ถ้า...นายจะหัดเข้าใจฉันบ้าง สักนิด

ฉันเป็นผู้หญิงวัยทำงานที่นับว่าทำงานหนักมากคนหนึ่ง แต่ส่วนมากจะไม่ได้เป็นงานที่ได้เงินสักเท่าใดนัก ยกเว้นอาชีพ
หลักที่เป็นนักค้าหุ้น วันๆก็นั่งดูแต่กราฟการขึ้นลงของหุ้นแต่ละตัว นั่งอ่านวิเคราะห์บทความบริษัทฯที่สนใจจะเข้าไปซื้อหุ้น
ฉันมักมีเพื่อนที่เป็นผู้ชาย หรือเพศที่สามมากกว่าเพื่อนผู้หญิง

     วันนี้เช้าขึ้นมาฉันก็ทำทุกอย่างตามปกติ พอเริ่มสายหน่อยก็มีเพื่อนเพศที่สามโทรมาบอกว่าวันนี้อาจารย์ต้องการให้พรีเซ้นต์งาน
ภาษอังกฤษหน้าชั้นเรื่องการขายสินค้า 2 ชิ้น ฉันได้แต่นึก..เออ งานเข้าอีกแล้ว ตลาดหุ้นกำลังจะกลับตัวต้องจ้องมองแบบไม่กระพริบ
ตา แต่ เอาวะ ช่วยกันไปก็ได้ไม่มากมาย เดี๋ยวเดียว

     ฉันถามไปว่าต้องการให้งานออกมาในรูปแบบไหน สินค้าเป็นอะไร เค้าก็แบบว่าให้ครีเอทให้ด้วยประมาณนั้น เราก็เอ๊ะถ้าขนาดนั้น
มันต้องใช้เวลา เพราะถ้าเราครีเอทเองก็ต้องอธิบายจุดขายให้ผู้ที่จะพรีเซ็นต์เข้าใจอีก แต่ก็ทำไปโดยแยกสินค้าเป็น 2 ชิ้นๆแรกราคา
ไม่แพงแต่คุณภาพต่ำ ชิ้นที่สองราคาแพงแต่คุณภาพดี ซึ่งเราก็คิดว่าใช้ได้แล้ว พอส่งไลน์ชิ้นงานไปให้ เอ้า..เป็นว่าไม่ถูกใจ สั้นไป
ซะอีกก็นายจะรู้บ้างมั้ยนะเวลาที่นายกำลังขอให้ฉันทำงานให้ฉันกำลังมีข้อความในไลน์ต้องตอบด่วนกี่ข้อความ มีงานที่ต้องแปลกี่หน้า

     สุดท้ายสิ่งที่นายฝากไว้ก็คือ..ความรู้สึกน้อยอกน้อยใจที่เราไม่ใส่ใจทำให้(อย่างดีเลิศ) ไม่สนใจนายเป็นพิเศษ ก็ถ้าในโลกนี้มีนาย
คนเดียวที่ฉันต้องทำอะไๆให้(ฟรี) นายก็คงจะได้สิ่งนั้น แต่นี่มันไม่ใช่ ก็แล้วนายจะหัดเข้าใจฉันสักนิด บ้างมั้ย........