ผมมีเพื่อนคนนึง เราก็รู้จักกันมาก็1ปีแล้ว
เค้าเป็นพวกแบบว่า ชอบลืมโน่นลืมนี่ ชอบแอบหลับเวลาเรียน ทำคอมไม่เก่ง เรียนปานกลาง
ผมก็คอยเตือนเค้าอยู่บ่อยๆ ว่าอย่าลืม...นะ เวลาเค้าทำการบ้านไม่ได้ ผมก็ช่วยสอนเค้าเท่าที่ผมจะทำได้ เวลาเค้าทำคอมไม่เป็น ผมก็ช่วยสอนเค้าทำ
พอเป็นแบบนี้อยู่พักนึง วันเกิดผมเค้าก็ซื้อของขวัญให้ ผมดีใจมากเพราะไม่เคยมีเพื่อนให้ของขวัญ ตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกว่าผมชอบเค้า เพราะว่าเวลาเค้าไม่มาโรงเรียน หรือเค้าหายไปไหนนานๆ ก็รู้สึกเป็นห่วง คิดถึงเค้า
จนวันนึงผมบอกชอบเค้า เค้าบอกว่า ไม่ได้ชอบผม แค่รู้สึกเฉยๆ แล้วเค้าบอกให้ผมทำใจ เพราะว่าเค้าไม่มีทางเปลี่ยนใจ
ผมก็คิดว่าถ้าอยู่ห่างเค้าซักพัก ไม่ได้คุยกันซักพัก ผมก็น่าจะทำใจได้เอง แต่สุดท้ายผมก็ทำไม่ได้ เพราะว่ามันก็อดคิดไม่ได้ว่า ถ้าผมไม่ได้คอยเตือนเค้า เค้าก็คงจะลืมของอะไรเอาไว้อีก เวลาเค้าทำการบ้านไม่ได้ ทำคอมไม่ได้ ใครจะช่วยสอนเค้า ผมรู้สึกว่าอดเป็นห่วงเค้าไม่ได้จริงๆ
ก็เลยตัดสินใจว่ายังไงก็จะดูแลเค้าอยู่ห่างๆ
แต่ว่าต่อมาวันนึง เพื่อนผช.ของผมคนนึงที่เคยชอบเค้า แล้วถูกปฏิเสธ(เพราะผชคนนั้นชอบนินทาเค้าในทางเสียๆหายๆ แล้วผมก็เคยได้ยินมาเหมือนกัน)
ก็เลยเกลียดกันมองหน้ากันไม่ติด แต่แล้วจู่ๆเค้าก็กลับมาคืนดีกัน แล้วก็กลายเป็นว่า เค้าหันไปพึ่งพาผช.คนนั้นแทน ทุกอย่างที่เค้าเคยให้ผมช่วย เค้าก็ไปให้ผช.คนนั้นช่วยหมด แต่เราก็ยังคุยกันอยู่บ้าง ตอนนั้นผมเสียใจมากเลย จริงๆผมก็ควรจะดีใจนะ ที่เพื่อนกลับมาดีกันได้ แต่ว่า ผมกลับรู้สึกอึดอัดมาก รู้สึกเจ็บปวด น้อยใจ เหมือนกับว่าเค้าคงไม่ต้องการให้ผมช่วยอะไรเค้าอีกแล้ว
แต่ผมก็ไม่พอใจผช.คนนั้นเท่าไร เพราะผช.คนนั้นก็ยังนินทา เค้าในทางเสียๆหายๆให้ผมได้ยินอีก
ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงดี ความรู้สึกตอนนี้ คือยังชอบยังเป็นห่วงเค้าอยู่ แล้วก็หวงนิดๆ แต่ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะแสดงออกไป
ผมควรจะทำยังไงต่อไปดีครับ
เมื่อเราห่วงใยใครซักคน
เค้าเป็นพวกแบบว่า ชอบลืมโน่นลืมนี่ ชอบแอบหลับเวลาเรียน ทำคอมไม่เก่ง เรียนปานกลาง
ผมก็คอยเตือนเค้าอยู่บ่อยๆ ว่าอย่าลืม...นะ เวลาเค้าทำการบ้านไม่ได้ ผมก็ช่วยสอนเค้าเท่าที่ผมจะทำได้ เวลาเค้าทำคอมไม่เป็น ผมก็ช่วยสอนเค้าทำ
พอเป็นแบบนี้อยู่พักนึง วันเกิดผมเค้าก็ซื้อของขวัญให้ ผมดีใจมากเพราะไม่เคยมีเพื่อนให้ของขวัญ ตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกว่าผมชอบเค้า เพราะว่าเวลาเค้าไม่มาโรงเรียน หรือเค้าหายไปไหนนานๆ ก็รู้สึกเป็นห่วง คิดถึงเค้า
จนวันนึงผมบอกชอบเค้า เค้าบอกว่า ไม่ได้ชอบผม แค่รู้สึกเฉยๆ แล้วเค้าบอกให้ผมทำใจ เพราะว่าเค้าไม่มีทางเปลี่ยนใจ
ผมก็คิดว่าถ้าอยู่ห่างเค้าซักพัก ไม่ได้คุยกันซักพัก ผมก็น่าจะทำใจได้เอง แต่สุดท้ายผมก็ทำไม่ได้ เพราะว่ามันก็อดคิดไม่ได้ว่า ถ้าผมไม่ได้คอยเตือนเค้า เค้าก็คงจะลืมของอะไรเอาไว้อีก เวลาเค้าทำการบ้านไม่ได้ ทำคอมไม่ได้ ใครจะช่วยสอนเค้า ผมรู้สึกว่าอดเป็นห่วงเค้าไม่ได้จริงๆ
ก็เลยตัดสินใจว่ายังไงก็จะดูแลเค้าอยู่ห่างๆ
แต่ว่าต่อมาวันนึง เพื่อนผช.ของผมคนนึงที่เคยชอบเค้า แล้วถูกปฏิเสธ(เพราะผชคนนั้นชอบนินทาเค้าในทางเสียๆหายๆ แล้วผมก็เคยได้ยินมาเหมือนกัน)
ก็เลยเกลียดกันมองหน้ากันไม่ติด แต่แล้วจู่ๆเค้าก็กลับมาคืนดีกัน แล้วก็กลายเป็นว่า เค้าหันไปพึ่งพาผช.คนนั้นแทน ทุกอย่างที่เค้าเคยให้ผมช่วย เค้าก็ไปให้ผช.คนนั้นช่วยหมด แต่เราก็ยังคุยกันอยู่บ้าง ตอนนั้นผมเสียใจมากเลย จริงๆผมก็ควรจะดีใจนะ ที่เพื่อนกลับมาดีกันได้ แต่ว่า ผมกลับรู้สึกอึดอัดมาก รู้สึกเจ็บปวด น้อยใจ เหมือนกับว่าเค้าคงไม่ต้องการให้ผมช่วยอะไรเค้าอีกแล้ว
แต่ผมก็ไม่พอใจผช.คนนั้นเท่าไร เพราะผช.คนนั้นก็ยังนินทา เค้าในทางเสียๆหายๆให้ผมได้ยินอีก
ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงดี ความรู้สึกตอนนี้ คือยังชอบยังเป็นห่วงเค้าอยู่ แล้วก็หวงนิดๆ แต่ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะแสดงออกไป
ผมควรจะทำยังไงต่อไปดีครับ