ผมคบกะแฟนมาเป็นเวลา8ปีจะ9ปี
ผมกับแฟนเราคบกันตั้งแต่ผมเรียนอยู่ม.3 แฟนอยู่ ป.6 ผมหลงรักเขาตั้งแต่ที่เขามาเล่นกีฬาที่โรงเรียนผม เธอน่ารัก เป็นผญมั่นใจในตัวเองสูง
ผมจีบเขาได้สักพัก เราก็เรยเป็นแฟนกัน ปัญหาก็เลยเกิด ครอบครัวเขา รับในความเป็นตัวตนของผมไม่ได้ เราต้องแอบคุยกัน เขียนจดหมายหากัน ผมแอบเฝ้าดูแฟนของผมมาตลอดเพราะพี่สาวเธอเรียนที่เดียวกับผม ทุกวันแม่ของเธอจะขับรถมาส่งพี่สาวของเธอที่โรงเรียนผมทุกวัน เรา ทั้งสองคนก็จะได้แต่แอบมองกันทุกเช้า มันเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมาก อยากรีบตื่นไปโรงเรียนทุกเช้า ผมพยายามเผิชญหน้ากับครอบครัวเค้าบ่อยๆ จนวันหนึ่งอะไรมันเริ่มดีขึ้น ครอบครัวเค้าไว้ใจผม ครอบครัวเขารับในความเป็นตัวตนของผมได้ เราก็ได้พบกันมากขึ้น จนได้อยู่ด้วยกัน ผมมาอยู่บ้านแฟนผม พอผมเลิกเรียนผมก็จะเป็นคนไปรับแฟนทุกเย็น พากินข้าว ผมทำแบบนี้มาเป็นระยะเวลา3-4ปี ก่อนที่แฟนจะจบม.6 เขาได้แอบไปมีคนอื่นแอบคุยกะคนอื่น ผมจับได้เธอก็เลยบอกเลิกผมโดยให้สาเหตุว่าผมค่อยจับผิดเขาเขาเบื่อที่จะอธิบาย แฟนผมไปคุยกะคนที่เขามีแฟนอยู่แล้ว (แต่ผมไม่ได้จับผิดนะผมมีหลักฐานแต่เขาไม่ยอมรับ) ผมก็ต้องเป็นฝ่ายง้อเขาจนแฟนผมจบม.6 เขาก็ได้ไปเรียนต่อที่ กทม. ส่วนผมก็ยังอยู่บ้านแฟน อยู่กับพ่อกะแม่แฟน ดูแลเขาแทนแฟน บ้านแฟนผมขายของ ผมก็ช่วยหยิบจับเพราะผมก็ไม่ได้เรียนแล้ว พ่อแม่ผมก็มาช่วยด้วยเหมือนเราเป็นครอบครัวเดียวกัน ค่อยช่วยเหลือเกื้อกูลกันมาตลอด เหมือนอะไรมันก็ดี ช่วงที่แฟนไปเรียนกทม.ทำให้เราเริ่มห่างกัน ทะเลาะกันบ่อยขึ้น จากเรื่องที่แฟนผมไม่ค่อยโทหาผม ไม่คอยตอบไลน์ ผมก็เลยเป็นฝ่ายที่โทหาเค้าบ่อย มันทำให้เขารำคาญผม เขาบอกเลิกผมซ้ำแล้ว ซ้ำอีก แต่ผมขาดเขาไม่ได้ผมง้อเขาอยู่พักหนึ่ง ความรักของเราก็เหมือนจะดีขึ้น ผมก็เลยขึ้นไปหาแฟนผมอยู่บ่อยๆๆไปเที่ยวกันบ่อยๆๆมันเริ่มมีความสุข ปิดเทอมเขาก็กลับบ้านมาอยูกับผม มีความสุขที่ได้ไปไหนด้วยกัน ก่อนเขาจะกลับไปเรียนต่อผมก็บอกเขาว่าสักวันเขาก็ต้องเจอคนที่ดีกว่าผม ผมบอกเขาว่าถ้าเจอคนที่ดีกว่าผมก็บอกกันตรงๆผมก็จะให้เขาไป (ผมได้แต่พูดทั้งน้ำตา เขาตอบกลับมาว่าเขาไม่ทิ้งผมหรอก) แต่พอแฟนผมขึ้นปี2เท่านั้นแระ เขาเริ่มติดเพื่อน เขาก็เริ่มไม่มีเวลาให้ผมเลย ทะเลาะกันเกือบทุกวัน ผมพยายามปรับตัว ปรับความคิดตัวเอง ว่าเขาคงเหนื่อย คงอยากพัก แต่มันไม่ใช่เลย แต่อาการของเขาเหมือนครั้งแรกที่เขามีคนอื่นมันเลยทำให้ผมนึกคิดว่าเขาจะทำกับผมอีกแล้วหรอนี่ ผมเครียดไม่รู้จะปรึกษาใคร (พันทิปเป็นอะไรที่ผมชอบเข้ามาอ่านบ่อยๆ ไม่เคยคิดว่าวันนี้จะต้องเป็นคิวของตัวเองที่ได้มาเล่าประสบการณ์ของผมให้ฟัง)
เขาบอกว่างจะโทก็โทมาไม่ถึงนาที เขาออนเฟสตลอดไม่เคยทักผมก่อนเลย ผมต้องเป็นฝ่ายทักเขาตลอด เค้าก็ไม่ค่อยตอบผมเป็นแบบนี้มาเป็นระยะหนึ่งแล้วจนเราทะเลาะกันหนักขึ้น เขาก็บอกเลิกผมอีกตามเคย เค้าไล่ผมให้ออกไปจากชีวิตของเค้าไป๊ หลังจากนั้นเค้าก็ไม่รับสายผม ตัดสายผม ผมไลน์ไปเค้าอ่านแต่เค้าไม่ตอบ ผมควรจะทำอย่างไร ผมเครียดมากคิดไม่ถูก หาทางออกไม่ได้ ผมควรจะยื้อต่อไป ให้เค้าทำแบบนี้กับผมบ่อยๆ หรือผมควรปล่อยเขาไปให้เจอคนที่เขาต้องการดี คือผมรักเค้ามากอยู่กับเขามาตลอด ทำเพื่อเขาทุกอย่าง อยากได้อยากมีอะไร ผมพอให้เขาได้ผมก็พยามยามให้เขา จนคนรอบข้างผมพูดว่าผมตามใจเขามากไปจนทำให้เขาเคยตัวหรือป่าว หรือว่าความรักของผมมันอิ่มตัวจนเกินไป ผมรู้สึกแย่ที่เขาไม่เห็นในสิ่งที่ผมมอบให้เขาเลย มันท้อจนบอกไม่ถูก (ตั้งแต่ที่ผมพิมน้ำตาของผมมันก็ยังไม่หยุดไหลเลย) ถึงผมคบเขามานานแค่ไหนผมก็ยังรักเขาเหมือนวันแรกที่ผมคบกับเขา สำหรับผมไม่เคยมีคำว่าโปรโมชั่นเลย ผมควรทำอย่างไร หรือคนอย่างผมมันไม่คู่ควรกับเขาจริงๆ ผมคงยังไม่ดีพอสำหรับเขา.
ปล.ผมอายุ23แฟนผม20
ความรักที่เขาเบื่อผม ผิดหรอที่ผมรักเขา
ผมกับแฟนเราคบกันตั้งแต่ผมเรียนอยู่ม.3 แฟนอยู่ ป.6 ผมหลงรักเขาตั้งแต่ที่เขามาเล่นกีฬาที่โรงเรียนผม เธอน่ารัก เป็นผญมั่นใจในตัวเองสูง
ผมจีบเขาได้สักพัก เราก็เรยเป็นแฟนกัน ปัญหาก็เลยเกิด ครอบครัวเขา รับในความเป็นตัวตนของผมไม่ได้ เราต้องแอบคุยกัน เขียนจดหมายหากัน ผมแอบเฝ้าดูแฟนของผมมาตลอดเพราะพี่สาวเธอเรียนที่เดียวกับผม ทุกวันแม่ของเธอจะขับรถมาส่งพี่สาวของเธอที่โรงเรียนผมทุกวัน เรา ทั้งสองคนก็จะได้แต่แอบมองกันทุกเช้า มันเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมาก อยากรีบตื่นไปโรงเรียนทุกเช้า ผมพยายามเผิชญหน้ากับครอบครัวเค้าบ่อยๆ จนวันหนึ่งอะไรมันเริ่มดีขึ้น ครอบครัวเค้าไว้ใจผม ครอบครัวเขารับในความเป็นตัวตนของผมได้ เราก็ได้พบกันมากขึ้น จนได้อยู่ด้วยกัน ผมมาอยู่บ้านแฟนผม พอผมเลิกเรียนผมก็จะเป็นคนไปรับแฟนทุกเย็น พากินข้าว ผมทำแบบนี้มาเป็นระยะเวลา3-4ปี ก่อนที่แฟนจะจบม.6 เขาได้แอบไปมีคนอื่นแอบคุยกะคนอื่น ผมจับได้เธอก็เลยบอกเลิกผมโดยให้สาเหตุว่าผมค่อยจับผิดเขาเขาเบื่อที่จะอธิบาย แฟนผมไปคุยกะคนที่เขามีแฟนอยู่แล้ว (แต่ผมไม่ได้จับผิดนะผมมีหลักฐานแต่เขาไม่ยอมรับ) ผมก็ต้องเป็นฝ่ายง้อเขาจนแฟนผมจบม.6 เขาก็ได้ไปเรียนต่อที่ กทม. ส่วนผมก็ยังอยู่บ้านแฟน อยู่กับพ่อกะแม่แฟน ดูแลเขาแทนแฟน บ้านแฟนผมขายของ ผมก็ช่วยหยิบจับเพราะผมก็ไม่ได้เรียนแล้ว พ่อแม่ผมก็มาช่วยด้วยเหมือนเราเป็นครอบครัวเดียวกัน ค่อยช่วยเหลือเกื้อกูลกันมาตลอด เหมือนอะไรมันก็ดี ช่วงที่แฟนไปเรียนกทม.ทำให้เราเริ่มห่างกัน ทะเลาะกันบ่อยขึ้น จากเรื่องที่แฟนผมไม่ค่อยโทหาผม ไม่คอยตอบไลน์ ผมก็เลยเป็นฝ่ายที่โทหาเค้าบ่อย มันทำให้เขารำคาญผม เขาบอกเลิกผมซ้ำแล้ว ซ้ำอีก แต่ผมขาดเขาไม่ได้ผมง้อเขาอยู่พักหนึ่ง ความรักของเราก็เหมือนจะดีขึ้น ผมก็เลยขึ้นไปหาแฟนผมอยู่บ่อยๆๆไปเที่ยวกันบ่อยๆๆมันเริ่มมีความสุข ปิดเทอมเขาก็กลับบ้านมาอยูกับผม มีความสุขที่ได้ไปไหนด้วยกัน ก่อนเขาจะกลับไปเรียนต่อผมก็บอกเขาว่าสักวันเขาก็ต้องเจอคนที่ดีกว่าผม ผมบอกเขาว่าถ้าเจอคนที่ดีกว่าผมก็บอกกันตรงๆผมก็จะให้เขาไป (ผมได้แต่พูดทั้งน้ำตา เขาตอบกลับมาว่าเขาไม่ทิ้งผมหรอก) แต่พอแฟนผมขึ้นปี2เท่านั้นแระ เขาเริ่มติดเพื่อน เขาก็เริ่มไม่มีเวลาให้ผมเลย ทะเลาะกันเกือบทุกวัน ผมพยายามปรับตัว ปรับความคิดตัวเอง ว่าเขาคงเหนื่อย คงอยากพัก แต่มันไม่ใช่เลย แต่อาการของเขาเหมือนครั้งแรกที่เขามีคนอื่นมันเลยทำให้ผมนึกคิดว่าเขาจะทำกับผมอีกแล้วหรอนี่ ผมเครียดไม่รู้จะปรึกษาใคร (พันทิปเป็นอะไรที่ผมชอบเข้ามาอ่านบ่อยๆ ไม่เคยคิดว่าวันนี้จะต้องเป็นคิวของตัวเองที่ได้มาเล่าประสบการณ์ของผมให้ฟัง)
เขาบอกว่างจะโทก็โทมาไม่ถึงนาที เขาออนเฟสตลอดไม่เคยทักผมก่อนเลย ผมต้องเป็นฝ่ายทักเขาตลอด เค้าก็ไม่ค่อยตอบผมเป็นแบบนี้มาเป็นระยะหนึ่งแล้วจนเราทะเลาะกันหนักขึ้น เขาก็บอกเลิกผมอีกตามเคย เค้าไล่ผมให้ออกไปจากชีวิตของเค้าไป๊ หลังจากนั้นเค้าก็ไม่รับสายผม ตัดสายผม ผมไลน์ไปเค้าอ่านแต่เค้าไม่ตอบ ผมควรจะทำอย่างไร ผมเครียดมากคิดไม่ถูก หาทางออกไม่ได้ ผมควรจะยื้อต่อไป ให้เค้าทำแบบนี้กับผมบ่อยๆ หรือผมควรปล่อยเขาไปให้เจอคนที่เขาต้องการดี คือผมรักเค้ามากอยู่กับเขามาตลอด ทำเพื่อเขาทุกอย่าง อยากได้อยากมีอะไร ผมพอให้เขาได้ผมก็พยามยามให้เขา จนคนรอบข้างผมพูดว่าผมตามใจเขามากไปจนทำให้เขาเคยตัวหรือป่าว หรือว่าความรักของผมมันอิ่มตัวจนเกินไป ผมรู้สึกแย่ที่เขาไม่เห็นในสิ่งที่ผมมอบให้เขาเลย มันท้อจนบอกไม่ถูก (ตั้งแต่ที่ผมพิมน้ำตาของผมมันก็ยังไม่หยุดไหลเลย) ถึงผมคบเขามานานแค่ไหนผมก็ยังรักเขาเหมือนวันแรกที่ผมคบกับเขา สำหรับผมไม่เคยมีคำว่าโปรโมชั่นเลย ผมควรทำอย่างไร หรือคนอย่างผมมันไม่คู่ควรกับเขาจริงๆ ผมคงยังไม่ดีพอสำหรับเขา.
ปล.ผมอายุ23แฟนผม20