สวัสดีค่ะ น้องใหม่ของเว็บ เพิ่งตั้งกระทู้เป็นครั้งแรก หากทำอะไรผิดไปขออภัยไว้ล่วงหน้าเลยนะคะ > <

ตามหัวข้อเลยค่ะ.. เพื่อนๆที่โสดทั้งหลาย เคยเป็นเหมือนกันมั๊ยคะ เวลาที่เราเริ่มจะจริงจังกับใคร
สุดท้าย พอคิดถึงอนาคตไกลๆก็เริ่มกลัวที่จะสานสัมพันธ์ต่อ.. และก็ต้องเลิกลากันไป..

ไม่ใช่ว่าไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับใคร.. แต่แค่กลัว กลัวว่าเขาจะรับในสิ่งที่เราเป็นไม่ได้..
กลัวว่าคบกันไปนานๆ เราจะรับในสิ่งที่เขาเป็นไม่ได้(และเพิ่งมารู้ทีหลังว่าเขาเป็นแบบนี้)..
เคยคิดว่า ถ้าคบกันแล้วจะต้องกลับไปเสียใจเหมือนเดิมอีก ขออยู่คนเดียวดีกว่ามั๊ย.. T T (เรื่องมันเศร้าาา)

จากที่เลิกกับแฟนเก่ามา 2 ปีกว่าๆ .. ทำเอาเป็นโรคกลัวความรักไปเลยค่ะ
ตอนนี้ ใครที่เข้ามาก็บอกให้เป็นเพื่อนกันไปก่อน.. คุยกันไปเรื่อยๆ บางคนก็โบกมือบ๊ายบาย บางคนก็ยังอยู่..
กลับมาคิดคนเดียว หรือที่จริงแล้ว เราอาจจะเหมาะกับการอยู่คนเดียวมากกว่านะ..

# แล้วเพื่อนๆล่ะคะ เคยรู้สึกแบบนี้กันบ้างมั๊ย.. กลัวทั้งตัวเราดีไม่พอ กลัวไปเจอคนที่ไม่ดี..
# แชร์กันได้นะคะ.. ยินดีรับฟังเรื่องราวของเพื่อนๆค่ะ
# ณ ตอนนี้อยากได้กำลังใจให้มองโลกในแง่บวกมากกกก.. รู้สึกโลกของตัวเองมืดมนเต็มที บวชได้คงบวชไปแล้ว แหะๆ
# อยากหลุดจากชีวิตแบบนี้ และไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กับใครคนใหม่สักคน แบบจริงจังและไม่มีความกลัวอีก..
แต่จะเจอเมื่อไรก็ไม่รู้ ที่ดีๆเขาก็ไม่รอเรา ที่รอเราเราก็ไม่ชอบเขา (แง้ๆ ... โลกโหดร้ายจังเลยเนอะ) T T