รู้สึกยังไงกับคนที่กินทิ้งกินขว้างในร้านอาหารบุฟเฟต์ครับ

ผมเป็นคนนึงครับที่เวลากินข้าว จะไม่ค่อยกินเหลือ เพราะรู้สึกว่ากว่าจะเป็น ข้าว เป็น กับ ให้เราได้กินมันต้องผ่านมาหลายขั้นตอน
อาจจะฟังดูหัวโบราณและน่าเบื่อ แต่ผมคิดว่า สัตว์ที่สละร่างกายเพื่อมาเป็นอาหารให้เรา เราความให้ความเคารพโดยการไม่เหลือทิ้ง
เพราะถ้าคิดกลับกัน ถ้ามีใครมาฆ่าเราเพื่อจะกินเราเป็น อาหารแล้วกินร่างเราทิ้งๆ ขว้างๆ เราคงรู้สึกแย่มากๆ
และกว่าข้าวแต่ละเม็ด มันจะเป็นข้าวในจานเราได้ มันก็ต้องผ่านขั้นตอนมากมาย ผมมีญาติที่เป็นชาวนามาก่อน ผมยังจำความลำบากของชาวนาได้ติดตา
แต่สิ่งที่ผมเห็นบ่อยๆ ในร้านอาหาร (ส่วนมากจะในร้านอาหารบุฟเฟ่ต์) คือคนตักของมาเยอะ เยอะเกินกว่าที่ตัวเองจะกินหมด แล้วเหลือทิ้งในหม้อบ้าง วางกองทิ้งไว้บนโต๊ะบ้าง บางทีก็ตักข้าวปันหน้าปลาดิบมา แต่ก็ลอกกินเฉพาะปลา ทิ้งข้าวเปล่าไว้เป็นจำนวนมาก ผมเห็นแล้วรู้สึกเสียดายมากครับ ผมคิดทุกครั้งว่า ตักมาทีล่ะน้อยๆ ไม่พอก็ตักเพิ่มมันยากมากเลยเหรอ คนที่ไม่มีจะกินก็ไม่มีจะกิน คนที่มีกิน ก็กินทิ้งขว้างซะไม่เห็นค่า..............เฮ้อ
ขอโทษนะครับที่บ่นให้ทุกท่านฟัง และขอบคุณครับ ที่เข้ามารับฟังผมบ่น ^^