ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยนะคับที่ตั้งกระทู้แบบนี้ในกระทู้คำถาม ??? (ไม่ได้ตั้งในสนทนา) เพราะว่าในสนทนาเเสดงกระทู้ไม่ได้ ไม่ได้ยืนยันตัวตน ผมเองเป็นมือใหม่เพิ่งตั้งกระทู้นี้เปนกระทู้เเรก...เพราะตอนนี้คิดเรื่องนี้เเล้วพิมเลย (หากรบกวนขออภัยอย่างสูงนะคับ)
.... สวัสดีคับผมชื่อ(นามสมมุติ) " บี " ล่ะกันนะคับ ผมเป็นเกย์รับ (ออกสาวเลยแหละคับ ตุ๊ดน้อยๆ 55+) ออกสาวเเต่ไม่ได้สาวน่าเกลียดนะคับ สาวแบบที่คนรอบข้างบอกว่า น่ารักดี เพราะเป็นคนที่มีเพื่อน พี่ๆ ที่เป็นผู้ชายเยอะ (มาก) พี่ๆเพื่อนๆ คนรอบข้างก็บอกว่าเราน่ารัก นิสัยดี น่ารักร่าเริ่ง พี่ๆเพื่อนๆ ผช ก็บอกว่า เหมือนน้องสาวคนหนึ่งเลย ก็โดนปกป้องมาตลอด 555 (กำลังจะบอกว่าเราอยู่ไม่ได้หน้าเกลียดนะ) ปัจจุบัน เราอายุ 22 ปี น้ำหนัก 56 สูง 170 รอบเอว 29 ผิวไม่ขาวมาก เหลืองๆ คนใต้เนาะ .. เรียนในสถาบันมหา'ลัยที่เปนเอกชนต้นๆของประเทศ เรียนในสาขาที่ถือว่าดูดีเลยทีเดียว ครอบครัวรับได้ที่เป็นแบบนี้ ปกติอยุ่บ้านจะสาวกว่าอยู่ นอกบ้านซะอีก 555...
เอาล่ะ ขอเข้าเรื่องนะคับ ตัวเราเองตอนนี้คุย(คบ)กับ พี่คนหนึ่งเค้าเป็นเกย์รุก ตอนนี้คบกันมาได้สองเดือนล่ะ เราทั้งสองอยู่ห่างกันเราอยู่ กทม พี่เค้าอยู่ขอนแก่น เเต่เเรกๆเราเจอกันที่ กทม เพราะ พี่เค้ามา กทม ช่วงที่อยู่ กทม 1 อาทิต เรานัดเจอ ทานข้าวดูหนังไปโน้นนี่กันบ่อย ถึงกระทั่งตกกลางคืนเค้าไปเที่ยวกลางคืนเลิกจากเที่ยวเค้าก็มาหาเราที่หอ เเต่ไม่ได้ขึ้นห้อง ก็นั่งคุยกันข้างล่าง บางวันเราไปทานข้าวกับเค้าจนค่ำ เค้าก็มาส่งถึงหน้าหอเเล้วเค้าก็กลับไป มีคืนหนึ่งตีสามเราบอกว่าหิวเเมค เค้าก็มาจากรัชดาเพื่อพาเราไปทานเเมคซึ่งหอเราอยู่ชานเมืองล่ะ นั่นคือสิ่งที่รู้ประทับใจ อบอุ่น พี่เค้าดูเเลเทคเเคร์ดีมาก .... พี่เค้าเป็นคนไม่ได้หล่อมาก เค้าดูเป็นผู้ใหญ่ (ผู้ใหญ่เลยแหละ 32ปีล่ะ) เเต่ดูมีเสน่ห์ ดึงดูดกลุ่มรับอยู่เลยแหละ เค้ามีงานการที่ดีในระดับหนึ่ง เปนถึงลูกเจ้าของธุรกิจชื่อดังอย่างหนึ่งมีหลายสาขา รวยเลยล่ะ นิสัยเค้าก็ดีนะ ด้วยความที่เค้าเปนผู้ใหญ่เค้าก็ตามใจเราบ้าง ดุเราบ้าง55 เราก็ชอบนะ พี่เค้าเป็นคนที่เอาใจตัวเองมาก ดูเย็นชา ไม่ค่อยเเคร์อะไร เเต่เราก็คุยกันทุกวัน ทั้งในไลน์เเละโทรคุย เเรกที่คบกันพี่เค้าโทรหาตลอด ไลน์คุยกันตลอด เเต่พอคุยกันมาสักพัก เค้าก็บอกเราว่าเค้าไม่ค่อยว่างนะ เเต่เค้าทำอารายก็จะถ่ายรูป มาให้ดูตลอด ..ส่วนเราก็เรียนเนาะ เลยมีเวลาว่างมากกว่าเค้า เรามีอาราย คิดถึง ทำอารายเราก็ไลน์บอกเค้าตลอด เรียนๆคิดถึงก็ไลน์หาว่า คิดถึง ส่งโน้นนี่ไปบ้างพอให้หายคิดถึง... เราคุยกันมาแบบนี้ตลอดก็มีความสุขดี ตลอดสองเดือน ... เเต่!!!!!! ตอนที่จะครบ 1 เดือนเเรก เค้าทำเราเจ็บเเละเสียใจมาก ก็อย่างว่าเรามีพี่เค้าคนเดียว คนเดียวจิงๆ ..พี่เค้าบอกเราว่า โสดตั้งเเต่มาจีบ จนกระทั่งวันหนึ่ง เค้าบอกจะกลับขอนแก่นล่ะ ..เราก็เสียใจนิดๆ เนาะ ว่าเราจะได้อยูไกลกัน เเต่อย่างว่า ความเชื่อใจเปนสิ่งสำคัญเราก็โอเค เค้ากลับไปทำงาานของเค้า เราก็มีหน้าที่ของเรานะ ถึงอยู่ห่างกันเเต่ถ้าใจเรายังมีกันก็ไม่าเปนไร ต่างคนต่างทำหน้าที่ เชื่อว่าสักวันไม่ว่าจะกี่ปีเราคงได้กลับมาอยู่ ดูเเลกัน (เหมือนมโน เเต่คิดแบบนี่จิงๆๆนะ เพราะรู้สึกว่า เกย์ก็สามารถมีรักเเท้ได้) เราไปส่งพี่เค้าที่สนามบิน เราก็คิดว่าเค้ากลับขอนแก่นเพราะเค้าให้ดูตั๋วดูเที่ยวบินเรียบร้อย เเต่ที่ไหนได้ .. วันนั้น เค้าไม่ได้กลับขอนแก่น เค้ากลับไปซื้อตั๋วใหม่ เพื่อบินไป เชียงใหม่ บินไปหาคนที่เค้าคุยกัน เเต่เปนการคุยที่ไม่คิดอารายล่ะ เค้าอยากเริ่มใหม่กับใครสักคนเเต่แฟนเค้าที่อยู่ที่เชียงใหม่ เค้าไม่ยอมเลิก พี่เค้าบอกพี่เค้าบอกเลิกมาหลายครั้งเเต่ คนที่อยุ่เชียงใหม่ไม่ยอมเลิก วันนั้นที่พี่เค้าไปเชียงใหม่เพราะ พี่เค้ามาสารภาพกับเราว่า ขอโทษนะที่ไม่บอกเพราะวันนั้น เหนคนที่เชียงใหม่ไม่สบายเเล้วเค้าบอกว่าให้ไปหา พี่เค้าก็ไปหาด้วยความเปนห่วงของคนที่เคยรักกันมา 8 เดือน ..เเค่นั้นเเล้วเค้าก็มาสารภาพว่า ตลอดเวลาที่คบกัน เค้าดูแลเลี้ยงดูเด็กเชียงใหม่มาตลอด เพราะเค้าสงสารที่บ้านคนนั้นไม่พร้อมเท่าไร เค้าก็ให้เงินใช้บ้าง...!!! จนเค้ากลับมาเราก็ไม่รู้
เเต่วันหนึ่งเราได้ลงรูปที่ถ่ายกับพี่เค้าใน FB เเล้วบังเอินเเท๊กไปที่ เฟสพี่เค้า (ตอนเเรกก็ลงหลายรูปเเต่ไม่ได้เเท๊กเพราะคิดว่า รอให้เค้าขอเปนเเฟนก่อน ให้ได้ชื่อว่า เปนแฟนกันอย่างเปนทางการค่อยเเท๊กเปิดเผย) เเต่ Fb ดันไปแท๊กออโต้ เลยทำให้ไปขึ้นที่หน้า Fb พี่เค้า ไม่เกิน 5 นาที เดกเค้าที่อยู่ เชียงใหม่ ทักมาทาง อินบล๊อคว่า เปนแฟนพี่เค้าหรอ ..เราก็ตอบจิงๆ ว่า ไม่ไช่เเค่คุยๆกันอยู่ ... ส่งนางนั้นที่ตอบมาว่า ขอโืษนะ เราคบับพี่เค้าอยู่ ... คุนพระวินาที แบบ โอ้ยย น้ำตาไหล ถึงเเม้จะ คุยกันไม่นานเเต่คนมันรู้สึกดีอ่ะ อีกอย่างเราโสดมาคตอนนี้ย่างเดือนที่ 9 พอมีใครสักคนที่เดินเข้ามาหา เเล้ว พอคุยเเล้วไช่ มันคือแบบ อยากมีเค้าไปทุกๆวัน .. พอมาเจอแบบนี้ แบบเศร้านะ เสียใจที่เค้าทำกับเราแบบนี้ เราเลยบอก เดกกเชียงใหม่งว่า ขอโทษนะคุณ เราขอโทษที่คุยกับแฟนคุนเพราะเเฟนคุนบอกว่าเค้าไม่มีใคร เราขอโทษ เราเข้าใจหัวอกคนเป็นรับที่แฟนแอบนอกใจมาคุย เราไปเอง ... (ไม่ได้นางเอกนะเเต่รู้สึกว่า เราผิดเรามาทีหลัง ถ้าเราเปนเค้าเราก็ไม่อยากให้ใครมาทำแบบนี้ เรามาทีหลัง ถึงพี่เค้ามาจีบเราก็เหอะ เราไปเอง) ...เราก็เลยบอกเลิกคุยกับพี่เค้าไป อาทิตหนึ่ง พี่เค้าก็สาระพัดที่จะขอโทษเรา อธิบายให้ฟังว่าเป็นไง เเต่เราก็ได้คิดว่า ไปจบให้ชัดเจนเหมือนที่เคยบอหกก่อนนะ ..ก็ได้เเค่คิด!!! จนกระทั่งอาทิตหนึ่งผ่านไป พี่เค้าเข้า รพ. พี่เค้าก็โทรหาเรา เราก็เนห่วงนะ ห่วงมาก เพราะความรู้สึกเจ็บไม่เทียบท่าความรู้สึกดีได้เเม้เเต่น้อย เราก็คุย ด้วยความเปนห่วง พี่เค้าก็สาระภาพทุกอย่างอย่างหมดเปลือก พร้อมกับบอกเราว่า พี่จะขอเคลีวยทุกอย่างให้ชัดเจน ..พี่เค้าก็ไปบอกเลยเดกเชียงใหม่อย่างชัดเจน เลิกคุยเลิกยุ่ง (จนปัจจุบันก็เลิกติดต่อจิงๆ) พอโดนบอกเลิกจิงจังปุป เดกเชียงใหม่ขึ้น เตตัสเลยว่า ... " คนอย่างเมิงไม่มีอะไรดี อย่ามาทำตัว
คนย่างเมิงมีดีอย่างเดียว คือ เงิน " ป๊าดดด!! อินี่เเรงจิงๆ คือแบบโพสแบบนี้ ฝั่งพี่เค้าเหนเเล้วแบบ คงรู้สึกแย่มาก คนที่เค้าดูแล ส่งเงินให้ มาวันหนึ่งกลับพูดแบบนี้ ... เราเองเข้าไปเห็นแล้วแบบ อืมม!! เสียชื่อคนเปนรับหมด!!!!! เเต่อย่างว่าเราเองก็อยู่ของเราไม่ได้ไปสนใจอารายก็เเค่รู้ว่า มันมีคนแบบนี้อยู่ คนเราต้นทุนทางชีวิตมันต่างกัน เค้าก็เลือกเกิดไม่ได้ ต่างคนต่างอยู่ เค้าจะโพสสไงก็ช่างเค้าเพราะก็ไม่มีผลกระทบอารายกับเรา .. เเต่ด้วยความที่เราเปนคนชัดเจนมาก พี่เค้าก็บอกว่าพี่เค้าเลิกกับนางนั่นอย่างเปนทางการล่ะ ชัว!! เราเลย inox ไปหาคนคนนั้น ว่า คุณเลิกกับพี่เค้าเเล้วหรอ? เค้าก็ตอบดีนะ ว่า ไช่เลิกเเล้ว ไม่มีอารายกันเเล้ว จะไปคบต่อก็เชิญ .... เราก็เลยตอบไปว่า " งั้น ผช คนนี้เราขอนนะ เพราะเรารู้สึกดีมาก " ที่พูดอย่างนี้ไม่ไช่ว้า โอ้ยรักมากแบบ ขอกราบเถอะให้ชั้น!!! ไม่ไช่ เเต่เราคิดว่าเปนการเเสดงให้รู้ว่า คุนจบเเล้ว ต่อไปชั้นขอมาดูเเล เปนการจบความสัมพันอย่างชัดเจนระหว่างคุนกับพี่เค้า คุนไม่มีสิทอารายอีกต่อไป ต่อไปนี้ คือชั้น ... เเค่นั้น ตั้งเเต่วันนั้นเรากับพี่เค้าก็คุยกัสมาตลอด ไม่เคยทะเลาะกัน เพราะเราบอกกันเสมอว่า เราคบกันในแบบผู้ใหญ่นะ พี่มีหน้าที่ของพี่มีการงานที่ต้องทำ ธุรกิจเป็นหลบักล้าน ส่วนเราก็เรียนตามของเรา เราอยู่ห่างกันไม่เจอไม่เปนไรเเต่เรารู้ไช่ไหมว่าใจเรามีกันเเละกันเเค่นั้น ตั้งเเต่เจอกันที่ กทม ครั้งนั้นก็ไม่ได้เจออีกเลย ก็ได้เเต่ facetime คุยกัน ไลน์คุยกัน โทรหากัน ...
ถึงตอนสำคัญ ตามชื่อกระทู้!!!!!!!!!!!!!!!! ประเด็นคือ พอเราคุยกันทุกวัน ความสัมพันเราก้เพอิ่มมากขึ้นทุกๆวัน เกี่ยวกับพี่เค้าเรารับได้หมดเลยนะ เค้าเปนไง เราก็ต้องปรับตัวบ้าง เเต่ก็ไม่ได้ปรับจนเสียตัวเราไป เพราะเราบอกเสมอว่า พี่..ถ้าเราไมไหวเราคุยกันตรงๆ ไม่ไช่ก็ไม่ไช่ ถ้ารักคืออการอดทน มันไม่ไช่รักล่ะ เราก็คุยกันแบบนี้เสมอ ..เเต่สิ่งหนึ่งที่เรามองคื อ อนาคต ... เรื่องหนึ่งที่สำคัญมาก คือ รักมากนะ เราผูกพันธุ์กัน เเต่อนาคตจะเปนอย่างไร นั้นคือ ..... ที่บ้าน คุนพ่อคุนเเม่พี่เค้ารับไม่ได้เลยถ้าสักวันหนึ่งรู้ขึ้นมาว่าเค้าเป็นเกย์ (เเต่เพื่อนฝูงพี่สาว น้องชายเค้ารู้นะว่าเค้าเป็น) เเต่คนที่สำคัญที่สุดในชีวิตเค้ากลับไม่รู้ คนจีนอ่านะ เข้าใจอยู่ เพราะพ่อเราก็จีน เเต่เราเปนแบบนี้เเต่เดกทำไงได้) พี่สาวเค้าเคยบอกเค้าว่า ถ้าป๊าม๊ารู้ว่า..เปนเกย์นะ ผ๊าม๊าต้องรับไม่ได้แน่ๆ ... เป็นประโยคคที่พี่เค้าเล่าให้เราฟัง เปนประโยคที่เราฟังได้ขึ้นใจเสมอๆ เเล้วเตือนสติให้คิดเสมอว่า ความรักเราจะเปนไง เคยคิดนะวง่า เราจบกันมั้ย ถ้าอนาคตเราคิดว่ายังไงก็เลิก ก็ต้องจบ งั้นจบเเต่วันนี้เลยไหม จะได้ไม่เจ็บถึงเจ็บมาก เพราะเราอยากมีอนาคตกันนะ อยากมีวันหนึ่งพี่เค้าทำงานกลับมาเจอเรา เราก็ดูแลเค้าในส่วนที่เปนหน้าที่ที่เราต้องทำให้เค้าเหมือนหัวหน้าครอบครัว ( อารมแบบอย่ากเปนเหมือยชายหญิง) เราก็ทำงานของเรา เราเร้ียนในด้านที่งานค่อนข้างเงินดี เเละเราคิดว่าเราจบปีหน้าเราต้องได้งานตามมที่เราเรียนให้ได้ซึ่งมันเปนงานที่ดูดีในรดับหนึ่ง ผุ้คนย่อมรเับเเต่เสียนิดหน่อย อาจมีปัญหาสุขภาพเเละได้อยู่ใกล้กันน้อยลง เราต้องเดินทาง ..เเต่เดียวก็กลับมาเราก็ดูแลกันเหมือนครอบครัว ... เราก็คุยกับพี่เค้าเสมอ เเต่พี่เค้ก็ปามานว่าา อย่างคิดถึงอนาคตเลย ก็รู้นิ ว่า สังคมครอบครัวเค้าคงรับไม่ได้ถ้าเค้าเปนอย่างที่เปนอยู่ ป๊าม๊าเค้าคงเปนสิ่งที่รับไม่ได้ที่สุดในชีวิต .. เเต่ละครั้งที่เค้าพูดเรื่องนี้ทำให้เราคิดเสมอ เราหวั่นไหวเสมอว่า อนาคตเปนไง เเต่ก็ได้เเค่คิด เพราะอนึ่งเราก็เชื่อว่า เราทำวันนี้ให้ดีที่สุดนะเรามีกันเเละกัน อันนี้เเค่คิดแบบว่า ไม่เปนไรนะ ถึงไม่ได้อยู่ด้วยกันตอนนี้เเต่สักวันเมื่อเค้าอายุมากกว่านี้ โตมากกว่านี้ ป๊าม๊าเค้าก้คงมีอายุมากขึ้นเรื่อยๆ หากเค้ายังรับไม่ได้ก็ไม่เปนไร เราเองรอวันที่ป๊าม๊าเค้าไม่อยู่ กำลังใจที่สำคัญเค้าจากไปแล้วกะได้ อย่างน้อยตอนนี้เค้าก็ได้รู้ว่าเค้ายังมีเรานะ ((**ไม่ไช่ว่าเราจะเเช่งให้คุนพ่อคุนเเม่เค้าจากไปนะ เเต่เราก็คิดว่าคนเรามันต้องมีวันนัน้ หากวันนั้นคุนพ่อคุนเเม่เค้าไม่อยู่เเล้ว สิ่งนึ่งคือเค้าคงต้องการคนดูแลเค้าในสิ่งที่เค้าไม่สามารถซื้อด้วยเงินที่เค้ามีอยู่ได้ มีเงินมากขนาดไหนเเต่ก็คงหาคสวามจิงใจ คนที่จะอยู่ข้างๆเค้าในยามที่เค้าลำบากได้จิงๆหรอก) ที่พูดงี้ก็เพราะว่า เรารู้สึกว่าเราคุย..คบกับเค้าเราไม่ได้ต้องการอารายจากเค้าเลย ที่เปนภายนอก เราดูเค้าจากข้างใน เวลาที่ได้อยู่ใกล้ เวาลาที่ได้คุยกัน เรื่องเค้ารวยหรือหล่อไม่ได้อารายเราไม่ได้สนใจ เราก็คิดเสมอว่า เรื่องเงินทอง เราก็คิดว่าเราไม่ได้เเย่ถึงขั้นเกาะเค้า เรามีมือเท้า มีสมอง มีการศึกษาพอที่เราจะเลี้ยงดูเราเอง เลี้ยงคุนพ่อคุนเเม่เราได้ เเต่การที่เราได้เค้ามาอยู่ข้างเราคงเปนกำลังใจที่ดีต่อกัน เปนที่ปรึกษาที่ดีต่อกัน มีกันเเละกัน ถึงเเม้กระทั่งเราเปนเกย์ ไม่ไช่ชายจริงหญิงเเท้ก็เหอะ เราสามารถที่จะสร้างครบครัวแบบที่เรียกว่า รักกันจิงๆได้โดยไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน .... เเค่นี้หละคับ
**ขอบคุน ขอบคุนทุกๆ คนถ้าอ่านจบนะครับ อาจจะยาวหน่อยเเต่มันเป็นช่วงชีวิตหนึ่งที่เราคิดว่าเราเจอคนที่สำคัญกับเรา เรารู้สึกดีมาก อยากมีอนาคตด้วยกัน หากกระทู้นี้รบกวนใคร ขัดหูขัดตาใคร เราต้องขอโทษ ขออภัยด้วยนะคับ เราก็เเค่คนคนหนึ่งมีมีหัวใจ เเละไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไรคับผม สุดท้ายนี้หากคำไหนหยาบคาย ดูมโน เพ้อเจ้อ เเต่ขอให้คิดว่าถ้ามันเกิดขึ้นกับคุนๆ คงเข้าใจหัวอกเรานะคับ ขอบคุนอีกครั้งคับ สวัสดีคับ ..
ขึ้นชื่อว่า เกย์ คับ ..รักมาก ผูกพันธุ์มาก แต่ไม่รู้อนาคตจะเป็นอย่างไร จากใจ(เกย์)รับคนหนึ่ง.. (ขอโทษนะคับ) 15+
.... สวัสดีคับผมชื่อ(นามสมมุติ) " บี " ล่ะกันนะคับ ผมเป็นเกย์รับ (ออกสาวเลยแหละคับ ตุ๊ดน้อยๆ 55+) ออกสาวเเต่ไม่ได้สาวน่าเกลียดนะคับ สาวแบบที่คนรอบข้างบอกว่า น่ารักดี เพราะเป็นคนที่มีเพื่อน พี่ๆ ที่เป็นผู้ชายเยอะ (มาก) พี่ๆเพื่อนๆ คนรอบข้างก็บอกว่าเราน่ารัก นิสัยดี น่ารักร่าเริ่ง พี่ๆเพื่อนๆ ผช ก็บอกว่า เหมือนน้องสาวคนหนึ่งเลย ก็โดนปกป้องมาตลอด 555 (กำลังจะบอกว่าเราอยู่ไม่ได้หน้าเกลียดนะ) ปัจจุบัน เราอายุ 22 ปี น้ำหนัก 56 สูง 170 รอบเอว 29 ผิวไม่ขาวมาก เหลืองๆ คนใต้เนาะ .. เรียนในสถาบันมหา'ลัยที่เปนเอกชนต้นๆของประเทศ เรียนในสาขาที่ถือว่าดูดีเลยทีเดียว ครอบครัวรับได้ที่เป็นแบบนี้ ปกติอยุ่บ้านจะสาวกว่าอยู่ นอกบ้านซะอีก 555...
เอาล่ะ ขอเข้าเรื่องนะคับ ตัวเราเองตอนนี้คุย(คบ)กับ พี่คนหนึ่งเค้าเป็นเกย์รุก ตอนนี้คบกันมาได้สองเดือนล่ะ เราทั้งสองอยู่ห่างกันเราอยู่ กทม พี่เค้าอยู่ขอนแก่น เเต่เเรกๆเราเจอกันที่ กทม เพราะ พี่เค้ามา กทม ช่วงที่อยู่ กทม 1 อาทิต เรานัดเจอ ทานข้าวดูหนังไปโน้นนี่กันบ่อย ถึงกระทั่งตกกลางคืนเค้าไปเที่ยวกลางคืนเลิกจากเที่ยวเค้าก็มาหาเราที่หอ เเต่ไม่ได้ขึ้นห้อง ก็นั่งคุยกันข้างล่าง บางวันเราไปทานข้าวกับเค้าจนค่ำ เค้าก็มาส่งถึงหน้าหอเเล้วเค้าก็กลับไป มีคืนหนึ่งตีสามเราบอกว่าหิวเเมค เค้าก็มาจากรัชดาเพื่อพาเราไปทานเเมคซึ่งหอเราอยู่ชานเมืองล่ะ นั่นคือสิ่งที่รู้ประทับใจ อบอุ่น พี่เค้าดูเเลเทคเเคร์ดีมาก .... พี่เค้าเป็นคนไม่ได้หล่อมาก เค้าดูเป็นผู้ใหญ่ (ผู้ใหญ่เลยแหละ 32ปีล่ะ) เเต่ดูมีเสน่ห์ ดึงดูดกลุ่มรับอยู่เลยแหละ เค้ามีงานการที่ดีในระดับหนึ่ง เปนถึงลูกเจ้าของธุรกิจชื่อดังอย่างหนึ่งมีหลายสาขา รวยเลยล่ะ นิสัยเค้าก็ดีนะ ด้วยความที่เค้าเปนผู้ใหญ่เค้าก็ตามใจเราบ้าง ดุเราบ้าง55 เราก็ชอบนะ พี่เค้าเป็นคนที่เอาใจตัวเองมาก ดูเย็นชา ไม่ค่อยเเคร์อะไร เเต่เราก็คุยกันทุกวัน ทั้งในไลน์เเละโทรคุย เเรกที่คบกันพี่เค้าโทรหาตลอด ไลน์คุยกันตลอด เเต่พอคุยกันมาสักพัก เค้าก็บอกเราว่าเค้าไม่ค่อยว่างนะ เเต่เค้าทำอารายก็จะถ่ายรูป มาให้ดูตลอด ..ส่วนเราก็เรียนเนาะ เลยมีเวลาว่างมากกว่าเค้า เรามีอาราย คิดถึง ทำอารายเราก็ไลน์บอกเค้าตลอด เรียนๆคิดถึงก็ไลน์หาว่า คิดถึง ส่งโน้นนี่ไปบ้างพอให้หายคิดถึง... เราคุยกันมาแบบนี้ตลอดก็มีความสุขดี ตลอดสองเดือน ... เเต่!!!!!! ตอนที่จะครบ 1 เดือนเเรก เค้าทำเราเจ็บเเละเสียใจมาก ก็อย่างว่าเรามีพี่เค้าคนเดียว คนเดียวจิงๆ ..พี่เค้าบอกเราว่า โสดตั้งเเต่มาจีบ จนกระทั่งวันหนึ่ง เค้าบอกจะกลับขอนแก่นล่ะ ..เราก็เสียใจนิดๆ เนาะ ว่าเราจะได้อยูไกลกัน เเต่อย่างว่า ความเชื่อใจเปนสิ่งสำคัญเราก็โอเค เค้ากลับไปทำงาานของเค้า เราก็มีหน้าที่ของเรานะ ถึงอยู่ห่างกันเเต่ถ้าใจเรายังมีกันก็ไม่าเปนไร ต่างคนต่างทำหน้าที่ เชื่อว่าสักวันไม่ว่าจะกี่ปีเราคงได้กลับมาอยู่ ดูเเลกัน (เหมือนมโน เเต่คิดแบบนี่จิงๆๆนะ เพราะรู้สึกว่า เกย์ก็สามารถมีรักเเท้ได้) เราไปส่งพี่เค้าที่สนามบิน เราก็คิดว่าเค้ากลับขอนแก่นเพราะเค้าให้ดูตั๋วดูเที่ยวบินเรียบร้อย เเต่ที่ไหนได้ .. วันนั้น เค้าไม่ได้กลับขอนแก่น เค้ากลับไปซื้อตั๋วใหม่ เพื่อบินไป เชียงใหม่ บินไปหาคนที่เค้าคุยกัน เเต่เปนการคุยที่ไม่คิดอารายล่ะ เค้าอยากเริ่มใหม่กับใครสักคนเเต่แฟนเค้าที่อยู่ที่เชียงใหม่ เค้าไม่ยอมเลิก พี่เค้าบอกพี่เค้าบอกเลิกมาหลายครั้งเเต่ คนที่อยุ่เชียงใหม่ไม่ยอมเลิก วันนั้นที่พี่เค้าไปเชียงใหม่เพราะ พี่เค้ามาสารภาพกับเราว่า ขอโทษนะที่ไม่บอกเพราะวันนั้น เหนคนที่เชียงใหม่ไม่สบายเเล้วเค้าบอกว่าให้ไปหา พี่เค้าก็ไปหาด้วยความเปนห่วงของคนที่เคยรักกันมา 8 เดือน ..เเค่นั้นเเล้วเค้าก็มาสารภาพว่า ตลอดเวลาที่คบกัน เค้าดูแลเลี้ยงดูเด็กเชียงใหม่มาตลอด เพราะเค้าสงสารที่บ้านคนนั้นไม่พร้อมเท่าไร เค้าก็ให้เงินใช้บ้าง...!!! จนเค้ากลับมาเราก็ไม่รู้
เเต่วันหนึ่งเราได้ลงรูปที่ถ่ายกับพี่เค้าใน FB เเล้วบังเอินเเท๊กไปที่ เฟสพี่เค้า (ตอนเเรกก็ลงหลายรูปเเต่ไม่ได้เเท๊กเพราะคิดว่า รอให้เค้าขอเปนเเฟนก่อน ให้ได้ชื่อว่า เปนแฟนกันอย่างเปนทางการค่อยเเท๊กเปิดเผย) เเต่ Fb ดันไปแท๊กออโต้ เลยทำให้ไปขึ้นที่หน้า Fb พี่เค้า ไม่เกิน 5 นาที เดกเค้าที่อยู่ เชียงใหม่ ทักมาทาง อินบล๊อคว่า เปนแฟนพี่เค้าหรอ ..เราก็ตอบจิงๆ ว่า ไม่ไช่เเค่คุยๆกันอยู่ ... ส่งนางนั้นที่ตอบมาว่า ขอโืษนะ เราคบับพี่เค้าอยู่ ... คุนพระวินาที แบบ โอ้ยย น้ำตาไหล ถึงเเม้จะ คุยกันไม่นานเเต่คนมันรู้สึกดีอ่ะ อีกอย่างเราโสดมาคตอนนี้ย่างเดือนที่ 9 พอมีใครสักคนที่เดินเข้ามาหา เเล้ว พอคุยเเล้วไช่ มันคือแบบ อยากมีเค้าไปทุกๆวัน .. พอมาเจอแบบนี้ แบบเศร้านะ เสียใจที่เค้าทำกับเราแบบนี้ เราเลยบอก เดกกเชียงใหม่งว่า ขอโทษนะคุณ เราขอโทษที่คุยกับแฟนคุนเพราะเเฟนคุนบอกว่าเค้าไม่มีใคร เราขอโทษ เราเข้าใจหัวอกคนเป็นรับที่แฟนแอบนอกใจมาคุย เราไปเอง ... (ไม่ได้นางเอกนะเเต่รู้สึกว่า เราผิดเรามาทีหลัง ถ้าเราเปนเค้าเราก็ไม่อยากให้ใครมาทำแบบนี้ เรามาทีหลัง ถึงพี่เค้ามาจีบเราก็เหอะ เราไปเอง) ...เราก็เลยบอกเลิกคุยกับพี่เค้าไป อาทิตหนึ่ง พี่เค้าก็สาระพัดที่จะขอโทษเรา อธิบายให้ฟังว่าเป็นไง เเต่เราก็ได้คิดว่า ไปจบให้ชัดเจนเหมือนที่เคยบอหกก่อนนะ ..ก็ได้เเค่คิด!!! จนกระทั่งอาทิตหนึ่งผ่านไป พี่เค้าเข้า รพ. พี่เค้าก็โทรหาเรา เราก็เนห่วงนะ ห่วงมาก เพราะความรู้สึกเจ็บไม่เทียบท่าความรู้สึกดีได้เเม้เเต่น้อย เราก็คุย ด้วยความเปนห่วง พี่เค้าก็สาระภาพทุกอย่างอย่างหมดเปลือก พร้อมกับบอกเราว่า พี่จะขอเคลีวยทุกอย่างให้ชัดเจน ..พี่เค้าก็ไปบอกเลยเดกเชียงใหม่อย่างชัดเจน เลิกคุยเลิกยุ่ง (จนปัจจุบันก็เลิกติดต่อจิงๆ) พอโดนบอกเลิกจิงจังปุป เดกเชียงใหม่ขึ้น เตตัสเลยว่า ... " คนอย่างเมิงไม่มีอะไรดี อย่ามาทำตัว
ถึงตอนสำคัญ ตามชื่อกระทู้!!!!!!!!!!!!!!!! ประเด็นคือ พอเราคุยกันทุกวัน ความสัมพันเราก้เพอิ่มมากขึ้นทุกๆวัน เกี่ยวกับพี่เค้าเรารับได้หมดเลยนะ เค้าเปนไง เราก็ต้องปรับตัวบ้าง เเต่ก็ไม่ได้ปรับจนเสียตัวเราไป เพราะเราบอกเสมอว่า พี่..ถ้าเราไมไหวเราคุยกันตรงๆ ไม่ไช่ก็ไม่ไช่ ถ้ารักคืออการอดทน มันไม่ไช่รักล่ะ เราก็คุยกันแบบนี้เสมอ ..เเต่สิ่งหนึ่งที่เรามองคื อ อนาคต ... เรื่องหนึ่งที่สำคัญมาก คือ รักมากนะ เราผูกพันธุ์กัน เเต่อนาคตจะเปนอย่างไร นั้นคือ ..... ที่บ้าน คุนพ่อคุนเเม่พี่เค้ารับไม่ได้เลยถ้าสักวันหนึ่งรู้ขึ้นมาว่าเค้าเป็นเกย์ (เเต่เพื่อนฝูงพี่สาว น้องชายเค้ารู้นะว่าเค้าเป็น) เเต่คนที่สำคัญที่สุดในชีวิตเค้ากลับไม่รู้ คนจีนอ่านะ เข้าใจอยู่ เพราะพ่อเราก็จีน เเต่เราเปนแบบนี้เเต่เดกทำไงได้) พี่สาวเค้าเคยบอกเค้าว่า ถ้าป๊าม๊ารู้ว่า..เปนเกย์นะ ผ๊าม๊าต้องรับไม่ได้แน่ๆ ... เป็นประโยคคที่พี่เค้าเล่าให้เราฟัง เปนประโยคที่เราฟังได้ขึ้นใจเสมอๆ เเล้วเตือนสติให้คิดเสมอว่า ความรักเราจะเปนไง เคยคิดนะวง่า เราจบกันมั้ย ถ้าอนาคตเราคิดว่ายังไงก็เลิก ก็ต้องจบ งั้นจบเเต่วันนี้เลยไหม จะได้ไม่เจ็บถึงเจ็บมาก เพราะเราอยากมีอนาคตกันนะ อยากมีวันหนึ่งพี่เค้าทำงานกลับมาเจอเรา เราก็ดูแลเค้าในส่วนที่เปนหน้าที่ที่เราต้องทำให้เค้าเหมือนหัวหน้าครอบครัว ( อารมแบบอย่ากเปนเหมือยชายหญิง) เราก็ทำงานของเรา เราเร้ียนในด้านที่งานค่อนข้างเงินดี เเละเราคิดว่าเราจบปีหน้าเราต้องได้งานตามมที่เราเรียนให้ได้ซึ่งมันเปนงานที่ดูดีในรดับหนึ่ง ผุ้คนย่อมรเับเเต่เสียนิดหน่อย อาจมีปัญหาสุขภาพเเละได้อยู่ใกล้กันน้อยลง เราต้องเดินทาง ..เเต่เดียวก็กลับมาเราก็ดูแลกันเหมือนครอบครัว ... เราก็คุยกับพี่เค้าเสมอ เเต่พี่เค้ก็ปามานว่าา อย่างคิดถึงอนาคตเลย ก็รู้นิ ว่า สังคมครอบครัวเค้าคงรับไม่ได้ถ้าเค้าเปนอย่างที่เปนอยู่ ป๊าม๊าเค้าคงเปนสิ่งที่รับไม่ได้ที่สุดในชีวิต .. เเต่ละครั้งที่เค้าพูดเรื่องนี้ทำให้เราคิดเสมอ เราหวั่นไหวเสมอว่า อนาคตเปนไง เเต่ก็ได้เเค่คิด เพราะอนึ่งเราก็เชื่อว่า เราทำวันนี้ให้ดีที่สุดนะเรามีกันเเละกัน อันนี้เเค่คิดแบบว่า ไม่เปนไรนะ ถึงไม่ได้อยู่ด้วยกันตอนนี้เเต่สักวันเมื่อเค้าอายุมากกว่านี้ โตมากกว่านี้ ป๊าม๊าเค้าก้คงมีอายุมากขึ้นเรื่อยๆ หากเค้ายังรับไม่ได้ก็ไม่เปนไร เราเองรอวันที่ป๊าม๊าเค้าไม่อยู่ กำลังใจที่สำคัญเค้าจากไปแล้วกะได้ อย่างน้อยตอนนี้เค้าก็ได้รู้ว่าเค้ายังมีเรานะ ((**ไม่ไช่ว่าเราจะเเช่งให้คุนพ่อคุนเเม่เค้าจากไปนะ เเต่เราก็คิดว่าคนเรามันต้องมีวันนัน้ หากวันนั้นคุนพ่อคุนเเม่เค้าไม่อยู่เเล้ว สิ่งนึ่งคือเค้าคงต้องการคนดูแลเค้าในสิ่งที่เค้าไม่สามารถซื้อด้วยเงินที่เค้ามีอยู่ได้ มีเงินมากขนาดไหนเเต่ก็คงหาคสวามจิงใจ คนที่จะอยู่ข้างๆเค้าในยามที่เค้าลำบากได้จิงๆหรอก) ที่พูดงี้ก็เพราะว่า เรารู้สึกว่าเราคุย..คบกับเค้าเราไม่ได้ต้องการอารายจากเค้าเลย ที่เปนภายนอก เราดูเค้าจากข้างใน เวลาที่ได้อยู่ใกล้ เวาลาที่ได้คุยกัน เรื่องเค้ารวยหรือหล่อไม่ได้อารายเราไม่ได้สนใจ เราก็คิดเสมอว่า เรื่องเงินทอง เราก็คิดว่าเราไม่ได้เเย่ถึงขั้นเกาะเค้า เรามีมือเท้า มีสมอง มีการศึกษาพอที่เราจะเลี้ยงดูเราเอง เลี้ยงคุนพ่อคุนเเม่เราได้ เเต่การที่เราได้เค้ามาอยู่ข้างเราคงเปนกำลังใจที่ดีต่อกัน เปนที่ปรึกษาที่ดีต่อกัน มีกันเเละกัน ถึงเเม้กระทั่งเราเปนเกย์ ไม่ไช่ชายจริงหญิงเเท้ก็เหอะ เราสามารถที่จะสร้างครบครัวแบบที่เรียกว่า รักกันจิงๆได้โดยไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน .... เเค่นี้หละคับ
**ขอบคุน ขอบคุนทุกๆ คนถ้าอ่านจบนะครับ อาจจะยาวหน่อยเเต่มันเป็นช่วงชีวิตหนึ่งที่เราคิดว่าเราเจอคนที่สำคัญกับเรา เรารู้สึกดีมาก อยากมีอนาคตด้วยกัน หากกระทู้นี้รบกวนใคร ขัดหูขัดตาใคร เราต้องขอโทษ ขออภัยด้วยนะคับ เราก็เเค่คนคนหนึ่งมีมีหัวใจ เเละไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไรคับผม สุดท้ายนี้หากคำไหนหยาบคาย ดูมโน เพ้อเจ้อ เเต่ขอให้คิดว่าถ้ามันเกิดขึ้นกับคุนๆ คงเข้าใจหัวอกเรานะคับ ขอบคุนอีกครั้งคับ สวัสดีคับ ..