจนกลายเป็นมากกว่านิสัยไปแล้ว ...
แต่เวลาเลี้ยวเข้าซอยต่างๆ ยังเปิดปกตินะครับ
นี่แหละครับ เป็นที่มาของการไม่ค่อยเปิดไฟเลี้ยวของผม
ยังไงขออภัยเพื่อนร่วมถนนด้วยนะครับ บางครั้งผมอาจล่วงเกินไป
แต่ผมยืนยันว่าโดยปกติแล้ว ไม่ว่าจะรถติดยาวขนาดไหน ไม่ว่าจะขึ้นทางด่วน
หรือทางเลี้ยว ทางกลับรถอะไรก็แล้วแต่ ถ้าผมรู้เส้นทางอยู่แล้ว ผมจะต่อคิวคันหน้าไปเรื่อยๆ
ไม่คิดจะแซงเลยครับ และมีโมโหตัวเองมั่งบางครั้ง คือคราวนี้วิ่งผิดแล้ว เว้นระยะไป คือไม่ได้ไปบ่อย..
ครั้งต่อไป วิ่งมา ผิดอีก ที่เดิมเป๊ะ ... นั่งโมโหตัวเอง ขยี้หัวหลายต่อหลายครั้ง .... เฮ้อ ...
เอาเป็นว่า ยังไงผมขออภัยเพื่อนร่วมถนนทุกท่าน หากมีการล่วงเกินไปในทุกๆกรณีนะครับ
เพื่อนๆ มีเรื่องอะไร มาแชร์กันได้นะครับ ถึงเรื่องไฟเลี้ยว หรือสัญญาณไฟต่างๆครับ
สำหรับผู้ที่อ่านมาจนจบ ขอบคุณครับ คุณได้เข้าใจคนธรรมดาๆคนนึงเพิ่มอีก 1 คนแล้วนะครับ
แท็ก รถยนต์, อุบัติเหตุ, การจราจร เนื่องจากน่าจะตรงเรื่อง
แท็ก ชีวิตวัยรุ่น เนื่องจากผมเป็นวัยรุ่น และหลายๆคันที่แซงผมไปก็เป็นวัยรุ่น -_-!!
แท็ก มนุษย์เงินเดือน เนื่องจากผมเป็นมนุษย์เงินเดือน และส่วนมากเวลาที่ใช้ถนน ก็เป็นเวลาเดียวกันกับมนุษย์เงินเดิอนครับ
ว่าด้วยเรื่องขอกไฟเลี้ยว ... อยากสารภาพ และอยากให้มาแชร์กันครับ
กระทู้นี้ ต้องการมาสารภาพ และขออภัยเพื่อนร่วมถนน หลายๆท่านครับ
เนื่องจากหลังๆมานี้ ผมเองไม่ค่อยเปิดไฟเลี้ยว เวลาเปลี่ยนเลนครับ แต่มันมีที่มาที่ไปนะครับ
ตอนหัดขับรถใหม่ๆ ผมทำตามระเบียบทุกอย่างเลย พบขับได้ 3-4 เดือน ก็เริ่มคล่อง
ทีนี้ โดยส่วนตัว เป็นคนที่แย่มากเรื่องเส้นทางต่างๆ คือจะเป็นคนที่จำถนนหนทางไม่ค่อยได้
ต้องไปซ้ำๆกันเกิน 10-20 รอบ หรือมากกว่านั้น จึงจะจำได้ (ขึ้นอยู่กับความซับซ้อนของเส้นทาง)
จึงต้องใช้ GPS ตลอด พอขับคล่องแล้ว ก็พบกับสาเหตุนี้ครับ
สาเหตุ คือ ... เนื่องจากผมไม่เก่งเรื่องเส้นทางต่างๆ อยู่แล้ว และถนนมี 3 เลน
ผมก็วิ่งเลนกลางมา เพราะซ้ายรถจอด ขวาเป็นของพวก experts
ทีนี้ GPS แจ้งว่าให้เลี้ยวขวา แต่มันแจ้งกระชั้นชิดเกินไป รถเลนขวามันติดยาวเพราะรถรอเลี้ยว
เลยต้องแทรกเข้าไป แต่ผมก็ไม่ไปแทรกหน้าสุดนะครับเพราะเข้าใจคนต่อคิว
แต่ถึงกระนั้น ก็ยังมีคนวิ่งเลยผมไป แทรกเข้าข้างหน้าผมโดยไม่เปิดไฟเลี้ยวด้วย
คันที่แซงผมไป แทรกเข้าไปได้อย่างแนบเนียน ไม่มีปฏิกริยาใดๆ จากผู้ร่วมทาง ...
แต่ผม ...
แต่ผมจอดรอแทรก โดยเปิดไฟเลี้ยวอยู่อย่างมีมารยาท กลับโดนบีบแตร ไฟสูง อย่างหนักหน่วง และต่อเนื่อง
ผมกลายเป็นจำเลยบนถนนทันที เหมือนทุกคันที่ผ่านรุมด่าผม ... ความผิดผมเหมือนใหญ่มาก
ตอนนั้นรู้สึกตัวเล็กมากๆ จะตรงไปก็ไม่ได้ เพราะไม่รู้ทาง ถ้าตรงไปแล้วจะยังไง
คือปัญหาอีกข้อของผมที่น่าปวดหัวที่สุดคือการกลับรถ ... หลายๆคนคิดว่าเลยไปก็กลับรถมาสิ
มันใช่อยู่ครับ แต่ .... การจะกลับรถในกรุงเทพฯ มันไม่ง่ายอย่างนั้นครับ
ไหนจะ ปิดจุดกลับรถ ไหนจะป้ายห้ามกลับรถที่มีแทบทุกที่ที่สามารถกลับรถได้ และอื่นๆ อีก
เอาเป็นว่า สำหรับมือใหม่ที่พึ่งคล่องอย่างผม กลัวการกลับรถมากในช่วงแรก
คือเข้าวงเวียนใหญ่ ยังไม่ลำบากเท่ากลับรถเลย
อ่า ... มาต่อครับ
หลังจากนั้น ... เข็ดเลย จึงเป็นสาเหตุที่ช่วงหลังๆ จากนั้น ผมเปลี่ยนเลนโดยไม่เปิดไฟเลี้ยว
และถ้าเลนมันว่าง ผมก็ไม่เปิดเช่นกัน
กลายเป็นว่ามันติดจนกลายเป็นมากกว่านิสัยไปแล้ว ...
แต่เวลาเลี้ยวเข้าซอยต่างๆ ยังเปิดปกตินะครับ
นี่แหละครับ เป็นที่มาของการไม่ค่อยเปิดไฟเลี้ยวของผม
ยังไงขออภัยเพื่อนร่วมถนนด้วยนะครับ บางครั้งผมอาจล่วงเกินไป
แต่ผมยืนยันว่าโดยปกติแล้ว ไม่ว่าจะรถติดยาวขนาดไหน ไม่ว่าจะขึ้นทางด่วน
หรือทางเลี้ยว ทางกลับรถอะไรก็แล้วแต่ ถ้าผมรู้เส้นทางอยู่แล้ว ผมจะต่อคิวคันหน้าไปเรื่อยๆ
ไม่คิดจะแซงเลยครับ และมีโมโหตัวเองมั่งบางครั้ง คือคราวนี้วิ่งผิดแล้ว เว้นระยะไป คือไม่ได้ไปบ่อย..
ครั้งต่อไป วิ่งมา ผิดอีก ที่เดิมเป๊ะ ... นั่งโมโหตัวเอง ขยี้หัวหลายต่อหลายครั้ง .... เฮ้อ ...
เอาเป็นว่า ยังไงผมขออภัยเพื่อนร่วมถนนทุกท่าน หากมีการล่วงเกินไปในทุกๆกรณีนะครับ
เพื่อนๆ มีเรื่องอะไร มาแชร์กันได้นะครับ ถึงเรื่องไฟเลี้ยว หรือสัญญาณไฟต่างๆครับ
สำหรับผู้ที่อ่านมาจนจบ ขอบคุณครับ คุณได้เข้าใจคนธรรมดาๆคนนึงเพิ่มอีก 1 คนแล้วนะครับ
แท็ก รถยนต์, อุบัติเหตุ, การจราจร เนื่องจากน่าจะตรงเรื่อง
แท็ก ชีวิตวัยรุ่น เนื่องจากผมเป็นวัยรุ่น และหลายๆคันที่แซงผมไปก็เป็นวัยรุ่น -_-!!
แท็ก มนุษย์เงินเดือน เนื่องจากผมเป็นมนุษย์เงินเดือน และส่วนมากเวลาที่ใช้ถนน ก็เป็นเวลาเดียวกันกับมนุษย์เงินเดิอนครับ