เรื่องต่อไปนี้คือเกิดขึ้นจริงๆนะครับ อ้อ เป็น ช-ช นะครับ ใครไม่ใช่แนวก็ขออภัยล่วงหน้านะครับ ทุกคนต้องมีแอบชอบใครกันบ้างใช่มั๊ยครับ ผมก็มีครับแต่ผมไม่อยากแอบชอบเขาอีกต่อไปจึงเกิดเรื่องราวนี้ขึ้น
บอกก่อนนะครับ ว่าผมเป็นเกย์แล้วผมก็ชอบผู้ชายที่มุ้งมิ้งสาวๆนิดนึงแต่ไม่ถึงขั้นตุ๊ดที่ลงท้ายประโยคด้วยคะ/ค่ะ นะครับ เอาง่ายๆว่าชอบคนสาวกว่านั้นแหละ
เรื่องมันเริ่มต้นที่ว่า ผมไปชอบคนนึงที่เรียนในเซคเดียวกับผม ตั้งแต่วันแรกที่เข้าไปเรียน ผมก็เล็งๆเขามาตลอด แล้วก็สแกนแล้วสแกนอีกกับเพื่อนว่า เป็นป่าวน้าาาาา แต่โดยรวมคือใช่เลย ทั้งหน้าตากริยาท่าทาง ผ่านมาเดือนกว่าๆ ทุกคนลงความเห็นว่าน่าจะสาวนิดนึงมุ้งมิ้งๆ ผมเลยจะดำเนินการแผนเข้าทำความรู้จัก
เริ่มแรกก็หาเฟสบุ๊ค จากชื่อนักศึกษาในเซคซึ่งก็หาอยู่อาทิตย์กว่าๆก็ไม่เจอ ผมเลยถอดใจคงต้องใช้วิธีตรงๆซะแล้ว ผมจึงคิดแผนการจดหมายอยากทำความรู้จักขึ้นมา โดยผมวางแผนจะเอาจดหมายและขนมไปวางให้เค้าตรงที่ที่เค้าชอบนั่งเรียนบ่อยๆ โดยมีเนื้อความดังนี้
ถึง นายขาแว่นส้ม (ปล. เพราะเขาใส่แว่นขาสีส้ม)
(ถ้าไม่ใช่นายขาแว่นส้ม ช่วยส่งไปให้ถึงนายขาแว่นส้มด้วยนะครัชชช)
เราอยากรู้จักนายจวังง ขอFBก็ได้ line ก็ได้ IG ก็ได้
ถ้าตอบแล้วเอาไปไว้ที่ตู้กดน้ำเนาะ
จาก anonymous
เสร็จแล้วผมและเพื่อนก็จะเอาจดหมายไปแปะที่โต๊ะก่อนจะถึงเวลาเรียน โดยห้องเรียนจะมีแถว abcไปเรื่อยๆ ผมก็กะว่าเค้าน่าจะนั่งแถวeเลยให้เพื่อนช่วยเอาไปแปะให้ส่วนผมจะเอาของไปวางที่แถวjที่ผมชอบนั่งกัน จากนั้นหลังแปะเสร็จเราก็จะออกไปข้างนอกก่อนพอถึงเวลาเรียน ค่อยเข้ามาช้าๆหน่อยจะได้เนียนๆ แต่มันดันไม่เป็นไปตามแผนสิ่ครับ เพราะนายขาแว่นส้ม ดันเข้ามาในขณะที่พวกผมกำลังออกจากแถวeเพื่อไปนอกห้อง ตามสันชาติญาน ก็วิ่งกันสิ่ครับ พอหันกลับไปดู อ่าวนายขาแว่นส้มดันนั่งแถวf แผนพังสิ่ครับ เลยลงไปข้างล่างตึกก่อนค่อยคิดหาทางแก้ใหม่ เลยเจอเพื่อนที่เรียนวิชาเดียวกัน เลยให้เพื่อนคนนั้นไปช่วยบอกให้ ว่ามีของให้นายอยู่ที่แถวe แผนเลยดำเนินต่อไปได้ อ้อ เพื่อนที่ใช้งานทั้งหมดเป็นผู้หญิงนะครับ
พอผ่านไปก็เข้ามาเรียนผมก็เดินเข้ามาในห้องกับเพื่อนกลุ่มที่เอาจดหมายไปแปะ เขาก็หันมามองพวกผม พอไปนั่งที่ของผมผมก็มองๆดูเขาก็ดูเขิลๆมุ้งมิ้งน่ารักดี ในใจเราก็ดีใจที่ได้ส่งจดหมายสำเร็จ แต่เพื่อนที่ไปบอกเขาว่ามีของให้ก็บอกว่าเขาดูเขินมากแล้วก็เขินเกินผู้ชายธรรมดาด้วยเลยดีใจเลยงี้ แต่ก็ทำใจไว้แล้วว่าอาจจะไม่ได้อะไรที่ขอๆไปก็ได้ผมจึงรอให้หมดคาบ พอเขาเดินไปกับเพื่อน(เพื่อนก็ดูสาวออกนิดหน่อยเหมือนกัน) เขาก็หยุดที่หน้าตู้กดน้ำแล้วค้นกระเป๋าใหญ่เลย ส่วนผมก็นั่งลุ้นอยู่ในห้อง รอให้เขาลงไปก่อน พอมีคนเข้ามาเรียนต่อเลยไม่ได้ส่องต่อ พอออกมานอกห้องอีกฝั่งนึงก็เลยให้เพื่อนไปแอบดูว่าเขายังอยู่มั๊ย พอรู้ว่าไม่อยู่แล้วเลยเดินไปดูที่ตู้กดน้ำ ก็พบกับกระดาษปิดแน่นหนาแปะไว้ เลยหยิบออกมาแต่ก็ไม่กล้าเปิด สักพักก็เปิดดู ปรากฏว่า เป็น ID line ครับ ไม่มีอะไรเขียนอีกนอกจากไอดี โห่วววววววววว แน่นอนครับ ผมต้องไม่กล้าแอดทันทีแน่ๆ มองอยู่นานเลยตัดสินใจแอดไป หลังจากนั้น ประมาณชั่วโมงนึง เขาก็ทักมาครับ
ผมขอย่อว่านาย A
A: ใคร
ผม: ก็คนที่ส่งจดหมายไปไง
A: เอิ่ม นึกว่าผญ ขอโทด บายๆ
ผม: ท่ดๆๆๆ
A: ครับ
ผม: แต่เราอยากรู้จักนายจริงๆนะ
A: ขอโทษครับ ไม่อยากจริงๆ
ผม: ได้ครับ ขอโทษอีกทีค๊าบบบบบ
A: ไว้แค่นี้นะครับ
ผม: ค๊าบบบบ
สั้นๆง่ายๆได้ใจความครับ คือผมไม่โทษเค้าหรอกนะครับที่อาจจะเข้าใจผิด แต่ผมก็ไม่ได้เขียนอะไรที่แอ๊บว่าเป็นผู้หญิงอะไรขนาดนั้น ผมคงโทษตัวเองแหละครับ ที่ไม่ดูให้ดี ความรู้สึกที่ได้เหมือนมันโดนลูบหลังแล้วตบหัวเลยครับ เสียใจมากครับ แล้วก็ไม่รู้จะเอาไงต่อด้วยครับ ที่มาเล่าคืออยากจะเป็นอุทาหรณ์ไว้ครับเผื่อใครจะเก็บเป็นแผนไว้จีบใคร ผมว่ามันเวิรคมากแต่ถ้าสแกนพลาดก็คงพังแบบผม
ขอบคุณมากครับที่อ่านจนจบ เป็นกระทู้แรกของผม ติชมได้นะครับ ขอบคุณครับ
ปล. ผมใช้แอคน้องตั้งกระทู้นะครับ เดี๋ยวจะงงเดี๋ยวผญเดี๋ยวผช
มีเรื่องราวไม่ยาวแต่พีค "นายนาย เราอยากรู้จักนายจัง"
บอกก่อนนะครับ ว่าผมเป็นเกย์แล้วผมก็ชอบผู้ชายที่มุ้งมิ้งสาวๆนิดนึงแต่ไม่ถึงขั้นตุ๊ดที่ลงท้ายประโยคด้วยคะ/ค่ะ นะครับ เอาง่ายๆว่าชอบคนสาวกว่านั้นแหละ
เรื่องมันเริ่มต้นที่ว่า ผมไปชอบคนนึงที่เรียนในเซคเดียวกับผม ตั้งแต่วันแรกที่เข้าไปเรียน ผมก็เล็งๆเขามาตลอด แล้วก็สแกนแล้วสแกนอีกกับเพื่อนว่า เป็นป่าวน้าาาาา แต่โดยรวมคือใช่เลย ทั้งหน้าตากริยาท่าทาง ผ่านมาเดือนกว่าๆ ทุกคนลงความเห็นว่าน่าจะสาวนิดนึงมุ้งมิ้งๆ ผมเลยจะดำเนินการแผนเข้าทำความรู้จัก
เริ่มแรกก็หาเฟสบุ๊ค จากชื่อนักศึกษาในเซคซึ่งก็หาอยู่อาทิตย์กว่าๆก็ไม่เจอ ผมเลยถอดใจคงต้องใช้วิธีตรงๆซะแล้ว ผมจึงคิดแผนการจดหมายอยากทำความรู้จักขึ้นมา โดยผมวางแผนจะเอาจดหมายและขนมไปวางให้เค้าตรงที่ที่เค้าชอบนั่งเรียนบ่อยๆ โดยมีเนื้อความดังนี้
ถึง นายขาแว่นส้ม (ปล. เพราะเขาใส่แว่นขาสีส้ม)
(ถ้าไม่ใช่นายขาแว่นส้ม ช่วยส่งไปให้ถึงนายขาแว่นส้มด้วยนะครัชชช)
เราอยากรู้จักนายจวังง ขอFBก็ได้ line ก็ได้ IG ก็ได้
ถ้าตอบแล้วเอาไปไว้ที่ตู้กดน้ำเนาะ
จาก anonymous
เสร็จแล้วผมและเพื่อนก็จะเอาจดหมายไปแปะที่โต๊ะก่อนจะถึงเวลาเรียน โดยห้องเรียนจะมีแถว abcไปเรื่อยๆ ผมก็กะว่าเค้าน่าจะนั่งแถวeเลยให้เพื่อนช่วยเอาไปแปะให้ส่วนผมจะเอาของไปวางที่แถวjที่ผมชอบนั่งกัน จากนั้นหลังแปะเสร็จเราก็จะออกไปข้างนอกก่อนพอถึงเวลาเรียน ค่อยเข้ามาช้าๆหน่อยจะได้เนียนๆ แต่มันดันไม่เป็นไปตามแผนสิ่ครับ เพราะนายขาแว่นส้ม ดันเข้ามาในขณะที่พวกผมกำลังออกจากแถวeเพื่อไปนอกห้อง ตามสันชาติญาน ก็วิ่งกันสิ่ครับ พอหันกลับไปดู อ่าวนายขาแว่นส้มดันนั่งแถวf แผนพังสิ่ครับ เลยลงไปข้างล่างตึกก่อนค่อยคิดหาทางแก้ใหม่ เลยเจอเพื่อนที่เรียนวิชาเดียวกัน เลยให้เพื่อนคนนั้นไปช่วยบอกให้ ว่ามีของให้นายอยู่ที่แถวe แผนเลยดำเนินต่อไปได้ อ้อ เพื่อนที่ใช้งานทั้งหมดเป็นผู้หญิงนะครับ
พอผ่านไปก็เข้ามาเรียนผมก็เดินเข้ามาในห้องกับเพื่อนกลุ่มที่เอาจดหมายไปแปะ เขาก็หันมามองพวกผม พอไปนั่งที่ของผมผมก็มองๆดูเขาก็ดูเขิลๆมุ้งมิ้งน่ารักดี ในใจเราก็ดีใจที่ได้ส่งจดหมายสำเร็จ แต่เพื่อนที่ไปบอกเขาว่ามีของให้ก็บอกว่าเขาดูเขินมากแล้วก็เขินเกินผู้ชายธรรมดาด้วยเลยดีใจเลยงี้ แต่ก็ทำใจไว้แล้วว่าอาจจะไม่ได้อะไรที่ขอๆไปก็ได้ผมจึงรอให้หมดคาบ พอเขาเดินไปกับเพื่อน(เพื่อนก็ดูสาวออกนิดหน่อยเหมือนกัน) เขาก็หยุดที่หน้าตู้กดน้ำแล้วค้นกระเป๋าใหญ่เลย ส่วนผมก็นั่งลุ้นอยู่ในห้อง รอให้เขาลงไปก่อน พอมีคนเข้ามาเรียนต่อเลยไม่ได้ส่องต่อ พอออกมานอกห้องอีกฝั่งนึงก็เลยให้เพื่อนไปแอบดูว่าเขายังอยู่มั๊ย พอรู้ว่าไม่อยู่แล้วเลยเดินไปดูที่ตู้กดน้ำ ก็พบกับกระดาษปิดแน่นหนาแปะไว้ เลยหยิบออกมาแต่ก็ไม่กล้าเปิด สักพักก็เปิดดู ปรากฏว่า เป็น ID line ครับ ไม่มีอะไรเขียนอีกนอกจากไอดี โห่วววววววววว แน่นอนครับ ผมต้องไม่กล้าแอดทันทีแน่ๆ มองอยู่นานเลยตัดสินใจแอดไป หลังจากนั้น ประมาณชั่วโมงนึง เขาก็ทักมาครับ
ผมขอย่อว่านาย A
A: ใคร
ผม: ก็คนที่ส่งจดหมายไปไง
A: เอิ่ม นึกว่าผญ ขอโทด บายๆ
ผม: ท่ดๆๆๆ
A: ครับ
ผม: แต่เราอยากรู้จักนายจริงๆนะ
A: ขอโทษครับ ไม่อยากจริงๆ
ผม: ได้ครับ ขอโทษอีกทีค๊าบบบบบ
A: ไว้แค่นี้นะครับ
ผม: ค๊าบบบบ
สั้นๆง่ายๆได้ใจความครับ คือผมไม่โทษเค้าหรอกนะครับที่อาจจะเข้าใจผิด แต่ผมก็ไม่ได้เขียนอะไรที่แอ๊บว่าเป็นผู้หญิงอะไรขนาดนั้น ผมคงโทษตัวเองแหละครับ ที่ไม่ดูให้ดี ความรู้สึกที่ได้เหมือนมันโดนลูบหลังแล้วตบหัวเลยครับ เสียใจมากครับ แล้วก็ไม่รู้จะเอาไงต่อด้วยครับ ที่มาเล่าคืออยากจะเป็นอุทาหรณ์ไว้ครับเผื่อใครจะเก็บเป็นแผนไว้จีบใคร ผมว่ามันเวิรคมากแต่ถ้าสแกนพลาดก็คงพังแบบผม
ขอบคุณมากครับที่อ่านจนจบ เป็นกระทู้แรกของผม ติชมได้นะครับ ขอบคุณครับ
ปล. ผมใช้แอคน้องตั้งกระทู้นะครับ เดี๋ยวจะงงเดี๋ยวผญเดี๋ยวผช