รำลึก วีรกรรมแกล้งเพื่อน

วันนี้ จขกท.กลับบ้านที่ต่างจังหวัดค่ะ มาเก็บของ เพราะว่าได้งานที่กทม.

เก็บไปเก็บมา ไปเจอสมุดพก เปิดดูก็ตลกตัวเองนะ วาดมังคุดเป็นมะนาว วาดขนุนเป็นทุเรียน เออ...นี่แกตกศิลปะแต่เด็กเลยนะนี่

ทำให้นึกถึงเพื่อนคนนึง ตอนนั้นอยู่ป.3 เพื่อนคนนี้ชื่อ สุพัตรา ค่ะ เป็นเด็กเรียนเก่ง แต่กวนติงมาก ใส่แว่นอีกด้วย แล้วที่สำคัญ คือนางฟันหน้าใหญ่ แบบ ฟันจอบอ่ะค่ะ เพื่อนๆเลยพากันเรียก จอบๆๆๆ เหยินๆๆๆ สลับกันไปมานี่แหละ

วันนั้นเล่นกระโดดยาง จอบก็ไม่ใส่แว่นค่ะ กลัวกระโดดแว่นหลุดแตก แล้วที่โรงเรียนจะมีแปลงเกษตรปลูกผักค่ะ

เราก็คิดแผนเลย เรียก "จอบมาดูนี่ดิ" เราก็ชี้ไปที่ปุ๋ยในแปลงผัก

จอบก็จ้องมองนะคะ ด้วยความที่สายตาสั้น ก็เพ่งใหญ่เลย อารมณ์หน้าตา แบบเรียกมาดูอะไรว่ะเนี่ย!!

ตามแผน จขกท. ก็ผลักหัวมันลงไป แล้ววิ่งหนีเลยนะ

มันก็รีบเงยหน้าขึ้นมา เพื่อนก็ขำกันใหญ่เลย เพราะฟันมันมีแต่ดิน สีดำเต็มไปหมด หน้าดำไปหมด ดินเลอะเทอะหน้าไปหมด

แล้วเพื่อนก็เรียกมัน จอบพรวนดิน จอบพรวนดิน จอบพรวนดิน เป็นฉายามาจนทุกวันนี้ ฮ่าๆๆ

เราไม่รู้สึกผิดนะ แก้แค้น เพราะจอบมันเคยกำตดมาให้เราดม

เราจำได้เลยว่าเราวิ่งไปอ้วก พอเพื่อนได้ยินเสียงเราอ้วก ก็พากันอ้วกตาม อุปทานหมู่ชัดๆ อ่ะ

ฮ่าๆๆ มีใครมีวีรกรรมแกล้งเพื่อน แสบๆบ้างมั๊ยคะ อิอิ