ชื่อกระทู้ อันนั้นเป็นชื่อย่อนะคะ +ปรับเปลี่ยนชื่อกระทู้นิดนึง โดนแบนด์ T^T+
ส่วนอันนี้ชื่อจริง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แชร์ประสบการณ์ ผู้ชายซุงแหล แถได้ทุกเรื่อง ปราดเปรื่องเรื่องมโน โอ้โหหน้าตัวเmีย
สวัสดีค่ะ เพื่อนๆชาวสยาม คงจะพอจำกันได้ กับล็อคอินเราเนอะ ^^
ตามอ่านกระทู้ในห้องสยามมาก็เยอะ กลับมาเจอเองซะงั้น -*-
ออกตัวก่อนนะ ว่าเหมือนนิยายมากกกกกกกก
เราว่าออกคลับฟลายเดย์ได้เลยอ่ะ ^^
เรื่องอาจจะยาวนิดนึง เพราะเราจะปูพื้นเรื่องราวตั้งแต่ต้น
รับรองว่าไม่แพ้นิยายน้ำเน่าแน่นอนค่ะ
Part1 เมื่อชะตาชีวิตลิขิตให้เรามาเจอกันอีกครั้ง
ประมาณช่วงปลายเดือนธ.ค.56 อยู่ๆมีรุ่นน้องที่คณะตอนเรียนป.ตรี inbox มาหา ว่ามีผู้ชายมาขอเบอร์เรา
ชื่อพี่xx เราก็งงๆ เพราะตอนนั้นนึกไม่ออกจริงๆ ว่าเคยมีเพื่อนชื่อนี้ด้วยเหรอ
น้องเลยส่งรูปมาให้ ด้วยความดีใจที่เห็นเป็นเพื่อนตอนม.ต้น ไม่เจอกันนานมาก ตั้งแต่เรียนจบก็แยกย้ายกันไป
เค้าไปเรียนต่อที่กทม. ส่วนเราก็เรียนอยู่แถวๆบ้านที่เดิม แต่ก็ได้เจอกันบ้างเล็กน้อย นานๆโทรคุยกันที
จนมาขาดหายกันไปช่วงเรียน มหาวิทยาลัย ปี1
ก็ไม่คิดอะไรเลยให้ ID Line ไป และเค้าก็เป็นคนทักเข้ามาเอง
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เราก็คุยกัน แลกเปลี่ยนเบอร์กัน
ยอมรับว่าช่วงนั้นเป็นความรู้สึกที่ดีมาก นั่งคุยไลน์กันทั้งวัน ด้วยข้อความยาวๆ
บางวันก็โทรคุยกัน จนเที่ยงคืน ตี1
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
จนวันหยุดยาวปีใหม่ เค้ากลับมาบ้านที่ตจว. เราเลยเอาขนมไปให้เค้า ด้วยความอยากเจอเพื่อนที่ไม่เจอกันนาน
นาทีนั้น เรารู้สึกว่าเค้า ดูดีจัง ^^ และก่อนเค้ากลับกทม. เค้าก็ยังแวะมาหาเราที่ร้าน เฮ้อออ มันเป็นความรู้สึก
ที่พิเศษสุดๆ (ทำไมก็ไม่รู้นะ)
เพิ่มเติม : เค้าคนนี้ เคยชอบเรามาก่อนตอนม.ต้น แบบอารมณ์รักครั้งแรก เค้าบอกเค้าดีใจมากที่มาเจอกันอีก
เวลากลับบ้านมาที่นี่ เค้าจะคอยมองบ้านเราตลอด ว่าจะเห็นเราหรือเปล่า
ฟังมาทั้งหมดนี้ เหมือนโลกสีชมพูอีกครั้งเลยใช่ไหมคะ ^^ ใช่! เราก็รู้สึกแบบนั้น
เคยเป็นกันไหมล่ะ นั่งอมยิ้มทั้งวัน
Tag : = ชีวิตวัยรุ่น ปัญหาวัยรุ่น 555++ ก็ถือว่ายังวัยรุ่นอยู่เนอะ
ที่เราเปิดเผยชื่อลย เพราะ ไม่มีความจำเป็นที่ต้องปิดบังอะไร แค่อยากมาแชร์ประสบการณ์ที่ได้รับจากคนๆหนึ่ง
ชื่อเฟส ก็ไม่ได้ปิด เพราะหลังไมค์สามารถลิ้งค์ได้อยู่แล้ว
แชร์ประสบการณ์ ผู้ชายซุงแหล
ส่วนอันนี้ชื่อจริง [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สวัสดีค่ะ เพื่อนๆชาวสยาม คงจะพอจำกันได้ กับล็อคอินเราเนอะ ^^
ตามอ่านกระทู้ในห้องสยามมาก็เยอะ กลับมาเจอเองซะงั้น -*-
ออกตัวก่อนนะ ว่าเหมือนนิยายมากกกกกกกก
เราว่าออกคลับฟลายเดย์ได้เลยอ่ะ ^^
เรื่องอาจจะยาวนิดนึง เพราะเราจะปูพื้นเรื่องราวตั้งแต่ต้น
รับรองว่าไม่แพ้นิยายน้ำเน่าแน่นอนค่ะ
Part1 เมื่อชะตาชีวิตลิขิตให้เรามาเจอกันอีกครั้ง
ประมาณช่วงปลายเดือนธ.ค.56 อยู่ๆมีรุ่นน้องที่คณะตอนเรียนป.ตรี inbox มาหา ว่ามีผู้ชายมาขอเบอร์เรา
ชื่อพี่xx เราก็งงๆ เพราะตอนนั้นนึกไม่ออกจริงๆ ว่าเคยมีเพื่อนชื่อนี้ด้วยเหรอ
น้องเลยส่งรูปมาให้ ด้วยความดีใจที่เห็นเป็นเพื่อนตอนม.ต้น ไม่เจอกันนานมาก ตั้งแต่เรียนจบก็แยกย้ายกันไป
เค้าไปเรียนต่อที่กทม. ส่วนเราก็เรียนอยู่แถวๆบ้านที่เดิม แต่ก็ได้เจอกันบ้างเล็กน้อย นานๆโทรคุยกันที
จนมาขาดหายกันไปช่วงเรียน มหาวิทยาลัย ปี1
ก็ไม่คิดอะไรเลยให้ ID Line ไป และเค้าก็เป็นคนทักเข้ามาเอง
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เราก็คุยกัน แลกเปลี่ยนเบอร์กัน
ยอมรับว่าช่วงนั้นเป็นความรู้สึกที่ดีมาก นั่งคุยไลน์กันทั้งวัน ด้วยข้อความยาวๆ
บางวันก็โทรคุยกัน จนเที่ยงคืน ตี1
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
จนวันหยุดยาวปีใหม่ เค้ากลับมาบ้านที่ตจว. เราเลยเอาขนมไปให้เค้า ด้วยความอยากเจอเพื่อนที่ไม่เจอกันนาน
นาทีนั้น เรารู้สึกว่าเค้า ดูดีจัง ^^ และก่อนเค้ากลับกทม. เค้าก็ยังแวะมาหาเราที่ร้าน เฮ้อออ มันเป็นความรู้สึก
ที่พิเศษสุดๆ (ทำไมก็ไม่รู้นะ)
เพิ่มเติม : เค้าคนนี้ เคยชอบเรามาก่อนตอนม.ต้น แบบอารมณ์รักครั้งแรก เค้าบอกเค้าดีใจมากที่มาเจอกันอีก
เวลากลับบ้านมาที่นี่ เค้าจะคอยมองบ้านเราตลอด ว่าจะเห็นเราหรือเปล่า
ฟังมาทั้งหมดนี้ เหมือนโลกสีชมพูอีกครั้งเลยใช่ไหมคะ ^^ ใช่! เราก็รู้สึกแบบนั้น
เคยเป็นกันไหมล่ะ นั่งอมยิ้มทั้งวัน
Tag : = ชีวิตวัยรุ่น ปัญหาวัยรุ่น 555++ ก็ถือว่ายังวัยรุ่นอยู่เนอะ
ที่เราเปิดเผยชื่อลย เพราะ ไม่มีความจำเป็นที่ต้องปิดบังอะไร แค่อยากมาแชร์ประสบการณ์ที่ได้รับจากคนๆหนึ่ง
ชื่อเฟส ก็ไม่ได้ปิด เพราะหลังไมค์สามารถลิ้งค์ได้อยู่แล้ว