สวัสดีครับ ไม่ร้องรำทำเพลงนะ เริ่มเลย
วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันปกติของผมที่ต้องมาทำงานตามประสามนุษย์เงินเดือนที่ต้อง "หาเช้า กินยันค่ำ"
ที่ว่าปกติคือ......มาทำงานสายเป็นปกติครับ ลงรถเมล์ป้ายสุดท้ายก่อนเดินเข้า office ก็ 9:30 เข้าให้แล้ว
ลงรถเมล์ป้ายอารีย์ครับ กำลังจะเดินขึ้นสะพานเขียว
(เดิมมันคือสะพานเขียว ตอนนี้กลายเป็นสะพานขาวแล้ว ถ้าใครเคยมาน่าจะพอนึกออก)
วันนี้ฝนตกเล็กน้อยครับ....
ปกติตรงตรีนสะพานเขียวจะมีเด็กใส่เสื้อสีขาว กางเกงสีดำมานั่งขอทานอยู่ เห็นแกเปลี่ยนตำแหน่งอยู่หลายที่ ตอนแรกก็นั่งตรงทางขึ้นสะพานเลย
ถัดมาก็มานั่งริมทางขึ้น แกคงตะหนักได้ว่าเกะกะคนเดินผ่านไปผ่านมา ล่าสุดแกเลยไปซุกตัวอยู่ใต้ทางขึ้นสะพาน...สำหรับผม ผมคิดว่าแกเจียมเนื้อเจียมตัวดี
คงไม่อยากทำให้เดินกันลำบาก
แกจะมีแก้ว "บิ๊กกัลพ์" วางอยู่แล้วก็มีรูปผู้หญิงตาบอด 1 ข้างคนนึงวางอยู่จะด้วยเหตุผลอะไรก็อย่าไปใส่ใจมันเลยนะครับ
วันดีคืนดี แกก็หยิบ Lego ออกมาเล่น (Lego แบบถูกๆ อ่ะนะครับราคาไม่น่าจะเกิน 50 บาทจากที่ดูๆ) แต่วันนี้แกฟุบลงกับพื้นเหมือนก้มกราบลงกับพื้นแล้วแกก็ค้างไว้แบบนั้น ไม่เงยหน้าขึ้นมา.............
ด้วยความที่ยังไม่ตืนดี ผมก็เดินงัวเงียๆ กำลังจะขึ้นสะพานเขียวเข้า office ผมก็เห็นชายร่างเล็กคนนึง ผมสั้น Screen Head เดินไปแล้วก็หยุดอยู่ตรงแก้ว บิ๊กกัลพ์ ควักเงินออกมาจากกระเป๋ากางเกง เห็นมีใบร้อยในมืออยู่ใบเดียว แล้วก็ก้มลงไปที่แก้ว...............
ผมนึกในใจ "เห้ย เห็นแต่งตัวโกโลโกโส แต่ใจแม่มสปอร์ตเหมือนกันเว้ย"...........
เจ้านั่นเค้าก้มลงไป แล้ว.......
แล้ว......
แล้ว.....
แล้วก็หยิบตังค์ในแก้วออกมา.......แป่ว................................................
ทุกอย่างดำเนินไปอย่างช้าๆ ครับ ผมก็คิดว่า "เห้ย แกคงมีแต่ใบร้อยอ่ะ แต่อยากให้ทาน แกคงหยิบมาทอนละมั้ง........
แต่.......
แต่.......
แต่......
แต่แกหยิบมาแล้ว แล้วแกก็เดินจากไป........เดินไปได้สองสามก้าว
เห็นอย่างนั้นแล้วผมก็ตื่นทันที.....ตื่นแบบไม่มีเงินไข รีบเดินๆๆๆ ไปจับแขนเจ้านั่น
ถ้าถามผมว่านาทีนั้นกลัวมันมั้ย.......ตอบ........ไม่ครับ ผมมั่นใจวิชามวยไทยที่ได้เรียนมาตลอด 3 เดือนกว่าว่ายังไงก็เอาอยู่ สูงพอกัน แต่ผมหนากว่าเห็นๆ
เชื่อมั่นในร่างกายที่ได้ซุ่มซ้อมใน fitness ห้องแถวมาตลอดระยะเวลา 1 สัปดาห์.........โอ้ แม่เจ้า 1 สัปดาห์แล้วยังจะมาอวดเก่ง 5555555 บ้าไปแล้วกรู ถุ๊ย!!!!
แต่ เอาวะ เราเป็น(นัก)มวย มีอะไรก็ใส่เข่าใส่ศอกไว้ก่อนเป็นอาวุธที่ถนัดที่สุดแล้ว
ผมเดินเข้าไป ไปจับต้นแขนเอาไว้ก่อน พอคว้าได้เท่านั้นละคุณเอ๊ยยยยยยยยยยยย....ขาผมที่ว่าแข็งกว่าหน้าผากแล้วนะ แขนมันยังแข็งกว่าขาผมอีกคุณ
จะเปรียบกับประชากรในระดับคนใช้แรงงานก็มิปาน ผมว่า "แม่มกัมมาจล...ชัวร์"
"แต่เอาวะ" เกมส์มันเริ่มแล้ว ถ้าเห็นขนาดนี้แล้ว จะไม่ทำอะไรเลยก็อย่าเรียกว่าใจดำเลยคุณ เรียกว่าใจหมาเลยดีกว่างั้น.....
ยอมรับครับ ความมั่นใจใน fitness training หายวั๊บเหลือ 0 แต่ความมั่นใจในมวยไทยยังเต็มที่ "เชิงกรูดีซะอย่าง เอากรูไม่ลงหรอกเฟ้ย"
ทันใดนั้นเอง หลังจากที่เห็นว่าแขนมันแกร่งกว่าขาผมแล้ว ผมก็ต้องหาจุดแข็งของผมมั่ง ครั้นจะแทงเข่าก็ใช่เรื่อง ยังไมถึงเวลา......
"เอาไรดีฟร่ะๆๆๆ.....เอาวะ กรูเอาเสียงนี้แหละ เสียงแข็งไว้ก่อน ดังด้วย"
ทันใดนั้นเองบทสนทนาสั้นๆก็ได้เกินขึ้น
ผม: "เห้ย...หยิบตังค์เด็กเหรอ" ( three times )
ขี้เมา: ยืนนิ่ง ทำหน้างง (เมาด้วยหละ)
ผม: "ไง เอาตังค์เด็กเหรอ เอาไปคืนเค้าเลย....(เสียงแข็งขึ้นอีกนิดนึง) ไป!!!!!"
ต่อไปนี้เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมๆกันอย่างรวดเร็ว.....
พ่อค้าของทอด: แกเห็นตำรวจเดินมาแถวนั้น (แต่ผมไม่ทันเห็น) "เนี่ยๆ ตำรวจจับเลยๆ"
ผม: นึกในใจ "พี่จะบร้าหราาาา พี่จับส่งดิ ผมสายแล้ว เดียวต้องไปทำงานอีก"
ขี้เมา: เดินเอาตังค์ไปคืนเด็กอย่างเจี๋ยมเจี้ยม
ตำรวจ: เดินเข้ามาด้วยความเงียบ แล้วก็บอกกับเด็กว่า "เก็บไปเลย"
ก่อนเหตุการณ์ทั้งหมดจะจบลง ผมชิงจังหวะกล่าวปิดงาน............................"เมาด้วยนะเนี้ย"
แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไป..........คำถาม.........แล้วทำไมตำรวจไม่เก็บมันไปฟร่ะ......
แล้วผมก็เดินขึ้นตีก IBM กินข้าว แล้วก็ทำงานตามปกติ
ประสบการณ์ครั้งนี้ทำให้ผมรู้ว่า.......
1 เรียนมวยมา อย่าเอาไปรังแกใคร เอาไว้ป้องกันตัว แล้วก็ช่วยเหลือผู้อื่น
2 มาทำงานสายก็ใจว่าจะมีแต่ข้อเสียเสมอไป แต่น้อยครั้งมากที่จะเจอข้อดี 55555
3 ผมคงต้องเล่น fitness ให้หนักกว่านี้อีกมาก........แขนไอ้เบื๊อกนั่นแมร่งแข็งมาก.......
จบครับ....... ไปหละ บ๊าย บายยยยยยยยยยย
ขอทาน นักมวย ขี้เหล้าขี้ขโมย...เอ๊ะ 3 คนนี้เกี่ยวไรกัน ลองอ่านดูครับ....
วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันปกติของผมที่ต้องมาทำงานตามประสามนุษย์เงินเดือนที่ต้อง "หาเช้า กินยันค่ำ"
ที่ว่าปกติคือ......มาทำงานสายเป็นปกติครับ ลงรถเมล์ป้ายสุดท้ายก่อนเดินเข้า office ก็ 9:30 เข้าให้แล้ว
ลงรถเมล์ป้ายอารีย์ครับ กำลังจะเดินขึ้นสะพานเขียว
(เดิมมันคือสะพานเขียว ตอนนี้กลายเป็นสะพานขาวแล้ว ถ้าใครเคยมาน่าจะพอนึกออก)
วันนี้ฝนตกเล็กน้อยครับ....
ปกติตรงตรีนสะพานเขียวจะมีเด็กใส่เสื้อสีขาว กางเกงสีดำมานั่งขอทานอยู่ เห็นแกเปลี่ยนตำแหน่งอยู่หลายที่ ตอนแรกก็นั่งตรงทางขึ้นสะพานเลย
ถัดมาก็มานั่งริมทางขึ้น แกคงตะหนักได้ว่าเกะกะคนเดินผ่านไปผ่านมา ล่าสุดแกเลยไปซุกตัวอยู่ใต้ทางขึ้นสะพาน...สำหรับผม ผมคิดว่าแกเจียมเนื้อเจียมตัวดี
คงไม่อยากทำให้เดินกันลำบาก
แกจะมีแก้ว "บิ๊กกัลพ์" วางอยู่แล้วก็มีรูปผู้หญิงตาบอด 1 ข้างคนนึงวางอยู่จะด้วยเหตุผลอะไรก็อย่าไปใส่ใจมันเลยนะครับ
วันดีคืนดี แกก็หยิบ Lego ออกมาเล่น (Lego แบบถูกๆ อ่ะนะครับราคาไม่น่าจะเกิน 50 บาทจากที่ดูๆ) แต่วันนี้แกฟุบลงกับพื้นเหมือนก้มกราบลงกับพื้นแล้วแกก็ค้างไว้แบบนั้น ไม่เงยหน้าขึ้นมา.............
ด้วยความที่ยังไม่ตืนดี ผมก็เดินงัวเงียๆ กำลังจะขึ้นสะพานเขียวเข้า office ผมก็เห็นชายร่างเล็กคนนึง ผมสั้น Screen Head เดินไปแล้วก็หยุดอยู่ตรงแก้ว บิ๊กกัลพ์ ควักเงินออกมาจากกระเป๋ากางเกง เห็นมีใบร้อยในมืออยู่ใบเดียว แล้วก็ก้มลงไปที่แก้ว...............
ผมนึกในใจ "เห้ย เห็นแต่งตัวโกโลโกโส แต่ใจแม่มสปอร์ตเหมือนกันเว้ย"...........
เจ้านั่นเค้าก้มลงไป แล้ว.......
แล้ว......
แล้ว.....
แล้วก็หยิบตังค์ในแก้วออกมา.......แป่ว................................................
ทุกอย่างดำเนินไปอย่างช้าๆ ครับ ผมก็คิดว่า "เห้ย แกคงมีแต่ใบร้อยอ่ะ แต่อยากให้ทาน แกคงหยิบมาทอนละมั้ง........
แต่.......
แต่.......
แต่......
แต่แกหยิบมาแล้ว แล้วแกก็เดินจากไป........เดินไปได้สองสามก้าว
เห็นอย่างนั้นแล้วผมก็ตื่นทันที.....ตื่นแบบไม่มีเงินไข รีบเดินๆๆๆ ไปจับแขนเจ้านั่น
ถ้าถามผมว่านาทีนั้นกลัวมันมั้ย.......ตอบ........ไม่ครับ ผมมั่นใจวิชามวยไทยที่ได้เรียนมาตลอด 3 เดือนกว่าว่ายังไงก็เอาอยู่ สูงพอกัน แต่ผมหนากว่าเห็นๆ
เชื่อมั่นในร่างกายที่ได้ซุ่มซ้อมใน fitness ห้องแถวมาตลอดระยะเวลา 1 สัปดาห์.........โอ้ แม่เจ้า 1 สัปดาห์แล้วยังจะมาอวดเก่ง 5555555 บ้าไปแล้วกรู ถุ๊ย!!!!
แต่ เอาวะ เราเป็น(นัก)มวย มีอะไรก็ใส่เข่าใส่ศอกไว้ก่อนเป็นอาวุธที่ถนัดที่สุดแล้ว
ผมเดินเข้าไป ไปจับต้นแขนเอาไว้ก่อน พอคว้าได้เท่านั้นละคุณเอ๊ยยยยยยยยยยยย....ขาผมที่ว่าแข็งกว่าหน้าผากแล้วนะ แขนมันยังแข็งกว่าขาผมอีกคุณ
จะเปรียบกับประชากรในระดับคนใช้แรงงานก็มิปาน ผมว่า "แม่มกัมมาจล...ชัวร์"
"แต่เอาวะ" เกมส์มันเริ่มแล้ว ถ้าเห็นขนาดนี้แล้ว จะไม่ทำอะไรเลยก็อย่าเรียกว่าใจดำเลยคุณ เรียกว่าใจหมาเลยดีกว่างั้น.....
ยอมรับครับ ความมั่นใจใน fitness training หายวั๊บเหลือ 0 แต่ความมั่นใจในมวยไทยยังเต็มที่ "เชิงกรูดีซะอย่าง เอากรูไม่ลงหรอกเฟ้ย"
ทันใดนั้นเอง หลังจากที่เห็นว่าแขนมันแกร่งกว่าขาผมแล้ว ผมก็ต้องหาจุดแข็งของผมมั่ง ครั้นจะแทงเข่าก็ใช่เรื่อง ยังไมถึงเวลา......
"เอาไรดีฟร่ะๆๆๆ.....เอาวะ กรูเอาเสียงนี้แหละ เสียงแข็งไว้ก่อน ดังด้วย"
ทันใดนั้นเองบทสนทนาสั้นๆก็ได้เกินขึ้น
ผม: "เห้ย...หยิบตังค์เด็กเหรอ" ( three times )
ขี้เมา: ยืนนิ่ง ทำหน้างง (เมาด้วยหละ)
ผม: "ไง เอาตังค์เด็กเหรอ เอาไปคืนเค้าเลย....(เสียงแข็งขึ้นอีกนิดนึง) ไป!!!!!"
ต่อไปนี้เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมๆกันอย่างรวดเร็ว.....
พ่อค้าของทอด: แกเห็นตำรวจเดินมาแถวนั้น (แต่ผมไม่ทันเห็น) "เนี่ยๆ ตำรวจจับเลยๆ"
ผม: นึกในใจ "พี่จะบร้าหราาาา พี่จับส่งดิ ผมสายแล้ว เดียวต้องไปทำงานอีก"
ขี้เมา: เดินเอาตังค์ไปคืนเด็กอย่างเจี๋ยมเจี้ยม
ตำรวจ: เดินเข้ามาด้วยความเงียบ แล้วก็บอกกับเด็กว่า "เก็บไปเลย"
ก่อนเหตุการณ์ทั้งหมดจะจบลง ผมชิงจังหวะกล่าวปิดงาน............................"เมาด้วยนะเนี้ย"
แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไป..........คำถาม.........แล้วทำไมตำรวจไม่เก็บมันไปฟร่ะ......
แล้วผมก็เดินขึ้นตีก IBM กินข้าว แล้วก็ทำงานตามปกติ
ประสบการณ์ครั้งนี้ทำให้ผมรู้ว่า.......
1 เรียนมวยมา อย่าเอาไปรังแกใคร เอาไว้ป้องกันตัว แล้วก็ช่วยเหลือผู้อื่น
2 มาทำงานสายก็ใจว่าจะมีแต่ข้อเสียเสมอไป แต่น้อยครั้งมากที่จะเจอข้อดี 55555
3 ผมคงต้องเล่น fitness ให้หนักกว่านี้อีกมาก........แขนไอ้เบื๊อกนั่นแมร่งแข็งมาก.......
จบครับ....... ไปหละ บ๊าย บายยยยยยยยยยย