ขอให้ฉันได้ระบาย

ชีวิตของฉันตอนนี้....ท้อเหลือเกิน ฉันเจอปัญหารุมเร้ามากมาย ฉันถูกรุ่นพี่ที่ฉันไม่รู้จัประนามว่าฉันไปแย่งแฟนของเธอทั้งที่ตัวฉันเองมีแฟนอยู่แล้วและไม่เคยคิดจะแย่งของๆใคร เธอพาเพื่อนของเธอมาต่อว่าฉันที่ห้องเรียนและ เธอโพสต์ข้อความด่าฉันและแท๊กเฟสของฉันแล้วส่งข้อความมาบอกฉันว่าห้ามลบโพสต์
ปัญหานี้เป็นปัญหาเดิมๆที่ฉันไม่อยากให้เกิดขึ้น ไม่อยากเจอกับปัญหาแบบนี้ แต่ทำไม ? ฉันเจอปัญหาแบบนี้รอบที่4หรือรอบที่5แล้วทุกครั้งที่ปัญหานี้เกิด ฉันไม่เคยตั้งใจ หรือจงใจที่จะให้มันเกิด อาจจะเป็นเพราะความรู้เท่าไม่ถึงการของฉัน และการทำอะไรไปโดยที่ไม่คิด ทุกครั้งที่มีปัญหาแบบนี้ ฉันไม่เคยโทษใครนอกจาก...ตัวฉันเอง ที่ทำอะไรโดยไม่คิด พูดอะไรโดยที่ไม่คิด ก่อนหน้าที่ฉันจะมีปัญหากับรุ่นพี่ ฉันมีปัญหากับแม่ของฉัน เราสองคนทะเลาะกันด้วยเรื่องที่ไร้สาระ แม่ของฉันขว้างปาสิ่งของใส่ฉันจนฉันเสียความรู้สึกและเสียใจมาก  ทุกครั้ง...ที่นึกถึงตอนที่ฉันทะเลาะกับแม่ น้ำตามันก็ไหลออกมา มันรู้สึกปวดหนึบที่หัวใจ หลังจากวันนั้น...ฉันก็ไม่พูดคุยกับแม่ของฉันเลย จนฉันมีปัญหากับรุ่นพี่ ฉันรู้สึกท้อมาก ท้อจนไม่อยากจะทำอะไร อยากอยู่เฉยๆ จนนอนพูดกับตัวเองว่า "ฉันขอหลับแบบนี้ไป จนไม่ตื่นเลยจะได้มั้ย ฉันไม่อยากจะทำอะไรแล้ว ฉันไม่อยากที่จะลืมตาตื่นขึ้นมาเจอปัญหามากมายอีกแล้ว ฉันไม่อยากจะสู้อีกแล้ว ท้อเหลือเกิน" ฉันอยากจะเล่าปัญหาที่ฉันมีกับรุ่นพี่ให้แม่ของฉันฟัง แต่ด้วยความที่ว่าเราเพิ่งทะเลาะกัน ฉันเลยไม่อยากพูด และไม่อยากให้แม่ของฉันต้องเก็บไปกลุ้มใจแทนฉัน ฉันจึงได้แต่เก็บปัญหาต่างๆเอาไว้คนเดียว  แต่ยิ่งเก็บไว้ ฉันยิ่งรู้สึกท้อ ฉันมองไม่เห็นทางออกของปัญหานี้เลย...ฉันได้แต่หวังว่าสักวันชีวิตฉันคงจะดีขึ้นกว่านี้...แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าจะต้องรอไปอีกนานแค่ไหน