ท้อแท้ใจมากค่ะ ทำไงดี...?

รู้สึกเหมือนตัวเราดูไร้ค่ายังไงก็ไม่รู่อ่ะ เพื่อนก็ไม่ค่อยอยากคุยด้วย (แต่ยังไม่ได้ไปทำอะไรให้เลยนะ) โทรไปหาก็บอกว่า "รำคาณ ไม่ต้องโทรมาอีกได้ป่ะ"
แค่จะโทรไปถามเรื่องงาน กลับโดนว่าซะงั้น คนข้างบ้านก็ ไม่ให้ลูกเขามาคุยมาเล่นกับเราอ่ะค่ะ ไม่รู้ทำไม (คุยได้บางครั้งบางคราว แต่ห้ามไปไหนกับเราเด็ดขาด) เหมือนเราเป็นตัวอันตรายอ่ะ ไปโรงเรียนบางวันยังต้องกินข้าวคนเดียว ไม่รู้เพื่อนมันไปไหนกันหมด ความจริงเด็กอายุ 17 อย่างเรานี่ ควรจะมีเพื่อนไปไหนมาไหนด้วยกัน แล้วก็น่าจะโตพอที่จะดูแลเด็กที่อายุ 10 ขวบได้ไม่ใช่หรอ ไม่เข้าใจเลย เรื่องที่บ้านก็เครียด รายจ่ายมากกว่ารายรับ แล้วเมื่อไม่กี่วันมานี้ น้าพาปู่ไปหาหมอ หมอบอกว่า ตอนนี้มะเร็งที่ปู่เป็นอยู่ลามไปที่ตับแล้ว คงอยู่ได้อีกไม่นาน แต่ถ้ากำลังใจดีก็ไม่แน่ บางคนอาจอยู่ได้เป็นปี
พ่อกับแม่ก็ชอบทะเลาะกันเรื่อง เงินๆทองๆ ที่ไม่พอใช้อยู่ทุกวัน ทั้งๆ ที่รายรับมันได้ตกวันละประมาณ 2000 บาท/วัน ทำไงได้หนี้มันเยอะน่ะค่ะ ทั้งรายวัน/รายเดือน รายวันก็วันละพัน รายเดือนก็เดือนละ 40000 บาท ท้อนะคะ แต่ไม่คิดอยากฆ่าตัวตายหรอก ถ้าตายแล้ว จะมีประกันชีวิตมาจ่ายให้ 200000 บาท ก็ตาม แต่ไม่รู้จะเอามาทำไม เอามาก็ไม่พอใช้หนี้ เสียดายชีวิตด้วย เหนื่อยมากๆเลยค่ะ ตั้งแต่ต้นปีเกิดเรื่องไม่ดีแทบทุกวันเลยกับครอบครัวของเรา ซวยที่สุดตั้งแต่เกิดมาเลยค่ะปีนี้อ่ะ
อ่อ จะบอกว่าหนี้ที่จ่ายต่อเดือน 40000 บาทน่ะ ไม่รวมต้นนะคะดอกอย่างเดียวค่ะ ถึงได้ท้อไงไม่รู้จะทำไงแล้วอ่ะ