

สวัสดี ผอกท ทุกคนนะครับ นี่เป็นกระทู้เลยนะครับเนี่ย ขอซีเรียสนิดนึงนะครับ ผอกท ที่โลกสวยรบกวนกระทู้ถัดไปนะครับ กระทู้นี้ขอจังจริง เอ้ย จริงจัง
เข้าเรื่องเลยนะครับคือจริงๆผมเป็นคนเจ้าชู้นิดๆแหละครับ(อันนี้ออกตัวมันตรงนี้ก่อนเลย


) เคยมีแฟนแบบที่จริงจังอาศัยใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเฉยๆ ก็2คนครับ


(คนปัจจุบันคือลำดับที่2) ขอย้อนไปนิดนึงนะครับสมัยที่ยังคบกับคนที่ 1

**(คนที่ 1ไม่ใช่คนแรกนะครับคือคนที่นับคนแรกหรือคนที่สองนี้นับแค่คนที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันครับ)**

เอาเป็นว่าเคยจริงจังกะผญ มี 2 ครั้ง ครั้งแรกนี่ร่วม 5 ปีอะครับ


แต่ว่าในระหว่าง 5 ปีนั้นอย่าให้นับเลยครับเดี๋ยวยาว

(ออกตัวอีกหน่อยนะ จริงๆ ผมไม่ได้อยากอวดว่าตัวเองหล่อหรือไรขนาดนั้นพอมีสเน่ห์นิดๆ

ก็เจ้าชู้มาเรื่อยๆแหละครับระหว่างทางระหว่างนั้นแบบบบบบบ พอเป็นพลังในการดำเนินชีวิต

ก็ขอเล่าแบบยองๆเอ้ย ย่อๆนะครับและเรื่องราวของผมกะคนที่ 1 ก็จบไป เพราะคนที่2นี่แหละครับเค้าไปเทคผมมา


หลังจากตกมาอยู่ในมือของ ผญคนที่ 2

คือแรกๆอะไรมันก็ดีไปหมดเลยครับผมตดโคตะระเหม็นเค้ายังบอกไม่เหม็นเลย


พอก้าวเข้าสู่ปีที่1เท่านั้นแหละ(จริงๆช่วงเวลา มันก็ไม่ได้เป๊ะชัดเจนอะไรแบบนั้นนะครับ ใช้กะคร่าวๆเอา) หนึ่งปีให้หลังเท่านั้นแหละ เอาแล้วสิครับ รังสีอำมหิตนางเริ่มมาแล้ว


เริ่มมีอำนาจเหนือสิ่งอื่นใด เหตุผลอะไรที่ว่าแน่เจอตรรกะของเจ้าแม่ไป เงิบหมดอ่ะครับ

(พูดละขึ้นเลยนะเนี่ย) ก็มาแบบผมอยู่ภายใต้การควบคุมของเค้าตอนไหนก็ไม่ทราบได้ แต่ที่ทราบแน่ๆคือ ผมโดนเค้าควบคุม

(สำหรับผมแม่มร้ายแรงยิ่งกว่าคอมมิวนิสต์ซะอีก อีห่านนนเอ้ยยยยย)

มีบทบาททุกอย่างครับ ควบคุมเวลากลับบ้าน พอถึงเวลาเลิกงานเนี่ยแม่มไลน์มาละ ถึงยังๆ (ในใจจะอยากพิมพ์กลับไปเหลือเกิน ถึงพ่องดิยังไม่เลิกงานเลยเหลืออีกตั้ง 8 นาที **นาฬิกาเค้าเร็วกว่าผมครับ)

แค่นี้ยังไม่พอนะครับมีบทบาทในการที่ผมคบเพื่อนอี้กกกกกก ทั้งที่ก่อนหน้านี้เค้าก็รู้ว่าผมติดเพื่อน ยั้งงงงงจะมายุแยงให้ผมกับเพื่อนเลิกกัน


(เลิกยากครับเพื่อนมีใบไม้กระหายของหวาน


** อันนี้คนนอกวงการอาจงงนะครับ) แล้วก็เวลาจะไปสังสรรค์อะไรที่ไหนไม่ได้เลย โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง

(ที

ไปผมไม่เคยจะว่า) จะอธิบายยังไงก็ไม่สามารถรับรู้ถึงความรู้สึกเสี้ยวหนึ่งของผมได้หรอกครับ มันกล้ำกลืนมาก

แต่เค้าก็มีดีของเค้านะครับดีแบบที่ไม่อยากจะเล่าออกไปเลย(เด่วนางเจอกระทู้นี้ผมจะซวยเอาได้

นั่นไม่ใช่ประเด็นที่ที่เกริ่นน้ำมามากมายหรอกครับ ประเด็นคือ ผญ คนล่าสุดที่ผมเจอเนี่ยโดนเหลือเกินพร้อมไปทุกอย่าง


เหมือนผมรอเค้าเข้ามากระชากผมไปจากตรงนี้นานแล้ว(ห่านนน มีลำเอียงนิดๆ55

น้องเค้าก็ดีครับ น่ารัก ขาว สูง หุ่นดี ตาหวาน ยิ้มเก่ง เฮฮา ตลก ซกมก ผญ แบบนี้แหละหามานานปั้ดโถ่คิดในใจมาช้าจังวะมัว-กลูต้าอยู่รึไง

เค้าน่ารักครับ ว่านอนสอนง่าย ชวนไปไหนก็ไปนั่น ขึ้นเขาลงห้วย(บางคนอ่านอาจจะตะหงิดๆ

นะครับว่าถ้าแฟนมุงอำมหิตขนาดนั้นเอาเวลาไหนไปเถลไถลซะไล้ขากะผญ คนใหม่ได้ไง เอาเป็นว่ามันมีช่องทางนะครับขอไม่เจาะลึกประเด็นนั้นละกัน)

สุดท้ายเลยอยากถามกูรูความรัก อย่างพี่ๆเพื่อนๆว่า ถ้าตกอยู่ในสถานการณ์แบบผมเนี้ย


คุณจะเลือกได้ไหมว่าอะไรมันจะทำให้เรามีความสุขได้มากกว่ากัน


หรือสิ่งที่ผมกำลังเจอเนี่ยมันเรียกว่าระหว่างทาง

หรือที่กำลังเจอเนี่ยเรียกว่าการพิสูจน์

หรือที่กำลังเจอเนี่ยเรียกว่าชีวิตคู่

หรือที่ผมกำลังเจอเนี่ยเรียกว่าผมเห็นแก่ตัว

หรือที่กำลังเจอเนี่ยเรียกว่าอะไรของมันวะครับ

ผม

โคดไม่เข้าใจ
ปล. อย่าบอกให้ผมถามใจตัวเองนู่นนี่นั่นนะครับ เพราะถ้าถามตัวเองแล้วรู้ กระทู้นี้คงไม่เกิด
ขอบคุณครับ
คนหนึ่งอยู่ด้วยแล้วสบายใจ อีกคนหนึ่งอยู่ด้วยแล้วรู้สึกว่าคงขาดไม่ได้ เราควรจะเลือกแบบไหนดีนะ สับสนจัง :(
เข้าเรื่องเลยนะครับคือจริงๆผมเป็นคนเจ้าชู้นิดๆแหละครับ(อันนี้ออกตัวมันตรงนี้ก่อนเลย
หรือสิ่งที่ผมกำลังเจอเนี่ยมันเรียกว่าระหว่างทาง
ปล. อย่าบอกให้ผมถามใจตัวเองนู่นนี่นั่นนะครับ เพราะถ้าถามตัวเองแล้วรู้ กระทู้นี้คงไม่เกิด
ขอบคุณครับ