เพราะความรักที่มีต่อสุนัข อาจจะทำให้ผมตายก่อนสุนัข

ทุกวันนี้  ภารกิจส่วนใหญ่  นอกจากงานประจำ
หมดไปกับการดูแล  ตระเวณเลี้ยงอาหารน้องหมา
เงินเดือนที่มีเหลือ  เกือบครึ่งหนึ่ง
หมดไปกับอาหาร  ยา  และอื่น ๆ  ที่เกี่ยวกับน้องหมา
หมดตรงนั้น  ก็พบตรงนี้  ช่วยเหลือตรงนี้  ก็พบตรงนั้น

เศษอาหารก็ต้องตระเวณขอ  บางแห่งก็ต้องจ่ายเงินซื้อ

อาหารเม็ดจากเดือนละ  3  กระสอบ  
เพิ่มเป็นเดือนละ  5  กระสอบ

..............................................

กว่าจะได้เข้าบ้าน  ค่ำมืดทุกวัน
ในบ้าน  หน้าบ้าน  และที่ข้าง ๆ  บ้านปล่อยทิ้งอีก
รวม ๆ  แล้ว  เกิน  100  ตัว  ที่ต้องดูแล

................................................

ไม่เคยขอรับบริจาคจากใคร
ไม่เคยมีใครช่วยค่าอาหาร
บางวัน  พยายามฝืนสู้  เพราะสุขภาพก็ย่ำแย่

............................................

มีบางวัน  อาการการเจ็บป่วยกำเริบ
ว่าจะหยุด  หยุดเพื่อรักษาตัว
ก็ตัดใจไม่ลง  
คิดถึงสภาพที่เขานั่งคอยกลางทุ่ง  ข้างทาง
ก็ต้องไป

.....................................

น้องหมาในวัด  ก็ไม่ปลอดภัย
อันตรายรอบด้าน
สารพัดโรค   เดี๋ยวก็มีมาใหม่   มาปล่อยใหม่
รถชน   ตาย   เป็นโรค
ฝัง   ทำใจ   สารพัดที่จะต้องพบเจอ

............................................

เมื่อวานนี้  ก็ต้องย้ายแม่หมาและลูกอีก 4  ตัว
จากข้างทาง  ที่เจ้าของที่เขาขู่จะวางยา  ไปอยู่วัด
ทุลักทุเล  
กลับถึงห้อง  นอนไม่หลับเลย
คิดถึงสายตาที่แม่หมามองตาม  และตื่นที่ใหม่
สงสารที่สุด  แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร

.......................................................

น้องหมาทุกสายพันธุ์   ทิ้งได้ทุกสายพันธุ์
จิตใจคนไทยบางคน  ทำไมจึงเลวร้ายอย่างนี้

...................................................

เหนื่อย  ยอมรับว่าเหนื่อยมาก
เพราะทุกอย่างต้องจัดการ  ล้าง  เก็บ  กวาด
อุ้ม  แบก  หาม   ขุด   ขับรถ   ตระเวณ
เช็ด   ป้อน    คลุก  
ไม่เคยมีความผ่อนคลาย
เพราะแต่ละวัน  ต้องพบแต่เรื่องเศร้า

เหนื่อยครับ  
ยอมรับว่า  เหนื่อยจริง ๆ

ได้แต่รอ  รอว่า เมื่อใดหนอ
บ้านเราจะมีกฎหมายคุ้มครองชีวิตสัตว์
โดยเฉพาะ  หมา แมว

หรือว่า  ผมอาจจะตายก่อนที่จะเห็น