บทความนี้ไม่สนุกใครเน้นฮาผ่านไปก่อนได้เลยครับ
เพื่อระลึกถึงการจากไปของอาจารย์(ยังไม่ตายนะเกษียณเฉยๆ)
ผมพบกับ อ. ท่านนี้ครั้งแรกตอนเรียนปีสาม(นิเทศศาสตร์) อ. เป็นคนที่เข้มงวดกับทุกรายละเอียด
งานทุกชิ้นต้องออกมาดีต้องลงทุนลงแรง ถ้าไม่ดีอาจจะโดนฉีกทิ้งบ้างปาทิ้งบ้าง
ฉะนั้นนักศึกษาทุกท่านต้องตั้งใจและทุ่มเทให้กับงานของ อ. ท่านนี้อย่างมาก
งานที่กว่าจะส่งได้นักศึกษาบางคนต้องแก้แล้วแก้อีก
มีนักศึกษาบางท่านทำสถิติไว้ แก้งานเดียวกับ อ. ท่านนี้ถึง 15 รอบ
งานที่ส่งต้องมาบรีฟกับ อ. ก่อนที่จะให้ลงมือทำจริง แค่บรีฟงานนักศึกษาก็ยังต้องแก้แล้วแก้อีกก่อนที่จะลงมือทำชิ้นงาน
ผมเป็นคนหนึ่งที่ใช้โฟโต้ชอบไม่เป็น อ. พูดง่ายๆว่าก็ไปหัดซะสิ เรื่องแค่นี้ต้องบอก
ผมคิดในใจโฟโต้ชอปนะครับเครื่องมือไรก็ไม่รู้มากมายแล้วจะให้สร้างโลโกโดยหัดเองเนี่ยนะสร้างจากหน้าจอว่างๆเนี่ยนะอีกสองอาทิตย์ก็ส่งแล้ว
นักศึกษาหลายคนเกลียด อ. ท่านนี้ เนื่องจากงานของ อ. ต้องเนี๊ยบผ่านก็ยากแถม อ. เป็นคนที่ค่อนข้างปากร้าย
ใครมาสายก็ไล่กลับบ้าน ถ้าส่งงานช้า อ. จะนัดให้มาอีกวันเพื่อส่งงาน แต่มาแล้วเห็นตัวแล้วแต่ยังไม่รับต้องรอจนกว่า อ. จะว่างหรืออยากจะว่าง
(ผมเคยมาแล้ว อ. นัด10โมงได้ส่งตอนแกว่างบ่ายสาม)
หรือบางคนต้องนั่งรอจนกินเวลาสอนของ อ.ท่านอื่นกลายเป็นว่าต้องโดดวิชาของ อ. ท่านอื่น
นักศึกษากลัว อ. ท่านนี้เป็นอย่างมาก อ. จะมีวลีติดปาก เวลาใครมาบรีฟงานหรือพูดอ้อมแอ้มไม่รู้เรื่อง อ. จะพูดว่าผมไม่คุยครับ พร้อมเบือนหน้าหนี
นักศึกษาเกือบทุกท่านต้องโดนวลีนี้เวลาไปบรีฟงานบางทีแค่เห็นหัวงานก็โดนแล้ว ใครโดนวลีนี้มีอย่างเดียวแก้ครับแก้ใหม่ทั้งหมด
เป็นสาเหตุที่ทำให้นักศึกษาไม่ชอบ อ. ท่านนี้จึงเกิดการรังแก อ. โดยนักศึกษา ป้าแม่บ้านเล่าให้ฟังว่าบางรุ่นก็เล่นแค่เบาๆ
อย่างปล่อยลมล้อรถ แกล้งเอาขยะมาทิ้งหน้าห้อง แต่บางรุ่นก็เล่นแรงมีดักต่อยดักกระทืบเจ็บตัวกันไป
และไม่ใช่แต่นักศึกษาที่ไม่ชอบแม้แต่ อ. คณะเดียวกันก็ไม่ชอบ เพราะนักศึกษาต้องยอมโดดวิชาของ อ. ท่านอื่นเพื่อไปทำงานให้ อ. ท่านนี้
นักศึกษาบางคนถึงกับยอมดรอปวิชาอื่นเพื่อเอาเวลามาทำงานวิชานี้ อ. บางท่านก็เอามานินทาให้นักศึกษาฟัง นักศึกษาส่วนใหญ่ก็หัวเราะตาม
เพราะส่วนมาก อ. ท่านนี้เป็นแกะดำในสายตาของนักศึกษา
แต่สำหรับผมแล้วคำที่ อ. บอกว่าผมไม่คุยครับ
ทำให้ผมต้องคิดงานอย่างละเอียดไม่ยอมปล่อยงานที่แย่ออกแก้แล้วแก้อีกทำให้ผมไม่ทำงานชุ่ยๆส่งแบบขอผ่านก็พอ แต่ต้องทำให้ดีที่สุด
คำที่ อ. บอกว่าถ้าใช้โฟโต้ชอบไม่เป็นก็ไปหัดซะสิ
ผมก็หัดจริงครับหัดเองเป็นเองคู่มือคือ google อยากทำอะไรพิมใน google ไปก่อนแล้วทำตามที่คนอื่นสอนเดี๋ยวเป็นเอง
สรุปแล้วทำเป็นจริงๆครับไม่ใช่แค่เป็นงูๆปลาๆนะครับเพราะอาจารย์ไม่ยอมปล่อยผ่านงานชุ่ยๆจึงต้องทำเป็นหมด
อาทิตย์ที่แล้วเพิ่งส่งโลโก้ที่รับปากหมอว่าจะทำโลโก้คลีนิคให้ผมจัดให้หมอไป8แบบให้หมอไปเลือกหมอให้เงินมา5พันค่าโลโก้ครับ
เรื่องที่อ.เนี๊ยบก็ทำให้รู้ว่า อ. ก็เปรียบเสมือนคนหลายๆแบบในชีวิตจริง
ที่เราต้องทำงานด้วยมีทั้งแบบ ง่ายๆ แบบ ตามใจตัวเอง หรือจะต้องเป๊ะแบบ อ. ท่านนี้
เพราะ อ.ท่านนี้เข้มงวดนักศึกษาทุกท่านจึงตั้งใจฟังการบรรยาย อ. ท่านนี้บรรยายไม่เหมือนใคร
ตลอดการสอน แกจะพูดถึงเรื่องที่แกทำงานกับบริษัทโนนนี้มาจ้าง ฟังผ่านๆอาจดูเหมือนขี้โม้
แต่ถ้าตั้งใจฟังเป็นการเล่าประสบการณ์ชีวิตที่ถ่ายทอดจากรุ่นพี่ในวงการที่อยู่วงการสื่อมานานซึ่งมันมีค่ากับรุ่นน้องอย่างพวกเรามาก
เพราะ อ.บางท่านสอนแต่ในตำราสอนแค่ในรายวิชาที่จำเป็น แต่ อ. ท่านนี้สอนให้พวกเรารู้สึกถึงประสบการณ์ชีวิตในวงการสื่อ
ตลอดเวลาที่แกสอนมาแกเอาประสบการณ์และชีวิตจริงของการทำงานที่เกินขึ้นมาสอนให้เด็กนั้นให้รู้ว่าชีวิตของการทำงานยิ่งกว่านี้ และมีอีกหลายสิ่งหลายที่ต้องเรียนรู้ถึงแม้บ้างทีที่เราอาจจะไม่ชอบในบางอารมณ์ของการสอนของแกแต่พอเราไปเจองานที่ยากๆมันทำให้เรานึกถึงคำสอนของแก
ถึงวันนี้อาจารย์จะเกษียณไปแล้วแต่อาจารก้อจะอยู่ในใจเราเสมอ
รักและเคารพ
นักศึกษากลุ่มHere-Dak-Gai
แด่อาจารย์ผู้มีพระคุณ
เพื่อระลึกถึงการจากไปของอาจารย์(ยังไม่ตายนะเกษียณเฉยๆ)
ผมพบกับ อ. ท่านนี้ครั้งแรกตอนเรียนปีสาม(นิเทศศาสตร์) อ. เป็นคนที่เข้มงวดกับทุกรายละเอียด
งานทุกชิ้นต้องออกมาดีต้องลงทุนลงแรง ถ้าไม่ดีอาจจะโดนฉีกทิ้งบ้างปาทิ้งบ้าง
ฉะนั้นนักศึกษาทุกท่านต้องตั้งใจและทุ่มเทให้กับงานของ อ. ท่านนี้อย่างมาก
งานที่กว่าจะส่งได้นักศึกษาบางคนต้องแก้แล้วแก้อีก
มีนักศึกษาบางท่านทำสถิติไว้ แก้งานเดียวกับ อ. ท่านนี้ถึง 15 รอบ
งานที่ส่งต้องมาบรีฟกับ อ. ก่อนที่จะให้ลงมือทำจริง แค่บรีฟงานนักศึกษาก็ยังต้องแก้แล้วแก้อีกก่อนที่จะลงมือทำชิ้นงาน
ผมเป็นคนหนึ่งที่ใช้โฟโต้ชอบไม่เป็น อ. พูดง่ายๆว่าก็ไปหัดซะสิ เรื่องแค่นี้ต้องบอก
ผมคิดในใจโฟโต้ชอปนะครับเครื่องมือไรก็ไม่รู้มากมายแล้วจะให้สร้างโลโกโดยหัดเองเนี่ยนะสร้างจากหน้าจอว่างๆเนี่ยนะอีกสองอาทิตย์ก็ส่งแล้ว
นักศึกษาหลายคนเกลียด อ. ท่านนี้ เนื่องจากงานของ อ. ต้องเนี๊ยบผ่านก็ยากแถม อ. เป็นคนที่ค่อนข้างปากร้าย
ใครมาสายก็ไล่กลับบ้าน ถ้าส่งงานช้า อ. จะนัดให้มาอีกวันเพื่อส่งงาน แต่มาแล้วเห็นตัวแล้วแต่ยังไม่รับต้องรอจนกว่า อ. จะว่างหรืออยากจะว่าง
(ผมเคยมาแล้ว อ. นัด10โมงได้ส่งตอนแกว่างบ่ายสาม)
หรือบางคนต้องนั่งรอจนกินเวลาสอนของ อ.ท่านอื่นกลายเป็นว่าต้องโดดวิชาของ อ. ท่านอื่น
นักศึกษากลัว อ. ท่านนี้เป็นอย่างมาก อ. จะมีวลีติดปาก เวลาใครมาบรีฟงานหรือพูดอ้อมแอ้มไม่รู้เรื่อง อ. จะพูดว่าผมไม่คุยครับ พร้อมเบือนหน้าหนี
นักศึกษาเกือบทุกท่านต้องโดนวลีนี้เวลาไปบรีฟงานบางทีแค่เห็นหัวงานก็โดนแล้ว ใครโดนวลีนี้มีอย่างเดียวแก้ครับแก้ใหม่ทั้งหมด
เป็นสาเหตุที่ทำให้นักศึกษาไม่ชอบ อ. ท่านนี้จึงเกิดการรังแก อ. โดยนักศึกษา ป้าแม่บ้านเล่าให้ฟังว่าบางรุ่นก็เล่นแค่เบาๆ
อย่างปล่อยลมล้อรถ แกล้งเอาขยะมาทิ้งหน้าห้อง แต่บางรุ่นก็เล่นแรงมีดักต่อยดักกระทืบเจ็บตัวกันไป
และไม่ใช่แต่นักศึกษาที่ไม่ชอบแม้แต่ อ. คณะเดียวกันก็ไม่ชอบ เพราะนักศึกษาต้องยอมโดดวิชาของ อ. ท่านอื่นเพื่อไปทำงานให้ อ. ท่านนี้
นักศึกษาบางคนถึงกับยอมดรอปวิชาอื่นเพื่อเอาเวลามาทำงานวิชานี้ อ. บางท่านก็เอามานินทาให้นักศึกษาฟัง นักศึกษาส่วนใหญ่ก็หัวเราะตาม
เพราะส่วนมาก อ. ท่านนี้เป็นแกะดำในสายตาของนักศึกษา
แต่สำหรับผมแล้วคำที่ อ. บอกว่าผมไม่คุยครับ
ทำให้ผมต้องคิดงานอย่างละเอียดไม่ยอมปล่อยงานที่แย่ออกแก้แล้วแก้อีกทำให้ผมไม่ทำงานชุ่ยๆส่งแบบขอผ่านก็พอ แต่ต้องทำให้ดีที่สุด
คำที่ อ. บอกว่าถ้าใช้โฟโต้ชอบไม่เป็นก็ไปหัดซะสิ
ผมก็หัดจริงครับหัดเองเป็นเองคู่มือคือ google อยากทำอะไรพิมใน google ไปก่อนแล้วทำตามที่คนอื่นสอนเดี๋ยวเป็นเอง
สรุปแล้วทำเป็นจริงๆครับไม่ใช่แค่เป็นงูๆปลาๆนะครับเพราะอาจารย์ไม่ยอมปล่อยผ่านงานชุ่ยๆจึงต้องทำเป็นหมด
อาทิตย์ที่แล้วเพิ่งส่งโลโก้ที่รับปากหมอว่าจะทำโลโก้คลีนิคให้ผมจัดให้หมอไป8แบบให้หมอไปเลือกหมอให้เงินมา5พันค่าโลโก้ครับ
เรื่องที่อ.เนี๊ยบก็ทำให้รู้ว่า อ. ก็เปรียบเสมือนคนหลายๆแบบในชีวิตจริง
ที่เราต้องทำงานด้วยมีทั้งแบบ ง่ายๆ แบบ ตามใจตัวเอง หรือจะต้องเป๊ะแบบ อ. ท่านนี้
เพราะ อ.ท่านนี้เข้มงวดนักศึกษาทุกท่านจึงตั้งใจฟังการบรรยาย อ. ท่านนี้บรรยายไม่เหมือนใคร
ตลอดการสอน แกจะพูดถึงเรื่องที่แกทำงานกับบริษัทโนนนี้มาจ้าง ฟังผ่านๆอาจดูเหมือนขี้โม้
แต่ถ้าตั้งใจฟังเป็นการเล่าประสบการณ์ชีวิตที่ถ่ายทอดจากรุ่นพี่ในวงการที่อยู่วงการสื่อมานานซึ่งมันมีค่ากับรุ่นน้องอย่างพวกเรามาก
เพราะ อ.บางท่านสอนแต่ในตำราสอนแค่ในรายวิชาที่จำเป็น แต่ อ. ท่านนี้สอนให้พวกเรารู้สึกถึงประสบการณ์ชีวิตในวงการสื่อ
ตลอดเวลาที่แกสอนมาแกเอาประสบการณ์และชีวิตจริงของการทำงานที่เกินขึ้นมาสอนให้เด็กนั้นให้รู้ว่าชีวิตของการทำงานยิ่งกว่านี้ และมีอีกหลายสิ่งหลายที่ต้องเรียนรู้ถึงแม้บ้างทีที่เราอาจจะไม่ชอบในบางอารมณ์ของการสอนของแกแต่พอเราไปเจองานที่ยากๆมันทำให้เรานึกถึงคำสอนของแก
ถึงวันนี้อาจารย์จะเกษียณไปแล้วแต่อาจารก้อจะอยู่ในใจเราเสมอ
รักและเคารพ
นักศึกษากลุ่มHere-Dak-Gai