เรื่องมันเกิดขึ้นมาได้นานแล้ว แต่เราไม่มีเวลามาตั้งกระทู้ และยังไม่ได้เป็นสมาชิกพันทิพ
เหตุการณ์ก็คือ เราใช้บริการสายการบินราคา low cost ของบ้านเรา ที่เคยมีข่าวอุบัติเหตุหมู่มาแล้วและเปลี่ยนชื่อสายการบิน
ครั้งแรกเมื่อช่วงประมาณเดือน พฤศจิกายน 2556 เราขึ้นเครื่องจากดอนเมืองไปภูเก็ต 2 ที่นั่ง ไปถึงดอนเมืองก็เข้าเช็คอินปกติ มีกระเป๋าโหลดใบหนึ่ง แฟนเราถือกล่องเครื่องล่อนขนาดก็ประมาณ 80x20 cm เป็นกล่อง แล้วก็จะมองเห็นว่าด้านในเป็นเครื่องบินล่อน พอไปถึงที่เคาร์เตอร์ก็วางมันที่หน้าเคาร์เตอร์ด้านหน้า (เดี๋ยวเราจะใส่รูปสถานที่ทั้งหมดอีกที) พอเช็คอินเสร็จเราก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเพื่อจะใส่พาสปอร์ต ขณะนั้นพลอยที่แหวนเราก็หลุดหล่นลงพื้น เราตกใจมาก เพราะราคาก็เอาเรื่องอยู่ เลยงมหากันกะแฟน ที่หน้าเคาร์เตอร์
ขณะนั้นไม่มีลูกค้าเข้ามาเช็คอินต่อนะคะ พนักงานสองท่านเห็นเราตกใจเลยถามว่ามีอะไร เราเลยบอกว่าพลอยเราหลุดตกพื้น มีพนักงานสุภาบุรุษท่านหนึ่งก็ข้ามเคาร์เตอร์ออกมาหากับเรา และพนักงานหญิงท่านหนึ่งนั่งอยู่ที่เคาร์เตอร์ และซักพักเราก็เจอ คือ ขณะนั้นดีใจมากที่เจอพลอย จนลืมทุกอย่าง และพนักงานก็ถามขึ้นมาคำถามหนึ่ง ลืมอะไรรึเปล่าค่ะ เราก็เลยตอบไปว่า " อ่อ ไม่ค่ะ " แล้วสองคนก็เดินออกจากโซนเช็คอิน
พอจะออกเราก็มองไปด้านใน ขณะนั้นไม่มีใครมาเช็คอินเลย เรามั่นใจ ว่ามองกลับไปแน่ๆ แต่เราไม่ได้มองของนะ เพราะลืมจริงๆ พอขึ้นเครื่องไปแล้ว เกือบถึงภูเก็ตเรานึกออกมาได้ว่า ลืมเครื่องล่อนเอาไว้ที่หน้าเคาร์เตอร์เช็คอิน ก็เลยแจ้งพนักงานบนเครื่อง พนักงานก็แจ้งมาทางดอนเมือง พอออกจากเครื่องบินมาเขาให้เราไปติดต่อสอบถามที่แผนกขายตั๋วของสายการบินเราก็ไป พนักงานก็โทรไปถาม สรุปไม่มีใครพบของ ของเรา .........โมโหมาก...........แต่จะให้ทำไงในเมื่อเขาแจ้งว่าไม่มีใครพบ ก็ได้แต่โมโห ใจจริงอยากจะรู้ใครฉกไป แต่แฟนบอกมันเรื่องเล็กทางสนามบินคงไม่ให้เราดูกล้องหรอก ......
ครั้งที่สองของการใช้บริการ ช่วงเดือนมีนาคม 2557 ก็สายการบินเดิม อ่อ จะแจ้งว่าวันนี้ก่อนเช็คอินเราไปที่แผนก lost and found ของสนามบินเพื่อไปถามว่ามีเครื่องล่อนลืมเอาไว้ไหม ยังแอบคิดในแง่ดีว่าอาจจะมีพนักงานเอามาฝากไว้ แต่เราเช็คตั้งแต่เดือนกันยายน ก็ไม่มีเลย
และครั้งนี้ก็เหมือนเช่นเคย เรามาเช็คอิน พร้อมโหลดกระเป๋า ใบหนึ่งและถุง ถ้าใครเคยไป อีเกียและซื้อถุงสีฟ้าๆมาก็จะนึกออก แต่ถ้าใครนึกไม่ออก ให้นึกถึงถุงสายรุ้งที่แม่ค้าชอบเอาไปซื้อเสื้อผ้าที่ประตูน้ำ เพียงแค่ไม่มีซิบปิดปากถุงแต่มีหูหิ้วที่ยาวๆสามารถสะพายได้ นั่นล่ะเราโหลดไปด้วย ด้านในก็ไม่มีอะไรสำคัญ ย้ำค่ะ " ไม่มีอะไรสำคัญ " ก็มีหมอนที่เราซื้อมา จากอีเกียแล้วก็พวกของนู้นี่นั่น พร้อม ขนม ในถุงก๊อปแก๊บ ตอนเช็คอิน เราก็อยากจะเอาขนมออกมาเพราะว่าขนมเราเอง ก็มีคุกกี้ของ s&p ที่กินแล้วนิดหน่อย และ ทุเรียนทอดที่เปิดกินแล้วนิดหน่อย มัดยางรวมกัน ใส่เอาไว้ในถุงก๊อปแก๊บแล้วก็ใส่เอาไว้ในถุงอีเกียที่เราโหลดอีกที ขนมจะอยู่ด้านบนๆหน่อย พร้อมกับเราเอาเชือกหูหิ้วของถุงมัดรวมกัน เหมือนปิดปากเอาไว้ ของไม่น่าจะหล่อนออกมาเองได้ แต่ไม่ทันละ พนักงานโหลดไปซะแล้ว อ่ะ
ครั้นพอถึงจุดหมายปลายทาง เราก็เอากระเป๋ากลับบ้านกันไป ตามปกติ ถึงบ้านค่ำ เช้ามาแฟนก็จัดของแล้วก็วางๆๆ เอาไว้ที่โต๊ะ เราก็ด้วยความอยากกินทุเรียนทอด เป็นคนชอบทุกเรียนทอดมาก หาไม่เจอ เลยถามแฟนว่าเอาถุงนี่ออกมา เห็นทุเรียนทอดไหม เขาบอกว่า ก็เจอเท่าที่เห็นนั่นล่ะ อย่างอื่นไม่มีนะ เราก็คิดว่า เอ มันมั่วอ่ะเปล่าวะ ก็เลยหาๆๆ ทั้งบ้าน หาสองวันเลยเชียว เผื่อแฟนอาจจะวางมั่ว สรุปไม่มีค่ะ โมโหมากกก อารมณ์แบบปรี๊ดมาก " ทุกเรียนทอดกูหาย " มันหายไปได้ยังไง..........หล่น ...........รึยังไง ........หล่นก็ไม่ใช่เพราะคุกกี้ยังมีอยู่ เพราะมัดเอาไว้รวมกัน มันจะหล่อนได้ไงฟร่ะ !!!
แฟนเราแอบกินก็ไม่น่าใช่ มันเยอะมาก ถุงก๊อปแก๊บที่ใส่ไป มันก็ยังมีคุ้กกี้กลับมา แล้วทุเรียดทอดหายไปไหน โห ไม่อยากจะบรรยายอะไรเลย ของที่ไม่คิดว่าจะหาย มันกลับหายยยยย และเป็นของกิน และเราใส่ไว้ในถุง
โห คิดกันเอาเองว่าอีกพนักงานยกของมันเจอได้ไง .......... แต่ขอบอกว่า นิสัยมักง่ายมาก นิสัยเสียสุดๆ ขโมยของลูกค้า ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่ของกิน หรืออะไรก็ตามที่มันไม่มีค่ามากมาย แต่ถ้ามันได้หายยยยย เฮอะ .....อารมณ์เสียสุดๆ ตอนแรกว่าจะไม่แจ้งอะไร แต่คิดๆดู เรื่องแบบนี้น่าจะถึงหู ของผู้บริหารบ้างก็ดีค่ะ เพราะบางครั้งผู้บริหารก็ไม่สามารถรู้เรื่องเล็กๆ(ของผู้ให้บริการ แต่เป็นเรื่องใหญ่ของลูกค้า) ที่เกิดขึ้นได้เอง ..........
หวังว่าคงจะปรับปรุงอะไรได้ดีขึ้นนะคะ จะได้อยู่กับคนไทยไปนานๆ ก็มีเท่านี้ล่ะค่ะ …..สายการบินระดับชาติก็มีนะคะ จะเอามาเล่าให้ฟัง ฉบับหน้า ค่ะ ( ปกติไม่ค่อยจะอยากจะประจานอะไร แต่ต้องปรับเปลี่ยนกันบ้างถึงจะดีขึ้นค่ะ เพื่อเป็นแนวทางในการบริการองค์กรนะคะ )
[CR] สายการบิน
เหตุการณ์ก็คือ เราใช้บริการสายการบินราคา low cost ของบ้านเรา ที่เคยมีข่าวอุบัติเหตุหมู่มาแล้วและเปลี่ยนชื่อสายการบิน
ครั้งแรกเมื่อช่วงประมาณเดือน พฤศจิกายน 2556 เราขึ้นเครื่องจากดอนเมืองไปภูเก็ต 2 ที่นั่ง ไปถึงดอนเมืองก็เข้าเช็คอินปกติ มีกระเป๋าโหลดใบหนึ่ง แฟนเราถือกล่องเครื่องล่อนขนาดก็ประมาณ 80x20 cm เป็นกล่อง แล้วก็จะมองเห็นว่าด้านในเป็นเครื่องบินล่อน พอไปถึงที่เคาร์เตอร์ก็วางมันที่หน้าเคาร์เตอร์ด้านหน้า (เดี๋ยวเราจะใส่รูปสถานที่ทั้งหมดอีกที) พอเช็คอินเสร็จเราก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเพื่อจะใส่พาสปอร์ต ขณะนั้นพลอยที่แหวนเราก็หลุดหล่นลงพื้น เราตกใจมาก เพราะราคาก็เอาเรื่องอยู่ เลยงมหากันกะแฟน ที่หน้าเคาร์เตอร์
ขณะนั้นไม่มีลูกค้าเข้ามาเช็คอินต่อนะคะ พนักงานสองท่านเห็นเราตกใจเลยถามว่ามีอะไร เราเลยบอกว่าพลอยเราหลุดตกพื้น มีพนักงานสุภาบุรุษท่านหนึ่งก็ข้ามเคาร์เตอร์ออกมาหากับเรา และพนักงานหญิงท่านหนึ่งนั่งอยู่ที่เคาร์เตอร์ และซักพักเราก็เจอ คือ ขณะนั้นดีใจมากที่เจอพลอย จนลืมทุกอย่าง และพนักงานก็ถามขึ้นมาคำถามหนึ่ง ลืมอะไรรึเปล่าค่ะ เราก็เลยตอบไปว่า " อ่อ ไม่ค่ะ " แล้วสองคนก็เดินออกจากโซนเช็คอิน
พอจะออกเราก็มองไปด้านใน ขณะนั้นไม่มีใครมาเช็คอินเลย เรามั่นใจ ว่ามองกลับไปแน่ๆ แต่เราไม่ได้มองของนะ เพราะลืมจริงๆ พอขึ้นเครื่องไปแล้ว เกือบถึงภูเก็ตเรานึกออกมาได้ว่า ลืมเครื่องล่อนเอาไว้ที่หน้าเคาร์เตอร์เช็คอิน ก็เลยแจ้งพนักงานบนเครื่อง พนักงานก็แจ้งมาทางดอนเมือง พอออกจากเครื่องบินมาเขาให้เราไปติดต่อสอบถามที่แผนกขายตั๋วของสายการบินเราก็ไป พนักงานก็โทรไปถาม สรุปไม่มีใครพบของ ของเรา .........โมโหมาก...........แต่จะให้ทำไงในเมื่อเขาแจ้งว่าไม่มีใครพบ ก็ได้แต่โมโห ใจจริงอยากจะรู้ใครฉกไป แต่แฟนบอกมันเรื่องเล็กทางสนามบินคงไม่ให้เราดูกล้องหรอก ......
ครั้งที่สองของการใช้บริการ ช่วงเดือนมีนาคม 2557 ก็สายการบินเดิม อ่อ จะแจ้งว่าวันนี้ก่อนเช็คอินเราไปที่แผนก lost and found ของสนามบินเพื่อไปถามว่ามีเครื่องล่อนลืมเอาไว้ไหม ยังแอบคิดในแง่ดีว่าอาจจะมีพนักงานเอามาฝากไว้ แต่เราเช็คตั้งแต่เดือนกันยายน ก็ไม่มีเลย
และครั้งนี้ก็เหมือนเช่นเคย เรามาเช็คอิน พร้อมโหลดกระเป๋า ใบหนึ่งและถุง ถ้าใครเคยไป อีเกียและซื้อถุงสีฟ้าๆมาก็จะนึกออก แต่ถ้าใครนึกไม่ออก ให้นึกถึงถุงสายรุ้งที่แม่ค้าชอบเอาไปซื้อเสื้อผ้าที่ประตูน้ำ เพียงแค่ไม่มีซิบปิดปากถุงแต่มีหูหิ้วที่ยาวๆสามารถสะพายได้ นั่นล่ะเราโหลดไปด้วย ด้านในก็ไม่มีอะไรสำคัญ ย้ำค่ะ " ไม่มีอะไรสำคัญ " ก็มีหมอนที่เราซื้อมา จากอีเกียแล้วก็พวกของนู้นี่นั่น พร้อม ขนม ในถุงก๊อปแก๊บ ตอนเช็คอิน เราก็อยากจะเอาขนมออกมาเพราะว่าขนมเราเอง ก็มีคุกกี้ของ s&p ที่กินแล้วนิดหน่อย และ ทุเรียนทอดที่เปิดกินแล้วนิดหน่อย มัดยางรวมกัน ใส่เอาไว้ในถุงก๊อปแก๊บแล้วก็ใส่เอาไว้ในถุงอีเกียที่เราโหลดอีกที ขนมจะอยู่ด้านบนๆหน่อย พร้อมกับเราเอาเชือกหูหิ้วของถุงมัดรวมกัน เหมือนปิดปากเอาไว้ ของไม่น่าจะหล่อนออกมาเองได้ แต่ไม่ทันละ พนักงานโหลดไปซะแล้ว อ่ะ
ครั้นพอถึงจุดหมายปลายทาง เราก็เอากระเป๋ากลับบ้านกันไป ตามปกติ ถึงบ้านค่ำ เช้ามาแฟนก็จัดของแล้วก็วางๆๆ เอาไว้ที่โต๊ะ เราก็ด้วยความอยากกินทุเรียนทอด เป็นคนชอบทุกเรียนทอดมาก หาไม่เจอ เลยถามแฟนว่าเอาถุงนี่ออกมา เห็นทุเรียนทอดไหม เขาบอกว่า ก็เจอเท่าที่เห็นนั่นล่ะ อย่างอื่นไม่มีนะ เราก็คิดว่า เอ มันมั่วอ่ะเปล่าวะ ก็เลยหาๆๆ ทั้งบ้าน หาสองวันเลยเชียว เผื่อแฟนอาจจะวางมั่ว สรุปไม่มีค่ะ โมโหมากกก อารมณ์แบบปรี๊ดมาก " ทุกเรียนทอดกูหาย " มันหายไปได้ยังไง..........หล่น ...........รึยังไง ........หล่นก็ไม่ใช่เพราะคุกกี้ยังมีอยู่ เพราะมัดเอาไว้รวมกัน มันจะหล่อนได้ไงฟร่ะ !!!
แฟนเราแอบกินก็ไม่น่าใช่ มันเยอะมาก ถุงก๊อปแก๊บที่ใส่ไป มันก็ยังมีคุ้กกี้กลับมา แล้วทุเรียดทอดหายไปไหน โห ไม่อยากจะบรรยายอะไรเลย ของที่ไม่คิดว่าจะหาย มันกลับหายยยยย และเป็นของกิน และเราใส่ไว้ในถุง
โห คิดกันเอาเองว่าอีกพนักงานยกของมันเจอได้ไง .......... แต่ขอบอกว่า นิสัยมักง่ายมาก นิสัยเสียสุดๆ ขโมยของลูกค้า ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่ของกิน หรืออะไรก็ตามที่มันไม่มีค่ามากมาย แต่ถ้ามันได้หายยยยย เฮอะ .....อารมณ์เสียสุดๆ ตอนแรกว่าจะไม่แจ้งอะไร แต่คิดๆดู เรื่องแบบนี้น่าจะถึงหู ของผู้บริหารบ้างก็ดีค่ะ เพราะบางครั้งผู้บริหารก็ไม่สามารถรู้เรื่องเล็กๆ(ของผู้ให้บริการ แต่เป็นเรื่องใหญ่ของลูกค้า) ที่เกิดขึ้นได้เอง ..........
หวังว่าคงจะปรับปรุงอะไรได้ดีขึ้นนะคะ จะได้อยู่กับคนไทยไปนานๆ ก็มีเท่านี้ล่ะค่ะ …..สายการบินระดับชาติก็มีนะคะ จะเอามาเล่าให้ฟัง ฉบับหน้า ค่ะ ( ปกติไม่ค่อยจะอยากจะประจานอะไร แต่ต้องปรับเปลี่ยนกันบ้างถึงจะดีขึ้นค่ะ เพื่อเป็นแนวทางในการบริการองค์กรนะคะ )