เราเคยเป็นตอนอายุ 17-18 ปี (ตอนนี้ 30 ละ)ไม่เคยมีอาการใดๆมาก่อน จนกระทั่งมีอยู่เดือนนึงประจำเดือนมาทั้งเดือนเลย แล้วเจ็บท้องน้อยมาก เดินแทบไม่ไหว กระเทือนนิดนึงก็เจ็บ ตอนนั้นเราน้ำหนักประมาณ 49 โล แต่เอวเรา 30 นิ้ว ซึ่งเราคิดว่าเราอ้วน ที่บ้านเลยบอกให้ไปหาหมอ พอไปถึงหมอก็ให้ไปอัลตร้าซาวน์ ผลออกมาคือเป็นซีสต์ที่รังไข่ข้างซ้าย 15 ซม. ข้างขวาเท่ากำปั้น หมอบอกต้องรีบผ่าตัดไม่งั้นซีสต์อาจจะแตกในท้องได้ หมอบอกต้องตัดรังไข่ข้างซ้ายออก ส่วนข้างขวาเอาแต่ก้อนซีสต์ออก เพราะอายุยังน้อย หมอให้กลับบ้านมาเตรียมตัววันรุ่งขึ้นให้มาผ่า (ผ่าเปิดหน้าท้อง) เราก็เลยกลับบ้านไปเตรียมตัวแล้วก็กลับมานอนที่โรงพยาบาลวันนั้น เพื่อเตรียมตัวผ่าวันรุ่งขึ้น เย็นวันนั้นพยาบาลก็ให้เตรียมตัวโดยการโกนขนที่น้องสาว แระใส่สายยางที่ท่อปัสสาวะ (แอบกลัวเหมือนกัน) พอซัก 10 โมงเช้าก็มีรถเข็นมารับ (นึกในใจชั้นต้องไปขึ้นเขียงแล้วหรอเนี่ย) พอไปถึงหน้าห้องผ่าตัด พยาบาลก็มาฉีดยา หรือเค้าเรียกบล็อคหลังเนี่ยแหละ เข้าไปในสายน้ำเกลือ แล้วก็ชวนคุยไม่ให้เรากลัว ซักพักก็เข็นเราเข้าไปในห้องผ่าตัด ยกเราขึ้นเตียงผ่า แล้วเราก็หลับไปไม่รู้เรื่องเลย ตื่นอีกทีน่าจะบ่ายโมง ความรู้สึกแรกเลยคือปวดแผลมาก น้ำตาไหลเลย เค้าก็เข็นเรากลับมาที่ห้องพัก (ห้องรวม) ปวดแผลมากไม่อยากให้ใครมาชนเตียงแม้แต่นิด วันนั้นนอนอยู่แต่บนเตียงไปไหนไม่ได้ พอวันรุ่งขึ้นเค้าใก้เราลุกนั่งเพื่อแปรงฟัน โอ๊ยยยยย ร้องไห้เลย ไม่ใช่แค่ปวดแผลอย่างเดียว ปวดแขนด้านซ้ายร้าวไปหมด ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะยาสลบที่เค้าฉีดให้หรือเปล่า ถ้าจำไม่ผิดตอนเย็นเค้าเริ่มบอกให้เราลุกไปเข้าห้องน้ำเอง เราก็เกร็งๆเสียวแผล เดินแบบค่อยๆไป พอออกจากห้องน้ำเกือบล้มเพราะหน้ามืด สงสัยเป็นเพราะเสียเลือดเยอะ เค้าพยายามให้เราเดินให้เร็ว เพราะแผลจะได้หายเร็ว เราพักฟื้นอยู่โรงพยาบาล 1 อาทิตย์เต็มๆ ก่อนเราผ่าตัดน้ำหนักเรา 46.5 โล หลังผ่าตกใจมาก น้ำหนักเหลือ 37 โล เหมือนกุ้งแห้งเลย แต่ก็แอบดีใจเจ็บตัวครั้งเดียวผอมเลย หมอบอกน้ำเหลืองที่ดูดออกมา 5800 ซีซี ( 5.8 โล)  พอเริ่มหายดีหมอก็นัดไปฟังผลชิ้นเนื้อ หมอบอกชิ้นเนื้อมันกล้ำกึ่ง (เนื้อดีกับเนื้อร้าย) เค้าเลยนัดให้ไปตรวจอยู่เรื่อยๆ แรกๆเราก็ไปตรวจผลก็ปกติหลังๆเลยขี้เกียจไป ผ่านมาซัก 3-4 ปี เรามีอาการเจ็บท้องน้อยอีก ก็เลยไปอัลตร้าซาวน์ดูปรากฏว่า ซีสต์มันขึ้นมาอีกแต่หมอบอกว่า 80% เดี๋ยวมันจะฝ่อและยุบหายไปเอง อีก 3 เดือนให้มาซาวน์ดูใหม่ 3 เดือนผ่านไปเราก็เลยลองไปซาวน์ดูมันฝ่อและยุบหายไปจริงๆก็เลยโล่งอก คุณหมอเลยบอกถ้าไม่อยากให้เป็นอีก ต้องมีน้องนะ มันจะช่วยชลอโรคนี้ได้ และจนทุกวันนี้เราก็ไม่เคยไปตรวจอีกเลย และเราก็ยังไม่มีน้องเลย อยากมีเหมือนกันแต่ยังไม่พร้อมเลย เรื่องอาจจะยาวไปหน่อยนะ เราแค่อยากมาแชร์ประสบการณ์ครั้งนึงในชีวิตกับการผ่าตัด คนที่เป็นโรคนี้ขอให้สู้ๆนะคะ อย่าเครียด ทำใจให้สบาย เดี๋ยวนี้คุณหมอเก่งช่วยรักษาได้ค่ะ ^____^