เหตุการณ์เกิดขึ้นกับเราสดๆร้อน และขอเตือนใจผู้หญิงทั้งหลาย ที่เดินกลับห้องแบบเล่น Ipone Ipad ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ระวังนะค่ะ
เข้าเรื่องค่ะ
วันนี้ไปทำธุระมากลับมาถึงหน้าปากซอยเข้าหอ ก็ประมาณ 22.00 น.
ตอนนั้น ซอยไม่มืดแต่ไม่มีคนเดิน ด้านข้างเป็นที่ก่อสร้างคอนโดแห่งหนึ่ง
เราเดินมาปกติแหละ แต่ขณะเดินก็มองรอบตัวว่ามีคนเดินตามรึเปล่าหันมองอีกรอบ ปรากฎว่า มี พี่แกเดินมาสองคน มองเราตลอดเลย แบบจ้องตาให้รู้ว่ามองอะนะ เราหยุดเดินพี่แกหยุด เราเดินต่อพี่แกเดิน (คือหน้าตาเราบ้านๆมากไม่เห็นสวยเลย)
แต่เราแต่งตัวแบบมิดชิดนะค่ะ คือใส่เสื้อคอกลม กางเกงขายาว เสื้อกันหนาว เป้สะพายหลัง รองเท้าหุ้มสน พร้อมร่ม 1 อันก่างมาเพราะฝนตก สักพักเห็นท่าไม่ดีคือ ถ้าวิ่งกลับหอคงไม่ทันสองคนนี้ เราเลยทำเนียนเอาโทรศัพท์ ทำเหมือนเสียงเรียกเข้า แล้วพูดว่า............
"
สวัสดีค่ะ อ้อ คุณสารวัตรเหรอค่ะ จะถึงห้องแล้วค่ะ ได้ค่ะ ตอนนี้อยู่หน้าปากซอย กำลังเดินกลับไป อ้อมีพี่ผู้ชายสองคนเดินมาด้วยค่ะ ตัวสูงๆผอมหน่อยค่ะ รอไม่เกิน 5 นาทีหรอกค่ะ เดี๋ยวส่งให้แน่น่อน อ้าวเปลี่ยนใจมาเองเหรอค่ะ ถึงไหนแล้วค่ะ ใกล้ถึงแล้ว เอาไงดีละค่ะให้หนูเดินย้อนกลับไปหาไหมเดี๋ยวเข้าซอยไม่ถูกค่ะ อ้อได้ๆค่ะ หนูจะรีบส่งให้ตอนนี้เลย สำคัญมากใช่ไหมค่ะ แหม่....ถ้าเหาะได้หนูเหาะให้แล้วนะเนี๊ยะ คร้า สวัสดีคร้า" ระหว่างแกล้งคุยเราก็มองหลังเป็นระยะแต่ก็ต้องรีบเดินเลยค่ะ เรียกว่าวิ่งดีกว่า สุดท้ายถึงห้องอย่างปลอดภัย
อ้ออีกสักนิดนะค่ะ ก่อนแกล้งโทรปิดเสียงโทรศัพท์ด้วย ไม่งั้นมีคนโทรเข้ามาตอนเราแกล้งนี้ซวยเลยนะ เขาอาจจะเข้าหาเราเป็นครั้งที่สองได้ค่ะ ต้องระวังนิดนึงนะ
ส่วนพี่ทั้งสองได้ยินว่าเราคุยกับสารวัตร เขาก็เดินหันหลังกลับไปทันที ไปแบบรีบๆด้วย (คนเราถ้าไม่ได้คิดร้ายกับใคร แค่ชื่อสารวัตรทำถึงดูกลัวขนาดนั้น) อันนี้เราคิดนะ
สิ่งที่เราโพสท์ เป็นข้อเตือนใจสำหรับสาวทุกคนนะค่ะ ว่า ถ้ากลับดึก กลับที่เปลี่ยวๆหน่อย หรือ ไม่เปลี่ยวแต่ต้องเดินคนเดียวในยามวิกาล ให้ถือโทรศัพท์ไว้ที่มือหรือไว้ในที่เราสามารถค้นเจอได้ง่าย แต่ไม่ได้มีไว้เล่นนะค่ะ ตั้งสติให้ได้ ตีมึนเข้าไว้ หน้าต้องบอกว่าไม่กลัว แม้ในใจแทบทรุดแล้วก็เหอะ เราคงเข็ดไม่กล้ากลับดึกเลยละงานนี้ ถ้าไม่จำเป็นจริงๆนะ
สุดท้าย เราขอความรู้จากเพื่อนที่เจอเหตุการณ์ไม่น่าปลอดภัย แก้ปัญหายังไงกันบ้างครั้ง ขอศึกษาเพื่อนำมาป้องกันตัวเองในอนาคต ขอบคุณค่ะ
การเอาตัวรอดแบบตีมึน
เข้าเรื่องค่ะ
วันนี้ไปทำธุระมากลับมาถึงหน้าปากซอยเข้าหอ ก็ประมาณ 22.00 น.
ตอนนั้น ซอยไม่มืดแต่ไม่มีคนเดิน ด้านข้างเป็นที่ก่อสร้างคอนโดแห่งหนึ่ง
เราเดินมาปกติแหละ แต่ขณะเดินก็มองรอบตัวว่ามีคนเดินตามรึเปล่าหันมองอีกรอบ ปรากฎว่า มี พี่แกเดินมาสองคน มองเราตลอดเลย แบบจ้องตาให้รู้ว่ามองอะนะ เราหยุดเดินพี่แกหยุด เราเดินต่อพี่แกเดิน (คือหน้าตาเราบ้านๆมากไม่เห็นสวยเลย)
แต่เราแต่งตัวแบบมิดชิดนะค่ะ คือใส่เสื้อคอกลม กางเกงขายาว เสื้อกันหนาว เป้สะพายหลัง รองเท้าหุ้มสน พร้อมร่ม 1 อันก่างมาเพราะฝนตก สักพักเห็นท่าไม่ดีคือ ถ้าวิ่งกลับหอคงไม่ทันสองคนนี้ เราเลยทำเนียนเอาโทรศัพท์ ทำเหมือนเสียงเรียกเข้า แล้วพูดว่า............
"สวัสดีค่ะ อ้อ คุณสารวัตรเหรอค่ะ จะถึงห้องแล้วค่ะ ได้ค่ะ ตอนนี้อยู่หน้าปากซอย กำลังเดินกลับไป อ้อมีพี่ผู้ชายสองคนเดินมาด้วยค่ะ ตัวสูงๆผอมหน่อยค่ะ รอไม่เกิน 5 นาทีหรอกค่ะ เดี๋ยวส่งให้แน่น่อน อ้าวเปลี่ยนใจมาเองเหรอค่ะ ถึงไหนแล้วค่ะ ใกล้ถึงแล้ว เอาไงดีละค่ะให้หนูเดินย้อนกลับไปหาไหมเดี๋ยวเข้าซอยไม่ถูกค่ะ อ้อได้ๆค่ะ หนูจะรีบส่งให้ตอนนี้เลย สำคัญมากใช่ไหมค่ะ แหม่....ถ้าเหาะได้หนูเหาะให้แล้วนะเนี๊ยะ คร้า สวัสดีคร้า" ระหว่างแกล้งคุยเราก็มองหลังเป็นระยะแต่ก็ต้องรีบเดินเลยค่ะ เรียกว่าวิ่งดีกว่า สุดท้ายถึงห้องอย่างปลอดภัย
อ้ออีกสักนิดนะค่ะ ก่อนแกล้งโทรปิดเสียงโทรศัพท์ด้วย ไม่งั้นมีคนโทรเข้ามาตอนเราแกล้งนี้ซวยเลยนะ เขาอาจจะเข้าหาเราเป็นครั้งที่สองได้ค่ะ ต้องระวังนิดนึงนะ
ส่วนพี่ทั้งสองได้ยินว่าเราคุยกับสารวัตร เขาก็เดินหันหลังกลับไปทันที ไปแบบรีบๆด้วย (คนเราถ้าไม่ได้คิดร้ายกับใคร แค่ชื่อสารวัตรทำถึงดูกลัวขนาดนั้น) อันนี้เราคิดนะ
สิ่งที่เราโพสท์ เป็นข้อเตือนใจสำหรับสาวทุกคนนะค่ะ ว่า ถ้ากลับดึก กลับที่เปลี่ยวๆหน่อย หรือ ไม่เปลี่ยวแต่ต้องเดินคนเดียวในยามวิกาล ให้ถือโทรศัพท์ไว้ที่มือหรือไว้ในที่เราสามารถค้นเจอได้ง่าย แต่ไม่ได้มีไว้เล่นนะค่ะ ตั้งสติให้ได้ ตีมึนเข้าไว้ หน้าต้องบอกว่าไม่กลัว แม้ในใจแทบทรุดแล้วก็เหอะ เราคงเข็ดไม่กล้ากลับดึกเลยละงานนี้ ถ้าไม่จำเป็นจริงๆนะ
สุดท้าย เราขอความรู้จากเพื่อนที่เจอเหตุการณ์ไม่น่าปลอดภัย แก้ปัญหายังไงกันบ้างครั้ง ขอศึกษาเพื่อนำมาป้องกันตัวเองในอนาคต ขอบคุณค่ะ