ชีวิตการทำงานเกือบสี่ปี ปีแรกมีความสุขสนุกกับงานมาก เราสนิทกับทุกคนในระดับหนึ่ง แต่มีพี่ผู้หญิง คนหนึ่งที่ดูสนิทมาก มีอะไรเขาจะโทรเราตลอด ไปเที่ยวไปไหน ก็ชวนไปด้วยเสมอ เราเลยเหมือนไว้ใจเขาเล่าเรื่อง คนที่เขามาชอบพอ ให้พี่คนนี้ฟัง อารมณ์ตอนนั้น ก็อยากปรึกษาด้วย ว่าจะคบหาดีไหม ก็แลกเปลี่ยนกัน พร่เขาก็ปรึกษาเราในเรื่อง ดูแลตัวเอง ทำสีผม แต่งตัวทั่วๆไป จนมาวันหนึ่งพี่เขาเกิดตั้งท้อง เขาปรึกษาเรา ว่าเขาจะเอาออก แล้วก็ให้เราพาไป หรือให้ไปเป็นเพื่อน แต่เราไม่กล้าปฏิเสธเขาตรงๆ เลย อ้างไปเรื่อย คือ บอกความรู้สึกไม่ถูก ว่าตอนนั้นมันไม่อยากยุ่งจริงๆ เราเองก็ผิด เหมือนทิ้งเขา สุดท้ายเขาก็ ไม่ได้เอาออกนะค่ะ เราก็คุยกันเหมือนเดิม แต่รู้สึกได้ ว่า มันเจื่อนลง แล้วเขาแพ้มาก เลยขอลางานเร็วกว่ากำหนด ทำให้ไม่ได้พูดคุยกันจนคลอดลูกกลับมาทำงาน เขาก็ไม่พูดกับเรา ตอนนั้นคบกับคนที่มาชอบ เป็นแฟนกันแล้ว พี่เขามาพูดยุแหล่กับทางแฟนตลอดว่าเรา เป็นคนไม่ดี แล้วเหมือนทุกอย่างมันซ้ำเติมนะ พอคบกับแฟน เป็นแฟนกัน เพื่อนผู้หญิงของแฟน ก็เหมือน ไม่ชอบเราขึ้นมาซะงั้น รุมหัวแกล้งเรา ปล่อยเขาลือสุดงี่เง่า ว่าเราทำของใส่ พี่ผู้หญิง เราเคยให้ตุ๊กตา พี่เขา เอามาแกะดูเจอเส้นผม ไปดูดวง ก็บอกว่าเป็นาเราทำ มันบ้ามาก แต่สุดท้ายพี่เขา ก็ออกงานไปเอง เหมือนแพ้ภัยตัวเอง แต่เพื่อนผู้หญิงของแฟน ก็ทำท่างเป็นศัตรูกันมากขึ้น เรากับแฟนทะเลาะกันบ่อยครั้ง เพราะเพื่อนคนนี้ จนเราคบกันได้สองปี ทำงาน สามปี เราตัดสินใจเลิกกัน ด้วยสาเหตุ ว่าเขาเจอคนที่ใช่กว่า เราจะเลิกลากันไปแต่แฟนยืมเงินเรา ไปหมื่นห้า ไม่ได้ใช่ เราถูเพื่อนร่วมงานแซวตลอด เหมือนไร้ค่า ที่ถูกทิ้ง ฟันแล้วทิ้ง เราก็อดทน เจ็บและอาย ทุกวันนี้ต้องเจอทั้งแฟนเก่า ที่เหมือนคนไม่รู้จักกัน ทั้งที่เป็นหนี้เรา ไหนจะเพื่อนผู้หญิงของมัน ที่พูดแขวะให้เจ็บใจ เพื่อนร่วมชาย ที่คอยแต่จะดูถูก คิดว่าเราคงง่าย ตอนนี้จะครบสี่ปี อยากออกงานมาก เหนื่อย จะหมดแรงสู้แล้ว พวกเขาพูดว่าเราสารพัด พอเราย้อนให้หาว่าเราล้อเล่นไม่ได้ จะบ้าตาย เสียใจค่ะ เหมือนตัวคนเดียว
เบื่อเพื่อนร่วมงาน