ตั้งใจก๊อป "จิ๊นแห้ง" ไหงกลายเป็นอย่างนี้ไปได้

อาทิตย์ก่อนได้มีโอกาสซื้อเนื้อเค็ม ซึ่งทางเหนือมักจะเรียกว่า"จิ๊นแห้ง" หรือ "จิ๊นเกื๋อ (เกลือ)  หลังจากได้กิน
ก็เกิดติดใจแต่จะให้ขับรถร่วม 200 ก.ม.ไปซื้อก็คงไม่คุ้ม

จากที่ไปเห็นถึงที่และได้สัมผัส ได้ชิม  มันน่าจะทำไม่ยากรสชาติยังติดที่ปลายลิ้นนี่อยู่เลย  เมื่อวานไปตลาด
เจอสันนอกหมูเส้นสวยเชียว  ใจมันนึกอยากลองก็อปดูซิว่าจะใกล้เคียงกับต้นฉบับหรือเปล่า

นี่ไงครับ ไปดูงานถึงที่เลย



หมู 1 ก.ก. เกินไปเล็กน้อย  เป็นเงิน 150 บาท  ที่ตัดสินใจทำเพราะเขาบริการสไลด์ให้ด้วย  



เครื่องปรุงมีแค่เกลือป่น รสดี  ผสมน้ำกะให้ออกเค็มนิดหน่อย  นวดคั้นให้เข้าเนื้อมากที่สุด
เก็บในตู้เย็นช่องธรรมดาข้ามคืน







โชคดีมาก วันนี้ฟ้าเปิดทั้ง ๆ ที่เมื่อวานฝนยังตกทั้งวันอยู่เลย จัดการแผ่บนตะแกรงวางกลางแดดจัด
แค่ 3 ชั่วโมงก็เก็บ







ซื้อหมู หมดเงินไป 150  วันก่อนซื้อจิ๊นแห้ง (หมู) ขีดละ 40 บาท   อยากรู้เหมือนกันว่าทำเองจะประหยัดไปเยอะไหม
ก่อนเก็บหมูใส่กล่องพลาสติค ได้ลองชั่งกล่องเปล่า ชั่งได้ 2 ขีด

หมูทั้งหมดแห้งหมาดแล้วเหลือตามนี้





อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะอร่อยหรือมีรสชาติเหมือนต้นฉบับไหม ?  ก็เลยลองเอาชิ้นที่เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยลองทอดดู

นี่เป็นของที่ซื้อมา



ส่วนอันนี้ เพิ่งลงจากเตาอุ่น ๆ อยู่เลย





รู้สึกหน้าตาจะไม่ค่อยเหมือนกัน  รสชาติไม่หนีกันเท่าไหร่ เพราะต้องการแค่เค็มนำเท่านั้น
ที่เขาทำสำเร็จ หมูจะขายที่โลละ 400 บาท คือขีดละ 40 บาท แต่ที่สล่าปู่ทำเองโดยลงทุน
ไป 150 นั้นยังไม่ได้คำณวนเลยว่าประหยัดไปได้แค่ไหน  แต่ที่แน่ ๆ ถ้ามีโอกาสผ่านไปทางเดิม
อีกก็จะอุดหนุนเขาอีก  เพราะทั้งเนื้อ ทั้งหมู มันถูกปากจริง ๆ เลยครับ

เทียบกันอีกที  ทอดเหมือนกัน

ของเขา



ของเรา



ถ้าเป็นท่าน ๆ จะเลือกของเขาหรือของเราดีครับ

สวัสดีครับ