สวัสดีครับเพื่อนๆพี่ๆทุกคน
ขอเริ่มเลยนะครับ
ผมเพิ่งเริ่มทำงานบริษัท นึง วันศุกร์ที่ผ่านมาครบ 4 วัน และนิสัยผมมีนิสัย มนุษย์สัมพันธ์ดี แต่ไม่ได้ดีมาก รักษาระยะห่างพอสมควรเพราะเป็นเด็กใหม่และอ่อนน้อมถ่อมตน ยกเมื่อไหว้ ผู้ใหญ่ ไม่ว่าจะเป็น แม่บ้าน หรือพี่แมช ผมก็ยกเมื่อไหว้ เขา เพราะตามมารยาท ผมไปอยู่ที่ไหนผมก็จะทำแบบนี้ ทุกครั้ง
แต่พอมาที่ทำงานสำหรับที่นี้ ผมก็ยังทำตัวแบบนี้ วันแรกผม ผมถูกสอนงานและผมก็ตั้งใจ ฟังและจด ถึงแม้จะจดไม่ทันหรือคนที่สอนอาจจะไม่สนใจว่าจะจดยังไง (คือคนที่สอนเขากำลังจะลาออก) วันแรกทุกๆคนแผนกอื่นๆมีน้ำใจ แนะนำโน้นนี้ ต่างๆ คือผมรู้สึกอบอุ่นครับ ดีใจที่ได้ผู้ร่วมงานแบบนี้ คือชอบมากครับ
วันแรกผมก็เข้าใจงานได้พอสมควร แต่ก็มีหลายๆอย่างที่พี่เขาสอนยังไม่เข้าใจ ผมก็อ่านที่ผมจดครับ วันแรกคือปกติไม่มีอะไร
วันที่ 2 ผมก็ถูกสอนงานโดย พี่คนเดิม (ขอเรียกว่าพี่เปิ้ลนะครับ) ทุกอย่างปกติครับ อบอุ่นเหมือนเดิม จนหลังจากช่วงบ่ายผมเริ่มรู้สึกแปลกๆ เพราะไม่ว่าผมจะทำอะไรทุกๆคนเขาจะมองผม เวลาที่พี่เปิลพักจากการสอนงานก็มักจะไปจับกลุ่มคุยกันตรงแผนกอื่นที่อยู่ติดกับที่ผมนั้งไม่ห่างกันมาก ผมก็ไม่ได้คิดอะไรครับเพราะคิดว่าผมเด็กใหม่ทำอะไรก็อาจจะสะดุดตาอาจจะเด่นนิหน่อย ผมก็เงียบๆยิ้มบางอะไรบ้าง แต่ไม่ได้เข้าไปทักกับใครก่อนหรือทำตัวเด่นจนออกนอกหน้ายกเว้นแต่พี่พี่แผนกอื่นจะชวนไปคุยด้วย ผมก็เข้าไปคุยนะครับถ้ามีคนชวน แต่ถ้าไม่ไปมีพี่คนนึงเขาก็จะพูดว่าทุกคนมาตรงนี้หมดแล้วไม่มาจะถูกนินทานะ บางครั้งผมก็ไปบางครั้งผมก็ไม่ไปเพราะต้องอ่านที่จดและทบทวนสิ่งที่พี่เปิ้ลสอน ผมก็ไม่ได้คิดอะไรจนถึงช่วงเกือบจะเย็นๆ พี่เปิ้ลก็มาสอนงาน และผมก็จดเหมือนเดิมครับ แล้วผมรู้สึกว่าผมจดไม่ทันละ ผมเลยขอพี่เขาว่า พี่ครับขอผมจดแป๊ปครับผมจดไม่ทัน พี่เขาก็เลยพูดว่า มันง่ายนะคนอื่นยังทำได้เลย ผมอึ่งครับ จุก เอาผมไปเปลี่ยบเทียบกับคนอื่น แบบว่าในใจคิดว่า ผมเพิ่งเริ่มงานเองนะครับ อยากให้สอนรอบเดียวเลยต้องจด คือในใจคิดแบบนี้ครับพี่เปิ้ลเขาก็เลยหยุดสอนแล้วปล่อยให้ผมทำ จนถึงเลิกงาน เขาก็ยังไม่กลับแต่ผมหมดเวลาทำงานแล้วก็เลยกลับ (ที่ทำงานผม ทำงานตั้งแต่ 8.30 - 17.30 แต่ถ้าคนไหนมาไม่ทัน 8.30 ก็ให้เลิกประมาณ 18.00 น)
วันที่ 3 ผมก็ถูกพี่เปิ้ลสอนงานตามปรกติผมก็จดไปอ่านไปทบทวนทำตามที่พี่เขาบอกทุกอย่าง ก็ไม่ได้มีอะไรผิด พลาด แต่รู้สึกผมตะหงิดๆชอบกล ทุกคนก็มองเหมือนเดิมครับ ไม่ว่าผมทำอะไร ขึ้นมา หรือว่าจะทำอะไรทุกคนก็จะมอง เหมือนกับว่า (มาตอนไหน ทำไมกรูไม่รู้) ผมก็คิดว่าผมคิดไปเองนะครับ รึว่าเราทำอะไรผิด ผมก็มานั้งคิดว่าที่ผมทำก็ไม่ได้ผิดอะไร มาก็ไม่สาย ทำงานก็ไม่ได้ผิดอะไรทำตาที่พี่เขาบอก และวันเดียวกันนั้นผมก้ได้ถูกเชิญ ไปงานแต่งงานของพนักงานคนนึง ใครก็ไม่รู้ครับ ผมก็ไม่อยากไปแต่ทุกคนอยากให้ไปเหมือนมัดมือครับ (เพราะเห็นมีพี่คนนึงปฏิเสธ ก็โดนพวกกลุ่มพี่เปิ้ลนินทาเอาครับ ก็นินทาแรงเหมือนกัน) ผมก็ปฏิเสธอะไรไม่ได้เพราะทุกคนลากันหมดผมก็ทำไงได้ ทั้งแผนกไปหมดผมก็ต้องไปไปครับ
วันที่ 4 ผมก็ไปงานแต่งงานของพี่พนักงานท่านนึง ผมก็ไม่รู้จักหรอก และผมก็เป็นเด็กใหม่ก็ไม่รู้จะคุยอะไรกัน เพราะแต่ละคนเขาคุย นินทาเรื่องคนอื่นเพราะประมาณวันที่ 2 - 3 ผมก็ได้ยินเขาคุยเรื่องคนอื่นแต่ผมไม่ได้สนใจ และเวลาเขาคุยกัน ผมก็นั้งกิน ตามปกติทุกๆคนก็กินกัน จนมีสายตาพี่เปิ้ลกับอีกคนนึงเขาคุยเรื่องอะไรไม่รู้ครับ ผมก็นั้งกินแล้วผมก็สายตามองเขาไปทางพี่เปิ้ลพอดี พี่คนนั้นเขาก็คุยกับอีกคนนึงคนนั้นเขาก็มองผมแบบว่า ไม่ชอบผมเลย ผมก็เอาแล้วที่ผ่านมา ผมคงโดนเรียบร้อย เพิ่งมาทำงานโดนเผาเรื่องอะไรเนี่ย ไม่ได้ทำอะไรผิดมีแต่เรื่องงานที่ทำงานมา 4 วันยังทำอะไรได้ไม่เป็นเท่าไรเลย คือตอนนั้นทั้งโต๊ะ ผมเป็นคนเดียวที่นั้งเงียบ ทุกๆคนเขาก็คุยแล้วผมรู้สึกว่าอยู่ไม่ได้ละ เพราะเหมือนเป็นคนนอกแล้วมางานแล้วมางานใครไม่รู้ไม่มีใครรู้จักผม ผมเลยขอตัวไปห้องน้ำ บอกพี่พี่ในโต๊ะ แต่ความจริงผมออกไปนั้งข้างนอกครับ ไปนั้งเล่นข้างนอก ออกมารู้สึกโล่งมาก แล้วก็กลับกัน ผมก็เลยตัดสินใจว่าจะขอลาออกไม่ทำงานแล้ว คือตัดสินใจวันศุกร์ที่ผ่านมาครับ แต่ในใจก็อย่างสู้แต่ในใจคิดว่าเพิ่งเริ่มงานก็โดนแบบนี้ทำงานแล้วจะมีความสุขรึเปล่า ตอนนี้ก็ยังสู้ ควาามคิดตัวเองอยู่ครับ
ผมขอความคิดเห็นของพวกพี่พี่ เพื่อนๆ ทุกท่าน ผมควรลุยต่อหรือว่า สู้ต่อดีครับ เพราะตั้งแต่ทำงานมา มีที่นี้ที่แรก ที่อึดอัดขนาดนี้ ที่ผ่านมาทำงานมาหลายที่ เวลามีปัญหาไม่เคยมานินทากัน จบคืนจบตรงนั้น นั้งกินข้าวอะไรกันตามปกติ และไม่มีใครนินทาใคร
รบกวนขอความคิดเห็นด้วยครับ ขอบคุณล่วงหน้าทุกคนด้วยครับ (หากพิมพ์อะไรอ่านไม่เข้าใจต้องขออภัยด้วย)
รบกวนขอความคิด / เริ่มทำงานก็โดนซะแล้ว
ขอเริ่มเลยนะครับ
ผมเพิ่งเริ่มทำงานบริษัท นึง วันศุกร์ที่ผ่านมาครบ 4 วัน และนิสัยผมมีนิสัย มนุษย์สัมพันธ์ดี แต่ไม่ได้ดีมาก รักษาระยะห่างพอสมควรเพราะเป็นเด็กใหม่และอ่อนน้อมถ่อมตน ยกเมื่อไหว้ ผู้ใหญ่ ไม่ว่าจะเป็น แม่บ้าน หรือพี่แมช ผมก็ยกเมื่อไหว้ เขา เพราะตามมารยาท ผมไปอยู่ที่ไหนผมก็จะทำแบบนี้ ทุกครั้ง
แต่พอมาที่ทำงานสำหรับที่นี้ ผมก็ยังทำตัวแบบนี้ วันแรกผม ผมถูกสอนงานและผมก็ตั้งใจ ฟังและจด ถึงแม้จะจดไม่ทันหรือคนที่สอนอาจจะไม่สนใจว่าจะจดยังไง (คือคนที่สอนเขากำลังจะลาออก) วันแรกทุกๆคนแผนกอื่นๆมีน้ำใจ แนะนำโน้นนี้ ต่างๆ คือผมรู้สึกอบอุ่นครับ ดีใจที่ได้ผู้ร่วมงานแบบนี้ คือชอบมากครับ
วันแรกผมก็เข้าใจงานได้พอสมควร แต่ก็มีหลายๆอย่างที่พี่เขาสอนยังไม่เข้าใจ ผมก็อ่านที่ผมจดครับ วันแรกคือปกติไม่มีอะไร
วันที่ 2 ผมก็ถูกสอนงานโดย พี่คนเดิม (ขอเรียกว่าพี่เปิ้ลนะครับ) ทุกอย่างปกติครับ อบอุ่นเหมือนเดิม จนหลังจากช่วงบ่ายผมเริ่มรู้สึกแปลกๆ เพราะไม่ว่าผมจะทำอะไรทุกๆคนเขาจะมองผม เวลาที่พี่เปิลพักจากการสอนงานก็มักจะไปจับกลุ่มคุยกันตรงแผนกอื่นที่อยู่ติดกับที่ผมนั้งไม่ห่างกันมาก ผมก็ไม่ได้คิดอะไรครับเพราะคิดว่าผมเด็กใหม่ทำอะไรก็อาจจะสะดุดตาอาจจะเด่นนิหน่อย ผมก็เงียบๆยิ้มบางอะไรบ้าง แต่ไม่ได้เข้าไปทักกับใครก่อนหรือทำตัวเด่นจนออกนอกหน้ายกเว้นแต่พี่พี่แผนกอื่นจะชวนไปคุยด้วย ผมก็เข้าไปคุยนะครับถ้ามีคนชวน แต่ถ้าไม่ไปมีพี่คนนึงเขาก็จะพูดว่าทุกคนมาตรงนี้หมดแล้วไม่มาจะถูกนินทานะ บางครั้งผมก็ไปบางครั้งผมก็ไม่ไปเพราะต้องอ่านที่จดและทบทวนสิ่งที่พี่เปิ้ลสอน ผมก็ไม่ได้คิดอะไรจนถึงช่วงเกือบจะเย็นๆ พี่เปิ้ลก็มาสอนงาน และผมก็จดเหมือนเดิมครับ แล้วผมรู้สึกว่าผมจดไม่ทันละ ผมเลยขอพี่เขาว่า พี่ครับขอผมจดแป๊ปครับผมจดไม่ทัน พี่เขาก็เลยพูดว่า มันง่ายนะคนอื่นยังทำได้เลย ผมอึ่งครับ จุก เอาผมไปเปลี่ยบเทียบกับคนอื่น แบบว่าในใจคิดว่า ผมเพิ่งเริ่มงานเองนะครับ อยากให้สอนรอบเดียวเลยต้องจด คือในใจคิดแบบนี้ครับพี่เปิ้ลเขาก็เลยหยุดสอนแล้วปล่อยให้ผมทำ จนถึงเลิกงาน เขาก็ยังไม่กลับแต่ผมหมดเวลาทำงานแล้วก็เลยกลับ (ที่ทำงานผม ทำงานตั้งแต่ 8.30 - 17.30 แต่ถ้าคนไหนมาไม่ทัน 8.30 ก็ให้เลิกประมาณ 18.00 น)
วันที่ 3 ผมก็ถูกพี่เปิ้ลสอนงานตามปรกติผมก็จดไปอ่านไปทบทวนทำตามที่พี่เขาบอกทุกอย่าง ก็ไม่ได้มีอะไรผิด พลาด แต่รู้สึกผมตะหงิดๆชอบกล ทุกคนก็มองเหมือนเดิมครับ ไม่ว่าผมทำอะไร ขึ้นมา หรือว่าจะทำอะไรทุกคนก็จะมอง เหมือนกับว่า (มาตอนไหน ทำไมกรูไม่รู้) ผมก็คิดว่าผมคิดไปเองนะครับ รึว่าเราทำอะไรผิด ผมก็มานั้งคิดว่าที่ผมทำก็ไม่ได้ผิดอะไร มาก็ไม่สาย ทำงานก็ไม่ได้ผิดอะไรทำตาที่พี่เขาบอก และวันเดียวกันนั้นผมก้ได้ถูกเชิญ ไปงานแต่งงานของพนักงานคนนึง ใครก็ไม่รู้ครับ ผมก็ไม่อยากไปแต่ทุกคนอยากให้ไปเหมือนมัดมือครับ (เพราะเห็นมีพี่คนนึงปฏิเสธ ก็โดนพวกกลุ่มพี่เปิ้ลนินทาเอาครับ ก็นินทาแรงเหมือนกัน) ผมก็ปฏิเสธอะไรไม่ได้เพราะทุกคนลากันหมดผมก็ทำไงได้ ทั้งแผนกไปหมดผมก็ต้องไปไปครับ
วันที่ 4 ผมก็ไปงานแต่งงานของพี่พนักงานท่านนึง ผมก็ไม่รู้จักหรอก และผมก็เป็นเด็กใหม่ก็ไม่รู้จะคุยอะไรกัน เพราะแต่ละคนเขาคุย นินทาเรื่องคนอื่นเพราะประมาณวันที่ 2 - 3 ผมก็ได้ยินเขาคุยเรื่องคนอื่นแต่ผมไม่ได้สนใจ และเวลาเขาคุยกัน ผมก็นั้งกิน ตามปกติทุกๆคนก็กินกัน จนมีสายตาพี่เปิ้ลกับอีกคนนึงเขาคุยเรื่องอะไรไม่รู้ครับ ผมก็นั้งกินแล้วผมก็สายตามองเขาไปทางพี่เปิ้ลพอดี พี่คนนั้นเขาก็คุยกับอีกคนนึงคนนั้นเขาก็มองผมแบบว่า ไม่ชอบผมเลย ผมก็เอาแล้วที่ผ่านมา ผมคงโดนเรียบร้อย เพิ่งมาทำงานโดนเผาเรื่องอะไรเนี่ย ไม่ได้ทำอะไรผิดมีแต่เรื่องงานที่ทำงานมา 4 วันยังทำอะไรได้ไม่เป็นเท่าไรเลย คือตอนนั้นทั้งโต๊ะ ผมเป็นคนเดียวที่นั้งเงียบ ทุกๆคนเขาก็คุยแล้วผมรู้สึกว่าอยู่ไม่ได้ละ เพราะเหมือนเป็นคนนอกแล้วมางานแล้วมางานใครไม่รู้ไม่มีใครรู้จักผม ผมเลยขอตัวไปห้องน้ำ บอกพี่พี่ในโต๊ะ แต่ความจริงผมออกไปนั้งข้างนอกครับ ไปนั้งเล่นข้างนอก ออกมารู้สึกโล่งมาก แล้วก็กลับกัน ผมก็เลยตัดสินใจว่าจะขอลาออกไม่ทำงานแล้ว คือตัดสินใจวันศุกร์ที่ผ่านมาครับ แต่ในใจก็อย่างสู้แต่ในใจคิดว่าเพิ่งเริ่มงานก็โดนแบบนี้ทำงานแล้วจะมีความสุขรึเปล่า ตอนนี้ก็ยังสู้ ควาามคิดตัวเองอยู่ครับ
ผมขอความคิดเห็นของพวกพี่พี่ เพื่อนๆ ทุกท่าน ผมควรลุยต่อหรือว่า สู้ต่อดีครับ เพราะตั้งแต่ทำงานมา มีที่นี้ที่แรก ที่อึดอัดขนาดนี้ ที่ผ่านมาทำงานมาหลายที่ เวลามีปัญหาไม่เคยมานินทากัน จบคืนจบตรงนั้น นั้งกินข้าวอะไรกันตามปกติ และไม่มีใครนินทาใคร
รบกวนขอความคิดเห็นด้วยครับ ขอบคุณล่วงหน้าทุกคนด้วยครับ (หากพิมพ์อะไรอ่านไม่เข้าใจต้องขออภัยด้วย)