คือ เราเป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองเท่าที่ควร บางครั้งก็แบบเฟลล์ๆไปเลยก็มี
ประการแรก เวลาอยู่ที่ไทย ทัศนคติคนอื่นและของเรา มองว่าเราเป็นผู้หญิงที่ตัวสูงมาก คือร้อยเจ็ดสิบห้า ในบางครั้งเวลาเดินกับเพื่อนในกลุ่มที่สูงราวๆร้อยหกสิบนิดๆ เออ เราดูว่าเพื่อนเราน่ารักแฮะ ดูเด็กๆ แต่ตัวเรานี่ตัวใหญ่ ตัวสูงจริงๆ เด่นหลามาแต่ไกล แม้จะไม่ใส่ส้นสูง แต่ก็ยังดูแปลกๆอยู่ดี แม้บางครั้งจะคิดว่าเราคิดไปเอง แต่จริงๆเราชอบผู้หญิงตัวเล็กนะ ส่วนใหญ่ผู้ชายที่เข้ามาจะสูงเท่ากับเราหรือไม่ก็เกินร้อยแปดสิบ+ แต่ผู้ชายที่เราชอบจะเป็นผู้ชายตัวเล็กๆซะส่วนใหญ่
ประการที่สอง คือ เราเป็นลูกเสี้ยวไทย พ่อเราเป็นลูกครึ่งไทยกับอังกฤษ ส่วนแม่เป็นฟินแลนด์ หน้าตาเราเลยไปทางตะวันตกซะมาก ที่หนักกว่าได้ตาสีฟ้าอมเทามา แต่ผมสีดำสนิทเลย คนเลยมองว่าน่ากลัว (คือมีคนทักเลยว่าน่ากลัว เหมือนแม่มดเลย) แต่ก่อนหาคอนแทคสีน้ำตาลมาใส่ตลอด เพราะไม่ให้คนเห็นแล้วบอกน่ากลัว เราก็เลยไม่ค่อยชอบสีตาตัวเองเท่าไหร่ นอกจากนี้ก็พยามย้อมผมสีน้ำตาลตลอด และคอยเติมสี
ประการที่สาม คือ เราเป็นคนหน้าอกไซด์ฝรั่ง (สามสิบแปดนิ้ว) แต่เอวเล็ก (ยี่สิบสามนิ้ว) ก้นก็ค่อนข้างใหญ่ แต่งตัวลำบากมาก คือเป็นคนชอบแต่งตัวน่ารัก แต่มันดูไม่ค่อยเข้าเท่าไหร่ นี่ก็เป็นปัญหาหนึ่ง ที่ไม่ชอบคือผู้ชายชอบมองแต่หน้าอกนี่แหละ แทบจะไม่มองหน้าเลย ขนาดคุยงานกันอยู่
แต่พอเราไปเรียนอเมริกาได้สามปี เรากลับไม่รู้สึกว่าตัวเองแปลกนะ คือ เค้าส่วนใหญ่มองว่าเราดูดีในสายตาฝรั่งบ้านเค้า ตอนแรกๆไม่ได้ใส่คอนแทคด์สี ก็กลัวๆ แต่เค้ากลับชอบกัน เราไม่ได้ดูตัวใหญ่เลยในบ้านเค้า ตอนแรกฝรั่ง classmate ก็ถามว่าผมสีจริงสีอะไร พอบอกสีดำ เค้าก็ให้เราเลิกย้อม ตอนแรกๆก็ไม่กล้า นานๆไปก็เลิกย้อม ปล่อยให้เป็นสีดำ กลายที่นั่นเค้าชอบเรามาก คนเข้าจีบพอสมควร เลยมั่นใจตัวเองขึ้นมาหน่อยนึง การแต่งตัวก็ไม่ได้โป๊ขึ้น แต่ฝรั่งก็ไม่ว่าเราหน้าอกใหญ่กว่าคนปกติที่นั่นเท่าไหร่ แต่ก่อนเดินหลังค่อม เลยเริ่มเดินปกติ และสามารถใส่ส้นสูงได้
แต่พอกลับไทย ความกลัวก็กลับมาอีกละ ตอนนี้เลยเครียดๆนิด ต้องกลับมาเลิกใส่ส้นสูงอีกละ แต่ไม่ได้ย้อมผม และไม่ได้ใส่คอนแทคสี ก็เลยอยากถามเพื่อนๆว่ามีใครเราบ้างมั้ยคะ แม้เราจะยอมรับว่าเราแปลกๆ แต่อยู่ที่นั่นเรามั่นใจจริงๆนะ จากที่ไม่เคยเลย เฮ้อ
ใครเคยอยู่เมืองนอกแล้วมั่นใจในตัวเองแล้วอยู่เมืองไทยไม่มั่นใจในตัวเองบ้างมั้ยคะ
ประการแรก เวลาอยู่ที่ไทย ทัศนคติคนอื่นและของเรา มองว่าเราเป็นผู้หญิงที่ตัวสูงมาก คือร้อยเจ็ดสิบห้า ในบางครั้งเวลาเดินกับเพื่อนในกลุ่มที่สูงราวๆร้อยหกสิบนิดๆ เออ เราดูว่าเพื่อนเราน่ารักแฮะ ดูเด็กๆ แต่ตัวเรานี่ตัวใหญ่ ตัวสูงจริงๆ เด่นหลามาแต่ไกล แม้จะไม่ใส่ส้นสูง แต่ก็ยังดูแปลกๆอยู่ดี แม้บางครั้งจะคิดว่าเราคิดไปเอง แต่จริงๆเราชอบผู้หญิงตัวเล็กนะ ส่วนใหญ่ผู้ชายที่เข้ามาจะสูงเท่ากับเราหรือไม่ก็เกินร้อยแปดสิบ+ แต่ผู้ชายที่เราชอบจะเป็นผู้ชายตัวเล็กๆซะส่วนใหญ่
ประการที่สอง คือ เราเป็นลูกเสี้ยวไทย พ่อเราเป็นลูกครึ่งไทยกับอังกฤษ ส่วนแม่เป็นฟินแลนด์ หน้าตาเราเลยไปทางตะวันตกซะมาก ที่หนักกว่าได้ตาสีฟ้าอมเทามา แต่ผมสีดำสนิทเลย คนเลยมองว่าน่ากลัว (คือมีคนทักเลยว่าน่ากลัว เหมือนแม่มดเลย) แต่ก่อนหาคอนแทคสีน้ำตาลมาใส่ตลอด เพราะไม่ให้คนเห็นแล้วบอกน่ากลัว เราก็เลยไม่ค่อยชอบสีตาตัวเองเท่าไหร่ นอกจากนี้ก็พยามย้อมผมสีน้ำตาลตลอด และคอยเติมสี
ประการที่สาม คือ เราเป็นคนหน้าอกไซด์ฝรั่ง (สามสิบแปดนิ้ว) แต่เอวเล็ก (ยี่สิบสามนิ้ว) ก้นก็ค่อนข้างใหญ่ แต่งตัวลำบากมาก คือเป็นคนชอบแต่งตัวน่ารัก แต่มันดูไม่ค่อยเข้าเท่าไหร่ นี่ก็เป็นปัญหาหนึ่ง ที่ไม่ชอบคือผู้ชายชอบมองแต่หน้าอกนี่แหละ แทบจะไม่มองหน้าเลย ขนาดคุยงานกันอยู่
แต่พอเราไปเรียนอเมริกาได้สามปี เรากลับไม่รู้สึกว่าตัวเองแปลกนะ คือ เค้าส่วนใหญ่มองว่าเราดูดีในสายตาฝรั่งบ้านเค้า ตอนแรกๆไม่ได้ใส่คอนแทคด์สี ก็กลัวๆ แต่เค้ากลับชอบกัน เราไม่ได้ดูตัวใหญ่เลยในบ้านเค้า ตอนแรกฝรั่ง classmate ก็ถามว่าผมสีจริงสีอะไร พอบอกสีดำ เค้าก็ให้เราเลิกย้อม ตอนแรกๆก็ไม่กล้า นานๆไปก็เลิกย้อม ปล่อยให้เป็นสีดำ กลายที่นั่นเค้าชอบเรามาก คนเข้าจีบพอสมควร เลยมั่นใจตัวเองขึ้นมาหน่อยนึง การแต่งตัวก็ไม่ได้โป๊ขึ้น แต่ฝรั่งก็ไม่ว่าเราหน้าอกใหญ่กว่าคนปกติที่นั่นเท่าไหร่ แต่ก่อนเดินหลังค่อม เลยเริ่มเดินปกติ และสามารถใส่ส้นสูงได้
แต่พอกลับไทย ความกลัวก็กลับมาอีกละ ตอนนี้เลยเครียดๆนิด ต้องกลับมาเลิกใส่ส้นสูงอีกละ แต่ไม่ได้ย้อมผม และไม่ได้ใส่คอนแทคสี ก็เลยอยากถามเพื่อนๆว่ามีใครเราบ้างมั้ยคะ แม้เราจะยอมรับว่าเราแปลกๆ แต่อยู่ที่นั่นเรามั่นใจจริงๆนะ จากที่ไม่เคยเลย เฮ้อ