ตัวเรามักจะชอบคิดถึงเรื่องราวในอดีตที่เจ็บปวด เช่น ถูกเพื่อนทิ้ง พ่อแม่ไม่สนใจไม่ใส่ใจ การไม่ได้รับความรัก ไม่เป็นที่ต้องการ ถูกคุกความทางเพศจากพ่อและแฟนผู้ชาย การสูญเสียสิ่งที่รัก เป็นต้น
ปกติเวลาที่อยู่นอกบ้าน เราจะไม่คิดถึงเรื่องเหล่านี้เลย แต่เมื่ออยู่ที่บ้านหรือห้องนอน หากเราเริ่มคิดถึงสักหนึ่งเรื่อง มันก็จะเริ่มเชื่อมต่อไปถึงเรื่องอื่นๆ
ตัวเราไม่สามารถหยุดคิดได้เลย ไม่ทำงาน ไม่กินอะไร เอาแต่ร้องไห้ฟูมฟายไม่หยุด ได้แต่คิดท้อใจ หมดหวัง เสียใจ บางทีก็คิดอยากจะตายไปเลย
ระหว่างนั้น หัวใจเราจะเต้นเร็ว หายใจแรงและไม่เป็นจังหวะ
เราไม่รู้ว่าควรจะจัดการตัวเองอย่างไร เราไม่อยากรู้สึกแบบนั้น เพราะมันทำให้สภาพจิตใจเราแย่มาก
ป.ล. รบกวนช่วยแนะนำทีค่ะ
ขอคำปรึกษาคะ อาการเครียดหนักถือว่าเป็นโรคประสาทหรือเปล่า
ปกติเวลาที่อยู่นอกบ้าน เราจะไม่คิดถึงเรื่องเหล่านี้เลย แต่เมื่ออยู่ที่บ้านหรือห้องนอน หากเราเริ่มคิดถึงสักหนึ่งเรื่อง มันก็จะเริ่มเชื่อมต่อไปถึงเรื่องอื่นๆ
ตัวเราไม่สามารถหยุดคิดได้เลย ไม่ทำงาน ไม่กินอะไร เอาแต่ร้องไห้ฟูมฟายไม่หยุด ได้แต่คิดท้อใจ หมดหวัง เสียใจ บางทีก็คิดอยากจะตายไปเลย
ระหว่างนั้น หัวใจเราจะเต้นเร็ว หายใจแรงและไม่เป็นจังหวะ
เราไม่รู้ว่าควรจะจัดการตัวเองอย่างไร เราไม่อยากรู้สึกแบบนั้น เพราะมันทำให้สภาพจิตใจเราแย่มาก
ป.ล. รบกวนช่วยแนะนำทีค่ะ