ขณะที่อ่าน "ทรายสีเพลิง" ตัวละครที่ชอบที่สุดคือ "พี่บี" เรียกว่ารักเลยก็ได้ (ระดับความชอบเทียบเท่าพี่เอ ณ เรือนศิรา กับ พี่นิก ณ ของขวัญวันวานเลยทีเดียว) แต่คนที่น่าสงสารที่สุดในเรื่องคือ "ชาร์ลส" ไม่รู้ว่าเคราะห์ซ้ำกรรมซัดหรือสิ่งใดที่ทำให้ชีวิตของชาร์ลสต้องมาเจออะไรแบบนี้ ทั้งที่ตัวเองเป็นชายหนุ่มเสน่ห์แรง หน้าตาดี มีความสามารถ ฐานะชาติตระกูลไม่ด้อยกว่าใคร
ที่ว่าชีวิตของคนเราไม่ได้เพอร์เฟคก็คงจริง ถึงแม้จะพร้อมด้วยรูปสมบัติคุณสมบัติ และทั้งที่มอบความรักและภักดีให้เต็มที่สิ่งที่ตอบแทนมาคือความผิดหวัง ไม่ว่าจะเป็นแม่ที่รักตัวเองและรักความสบายและสิ่งที่อำนาจเงินบันดาลมากกว่าสายเลือดตัวเอง ทั้งบิดาเลี้ยงที่ชาร์ลสเฝ้าอุทิศตัวเป็นมดงานให้ความนับถือก็โดนหักหลัง ผู้หญิงที่รักอย่างลิซ่าก็ตีจากไปหาคนอื่น
จนกระทั่งมาเจอทราย ชาร์ลสนึกว่าตัวเองมีความหวัง คิดว่าเป็นคนธาตุเดียวกันย่อมมีความเข้าใจกัน ชาร์ลสนั่งมองทรายหว่านเสน่ห์หนุ่ม ๆ หลายคนด้วยความเข้าใจ เพราะ เชื่อว่าเราต่างคนก็เป็นเหมือนกัน ซักวันเมื่อพร้อมจะหยุด ทรายก็คงหยุดเอง ชาร์ลสคิดถูกส่วนหนึ่งว่าทรายพร้อมเมื่อไหร่คงหยุด แต่ชาร์ลสในเวลานั้นไม่รู้เช่นว่าจุดหมายสุดท้ายของทรายไม่ใช่ตัวเองอยู่ดีและชาร์ลสยิ่งไม่รู้ใหญ่ว่าความสุขและทุกข์ที่สุดในชีวิตจะเริ่มต้นจากผู้หญิงคนนี้ ทราย ศรุตา
ตลอดชีวิตของชาร์ลสเป็นหมากในกระดานของใคร ๆ เจ้าตัวเองก็รู้ ชาร์ลสเคยคิดว่าระหว่างเขากับทราย ไม่ว่าความสัมพันธ์จะคลุมเครือแค่ไหน อย่างไรเสียก็ไม่ใช่น่ะ ไม่ใช่หมากบนกระดานอย่างแน่นอน เราเก่งเหมือน ๆ กัน เราประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน ชอบความท้าทาย และ เสน่ห์แรงพอ ๆ กัน ดังนั้นสถานะของเราเท่า ๆ กัน ใช่ตอนแรกมันก็เป็นอย่างนั้น จนกระทั่งทรายเห็นประโยชน์อย่างหนึ่งของชาร์ลสเพื่อรางวัลถ้วยสุดท้ายของตนเอง
การผลักการดันชาร์ลสให้เข้าไปในชีวิตของลูกศร คือแผนอันแยบยลของทราย แต่มันกลับกลายเป็นที่หมายสุดท้ายในชีวิตของผู้ชายชื่อชาร์ลส ความเหนื่อยหน่ายในการทำทุกสิ่งให้แต่ละคนพอใจ การรอคอยโดยไม่ได้อะไรกลับคืนมา ความอ่อนล้ากับการเป็นหมากในกระดานของใครต่อใคร ความไม่ใยดีของทรายทำให้ชาร์ลเจ็บปวด
แต่ในวันที่เจ็บปวดนั่นแหละทำให้ชาร์ลสรู้ว่ามีใครบางคนที่เฝ้ามองอยู่เบื้องหลังตลอดมา และ เริ่มยอมรับและเข้าใจชะตาชีวิตว่าความสุขสมบูรณ์ในชีวิตมันไม่ได้เกิดจากภายนอกแต่มันเกิดจากใจเรา ความปรารถนาดี น้ำใจไมตรีอันบริสุทธิ์ที่ลูกศรมอบให้ชาร์ลส มอบให้โดยไม่คิดตักตวงอะไรกลับคืน ในที่สุดชาร์ลสก็คิดว่าตัวเองหลุดพ้นจากการเป็นหมากในกระดานของใคร ๆ ความเจ็บปวดมันลดน้อยถอยลงไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ จริง ๆ มันก็ไม่ได้เจ็บเท่าไหร่นี่นะ ความแสบร้อนมันหายไปได้เหมือนเป่ามนต์
เขากำลังจะมีความสุข วาดฝันถึงการแต่งงาน แต่แล้วก็ไม่พ้นกลายเป็นตัวหมากในเกมส์กระดานสุดท้ายของทรายจนได้ และกลายเป็นหมากตัวรุกฆาตเสียด้วย ความเสียใจที่เกิดมันจึงกลายเป็นร้อยเท่าพันทวี เมื่อต้องจากตายกับลูกศร จากตายพร้อมกับความเข้าใจผิดที่ไม่อาจแก้ไขได้ ดังนั้นตั้งแต่เริ่มจนจบชีวิตของชาร์ลวนเวียนอยู่กับการถูกหักหลังและเป็นหมากในกระดานของใครต่อใคร และ แทบไม่มีอะไรให้เหลือให้หวังในด้านชีวิตส่วนตัว
ผู้เป็นแม่ก็เลือกคนอื่น
พ่อเลี้ยงก็หักหลัง
แฟนเก่าก็ทิ้งไป
กับทรายก็เป็นเบี้ยในกระดานตัวนึง
เหลือเพื่อนสนิทอย่างบุรีแต่มันก็ไม่เหมือนอ้อมกอดที่ชาร์ลสได้จากลูกศร คนที่จะรักชาร์ลสได้อย่างไร้เงื่อนไข และ พร้อมจะอุทิศทั้งชีวิตให้โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน ในช่วงชีวิตของชาร์ลสก็คงเป็นเพียงแค่พริบตานี้ที่ได้รักลูกศรละมังที่เป็นสิ่งที่ชื่นชูใจชาร์ลสที่สุด แต่แล้วมันก็ต้องพังทลายไปอีกครั้งโดยที่ไม่อาจทวงคืนได้
ชีวิตช้ำ ๆ ของชาร์ลสจึงจบลงด้วยความขมขื่นแต่ในความขมขื่นนั้นยังโชคดีที่มีความสุขชั่วพริบตาที่ไม่อาจสิ้นสลาย สิ่งนั้นก็คือความรักที่แท้ระหว่างเขาและลูกศรนันเอง
ชีวิตของชายคนหนึ่งซึ่งชื่อ "ชาร์ลส"
ที่ว่าชีวิตของคนเราไม่ได้เพอร์เฟคก็คงจริง ถึงแม้จะพร้อมด้วยรูปสมบัติคุณสมบัติ และทั้งที่มอบความรักและภักดีให้เต็มที่สิ่งที่ตอบแทนมาคือความผิดหวัง ไม่ว่าจะเป็นแม่ที่รักตัวเองและรักความสบายและสิ่งที่อำนาจเงินบันดาลมากกว่าสายเลือดตัวเอง ทั้งบิดาเลี้ยงที่ชาร์ลสเฝ้าอุทิศตัวเป็นมดงานให้ความนับถือก็โดนหักหลัง ผู้หญิงที่รักอย่างลิซ่าก็ตีจากไปหาคนอื่น
จนกระทั่งมาเจอทราย ชาร์ลสนึกว่าตัวเองมีความหวัง คิดว่าเป็นคนธาตุเดียวกันย่อมมีความเข้าใจกัน ชาร์ลสนั่งมองทรายหว่านเสน่ห์หนุ่ม ๆ หลายคนด้วยความเข้าใจ เพราะ เชื่อว่าเราต่างคนก็เป็นเหมือนกัน ซักวันเมื่อพร้อมจะหยุด ทรายก็คงหยุดเอง ชาร์ลสคิดถูกส่วนหนึ่งว่าทรายพร้อมเมื่อไหร่คงหยุด แต่ชาร์ลสในเวลานั้นไม่รู้เช่นว่าจุดหมายสุดท้ายของทรายไม่ใช่ตัวเองอยู่ดีและชาร์ลสยิ่งไม่รู้ใหญ่ว่าความสุขและทุกข์ที่สุดในชีวิตจะเริ่มต้นจากผู้หญิงคนนี้ ทราย ศรุตา
ตลอดชีวิตของชาร์ลสเป็นหมากในกระดานของใคร ๆ เจ้าตัวเองก็รู้ ชาร์ลสเคยคิดว่าระหว่างเขากับทราย ไม่ว่าความสัมพันธ์จะคลุมเครือแค่ไหน อย่างไรเสียก็ไม่ใช่น่ะ ไม่ใช่หมากบนกระดานอย่างแน่นอน เราเก่งเหมือน ๆ กัน เราประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน ชอบความท้าทาย และ เสน่ห์แรงพอ ๆ กัน ดังนั้นสถานะของเราเท่า ๆ กัน ใช่ตอนแรกมันก็เป็นอย่างนั้น จนกระทั่งทรายเห็นประโยชน์อย่างหนึ่งของชาร์ลสเพื่อรางวัลถ้วยสุดท้ายของตนเอง
การผลักการดันชาร์ลสให้เข้าไปในชีวิตของลูกศร คือแผนอันแยบยลของทราย แต่มันกลับกลายเป็นที่หมายสุดท้ายในชีวิตของผู้ชายชื่อชาร์ลส ความเหนื่อยหน่ายในการทำทุกสิ่งให้แต่ละคนพอใจ การรอคอยโดยไม่ได้อะไรกลับคืนมา ความอ่อนล้ากับการเป็นหมากในกระดานของใครต่อใคร ความไม่ใยดีของทรายทำให้ชาร์ลเจ็บปวด
แต่ในวันที่เจ็บปวดนั่นแหละทำให้ชาร์ลสรู้ว่ามีใครบางคนที่เฝ้ามองอยู่เบื้องหลังตลอดมา และ เริ่มยอมรับและเข้าใจชะตาชีวิตว่าความสุขสมบูรณ์ในชีวิตมันไม่ได้เกิดจากภายนอกแต่มันเกิดจากใจเรา ความปรารถนาดี น้ำใจไมตรีอันบริสุทธิ์ที่ลูกศรมอบให้ชาร์ลส มอบให้โดยไม่คิดตักตวงอะไรกลับคืน ในที่สุดชาร์ลสก็คิดว่าตัวเองหลุดพ้นจากการเป็นหมากในกระดานของใคร ๆ ความเจ็บปวดมันลดน้อยถอยลงไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ จริง ๆ มันก็ไม่ได้เจ็บเท่าไหร่นี่นะ ความแสบร้อนมันหายไปได้เหมือนเป่ามนต์
เขากำลังจะมีความสุข วาดฝันถึงการแต่งงาน แต่แล้วก็ไม่พ้นกลายเป็นตัวหมากในเกมส์กระดานสุดท้ายของทรายจนได้ และกลายเป็นหมากตัวรุกฆาตเสียด้วย ความเสียใจที่เกิดมันจึงกลายเป็นร้อยเท่าพันทวี เมื่อต้องจากตายกับลูกศร จากตายพร้อมกับความเข้าใจผิดที่ไม่อาจแก้ไขได้ ดังนั้นตั้งแต่เริ่มจนจบชีวิตของชาร์ลวนเวียนอยู่กับการถูกหักหลังและเป็นหมากในกระดานของใครต่อใคร และ แทบไม่มีอะไรให้เหลือให้หวังในด้านชีวิตส่วนตัว
ผู้เป็นแม่ก็เลือกคนอื่น
พ่อเลี้ยงก็หักหลัง
แฟนเก่าก็ทิ้งไป
กับทรายก็เป็นเบี้ยในกระดานตัวนึง
เหลือเพื่อนสนิทอย่างบุรีแต่มันก็ไม่เหมือนอ้อมกอดที่ชาร์ลสได้จากลูกศร คนที่จะรักชาร์ลสได้อย่างไร้เงื่อนไข และ พร้อมจะอุทิศทั้งชีวิตให้โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน ในช่วงชีวิตของชาร์ลสก็คงเป็นเพียงแค่พริบตานี้ที่ได้รักลูกศรละมังที่เป็นสิ่งที่ชื่นชูใจชาร์ลสที่สุด แต่แล้วมันก็ต้องพังทลายไปอีกครั้งโดยที่ไม่อาจทวงคืนได้
ชีวิตช้ำ ๆ ของชาร์ลสจึงจบลงด้วยความขมขื่นแต่ในความขมขื่นนั้นยังโชคดีที่มีความสุขชั่วพริบตาที่ไม่อาจสิ้นสลาย สิ่งนั้นก็คือความรักที่แท้ระหว่างเขาและลูกศรนันเอง