พอดีได้ดูหนังเรื่อง "อึ้ง ทึ่ง สู้" ผมไม่เข้าใจว่า ทำไมถึงตั้งชื่อได้ห่วยขนาดนี้ ตั้งชื่อว่า "หม่าหย่งเจิน" ยังจะดีกว่า ชื่อนี้น่าจะคุ้นเคยกับคอหนังจีนยุคเก่า
ทำให้ผมเกือบพลาดหนังเรื่องนี้ซะแล้ว เข้าเรื่องครับ ดูแล้วทำให้ผมนึกถึงหนังเรื่อง BARE FOOTED KID หรือชื่อไทยว่า ตายไม่ว่า ขอได้เห็นหน้าเธอ ผมดูหนังกลางแปลงที่วัด ตอนยังเป็นนักเรียน แต่ตั้งชื่อซะ หวานแหวว สงสัยจะอิงกระแส ชื่อหนัง ผู้หญิงข้าฯ กับ ตายกี่ชาติก็ขาดเธอไม่ได้
ผมว่า ทั้งสองเรื่อง ให้แง่คิดสอนใจได้ดีเลย แม้จะต่างกันคนละยุค และหนังเรื่อง ตายไม่ว่าฯ จะเป็นแนวจอมยุทธ ไม่มีเรื่องต่างชาติก็ตามที
ประมาณว่า พระเอก เป็นเด็กวัยรุ่น บ้านนอกยากจน ไม่รู้หนังสือ ไม่มีแม้แต่รองเท้าใส่ แต่เป็นคนมีฝีมือ ต่อมาได้มาอยู่ในโรงงานย้อมผ้า และมีผู้มีฝีมือต้องการปลีกตัวออกจากการต่อสู้ คอยดูพระเอกอย่างห่างๆ เพราะไม่ต้องการให้พระเอกหลงไปกับ เงินทอง ชื่อเสียง ซึ่งจะเป็นผลร้ายตามมา
แต่สุดท้าย พระเอกก็ติดกับ สังคมจอมปลอม ถูกหลอกใช้ จำได้ฉากสุดท้าย อากัว (พระเอก) พยายาม ใช้เท้าเขี่ย รองเท้า
ส่วนพระเอก หม่าหยงเจิน ก็เช่นกัน ข้ามน้ำข้ามทะเลมา เซี่ยงไฮ้ ซึ่งทุกคนล้วนแสดงหา งาน ชื่อเสียง เงินทอง แม้พระเอกจะมีญาติ ที่ดูเหมือนเป็นคนเจ้าเล่ห์ แต่ก็อยู่ท่ามกลาง สังคม ที่เอื้อเฟื้อ แถมพระเอก มีอุดมการณ์ มุ่งมั่น ไม่หลง ไปกับ เเสงสี ในเมืองนี้
ซึ่งพระเอกทั้งสองเรื่อง ต่างก็มีฝีมือ แต่ทั้งคู่ กลับมีชีวิตตอนท้ายที่แตกต่างกัน
นับจำนวน คนที่ตี้หลุง และกัวฟู่เฉิง ฆ่าไป
มีใครเคยดูหนังจีนเรื่องนี้บ้างครับ "ตายไม่ว่า ขอได้เห็นหน้าเธอ" กัวฟู่เฉิงเเสดง
ทำให้ผมเกือบพลาดหนังเรื่องนี้ซะแล้ว เข้าเรื่องครับ ดูแล้วทำให้ผมนึกถึงหนังเรื่อง BARE FOOTED KID หรือชื่อไทยว่า ตายไม่ว่า ขอได้เห็นหน้าเธอ ผมดูหนังกลางแปลงที่วัด ตอนยังเป็นนักเรียน แต่ตั้งชื่อซะ หวานแหวว สงสัยจะอิงกระแส ชื่อหนัง ผู้หญิงข้าฯ กับ ตายกี่ชาติก็ขาดเธอไม่ได้
ผมว่า ทั้งสองเรื่อง ให้แง่คิดสอนใจได้ดีเลย แม้จะต่างกันคนละยุค และหนังเรื่อง ตายไม่ว่าฯ จะเป็นแนวจอมยุทธ ไม่มีเรื่องต่างชาติก็ตามที
ประมาณว่า พระเอก เป็นเด็กวัยรุ่น บ้านนอกยากจน ไม่รู้หนังสือ ไม่มีแม้แต่รองเท้าใส่ แต่เป็นคนมีฝีมือ ต่อมาได้มาอยู่ในโรงงานย้อมผ้า และมีผู้มีฝีมือต้องการปลีกตัวออกจากการต่อสู้ คอยดูพระเอกอย่างห่างๆ เพราะไม่ต้องการให้พระเอกหลงไปกับ เงินทอง ชื่อเสียง ซึ่งจะเป็นผลร้ายตามมา
แต่สุดท้าย พระเอกก็ติดกับ สังคมจอมปลอม ถูกหลอกใช้ จำได้ฉากสุดท้าย อากัว (พระเอก) พยายาม ใช้เท้าเขี่ย รองเท้า
ส่วนพระเอก หม่าหยงเจิน ก็เช่นกัน ข้ามน้ำข้ามทะเลมา เซี่ยงไฮ้ ซึ่งทุกคนล้วนแสดงหา งาน ชื่อเสียง เงินทอง แม้พระเอกจะมีญาติ ที่ดูเหมือนเป็นคนเจ้าเล่ห์ แต่ก็อยู่ท่ามกลาง สังคม ที่เอื้อเฟื้อ แถมพระเอก มีอุดมการณ์ มุ่งมั่น ไม่หลง ไปกับ เเสงสี ในเมืองนี้
ซึ่งพระเอกทั้งสองเรื่อง ต่างก็มีฝีมือ แต่ทั้งคู่ กลับมีชีวิตตอนท้ายที่แตกต่างกัน
นับจำนวน คนที่ตี้หลุง และกัวฟู่เฉิง ฆ่าไป