แด่ครูผู้ให้ทุกอย่าง [[โรงเรียนเพชรบุรีปัญญานุกูล]]

นั้นหมายความว่า เด็กๆเหล่านี้ เป็นผู้ที่มีความบกพร่องทางสมองและสติปัญญาหรอเนี้ย
(ตกใจมากกก เพราะเด็กบางคนหน้าตาดีมาก)

เข้าไปคุยกับครูผู้ควบคุม
พี่อาร์ต:::  อาจารย์ครับ วันนี้เด็กๆมาทำไรครับเนี้ย??
อาจารย์:::  อ๋อ วันนี้พาเด็กๆมาเรียนหลักสูตรระยะสั้น1วันคร่ะ
พี่อาร์ต:::  เรียนอะไรบ้างครับอาจารย์??
อาจารย์:::  ก็เด๋วจะแบ่งเด็กเป็น 4 กลุ่มคร่ะ แบ่งไปเรียน ทำอาหาร  งานสาน  งานผ้าเย็บปักถักร้อย งานศิลป์
พี่อาร์ต:::  งั้นเด๋วผมขอเก็บภาพเด็กๆหน่อยน่ะครับ
อาจารย์:::  อ๋อ ได้เลยคร่ะ ตามสบายเลยคร่ะ

เดินไปดูเด็กๆกลุ่มที่หนึ่ง คือการเรียนทำอาหาร อาจารย์จะสอนเด็กๆทำตะโก้
โดยอาจารย์แต่ละกลุ่มจะมีประชาชนที่มาเรียนระยะสั้นจากด้านนอกเข้ามาช่วยเด็กๆทำด้วย
มองดูเด็กๆตั้งใจเรียนมาก ไม่มีคำถามรึคำพูดสักคำ นั่งฟังอย่างตั้งใจด้วยความตื่นเต้นก็ว่าได้ เราก็ตื่นเต้นไปด้วย
ว่าเด็กๆกลุ่มนี้จะทำกันได้ไหมน่ะ จะเข้าใจรึเปล่า
แต่ก็เห็นเด็กๆมีรอยยิ้ม มีเสียงหัวเราะ เพราะอาจารย์สอนไปก็จะสอดใส่คำพูดตลกๆเช้าไปด้วย อาจารย์ผู้ควบคุมก็นั่งใกล้ๆเด็กไม่ห่าง
ช่วยก็สอนแบบใกล้ชิด แต่ให้เด็กนักเรียนลองทำเอง


ต่อมาได้เดินไปดูกลุ่มที่สอง เรื่องงานสาน อาจารย์สอนการสานตะกร้า
เด็กๆกำลังตัดเส้นพลาสติก อีกคนหนึ่งตัด อีกคนหนึ่งนับ ได้เห็นเต็มๆก็ตรงนี้แหละถึงเชื่อว่าเด็กๆเหล่านี้มีความบกพร่องทางปัญญาจริงๆ
เพราะครูผู้ควบคุมบอกให้พี่ขนุน(คนนี้จำชื่อได้เพราะเด็กคนนี้น่ารักมาก) วัดเส้นละ 20 นิ้วแล้วตัด
ให้เด็กอีกคนนับเส้นพลาสติกจากพี่ขนุนให้ได้ 10 เส้น แล้ววางแยกเป็นสีๆไว้ เด็กคนหนึ่งนับได้ 10 เส้นถึง 3 รอบได้


เดินไปอีกห้อง กลุ่มที่สาม งานผ้าเย็บปักถักร้อย อาจารย์สอนทำห่วงแขวนผ้ากันเปื้อนรูปลิง
เด็กๆกำลังสนุกสนาน กับงานเย็บปักปักถักร้อย ใช่ว่าเด็กๆเหล่านี้จะทำอะไรไม่เป็นเลยน่ะ เด็กๆร้อยด้ายเป็น รู้จักคำว่า เย็บเนาผ้าแบบง่ายๆ ตรงนี้เด็กๆได้มีการเรียนรู้มาบ้างแล้ว


กลุ่มสุดท้ายที่แวะ กลุ่มที่สี่ งานศิลป์ อาจารย์สอนเด็กๆทำปลาดาวจากกระดาษนั่งสือพิมพ์
โดยการทำนั้นยาก อาจารย์ได้อธิบายเป็นขั้นตอนว่าต้องเอากระดาษหนังสือพิมพ์ไปแช่น้ำ ฉีก และปั่นเป็นก้อนๆ โดยอาจารย์ได้เตรียมปลาดาวไว้แล้ว แต่จะให้เด็กๆลงสีตามใจชอบ โดยให้ใช้สีแค่ 2 สี ต่อ ปลาดาว 1 ตัว เท่าที่เดินตามกลุ่มต่างๆมา
มองดูกลุ่มนี้จะมีความสุขที่สุด เพราะได้ระบายสีลงบนตัวปลาดาว


กลับมาที่กลุ่มการเรียนทำอาหาร เด็กๆเริ่มสานตะโก้จากใบเตยกันแล้ว  เด็กๆทุกคนทำได้น่ะ มองดูทุกคนสนุกมากกกกกเพราะจะได้กินตะโก้ที่ตัวเองทำ



จากนี้ไปเป็นการสนทนากับอาจารย์ผู้ควบคุมท่านหนึ่งที่มาดูแลเด็กๆ

พี่อาร์ต :::  อาจารย์ครับ เด็กๆที่โรงเรียนมีทั้งหมดกี่คนครับเนี้ย??

อาจารย์ ::: อ๋อ ประมาณ 300 กว่าคนนะคร่ะ

พี่อาร์ต ::: แล้วที่พามานี้ ชั้นไหนอะครับอาจารย์ ผมเห็นเด็กบางคนโตกว่า บางคนตัวเล็กกว่า

อาจารย์ ::: ที่พามาเป็นเด็กจากหลายๆชั้นรวมกันน่ะคร่ะ เป็นเด็กนักเรียนที่ คัดแล้ว

พี่อาร์ต ::: คัดแล้ว???

อาจารย์ ::: คือเป็นเด็กนักเรียนที่ สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ พูดจารู้เรื่อง สอนแล้วฟัง เข้าใจ ทำตาม น่ะคร่ะ

พี่อาร์ต ::: อ้าว แล้วที่เหลือล่ะครับ??

อาจารย์ ::: นักเรียนที่เหลือที่อยู่โรงเรียน ไม่สามารถควบคุมได้คร่ะ บางคนเดินเหม่อลอยไม่รับรู้เรื่องราวที่สอน บางคนถ่ายหนัก ถ่ายเบา โดยไม่บอกน่ะคร่ะ ควบคุมตัวเองไม่ได้ เรียกได้ว่ามีความบกพร่องทางสมอง 100 % เต็มเลยคร่ะ

พี่อาร์ต ::: (อื้มหืออออออ ได้ฟังแล้วตกใจ) แล้วอย่างนี้ที่โรงเรียนมีอาจารย์ทั้งหมดกี่ท่านครับเนี้ย??

อาจารย์ ::: มีประมาณ 30กว่า ท่านที่ทำการสอนคร่ะ

พี่อาร์ต ::: สอนระดับชั้นไหนบ้างครับ??

อาจารย์ ::: ก็มีสอนระดับอนุบาล ถึง ม.6

พี่อาร์ต ::: ถึง ม.6 แล้วเด็กเรียนรู้เรื่องหรอครับอาจารย์??

อาจารย์ ::: เรียนรู้เรื่องน่ะคร่ะ เด็กชั้นหนึ่งก็จะมีไม่เกิน 10 คน เต็มที่คือ 15 คนคร่ะ เราก็ค่อยๆสอนกันไป

พี่อาร์ต ::: อ้าวอาจารย์ แล้วเด็ก ม.6 นี้เรียนพวก ฟิสิก เคมี ชีวะ แบบนี้เรียนทันหรอครับ??

อาจารย์ ::: (หัวเราะ) เด็กนักเรียนของเราจะไม่ได้เรียนวิชาเหล่านั้นคร่ะ เริ่มแรกเข้าเรียนเราจะให้เด็กๆสามารถช่วยเหลือตัวเองให้ได้ก่อน
ก่อนที่จะขึ้นชั้นเรียนต่อไป ต้องบอกไว้ก่อนเลยน่ะค่ะว่าเด็กๆเหล่านี้มีความบกพร่องทางสมองไม่สามารถจำทุกอย่างได้ในคร่าวเดียว
เด็กบางคนท่อง ก.-ฮ.ได้ด้วยการจำ แต่ให้เขียนว่าตัวไหนเป็นตัวไหนเด็กไม่รู้น่ะคร่ะ ว่า ก. ตัวนี้คือ ก.ไก่ เราก็จะค่อยๆสอนเด็กไปคร่ะ
พอเริ่มโตขึ้นเด็กนักเรียนของเราจะเรียนกลุ่มวิชาที่สามารถช่วยเหลือตัวเองให้มีรายได้เสริมได้น่ะคร่ะ ก็แบ่งเป็นวิชาเกษตร ให้เด็กๆทำพืชผักสวนครัว งานประดิษฐ์ งานผ้าบาติก การทำขนมไทยแบบง่ายๆ ตามที่เด็กคนไหนสนใจอยากเรียนอะไรมากกว่าน่ะคร่ะ เราจะสอนให้เด็กได้มีความรู้ เอาไปดำรงค์ในชีวิตต่อไปได้น่ะค่ะ

พี่อาร์ต ::: เด็กๆเหล่านี้มาจากที่ไหนบ้างครับอาจารย์??

อาจารย์ ::: เด็กๆเหล่านี้มาจากภาคกลางซะส่วนใหญ่น่ะคร่ะ ก็ สมุทรสาคร ราชบุรี เพชรบุรี ประจวบคีรีขันธ์

พี่อาร์ต ::: อ๋อ แล้วอย่างนี้ก็อยู่หอสิครับ

อาจารย์ ::: อยู่หอคร่ะ จะมีครูพี่เลี้ยงประจำหอ ประจำห้อง นอนกับเด็กนักเรียนดูแลอย่างใกล้ชิดน่ะคร่ะ ป้องกันเวลาเด็กมีปัญหากัน

พี่อาร์ต ::: (อื้มมมมม) อย่างนี้เด็กๆกลับบ้านทุกเสาร์-อาทิตย์ใช่ไหมครับเนี้ย??

อาจารย์ ::: เปล่าคร่ะ เด็กๆจะกลับบ้านทุก ปิดเทอม

พี่อาร์ต :::   ปิดเทอม!!!!!!

อาจารย์ ::: ใช่คร่ะ ปิดเทอมผู้ปกครองก็จะมารับเด็กๆกลับบ้าน ทางโรงเรียนก็จะแจ้งให้มารับกลับช่วงวันวันและเวลาที่กำหนดน่ะคร่ะ
แต่ก็มีบางคนน่ะคร่ะที่ผู้ปกครองไม่มารับแบบติดธุระไม่ว่างบ้าง ก็ติดขายของบ้าง ทางโรงเรียนก็ต้องไปส่งเด็กนักเรียนเองถึงที่บ้าน

(ได้ฟังมาถึงตรงนี้ถึงกับน้ำตาคลอเบ้า เด็กนักเรียนใช้ชีวิตอยู่หอถึงปิดเทอมจะได้มีโอกาศกลับบ้าน ได้เจอหน้าพ่อ-แม่)

พี่อาร์ต :::  อาจารย์ครับ เหนื่อยไหมครับเนี้ยผมถามจริงๆ

อาจารย์ ::: ไม่น่ะคร่ะ เด็กๆเหล่านี้ใช่ว่าจะสอนไม่รู้เรื่องเลยน่ะคร่ะ ลองมาคิดดู สอนง่ายกว่าเด็กปกติทั่วไปอีก เพราะเด็กๆเหล่านี้ไม่ดื้อเลย
สอนอะไรก็ทำตามหมด โชคดีที่โรงเรียนของเราตั้งอยู่ในแหล่งท่องเที่ยวเขต หัวหิน-ชะอำ ทำให้ผู้มีอุปการะคุณได้มีโอกาศมาทำบุญกับเด็กๆอยู่บ่อยๆ เลี้ยงอาหาร แจกขนม ทำให้เด็กๆมีรอยยิ้มมีความสุข ครูทุกคนแหละคร่ะไม่ว่าจะสอนที่โรงเรียนไหน เห็นเด็กๆนักเรียนมีรอยยิ้มมีความสุข เพียงแค่รอยยิ้มเล็กๆแค่นี้ ความเหนื่อยก็หายไปหมดแล้วคร่ะ เราได้สอนเด็กๆให้อนาคตเด็กๆเหล่านี้ แค่นี้ก็มีความสุขแล้วล่ะคร่ะ





ขอบคุณ::คณะครูโรงเรียนเพชรบุรีปัญญานุกูล ที่เป็นผู้เสียสละความสุขส่วนตัว เพื่อเด็กนักเรียนที่มีความบกพร่องทางปัญญา
ขอบคุณ::คณะครูหลักสูตรระยะสั้นประจำสายวิชาต่างๆวิทยาลัยการอาชีพวังไกลกังวล ที่ให้ความรู้แก่เด็กนักเรียนที่มีความบกพร่องทางปัญญาในวันนี้ครับ