รักสามเศร้า เรากับเพื่อน ผมควรจะเดินหน้าต่อหรือถอยออกมาดีครับ?

เรื่องราวความรักของผม มันเกิดขึ้นครั้งแรกเมื่อ 5 ปีที่แล้ว ผมจีบผู้หญิงคนนึง เธอชื่อหน่า เป็นคนตัวเล็ก ผิวขาวใส และน่ารักมากๆ เวลาผ่านไปเราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนวันนึงผมตัดสินใจบอกรักเธอและถามเธอว่าเธอมีความรู้สึกดีๆเหมือนกันรึเปล่า เธอตอบว่าใช่ หลังจากนั้น ผมก็ยังไม่ได้ตัดสินใจขอเธอเป็นเเฟน จนมีเหตุบางอย่างที่ทำให้ผมกับเธอต้องห่างกัน แต่ผมก็ยังส่งของขวัญวันเกิดให้เธอช่วงต้นเดือนพฤษภาของทุกๆปี
เวลาผ่านไปสี่ปี ผมกลับมาเจอกับเธออีกครั้ง ผมถึงกับทำตัวไม่ถูกและมีความสับสนบางอย่างมากมาย จึงยังไม่ได้คุยกับเธอมากเท่าไหร่ จนมาวันหนึ่ง เพื่อนว่อง(นามแฝง)ที่เพิ่งรู้จักกันมาไม่กี่เดือนเค้าเป็นคนนิสัยดี และมีหลายๆอย่างคล้ายกับผม เราสนิทกันระดับนึง เค้ามาถามผมด้วยสีหน้ายิ้มแย้มปกติว่า "ได้ข่าวว่าเอ็งชอบน้อยหน่าหรอ? ได้ยินเพื่อนเค้าพูดกัน"  ผมตอบว่าใช่ เค้าก็ถามผมต่อว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ เรื่องเป็นมายังไง ผมก็เล่าเรื่องไปทั้งหมดโดยไม่เอะใจอะไร และเค้าก้ถามอีกว่า "แล้วจะจีบต่อมั้ยหรือยังไง" ผมตอบไปว่ายังก่อน(เพราะเหตุผลปัญญาอ่อนคือผมรู้สึกว่าตัวเองยังไม่พร้อม) แต่เค้าก้พยายามช่วยให้ผมกลับไปจีบเธออีกครั้งด้วยการเอาแก้วน้ำที่มีน้ำอัดลมยื่นใส่มือผมให้เอาไปให้กับเธอ หลังจากวันนั้นผ่านไปหลายสัปดาห์ เพื่อนของผมคนหนึ่งมาเล่าให้ผมฟังเกี่ยวกับความสัมพันธุ์ของเพื่อนว่องที่ผมได้กล่าวถึงในข้างต้นกับหน่า ผมถึงกลับอึ้งไปเลย แต่ยังไม่ทำอะไร ยังทำตัวปกติ จนผมสังเกตเห็นความสัมพันของพวกเค้าเริ่มชัดเจนขึ้น ว่องมาบอกกับผมว่าชอบหน่า ผมบอกว่ารู้อยู่แล้ว ท่าทางเค้าเหมือนรู้สึกผิดกับผม และเค้าก็ถามผมยังชอบหน่าอยู่รึป่าวผมก้เงียบไม่ตอบอะไร และทำตัวปกติเก็บอารมย์เอาไว้ทำเหมือนเรื่องราวระหว่างผมกับหน่าหรือว่องไม่เคยเกิดขึ้นในทุกๆวัน จนเป็นที่ประจักษ์ต่อเพื่อนๆคนอื่นๆ
ทุกๆครั้งที่ว่องเดินเข้าไปคุยกับหน่าต่อหน้าผม ผมเสียใจแต่ก้ยังทำตัวปกติ ทำเป็นไม่สนใจพวกเค้า เป็นอย่างนี้เรื่อยมาทุกๆวัน ผ่านไปหนึ่งปี ถึงวันครบรอบวันเกิดของหน่าอีกครั้ง ผมทักแชทเธอเป็นครั้งแรกในเฟสบุ๊คกล่าวสุขสันต์วันเกิด และเราก้คุยกันไปหัวเราะกันไปแบบเพื่อนทั่วไป เธอถามถึงของขวัญเชิงล้อเล่นๆ ผมบอกยินดีจะให้เธอ เธอพิมบางอย่างซึ้งๆ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผมเคยทำให้เธอ   เมื่อถึงต้นเดือนพฤษภา ผมกะจะให้ของขวัญแก่เธอ แต่ว่องได้ให้ของขวัญกับหน่าเหมือนที่ผมเคยทำทุกๆปีก่อนหน้าผมไปแล้ว ผมเซ็งมากโมโหมากด้วย ก้เลยยังไม่ให้ของขวัญที่ผมเตรียมไว้ให้หน่า จนเมื่อถึงวันเกิดของผมในเดือนกรกฎาคม หน่าทักแชทมาสุขสันต์วันเกิด ผมถามหาของขวัญบ้างเชิงขำขัน เธอบอกแลกกันเพราะผมยังไม่ให้เธอ เราก้สนทนากันไปเรื่อยๆ เธอตัดสินใจถามผมว่า ผมยังชอบเธออยู่หรอเธอรู้สึกได้ ผมบอกไปตามตรงว่าใช่ และถามเธอกลับว่าแล้วเธอหละ เธอตอบว่า "อืมมม" ซึ่งทำให้ผมดีใจมากๆ ดีใจแบบสุดๆ แต่ก้ยังสงสัยเรื่องความสัมพันกับว่องจึงถามเธอเกี่ยวกับว่อง เธอตอบว่าช่วงที่เรากลับมาเจอกันอีกครั้งผมไม่ค่อยสนใจเธอเธอคิดว่าผมไม่ได้ชอบเธอแล้ว ช่วงนั้นว่องก้มาคุยกับเธอพอดี เธอจึงลองคุยดู แรกๆเธอก้ชอบอยู่แต่เวลาผ่านไปเธอกลับรู้สึกว่ามันไม่ใช่ จึงเลิกชอบมาหลายเดือนเเล้ว ผมได้ยินก้รู้สึกมีกำลังใจ มีหวังขึ้นมาทันที จึงตัดสินใจคุยกับเธอทุกๆวัน จนว่องสังเกตเห็นผมคุยกับหน่ากุ๊กกิ๊กมากผิดปกติ เค้าถึงกับซึมตลอดทั้งสัปดาห์ เค้าบอกหน่าว่าถ้าหน่าเลือกผมแล้วบแกเค้าด้วย มันทำให้หน่ารู้สึกแย่มากจึงยังไม่ตัดสินใจอะไร ผมเองก็ไม่รู้จะทำไง เลยปล่อยเลยตามเลยทำตามที่ใจต้องการ ผ่านไปทุกๆวันมันทำให้ผมมีหวังมากขึ้นเรื่อยๆ ผมคิดจะคบเธอเเบบจริงจัง แต่แล้ววันนึงเราสามคนกับเพื่อนๆที่รู้จักได้ไปร่วมงานปาร์ตี้และเล่นเกมกัน เกมนั้นคือการโหวตหาผู้ที่น่าประทับใจที่สุดในงานโดยเอาริบบิ้นที่อยู่ในข้อมือของตนไปผูกให้กับคนที่คุณประทับใจ ขณะที่ทุกคนรวมทั้งผมและหน่ากำลังเต้นกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน ว่องเดินมาคว้ามือหน่าผูกริบบิ้นที่แขนของเธอ เพื่อนๆส่งเสียงร้อง กริ๊ด ด้วยความอิจฉา และหน่าก้ทำหน้ายิ้มแบบเขินอาย มันทำให้ผมถึงกับจุก นิ่งไปสักพัก เดินออกมาจากงาน คิดทบทวนสรุปว่ามันอะไรยังไง สับสน เจ็บใจที่ตนเองช้าทุกที ผมควรทำไงควรเดินหน้าจีบเธอต่อ หรือถอยออกมาดี ผมไม่รู้จริงๆครับ