ผมเป็นหัวหน้าชุมนุมดนตรีในร.ร.หนึ่ง (ร.ร.ผมเขาอนุญาตให้รุ่นพี่ตั้งชุมนุมได้ครับ) ช่วงนี้งานที่ต้องเล่นเยอะมากเลยครับ งานของโรงเรียนหลายงานมาก งานเกษียณครู งานวันพ่อ งานอะไรอีกเยอะ รุ่นพี่ที่เล่นเป็นหลักๆของวงก็จบไปหมดแล้ว เพื่อนรุ่นผมบางคนก็ออกไป ที่เหลือก็แต่ผมคนเดียวที่ดูแลอยู่ ในเมื่อรุ่นพี่หลักๆออกไปผมก็ต้องปั้นรุ่นน้องๆขึ้นมาใหม่ใช่ไหมครับ? ที่เป็นรุ่น้องม.1-5 คือปกติแล้ว วงผมต้องบรรเลงเพลงชาติหน้าเสาธงทุกเช้า เข้าซ้อมทุกเย็นเพื่อออกงานแล้วก็พัฒนาทักษะขึ้นไปเรื่อย อาจารย์ช่วงนี้ก็ยุ่งมากเพราะงานเยอะ บางวันนะครับ ออกเพลงชาติตอนเช้ามีมาแค่ 15 คนเอง (ที่จริงมี 50 กว่าคน) ช่วงเย็นบางทีก็เยอะ บางทีก็น้อย โดดไปเล่นบาสบ้าง วอลเล่ย์บ้าง เล่นกับเพื่อนบ้าง พูดอะไรไม่ค่อยเชื่อฟัง พอออกงานหรือซ้อมเพลงน้องก็จะเป่ากันไม่ได้ซักที แต่มากันครบทุกคนนะครับ (มาแบบไม่พร้อม) ผมพูดจนไม่รู้พูดอะไรแล้วครับ เหนื่อยมาก และครั้งสุดท้ายที่ผมพูดไปคือ "ถ้าใครไม่เข้าซ้อมตอนเย็นกับออกเพลงชาติตอนเช้าพี่จะให้ มผ.ชุมนุมเลยนะ" แต่ก็ยังไม่เข้าซ้อมกันเลย ส่วนพวกที่มาเข้าซ้อมประจำผมก็ชื่นชมตลอดเลยนะ ผมดุน้องบางครั้งด้วยครับเรื่องระเบียบวินัย พอผมดุน้องก็เงียบครั้งต่อไปก็ยังทำอีก เคยพูดกับน้องดีๆหลายครั้งแล้วนะครับว่า "น้องๆทุกคนเก่งมากนะเล่นเป็นไวมากเลย แต่ถ้าขยันมากกว่านี้ จะดีกว่านี้ก็ได้" และก็ให้รางวัลน้องที่ตั้งใจซ้อม ให้ของขวัญวันเกิดน้องด้วย ผมไม่รู้ว่า ควรจะบอกอาจารย์เรื่องนี้ดีไหม เพราะผมคิดว่า มันเป็นน่าที่ของหัวหน้าที่จะทำให้รุ่นน้องเข้าซ้อมให้ได้ ผมพยายามสร้างความสนุกสนานในวงนะครับ แบบว่าเชิญชวนรุ่นน้องตลอดแบบว่า ถ้าเล่นงานนี้เสร็จพี่จะเลี้ยงขนมนะ มีแข่งที่ไหนจะบอกอาจารย์ให้พาไปดูเลย ผมทำทุกอย่างแล้วแต่มันก็ยังไม่ดีขึ้นเลย หรือว่าผมทำไม่ดีพอ?? ช่วยแนะนำผมหน่อยครับว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไป ไม่ควรทำอะไรต่อไป

แต่ผมไม่ท้อแท้นะครับ พร้อมที่จะพัฒนาวงและทำงานเพื่อร.ร.ต่อไป ขอบคุณมากครับที่อ่านกันจนจบ