เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมได้มีโอกาสได้ทำความรู้จักกับผู้หญิงคนนึง เธออายุ 27 ส่วนตัวผมเองอายุ 18 อายุห่างกันพอสมควร
เธอเป็น พนง. บริษัท ทำงานออฟฟิต อยู่อพาร์ทเมนต์เหมือนคนทั่วไป ส่วนตัวผมเองเป็นนักศึกษาปี 1 บ้านอยู่ กทม. เป็นคน กทม. ตั้งแต่เกิด
ก็ได้คุยกัน คบกัน เป็นแฟนกันตามปรกติ นี่ก็จะคบได้ 3 เดือนแล้ว ผมไม่ได้มีแฟนมานานมาก ประมาณ 1-2 ปี อาจจะมีคุยเล่นบ้าง ตามประสาคนโสด
จนมีโอกาสได้คบกับผู้หญิงคนนี้และครับ
ประเด็นก็คือ เธอชอบพูดเสมอว่า "เธอน่าจะเกิดเร็วกว่านี้" "เธอก็รู้จุดจบของเราอยู่แล้ว ว่าจะเป็นยังไง ช้าหรือเร็วแค่นั้น" "เราสองคนต่างกันไปไหม"
บางที่ผมก็คิดว่าเธออยากจะเลิกกับผมหรอ คือผมจะไม่ปิดโอกาสเธอถ้ามีคนเข้ามา หรือมีคนมาจีบ และพร้อมดูแลเธอได้
ผมบอกกับเธอตลอดว่า "ถ้ามีคนมาจีบ หรือใครเข้ามาคุยด้วย เธอคุยได้เลยนะ อยากให้เจอคนที่ดีกว่า คนที่ดูแลเธอได้ ฐานะมั่นคง เธอจะได้ไม่ต้องลำบาก"
แต่เธอกลับบอกกับผมว่า "ไม่หรอก เค้าจะไม่มีวันทิ้งเธอ เธอก็รีบเรียนจบ แล้วมาแต่งงานกับเค้าล่ะกัน" อะไรประมาณนี้
และคือสิ่งที่ผมรู้มา แฟนเก่าเธอที่คบกันมา 5-6 ปี เป็นเจ้าของบริษัทของตัวเอง มีฐานะมั่นคง มีความพร้อม เหตุผลที่ีเลิกกันมาค่ือ ฝ่ายชาย มีคนใหม่
และผมก็รู้มาอีกว่า ก่อนเธอจะได้มีโอกาสคุยกับผม เธอได้คุยกับ ผช คนนึง เป็นวิศวกร อายุพอๆกัน หน้าตาดี ดูแลเธอได้แน่นอน
แต่ผมเธอมีผม เธอเลิกคุยกับหนุ่มวิศวะคนนั้นทันที แบบโทรไปบอกความจริงให้รู้ว่ามีแฟนแล้ว ต่อหน้าผม ตัดความสัมพันธ์ ให้ผมเห็นว่าเธอจริงใจ
ผมมองย้อนดูตัวผมเอง ผมมีอะไร เป็นแค่นักศึกษา เที่ยวเล่นไปวันๆ ที่บ้านธุรกิจส่วนตัวก็จริง แต่ก็คงยังทำอะไม่ได้มาก เพราะยังเรียนไม่จบ ที่บ้านให้เงินใช้ไปวันๆ
ผมก็มองดูตัวเอง สมมุติถ้าเราคบกันไปอีก 10 ปี ผมอายุ 28 เธออายุ 37 และผมเกิดลังเล ไม่หนักแน่น มีคนใหม่ขึ้นมา แล้วอะไรจะเกิดขึ้น
ผู้ชายยังสามารถหาใหม่ได้ แต่สำหรับผู้หญิงอาจจะลำบาก ผมกลัวความหนักแน่นของผมมันไม่พอ กลัวว่าจะดูแลเธอได้ไม่ดี ทำไมต้องมาลำบากอะไรกับผม
เธอชอบพูดตลอดว่า สิ้นปีเค้าจะซื้อคอนโดนะ สิ้นปีนี้จะไปเที่ยวนะ เธอเป็นคนชอบวางแผน เธอช่วยเค้าเก็บเงินไหม เธอมองไปไกลมาก อาจจะเป็นเพราะความมีวุฒิภาวะ ความเป็นผู้นำ เธอแนะนำผมแทบจะทุกเร่ือง และเป็นเรื่องที่ดีต่อตัวผมทั้งหมด
ผมยอมรับว่าผมเป็นคนที่เจ้าชู้ เจ้าชู้มาก บางที่ในความคิดก็อยากที่จะจริงจังกับใครซักคน ลองคบกันดูให้นานๆ แต่อีกใจนึง ผมปล่อยเธอไปดีกว่าไหม ให้เธอเจอคนที่ดีกว่าจริงๆ พร้อมจริงๆ ดูแลเธอได้ จะได้ไม่ต้องมาเสียเวลากับผม
ถามว่าผมรักเธอไหม ผมรักเธอนะ ไม่เคยรักใครเท่านี้มาก่อน อาจจะเป็นเวลาช่วงสั้นๆ แต่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหน ทำให้ผมได้ขนาดนี้จริงๆ มันกลายเป็นความผูกพัน มีหลายครั้งที่ผมพยายามชวนทะเลาะ หาเรื่องเลิกกัน แต่เหตุผลจริงๆของผมคืออยากให้เธอเจอคนที่พร้อม ดูแลเธอ แต่สุดท้ายแล้วก็เลิกกันไม่ได้
ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมจะคบเธอไปได้อีกนานแค่ไหน จะดูแลเธอได้ดีกว่านี้ไหม แต่ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุด
และมาถึงคำถาม ผมควรเลิกเห็นแก่ตัวไหมครับ ?
ผมควรจะเลิกเห็นแก่ตัวดีไหมครับ...
เธอเป็น พนง. บริษัท ทำงานออฟฟิต อยู่อพาร์ทเมนต์เหมือนคนทั่วไป ส่วนตัวผมเองเป็นนักศึกษาปี 1 บ้านอยู่ กทม. เป็นคน กทม. ตั้งแต่เกิด
ก็ได้คุยกัน คบกัน เป็นแฟนกันตามปรกติ นี่ก็จะคบได้ 3 เดือนแล้ว ผมไม่ได้มีแฟนมานานมาก ประมาณ 1-2 ปี อาจจะมีคุยเล่นบ้าง ตามประสาคนโสด
จนมีโอกาสได้คบกับผู้หญิงคนนี้และครับ
ประเด็นก็คือ เธอชอบพูดเสมอว่า "เธอน่าจะเกิดเร็วกว่านี้" "เธอก็รู้จุดจบของเราอยู่แล้ว ว่าจะเป็นยังไง ช้าหรือเร็วแค่นั้น" "เราสองคนต่างกันไปไหม"
บางที่ผมก็คิดว่าเธออยากจะเลิกกับผมหรอ คือผมจะไม่ปิดโอกาสเธอถ้ามีคนเข้ามา หรือมีคนมาจีบ และพร้อมดูแลเธอได้
ผมบอกกับเธอตลอดว่า "ถ้ามีคนมาจีบ หรือใครเข้ามาคุยด้วย เธอคุยได้เลยนะ อยากให้เจอคนที่ดีกว่า คนที่ดูแลเธอได้ ฐานะมั่นคง เธอจะได้ไม่ต้องลำบาก"
แต่เธอกลับบอกกับผมว่า "ไม่หรอก เค้าจะไม่มีวันทิ้งเธอ เธอก็รีบเรียนจบ แล้วมาแต่งงานกับเค้าล่ะกัน" อะไรประมาณนี้
และคือสิ่งที่ผมรู้มา แฟนเก่าเธอที่คบกันมา 5-6 ปี เป็นเจ้าของบริษัทของตัวเอง มีฐานะมั่นคง มีความพร้อม เหตุผลที่ีเลิกกันมาค่ือ ฝ่ายชาย มีคนใหม่
และผมก็รู้มาอีกว่า ก่อนเธอจะได้มีโอกาสคุยกับผม เธอได้คุยกับ ผช คนนึง เป็นวิศวกร อายุพอๆกัน หน้าตาดี ดูแลเธอได้แน่นอน
แต่ผมเธอมีผม เธอเลิกคุยกับหนุ่มวิศวะคนนั้นทันที แบบโทรไปบอกความจริงให้รู้ว่ามีแฟนแล้ว ต่อหน้าผม ตัดความสัมพันธ์ ให้ผมเห็นว่าเธอจริงใจ
ผมมองย้อนดูตัวผมเอง ผมมีอะไร เป็นแค่นักศึกษา เที่ยวเล่นไปวันๆ ที่บ้านธุรกิจส่วนตัวก็จริง แต่ก็คงยังทำอะไม่ได้มาก เพราะยังเรียนไม่จบ ที่บ้านให้เงินใช้ไปวันๆ
ผมก็มองดูตัวเอง สมมุติถ้าเราคบกันไปอีก 10 ปี ผมอายุ 28 เธออายุ 37 และผมเกิดลังเล ไม่หนักแน่น มีคนใหม่ขึ้นมา แล้วอะไรจะเกิดขึ้น
ผู้ชายยังสามารถหาใหม่ได้ แต่สำหรับผู้หญิงอาจจะลำบาก ผมกลัวความหนักแน่นของผมมันไม่พอ กลัวว่าจะดูแลเธอได้ไม่ดี ทำไมต้องมาลำบากอะไรกับผม
เธอชอบพูดตลอดว่า สิ้นปีเค้าจะซื้อคอนโดนะ สิ้นปีนี้จะไปเที่ยวนะ เธอเป็นคนชอบวางแผน เธอช่วยเค้าเก็บเงินไหม เธอมองไปไกลมาก อาจจะเป็นเพราะความมีวุฒิภาวะ ความเป็นผู้นำ เธอแนะนำผมแทบจะทุกเร่ือง และเป็นเรื่องที่ดีต่อตัวผมทั้งหมด
ผมยอมรับว่าผมเป็นคนที่เจ้าชู้ เจ้าชู้มาก บางที่ในความคิดก็อยากที่จะจริงจังกับใครซักคน ลองคบกันดูให้นานๆ แต่อีกใจนึง ผมปล่อยเธอไปดีกว่าไหม ให้เธอเจอคนที่ดีกว่าจริงๆ พร้อมจริงๆ ดูแลเธอได้ จะได้ไม่ต้องมาเสียเวลากับผม
ถามว่าผมรักเธอไหม ผมรักเธอนะ ไม่เคยรักใครเท่านี้มาก่อน อาจจะเป็นเวลาช่วงสั้นๆ แต่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหน ทำให้ผมได้ขนาดนี้จริงๆ มันกลายเป็นความผูกพัน มีหลายครั้งที่ผมพยายามชวนทะเลาะ หาเรื่องเลิกกัน แต่เหตุผลจริงๆของผมคืออยากให้เธอเจอคนที่พร้อม ดูแลเธอ แต่สุดท้ายแล้วก็เลิกกันไม่ได้
ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมจะคบเธอไปได้อีกนานแค่ไหน จะดูแลเธอได้ดีกว่านี้ไหม แต่ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุด
และมาถึงคำถาม ผมควรเลิกเห็นแก่ตัวไหมครับ ?