เป็นมือใหม่สุด ๆ ค่ะ ออกถนนใหญ่โดยมีน้องชายนั่งประกับคู่ด้วย ประมาณ 3-4 ครั้งได้แล้ว ขับไปที่ทำงานระยะทางไกลพอควร เวลาขับทั้งเครียดและเกร็ง น้องก็ดุตลอดทาง ต้องเดาใจพวกรถที่นึกจะออกก็ออก เปลี่ยนเลนโดยไม่เปิดไฟเลี้ยว แท็กซี่นี่บ่อย
มอเตอร์ไซด์ที่นึกจะปาดก็ปาด ต้องมองกระจกตลอด จนตอนนี้ก็ยังไม่กล้าเปลี่ยนเลนถ้าไม่แน่ใจ วิ่งเลนกลางตลอด
ยิ่งรถหนาแน่นเวลาจะเปลี่ยนเลน ก็กล้า ๆ กลัว ๆ จับจังหวะว่าเขาจะให้เข้าหรือไม่ให้ พอจะเข้าซอยหรือจะจอด ถ้าจังหวะไม่ได้เผลอ ๆ ก็จำใจต้องเลยไปกลับรถแล้วเริ่มใหม่ เล่นซะน้องกุมขมับเลย
ช่วงนี้ก็มีทางก่อสร้างเยอะ โดยเฉพาะสร้างรถไฟฟ้า ที่เอาที่กั้นแบบคอนกรีตมากั้นเป็นแนวยาว แคบก็แคบ บางทีก็กั้นได้เฮียแท้ เล่นกั้นบางอันเอาแง่งยื่นออกมาจากแนว ถ้ารถขับมาไม่เห็นได้กระแทกกับแม็กได้ง่าย ๆ
และวันนี้ก็เกือบจะได้เรียกประกันแล้ว เปลี่ยนเลนเข้าเส้นทางหลัก ตอนแรกมองกระจกข้างแล้ว พอเผลอไม่มองแป๊บเดียว รถเมล์โผล่มาประชิดหลังแล้ว ดีที่รถเมล์หยุดได้ทัน ไม่งั้นคงจูบข้างเราแล้ว รู้สึกตกใจ ที่เขาเรียกจุดบอดคือแบบนี้นี่เอง ถ้าชนเราผิดเต็ม ๆ โดนน้องที่นั่งด้วยดุยกใหญ่
เฮ้อ บางวันก็ทำได้ดี บางวันก็ยอมรับว่าขับได้เฮียจริง ๆ แบบวันนี้ มันทำเอาท้อ เครียด และถ้ายิ่งเครียดก็ยิ่งหิวอีกต่างหาก พาลเอาตาลายอีก เผลอ ๆ รู้สึกไม่อยากขับรถซะงั้น ..............
ที่เขาว่าขับรถในกรุงเทพมันยาก ยากสำหรับมือใหม่สุด ๆ เราเองยอมรับว่าความรอบคอบกับการระวังยังไม่เฉียบขาดพอ ต้องสั่งสมประสบการณ์มากกว่านี้ แต่กว่าจะถึงตอนนั้น รถเราคงได้มีรอยรอบคันแน่ ๆ
ขับรถออกถนนใหญ่ในกรุงเทพมันเครียดแบบนี้นี่เอง
มอเตอร์ไซด์ที่นึกจะปาดก็ปาด ต้องมองกระจกตลอด จนตอนนี้ก็ยังไม่กล้าเปลี่ยนเลนถ้าไม่แน่ใจ วิ่งเลนกลางตลอด
ยิ่งรถหนาแน่นเวลาจะเปลี่ยนเลน ก็กล้า ๆ กลัว ๆ จับจังหวะว่าเขาจะให้เข้าหรือไม่ให้ พอจะเข้าซอยหรือจะจอด ถ้าจังหวะไม่ได้เผลอ ๆ ก็จำใจต้องเลยไปกลับรถแล้วเริ่มใหม่ เล่นซะน้องกุมขมับเลย
ช่วงนี้ก็มีทางก่อสร้างเยอะ โดยเฉพาะสร้างรถไฟฟ้า ที่เอาที่กั้นแบบคอนกรีตมากั้นเป็นแนวยาว แคบก็แคบ บางทีก็กั้นได้เฮียแท้ เล่นกั้นบางอันเอาแง่งยื่นออกมาจากแนว ถ้ารถขับมาไม่เห็นได้กระแทกกับแม็กได้ง่าย ๆ
และวันนี้ก็เกือบจะได้เรียกประกันแล้ว เปลี่ยนเลนเข้าเส้นทางหลัก ตอนแรกมองกระจกข้างแล้ว พอเผลอไม่มองแป๊บเดียว รถเมล์โผล่มาประชิดหลังแล้ว ดีที่รถเมล์หยุดได้ทัน ไม่งั้นคงจูบข้างเราแล้ว รู้สึกตกใจ ที่เขาเรียกจุดบอดคือแบบนี้นี่เอง ถ้าชนเราผิดเต็ม ๆ โดนน้องที่นั่งด้วยดุยกใหญ่
เฮ้อ บางวันก็ทำได้ดี บางวันก็ยอมรับว่าขับได้เฮียจริง ๆ แบบวันนี้ มันทำเอาท้อ เครียด และถ้ายิ่งเครียดก็ยิ่งหิวอีกต่างหาก พาลเอาตาลายอีก เผลอ ๆ รู้สึกไม่อยากขับรถซะงั้น ..............
ที่เขาว่าขับรถในกรุงเทพมันยาก ยากสำหรับมือใหม่สุด ๆ เราเองยอมรับว่าความรอบคอบกับการระวังยังไม่เฉียบขาดพอ ต้องสั่งสมประสบการณ์มากกว่านี้ แต่กว่าจะถึงตอนนั้น รถเราคงได้มีรอยรอบคันแน่ ๆ