เพิ่งดูอามะจัง ภาคบ้านเกิดจบไปค่ะ ดูแล้วชอบมากกกกกกก (ช้าไปมั้ยเนี่ย) เลยขอตั้งกระทู้รีวิวเล็กๆ อยากชวนให้ทุกคนดูเรื่องนี้กันค่ะ
----------------------------------------------------------------
อามาโนะ ฮารุโกะพาลูกสาว อามาโนะ อากิ กลับบ้านเกิดที่คิตะซันริคุครั้งแรกในรอบ 24 ปี หลังจากได้รับอีเมล์กระหน่ำจากเพื่อนเก่าไดอิจิซังว่าแม่กำลังป่วยหนัก ทั้งๆที่รู้ว่าไดอิจิแค่หลอกเพื่อให้กลับมาที่นี่เท่านั้น แต่ฮารุโกะก็ตัดสินใจกลับมาเพราะต้องการหนีอะไรบางอย่าง
ยายนัตสึของอากิจังเป็นประธานชมรมอามะ สมัยก่อนเวลาผู้ชายที่ชาวประมงออกทะเลไปหาปลานานๆ เมียชาวประมงจะอยู่ดูแลบ้าน และดำน้ำ(ไม่ใช้เครื่องช่วยหายใจ)หาของทะเลเป็นรายได้เสริมเล็กๆน้อยๆ ปัจจุบันนี้มีแค่ที่ญี่ปุ่นกับเกาหลีใต้ที่ยังมีอามะนี้อยู่ พออากิจังเห็นยายดำน้ำ จับหอยเม่นมาตักไข่ให้กินสดๆ ก็ประทับใจ ได้เห็นท้องฟ้า ทะเล ใต้ทะเล อากิจังที่ไม่มีเพื่อนหรืออะไรในโตเกียวให้กลับไปหา ก็ประกาศว่า หนูจะอยู่ที่นี่ หนูจะเป็นอามะ!
ที่คิตะซันริคุอามะมีหน้าที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวด้วย นักท่องเที่ยวมาที่คิตะน้อยลงทุกปีๆ จนคิตะเท็ตซึหรือรถไฟที่เข้ามาที่เมืองนี้ขาดทุนตลอดเวลา อามะปัจจุบันก็มีกันแค่สี่ห้าคนแก่ๆทั้งนั้น ยายนัตสึที่อายุ 65 ปีแล้วก็อยากจะเกษียณตัวเอง นั่นเป็นเหตุผลที่ไดอิจิซังต้องการให้ฮารุโกะกลับมา เพื่อมาเป็นอามะคนใหม่ แต่ดันได้อากิจังมาแทนซะนี่
ทุกคนในชุมชนทั้งชมรมอามะ สหกรณ์จับปลา สำนักงานท่องเที่ยว พยายามช่วยกันคิดหาวิธีดึงดูดนักท่องเที่ยว มาเมะบุดีมั้ย(อร่อยนะ แต่ตกลงว่ามันเค็มหรือหวานกันแน่) อุนิด้งล่ะ(ไม่ได้มีทั้งปีสักหน่อย) อำพัน(…) งั้นจัดประกวดมิสคิตะเท็ตซึกัน! จนได้ยุยจังมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ดึงดูดพวกโอตาคุรถไฟ แล้วยังมีรายการทีวีท้องถิ่นมาถ่ายทำ จัดปาร์ตี้บนรถไฟ อามะคาเฟ่
นอกจากพล็อตหลักอันนี้ ก็ยังมีเรื่องอื่นแทรกตามทาง ไม่ว่าจะเป็น…
…อดีตของฮารุโกะ เหตุผลที่ทำให้เธอต้องหนีออกจากบ้านไปเมื่อ 24 ปีก่อน
…ความรักและมิตรภาพของอากิจัง ยุยจัง รุ่นพี่นักดำน้ำ และนายเตาผิง
…คุณตาชาวประมงที่ไม่สามารถใช้ชีวิตบนบกตามปกติได้
…การตามความฝันไปเป็นไอดอลที่โตเกียว
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกก อย่างแรกคืออามะเป็นอะไรที่เราไม่เคยเห็นในละคร แล้วการพยายามดึงดูดนักท้องเที่ยวเข้ามา ก็ทำให้เราได้เห็นความเป็นชุมชน ตัวละครที่หลากหลาย ทะเลาะกันบ้าง นินทากันบ้าง รักกันบ้าง ดูแล้วนึกถึง OTOP ของเราเลย ขายอะไรดี? เว็บไซต์ทำยังไงใช้คอมไม่เป็น? งบประมาณล่ะ? เย้ ได้ออกรายการทีวี!
การร่วมมือกันอย่างนี้มันส่งให้โชว์สปิริตแบบญี่ปุ่นได้เยอะ เท่าที่ดูซีรีย์มา มันจะทำออกมาได้ยากระหว่างมองโลกในแง่ดีกับ romantize เกินไปจนไม่น่าเชื่อถือ ซึ่งเราว่าเรื่องนี้ทำได้โอเคไม่เลี่ยน อาจจะเพราะมีตัวละครที่มองโลกในแง่ร้ายคอยเบรกๆอยู่บ้าง แล้วก็มีมุขตลกกำลังขำๆน่ารัก ไม่ได้การ์ตูนจนโดดออกมาเอาถาดตีหัวกันป้าบๆ ส่วนใหญ่มุขมันจะเป็นอะไรเล็กๆน้อยๆทำให้เราพอยิ้มสัก 4-5 วิ หลังจากนั้นอาจจะหัวเราะออกมาดังๆไรงี้ (ตกลงดูแล้วบ้า?)
นอกจากนั้นยังมีเรื่องเพลงหรือป็อปคัลเจอร์ในยุค 80 แทรกอยู่ตลอด ระหว่างที่ตัวละครรุ่นแม่ nostalgia กัน จะว่าไปทุกเพลงที่ติดหูจากเรื่องนี้มาจากยุคนั้นหมดเลย โดยเฉพาะเพลง 潮騒のメモリー โอย…เนื้อเพลงมันจี๊ดพอดีกับเรื่องมาก (ไม่แน่ใจว่าเพลงนี้เป็นเพลงจริงหรือแต่งขึ้นมาใหม่นะ?)
แล้วคนที่เล่นเป็นอากิจัง Rena Nonen ที่เป็นดาราหน้าใหม่ ก็เล่นได้น่ารักสุดๆไปเลย
เราดูเรื่องนี้แล้วก็คงนึกถึงสึนามิที่โทโฮคุเมื่อปี 2011 (หลายคนคงคิดเหมือนกัน) เพราะเมืองในเรื่องนี้ก็อยู่โทโฮคุ แล้วเราก็คิดว่าคนที่นั่นก็คงพยายามคิดพัฒนาฟื้นฟูชุมชนของตัวเองเหมือนในเรื่องนี้ Amachan คงสร้างขวัญกำลังใจได้บ้าง ได้ข่าวว่าละครเรื่องนี้ฮิตระเบิดระเบ้อ พูด JJJ! กันทั้งญี่ปุ่น ว่าแล้วก็อยากไปเที่ยวโทโฮคุ อยากกินอุนิด้งงง ฮี่ฮี่
อืม แต่เรายังไม่ได้ดูภาคโตเกียวเลยค่ะ ไม่รู้จะสนุกรึเปล่า ใครดูแล้วเป็นไงบ้างคะ
http://halfpastmidnights.com/
Amachan(อามะจัง) ซีรีย์ที่ดูแล้วชอบมากจนอยากบอกต่อ
----------------------------------------------------------------
อามาโนะ ฮารุโกะพาลูกสาว อามาโนะ อากิ กลับบ้านเกิดที่คิตะซันริคุครั้งแรกในรอบ 24 ปี หลังจากได้รับอีเมล์กระหน่ำจากเพื่อนเก่าไดอิจิซังว่าแม่กำลังป่วยหนัก ทั้งๆที่รู้ว่าไดอิจิแค่หลอกเพื่อให้กลับมาที่นี่เท่านั้น แต่ฮารุโกะก็ตัดสินใจกลับมาเพราะต้องการหนีอะไรบางอย่าง
ยายนัตสึของอากิจังเป็นประธานชมรมอามะ สมัยก่อนเวลาผู้ชายที่ชาวประมงออกทะเลไปหาปลานานๆ เมียชาวประมงจะอยู่ดูแลบ้าน และดำน้ำ(ไม่ใช้เครื่องช่วยหายใจ)หาของทะเลเป็นรายได้เสริมเล็กๆน้อยๆ ปัจจุบันนี้มีแค่ที่ญี่ปุ่นกับเกาหลีใต้ที่ยังมีอามะนี้อยู่ พออากิจังเห็นยายดำน้ำ จับหอยเม่นมาตักไข่ให้กินสดๆ ก็ประทับใจ ได้เห็นท้องฟ้า ทะเล ใต้ทะเล อากิจังที่ไม่มีเพื่อนหรืออะไรในโตเกียวให้กลับไปหา ก็ประกาศว่า หนูจะอยู่ที่นี่ หนูจะเป็นอามะ!
ที่คิตะซันริคุอามะมีหน้าที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวด้วย นักท่องเที่ยวมาที่คิตะน้อยลงทุกปีๆ จนคิตะเท็ตซึหรือรถไฟที่เข้ามาที่เมืองนี้ขาดทุนตลอดเวลา อามะปัจจุบันก็มีกันแค่สี่ห้าคนแก่ๆทั้งนั้น ยายนัตสึที่อายุ 65 ปีแล้วก็อยากจะเกษียณตัวเอง นั่นเป็นเหตุผลที่ไดอิจิซังต้องการให้ฮารุโกะกลับมา เพื่อมาเป็นอามะคนใหม่ แต่ดันได้อากิจังมาแทนซะนี่
ทุกคนในชุมชนทั้งชมรมอามะ สหกรณ์จับปลา สำนักงานท่องเที่ยว พยายามช่วยกันคิดหาวิธีดึงดูดนักท่องเที่ยว มาเมะบุดีมั้ย(อร่อยนะ แต่ตกลงว่ามันเค็มหรือหวานกันแน่) อุนิด้งล่ะ(ไม่ได้มีทั้งปีสักหน่อย) อำพัน(…) งั้นจัดประกวดมิสคิตะเท็ตซึกัน! จนได้ยุยจังมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ดึงดูดพวกโอตาคุรถไฟ แล้วยังมีรายการทีวีท้องถิ่นมาถ่ายทำ จัดปาร์ตี้บนรถไฟ อามะคาเฟ่
นอกจากพล็อตหลักอันนี้ ก็ยังมีเรื่องอื่นแทรกตามทาง ไม่ว่าจะเป็น…
…อดีตของฮารุโกะ เหตุผลที่ทำให้เธอต้องหนีออกจากบ้านไปเมื่อ 24 ปีก่อน
…ความรักและมิตรภาพของอากิจัง ยุยจัง รุ่นพี่นักดำน้ำ และนายเตาผิง
…คุณตาชาวประมงที่ไม่สามารถใช้ชีวิตบนบกตามปกติได้
…การตามความฝันไปเป็นไอดอลที่โตเกียว
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกก อย่างแรกคืออามะเป็นอะไรที่เราไม่เคยเห็นในละคร แล้วการพยายามดึงดูดนักท้องเที่ยวเข้ามา ก็ทำให้เราได้เห็นความเป็นชุมชน ตัวละครที่หลากหลาย ทะเลาะกันบ้าง นินทากันบ้าง รักกันบ้าง ดูแล้วนึกถึง OTOP ของเราเลย ขายอะไรดี? เว็บไซต์ทำยังไงใช้คอมไม่เป็น? งบประมาณล่ะ? เย้ ได้ออกรายการทีวี!
การร่วมมือกันอย่างนี้มันส่งให้โชว์สปิริตแบบญี่ปุ่นได้เยอะ เท่าที่ดูซีรีย์มา มันจะทำออกมาได้ยากระหว่างมองโลกในแง่ดีกับ romantize เกินไปจนไม่น่าเชื่อถือ ซึ่งเราว่าเรื่องนี้ทำได้โอเคไม่เลี่ยน อาจจะเพราะมีตัวละครที่มองโลกในแง่ร้ายคอยเบรกๆอยู่บ้าง แล้วก็มีมุขตลกกำลังขำๆน่ารัก ไม่ได้การ์ตูนจนโดดออกมาเอาถาดตีหัวกันป้าบๆ ส่วนใหญ่มุขมันจะเป็นอะไรเล็กๆน้อยๆทำให้เราพอยิ้มสัก 4-5 วิ หลังจากนั้นอาจจะหัวเราะออกมาดังๆไรงี้ (ตกลงดูแล้วบ้า?)
นอกจากนั้นยังมีเรื่องเพลงหรือป็อปคัลเจอร์ในยุค 80 แทรกอยู่ตลอด ระหว่างที่ตัวละครรุ่นแม่ nostalgia กัน จะว่าไปทุกเพลงที่ติดหูจากเรื่องนี้มาจากยุคนั้นหมดเลย โดยเฉพาะเพลง 潮騒のメモリー โอย…เนื้อเพลงมันจี๊ดพอดีกับเรื่องมาก (ไม่แน่ใจว่าเพลงนี้เป็นเพลงจริงหรือแต่งขึ้นมาใหม่นะ?)
แล้วคนที่เล่นเป็นอากิจัง Rena Nonen ที่เป็นดาราหน้าใหม่ ก็เล่นได้น่ารักสุดๆไปเลย
เราดูเรื่องนี้แล้วก็คงนึกถึงสึนามิที่โทโฮคุเมื่อปี 2011 (หลายคนคงคิดเหมือนกัน) เพราะเมืองในเรื่องนี้ก็อยู่โทโฮคุ แล้วเราก็คิดว่าคนที่นั่นก็คงพยายามคิดพัฒนาฟื้นฟูชุมชนของตัวเองเหมือนในเรื่องนี้ Amachan คงสร้างขวัญกำลังใจได้บ้าง ได้ข่าวว่าละครเรื่องนี้ฮิตระเบิดระเบ้อ พูด JJJ! กันทั้งญี่ปุ่น ว่าแล้วก็อยากไปเที่ยวโทโฮคุ อยากกินอุนิด้งงง ฮี่ฮี่
อืม แต่เรายังไม่ได้ดูภาคโตเกียวเลยค่ะ ไม่รู้จะสนุกรึเปล่า ใครดูแล้วเป็นไงบ้างคะ
http://halfpastmidnights.com/