นี่เป็นกระทู้แรกของผม ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยครับ
ผมเป็นคนไม่หล่อครับ ไม่รวยด้วย ไม่ได้หุ่นดีหรือมีบุคลิคอะไรที่เตะตาเลยล่ะครับถ้าว่ากันตามจริงแทบจะล่องหนในสังคมเลยก็ว่าได้ เวลาไปไหนมาไหนมันจะไม่มีคนจำได้หรือสนใจเสมอ(ไม่นับเพื่อนกับคนรู้จักน่ะ) ถ้าผมไปเที่ยวกับเพื่อนแล้วแบบมีผู้หญิงโต๊ะข้างมาคุยกับโต๊ะผมด้วย ผมมักจะอยู่นิ่งเฉยแทบจะตลอดเพราะไม่มีผู้หญิงคนไหนพยายามจะคุยหรือทักผมก่อนเลยแม้แต่ครั้งเดียว แม้ว่าเพื่อนผมจะพยายามแนะนำผมบ้างแล้วก็ไม่มีใครสนใจจะรู้จักอยู่ดี ด้วยความที่ว่าผมไม่เคยคิดว่าตัวเองมีอะไรดี ผมจึงมักเป็นเบื้องหลังเสมอ เป็นที่ปรึกษาที่ตอบคำถามได้ทุกเรื่อง คอยรายงานตำแหน่งที่อยู่ของเพื่อนให้แฟนของพวกเขาแต่ล่ะคนทราบ(ผมสนิทกับแฟนเพื่อนทุกคน เพราะพวกเขาล้วนแต่เป็นคนที่มาขอคำปรึกษาผมทั้งสิ้น) เวลาทำงานในสาขาวิชา ผมก็จะเป็นมันสมองอยู่เบื้องหลังตลอดไม่ออกสื่อ ผมมองว่าสังคมไม่ได้ต้องการคนอย่างผมมายืนอยู่ในสังคม แต่ต้องการคนอย่างผมมาเก็บกวาดจุดที่คนไม่สนใจมากกว่า ผมเลยมองว่าตัวเองไม่ได้มีคุณค่าที่คนจะสนใจมากนัก ก็เลยไม่กล้าที่จะจีบหญิงหรือเริ่มคุยกับพวกเขาก่อนเพราะคิดว่าเขาคงไม่มีทางสนใจคนอย่างผม เพราะมีคนที่ดีกว่าผมอีกมาก ผมเคยคุยกับเพื่อนเรื่องนี้ผ่านบทสนทนานี้ครับ
เพื่อน:ทำไมเมิงไม่หาคนคุยใหม่สักคนว่ะเมิงจะได้มีแฟนใหม่สักที
ผม:ทุกครั้งที่กูคิดน่ะ กูจะคิดต่อว่า เขาจะคุยกะกูทำไมว่ะ มีคนดีกว่ากูอีกเยอะมากที่เขาหาได้ แล้วกูมีดีอะไรที่เขาควรคุยด้วย
ผมคิดแบบนี้วนซ้ำๆทุกครั้งที่เจอคนใหม่ๆ(ที่หาได้ยาก)เสมอ
ผมเป็นคนที่ไม่ออกสังคมพอสมควรเพราะผมเกลียดพวก

และเห็นแก่ตัวที่มียัวเยียะไปหมด ผมจึงเป็นคนตรงๆมากที่อยู่กับเพื่อน สำคัญที่สุด ผมจีบหญิงไม่เป็น ไม่มีความกล้า ความคิดที่ฝังอยู่ในหัวเสมอคือ"เขาจะสนใจกูทำไม" แฟนเก่าผมทั้งหลายมาจากคนที่เป็นเพื่อนหรือรุ่นน้องของที่รู้นิสัยของผมดีทั้งสิ้น
มีใครรู้สึกแบบนี้บ้างไหมครับ รู้สึกไร้ค่าในสังคมเสมอ(ไม่ได้น้อยใจน่ะเพราะอยู่ได้) เวลาต้องการจะมีเหมือนคนอื่นกลับไม่เคยมี อยากเริ่มต้นคุยใหม่ๆ แต่ไม่รู้จะเอาอะไรไปเข้าหาเขาหรือเข้าหาเขายังไง ใครมีความคิดดีดีก็เข้ามาแชร์กันน่ะครับ อยากให้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันขอบคุณครับ
เคยไม่กล้าจีบหญิงหรือเริ่มคุยกับเพศตรงข้าม เพราะคิดว่าคงไม่มีใครสนใจเราไหมครับ
ผมเป็นคนไม่หล่อครับ ไม่รวยด้วย ไม่ได้หุ่นดีหรือมีบุคลิคอะไรที่เตะตาเลยล่ะครับถ้าว่ากันตามจริงแทบจะล่องหนในสังคมเลยก็ว่าได้ เวลาไปไหนมาไหนมันจะไม่มีคนจำได้หรือสนใจเสมอ(ไม่นับเพื่อนกับคนรู้จักน่ะ) ถ้าผมไปเที่ยวกับเพื่อนแล้วแบบมีผู้หญิงโต๊ะข้างมาคุยกับโต๊ะผมด้วย ผมมักจะอยู่นิ่งเฉยแทบจะตลอดเพราะไม่มีผู้หญิงคนไหนพยายามจะคุยหรือทักผมก่อนเลยแม้แต่ครั้งเดียว แม้ว่าเพื่อนผมจะพยายามแนะนำผมบ้างแล้วก็ไม่มีใครสนใจจะรู้จักอยู่ดี ด้วยความที่ว่าผมไม่เคยคิดว่าตัวเองมีอะไรดี ผมจึงมักเป็นเบื้องหลังเสมอ เป็นที่ปรึกษาที่ตอบคำถามได้ทุกเรื่อง คอยรายงานตำแหน่งที่อยู่ของเพื่อนให้แฟนของพวกเขาแต่ล่ะคนทราบ(ผมสนิทกับแฟนเพื่อนทุกคน เพราะพวกเขาล้วนแต่เป็นคนที่มาขอคำปรึกษาผมทั้งสิ้น) เวลาทำงานในสาขาวิชา ผมก็จะเป็นมันสมองอยู่เบื้องหลังตลอดไม่ออกสื่อ ผมมองว่าสังคมไม่ได้ต้องการคนอย่างผมมายืนอยู่ในสังคม แต่ต้องการคนอย่างผมมาเก็บกวาดจุดที่คนไม่สนใจมากกว่า ผมเลยมองว่าตัวเองไม่ได้มีคุณค่าที่คนจะสนใจมากนัก ก็เลยไม่กล้าที่จะจีบหญิงหรือเริ่มคุยกับพวกเขาก่อนเพราะคิดว่าเขาคงไม่มีทางสนใจคนอย่างผม เพราะมีคนที่ดีกว่าผมอีกมาก ผมเคยคุยกับเพื่อนเรื่องนี้ผ่านบทสนทนานี้ครับ
เพื่อน:ทำไมเมิงไม่หาคนคุยใหม่สักคนว่ะเมิงจะได้มีแฟนใหม่สักที
ผม:ทุกครั้งที่กูคิดน่ะ กูจะคิดต่อว่า เขาจะคุยกะกูทำไมว่ะ มีคนดีกว่ากูอีกเยอะมากที่เขาหาได้ แล้วกูมีดีอะไรที่เขาควรคุยด้วย
ผมคิดแบบนี้วนซ้ำๆทุกครั้งที่เจอคนใหม่ๆ(ที่หาได้ยาก)เสมอ
ผมเป็นคนที่ไม่ออกสังคมพอสมควรเพราะผมเกลียดพวก
มีใครรู้สึกแบบนี้บ้างไหมครับ รู้สึกไร้ค่าในสังคมเสมอ(ไม่ได้น้อยใจน่ะเพราะอยู่ได้) เวลาต้องการจะมีเหมือนคนอื่นกลับไม่เคยมี อยากเริ่มต้นคุยใหม่ๆ แต่ไม่รู้จะเอาอะไรไปเข้าหาเขาหรือเข้าหาเขายังไง ใครมีความคิดดีดีก็เข้ามาแชร์กันน่ะครับ อยากให้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันขอบคุณครับ