เห็นคนที่เราเกลียดโดนด่าแล้วเรามีความสุข

สวัสดีคับ ผมจะมาเล่าเรื่องของผมที่โดนป้าข้างบ้านเกลียดโดยไม่มีเหตุผลและโดนด่าว่าโรคจิต   (ผมเป็นLGBTQ)ก่อนอื่นผมขอเล่าเหตุการที่หน้าจะเป็นต้นเรื่องของเรื่องนี้ก่อน(ความคิดส่วนตัว)นะคับ เรื่องมันม

สวัดดีครับผม คือวันนี้ผมมาเล่าและถามทุกๆคนนะครับคือผมมีอาการที่รู้สึกเหมือนโดนทุกคนต่อว่าตลอดเวลาเหมือนโดนจ้อง และผมยังอยู่ม.4นะครับพอย้ายขึ้นชั้นม.4มาแล้วก็ต้องทำความรู้จักกับเพื่อนในห้องเข้าไว้ใช่ไห

เบื่อหน้ามัน ไม่อยากร่วมงานกับมันด้วย วัน ๆ ไม่ทำอะไร จับผิดแต่คนอื่น อย่างกะคนโรคจิต ต่อไปจะเรียกมันว่าไอ้โรจิต ดีหน่อยสิ้นเดือนสิงหาคม มันลาออกแล้ว ทนเหม็นขี้หน้ามันอีกนิด

คือวันนี้ตอนเช้านะครับผมได้ไปรอรถโรงเรียนประมาณ07:40น. คือวันนี้รถมาสายผิดปกติแล้วจนผ่านไปถึง08:00 สักพัก2พี่น้องที่ผมไม่ชอบขี้หน้าก็ไปทำเป็นว่ารถมาแล้ว เพื่อให้ผมลุกขึ้นแล้วก็ไปดูรถ แต่ผมยังไม่ลุกนะค

ตอนนี้เราอายุ15ปีค่ะ ตั้งแต่เราป.5พอแม่เลิกกัน ตอนนั้น11ปี ทนฟังเสียงทะเลาะกันมาหลาย โดนตั้งคำถามมาหลายปี ว่าจะอยู่กับใคร ต่างคนต่างด่าอีกฝ่ายให้ฟังต่างๆนาๆ จนเลิกกัน เอาตรงๆเราก็เสียใจ แต่ในตอนนั้นเร

สวัสดีครับ ตอนนี้ผมอายุ 17 ตอนอายุ13พ่อกับเเม่เเยกทางกัน ช่วงนึงผมเลยต้องไปอยู่กับยาย เรื่องโรงเรียนตอนนั้น ก็ได้ย้ายมาเรียนที่ ศ.ก.ร. สาเหตุที่พ่อเเม่ทะเลอะกันคือเรื่องนอกใจทั่วๆไปนี้เเหละคับ พอย้ายม

บางคำอาจจะหยาบไปนะครับ... ผมล่ะขึ้นทุกที ที่ได้ยินชื่อ แบบ เ-หี้-ยทำไมต้องชื่อนี้ด้วยว่ะ ผมได้ยินแล้วอยากวิ่งไปเตะมันเลยครับ ต้องบอกตัวเองทุกทีว่า ใจเย็นๆ ผมว่าเมื่อก่อนผมไม่ขนาดนี้นะคับ แต่พอทำกับผ

คือ เรื่อง น้องผมอยู่รร.หนึ่ง ทางรร.เขาเลือกนักเรียนไปแข่งเต้น และเขาเลือกน้องผม แต่น้องผมไม่เข้าน่ะแต่บังคับ นี้น่าจะปกติ คือตอนแข่งแรกไรนี้แหละ(จำไม่ได้) พอชนะได้ไปแข่งต่อระดับภาค และพี่ที่ซ้อม เขา

คือพ่อแม่ของหนูแยกทางกันแล้วหนูต้องย้ายไปอยู่กับแม่ที่ต่างจังหวัดเเต่หนูได้มาเรียนอยู่ในโรงเรียนชนบทแต่หนูไม่ได้มีปัญหาเรื่องไม่มีเพื่อนนะคะแต่ว่ามีปัญหาทะเลาะกับเพื่อนในห้องเเละก็เรื่องหลักสูตรของโรง

ผมป◌่วยเป็นโรคซึมเศร้า หรือ แพนิค มาได้สักระยะ นึงครับ ตอนประมาณ ม4ซึ่งตอนนั้นยังไม่รู้จึงไม่ได้ไปหาหมอเลยทางบ้านหรือคนรอบข้างก็ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้ จนมันหนักขึ้นเรื่อยๆ ถึงชั้นม6ครับ ผมกลัวการเข้าส