เรื่องราวที่จะเล่าสู่กันฟังต่อไปนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับน้องชายของเราเองค่ะ ถูกถ่ายทอดมาจากน้องชายอีกที
.......ผมตั้งใจรับราชการทหาร โดยที่ผมสมัครเป็นทหารเอง ไม่ได้จับใบดำแดงกับเขา ผมถูกเลือกให้อยู่หน่วยลับครับ แบบว่าลับสุดยอดจริงๆ ผมเป็นลูกชายคนเดียวใน3พี่น้อง ผมเป็นคนสุดท้อง ผมค่อนข้างเป็นคนหัวอ่อนครับ ขี้แย่บ้าง คือนิสัยยังเด็กๆ ตอนผมฝึกในกรม ผมไม่ได้เจอหน้า พ่อแม่พี่เลย 1เดือน ผมร้องไห้ทุกคืนครับ ฝึกหนัก กินข้าวต้องรีบกิน โทรศัพท์ก็ถูกครูฝึกยึดครับ ไม่มีใครติดต่อทางบ้านได้ ผมอึดอัด ผมรู้สึกไม่อยากเป็นแล้ว มีพี่เลี้ยงทหารใจดี เห็นผมร้องไห้พี่เขาให้ผมยืมโทรศัพท์ มันดึกมาครับ ตี3ได้ ผมโทรหาพี่สาวก่อนคนแรก ผมได้แต่ร้องไห้โยเย ผมบอกพี่ผมไม่ไหว ผมคิดถึงบ้าน หลังจากนั้นครูก็ให้ทหารใหม่เขียนจดหมายถึงบ้านครับ ผมดีใจมาก ผมเขียนระบายไปยาวเหยียดเพราะผมคิดถึงพ่อแม่มากๆ หลังจากผมฝึกโหดๆผ่านไป พ่อกับแม่ก็มาเยี่ยมผม
ผมดีใจมากๆครับ ทุกๆคนต่างได้รับฟังเรื่องราวของผมครับสุขบางทุกข์บาง สนุกครับวันนั้นดีใจมาก กินอิ่มทุกอย่าง หลังจากที่ผมฝึกมาสักพัก ผมเริ่มชินกับการใช้ชีวิตแบบทหารครับ ผมได้ถูกคัดเลือกทหารดี ให้ไปอยู่บ้านนายครับ ส่วนเพื่อนๆคนอื่นๆได้ไปบ้านนายบ้าง ลงสนามภาคใต้บ้าง อยู่ที่กรมเป็นพี่เลี้ยงก็มีครับ แล้วแต่ใครจะถูกจับไปอยู่ที่ไหน
ของผมโชคดีครับ อยู่กับท่าน ผบ. ที่ กทม ใกล้บ้านผม ผมเริ่มไปอยู่บ้านท่าน ท่านก็มีตารางรายการให้ผม สิ่งที่ผมจะต้องทำทุกๆวัน ผมบอกตรงๆนะครับ นายผม เป็นคนที่เคร่งมากครับ ทุกระเบียบนิ้ว แล้วผม.....รีดผ้าไม่เป็นครับ ผมต้องโทรถามพี่อยู่หลายครั้งเรื่องการรีดผ้า เกือบทำผ้านายหญิงไหม้ไปหลายตัว ผมจะโดนดุทุกครั้ง นายหญิงดุครับ ไม่ใจดีเหมือนในสิ่งที่ผมวาดไว้ วันๆนึงผมต้องล้างรถ ซักผ้า รีดผ้า กวาดถู ซื้อกับข้าว รอนายกลับบ้านเปิดประตู นายหญิงเดือนนึงจะกลับมาที พอกลับมาก็มีผ้าประหลาดๆมาให้ผมซัก แล้วก็รีด ผมโดนนายหญิงด่าประจำ วันที่นายอยู่บ้าน นายจะชวนผมมานั่งดูข่าว แล้วก็ชวนผมคุย เรื่องต่างๆ สอนผมทุกอย่าง ขอลากลับบ้านที แสนจะยากเย็นครับ ผมรู้สึกว่ามันน่าเบื่อ เหนื่อย โดนด่าทุกวัน เพราะผมเป็นคนไม่มีระเบียบ นายก็เคียวเข็ญกับผมทุกๆวัน
....... ทุกๆเช้า ตี5 นายจะลงมาปลุกผมทุกครั้งพร้อมกัยเสียงด่า "จะตื่นได้รึยัง!!!!" ผมต้องรีบลุกตาลีตาเหลือก ทำอะไรเสร็จก็นั่งคุยกับนาย "นายครับ ผมอยากลงสนาม" นายผมตอบว่า "จะไปทำไม ถ้าจะไปกุก็ให้ไปได้ แต่ไปแล้วไปตาย กุรับไม่ได้" นี่คือ สิ่งที่นายบอกผม ผมรีดเสื้อไป เหลือบไปเห็นเสื้อนาย ผมชอบมาก "ท่านครับ เสื้อตัวนี้สวยดีครับ ผมขอได้ไหม" นายผมตอบว่า "จะเอาไปทำอะไร ตัวนี้ตัวโปรดเลยได้มาจากรุ่นพี่อีกที " เป็นเสื้อรุ่นของทหารนะครับ ผมรู้สึกมันขลังมาก ถ้าผมได้ใส่มันนะ โอ๋โห้!!!
...... วันที่ผมไม่สบาย ผมไม่มีแรงจะทำอะไรเลยครับ วันนั้นทั้งวันผมกินแต่มาม่า ยาพารา ผมปวดฟันมากๆจนนํ้าตาไหล นายกลับบ้านมาผมเปิดประตู "เอา เอาไปกิน " นายพูดแล้วยื่นข้าวต้มปลาให้ผม ผมก็คิดในใจนายเขาก็มีอารมณ์นี้เหมือนกันแฮะ
....... ผมไปทำความสะอาด เปียโน ผมถามท่าน ท่านครับผมขอเล่นหน่อยได้ไหมครับ "เล่นเป็นก็เล่นไปสิ" แล้วนายก็เดินขึ้นห้องไป
ผมเล่นมันทั้งวันครับ555 มั่วจนเป็นเพลงครับ สักพักผมก็ได้ยินเสียงลอยมา "เล่นเพลงอะไรของ !!! กูเริ่มหนวกหูแล้ว เมื่อไหร่จะเลิกเล่น" ผมเลยต้องเลิกเล่นครับ.
ผมอยู่กับท่านมาเรื่อย6เดือน วันที่ผมไม่คาดคิดกับชีวิตก็เกิดขึ้น
.... ตี5 นายมาปลุก ด้วยถุงใส่กอล์ฟ ไม้กอล์ฟโดนหัวผมเข้าอย่างจัง ผมเจ็บมาก โมโหมาก วันนั้นผมไม่พูดกับนาย พร้อมกับแพ๊คของแล้วกลับเข้ากรม .... ผมยังรู้สึกโกรธนายตลอดเวลา พอดีกับยายผมเสีย ผมต้องกลับบ้านไปทำธุระให้เสร็จ ผมไม่ได้ติดต่อนายครับ โทรศัพท์ผมก็ดันมาหาย หลังจากเคลีย์เรื่องที่บ้านเสร็จ ผมกลับเข้ากรม มีรถทหารมาจอดหน้าค่าย แล้วเรียกชื่อผม "ผลทหาร.........." ผมเดินออกไปรับของ สิ่งที่ผมได้รับคือ ของของผมของใช้ เสื้อผ้า รองเท้า นายเป็นคนเก็บมาให้ผม ผมมานั่งรื้อกระเป๋า สิ่งที่ผมคิดไม่ถึงคือ เสื้อตัวที่ผม เคยขอนายไว้ แต่นายไม่ได้ให้ผม แต่ตอนนี้มันอยู่ข้างหน้าผม ผมถือมัน แล้วก็นํ้าตาคลอครับ ...... T_T
ทุกวันนี้ผมขอมาอยู่ภาคสนามที่ ชายแดนเขมร ทุกวันนี้ผมยังคิดถึงสิ่งที่ผมทำ พร้อมกับคำพูดนาย หลายๆคำที่เคยบอก สอนผม ผมรู้สึกผิดมาก จนไม่กล้าเจอหน้าท่าน กลัวท่านโกรธ
ผมคิดไว้ ถ้าผมกลับไปมีโอกาสเจอท่านอีก ผมจะพูดในสิ่งที่ผม เก็บมันไว้มานาน ก็คือ ผมอยากจะขอโทษ........
เรื่องซึ่งๆ ชีวิตทหารเกณฑ์
.......ผมตั้งใจรับราชการทหาร โดยที่ผมสมัครเป็นทหารเอง ไม่ได้จับใบดำแดงกับเขา ผมถูกเลือกให้อยู่หน่วยลับครับ แบบว่าลับสุดยอดจริงๆ ผมเป็นลูกชายคนเดียวใน3พี่น้อง ผมเป็นคนสุดท้อง ผมค่อนข้างเป็นคนหัวอ่อนครับ ขี้แย่บ้าง คือนิสัยยังเด็กๆ ตอนผมฝึกในกรม ผมไม่ได้เจอหน้า พ่อแม่พี่เลย 1เดือน ผมร้องไห้ทุกคืนครับ ฝึกหนัก กินข้าวต้องรีบกิน โทรศัพท์ก็ถูกครูฝึกยึดครับ ไม่มีใครติดต่อทางบ้านได้ ผมอึดอัด ผมรู้สึกไม่อยากเป็นแล้ว มีพี่เลี้ยงทหารใจดี เห็นผมร้องไห้พี่เขาให้ผมยืมโทรศัพท์ มันดึกมาครับ ตี3ได้ ผมโทรหาพี่สาวก่อนคนแรก ผมได้แต่ร้องไห้โยเย ผมบอกพี่ผมไม่ไหว ผมคิดถึงบ้าน หลังจากนั้นครูก็ให้ทหารใหม่เขียนจดหมายถึงบ้านครับ ผมดีใจมาก ผมเขียนระบายไปยาวเหยียดเพราะผมคิดถึงพ่อแม่มากๆ หลังจากผมฝึกโหดๆผ่านไป พ่อกับแม่ก็มาเยี่ยมผม
ผมดีใจมากๆครับ ทุกๆคนต่างได้รับฟังเรื่องราวของผมครับสุขบางทุกข์บาง สนุกครับวันนั้นดีใจมาก กินอิ่มทุกอย่าง หลังจากที่ผมฝึกมาสักพัก ผมเริ่มชินกับการใช้ชีวิตแบบทหารครับ ผมได้ถูกคัดเลือกทหารดี ให้ไปอยู่บ้านนายครับ ส่วนเพื่อนๆคนอื่นๆได้ไปบ้านนายบ้าง ลงสนามภาคใต้บ้าง อยู่ที่กรมเป็นพี่เลี้ยงก็มีครับ แล้วแต่ใครจะถูกจับไปอยู่ที่ไหน
ของผมโชคดีครับ อยู่กับท่าน ผบ. ที่ กทม ใกล้บ้านผม ผมเริ่มไปอยู่บ้านท่าน ท่านก็มีตารางรายการให้ผม สิ่งที่ผมจะต้องทำทุกๆวัน ผมบอกตรงๆนะครับ นายผม เป็นคนที่เคร่งมากครับ ทุกระเบียบนิ้ว แล้วผม.....รีดผ้าไม่เป็นครับ ผมต้องโทรถามพี่อยู่หลายครั้งเรื่องการรีดผ้า เกือบทำผ้านายหญิงไหม้ไปหลายตัว ผมจะโดนดุทุกครั้ง นายหญิงดุครับ ไม่ใจดีเหมือนในสิ่งที่ผมวาดไว้ วันๆนึงผมต้องล้างรถ ซักผ้า รีดผ้า กวาดถู ซื้อกับข้าว รอนายกลับบ้านเปิดประตู นายหญิงเดือนนึงจะกลับมาที พอกลับมาก็มีผ้าประหลาดๆมาให้ผมซัก แล้วก็รีด ผมโดนนายหญิงด่าประจำ วันที่นายอยู่บ้าน นายจะชวนผมมานั่งดูข่าว แล้วก็ชวนผมคุย เรื่องต่างๆ สอนผมทุกอย่าง ขอลากลับบ้านที แสนจะยากเย็นครับ ผมรู้สึกว่ามันน่าเบื่อ เหนื่อย โดนด่าทุกวัน เพราะผมเป็นคนไม่มีระเบียบ นายก็เคียวเข็ญกับผมทุกๆวัน
....... ทุกๆเช้า ตี5 นายจะลงมาปลุกผมทุกครั้งพร้อมกัยเสียงด่า "จะตื่นได้รึยัง!!!!" ผมต้องรีบลุกตาลีตาเหลือก ทำอะไรเสร็จก็นั่งคุยกับนาย "นายครับ ผมอยากลงสนาม" นายผมตอบว่า "จะไปทำไม ถ้าจะไปกุก็ให้ไปได้ แต่ไปแล้วไปตาย กุรับไม่ได้" นี่คือ สิ่งที่นายบอกผม ผมรีดเสื้อไป เหลือบไปเห็นเสื้อนาย ผมชอบมาก "ท่านครับ เสื้อตัวนี้สวยดีครับ ผมขอได้ไหม" นายผมตอบว่า "จะเอาไปทำอะไร ตัวนี้ตัวโปรดเลยได้มาจากรุ่นพี่อีกที " เป็นเสื้อรุ่นของทหารนะครับ ผมรู้สึกมันขลังมาก ถ้าผมได้ใส่มันนะ โอ๋โห้!!!
...... วันที่ผมไม่สบาย ผมไม่มีแรงจะทำอะไรเลยครับ วันนั้นทั้งวันผมกินแต่มาม่า ยาพารา ผมปวดฟันมากๆจนนํ้าตาไหล นายกลับบ้านมาผมเปิดประตู "เอา เอาไปกิน " นายพูดแล้วยื่นข้าวต้มปลาให้ผม ผมก็คิดในใจนายเขาก็มีอารมณ์นี้เหมือนกันแฮะ
....... ผมไปทำความสะอาด เปียโน ผมถามท่าน ท่านครับผมขอเล่นหน่อยได้ไหมครับ "เล่นเป็นก็เล่นไปสิ" แล้วนายก็เดินขึ้นห้องไป
ผมเล่นมันทั้งวันครับ555 มั่วจนเป็นเพลงครับ สักพักผมก็ได้ยินเสียงลอยมา "เล่นเพลงอะไรของ !!! กูเริ่มหนวกหูแล้ว เมื่อไหร่จะเลิกเล่น" ผมเลยต้องเลิกเล่นครับ.
ผมอยู่กับท่านมาเรื่อย6เดือน วันที่ผมไม่คาดคิดกับชีวิตก็เกิดขึ้น
.... ตี5 นายมาปลุก ด้วยถุงใส่กอล์ฟ ไม้กอล์ฟโดนหัวผมเข้าอย่างจัง ผมเจ็บมาก โมโหมาก วันนั้นผมไม่พูดกับนาย พร้อมกับแพ๊คของแล้วกลับเข้ากรม .... ผมยังรู้สึกโกรธนายตลอดเวลา พอดีกับยายผมเสีย ผมต้องกลับบ้านไปทำธุระให้เสร็จ ผมไม่ได้ติดต่อนายครับ โทรศัพท์ผมก็ดันมาหาย หลังจากเคลีย์เรื่องที่บ้านเสร็จ ผมกลับเข้ากรม มีรถทหารมาจอดหน้าค่าย แล้วเรียกชื่อผม "ผลทหาร.........." ผมเดินออกไปรับของ สิ่งที่ผมได้รับคือ ของของผมของใช้ เสื้อผ้า รองเท้า นายเป็นคนเก็บมาให้ผม ผมมานั่งรื้อกระเป๋า สิ่งที่ผมคิดไม่ถึงคือ เสื้อตัวที่ผม เคยขอนายไว้ แต่นายไม่ได้ให้ผม แต่ตอนนี้มันอยู่ข้างหน้าผม ผมถือมัน แล้วก็นํ้าตาคลอครับ ...... T_T
ทุกวันนี้ผมขอมาอยู่ภาคสนามที่ ชายแดนเขมร ทุกวันนี้ผมยังคิดถึงสิ่งที่ผมทำ พร้อมกับคำพูดนาย หลายๆคำที่เคยบอก สอนผม ผมรู้สึกผิดมาก จนไม่กล้าเจอหน้าท่าน กลัวท่านโกรธ
ผมคิดไว้ ถ้าผมกลับไปมีโอกาสเจอท่านอีก ผมจะพูดในสิ่งที่ผม เก็บมันไว้มานาน ก็คือ ผมอยากจะขอโทษ........