เรื่องของ จขกท.เกิดขึ้นเมื่อ 4 ปีที่แล้วตอนไปอเมริกาครั้งแรกค่ะ ตอนนั้นลงเครื่องที่ Seattle,WA แถว ตม.ค่อนข้างยาวแต่ก็เปิดทำการเกือบครบทุกช่อง เราก็ต่อแถวไปตามปกติ พอมีช่องว่างเจ้าหน้าที่ก็กวักมือเรียกเข้าไป ตามปกติ ต.ม ก็คงถามแค่มากับใคร มากี่วัน กลับวันไหน แต่คราวนี้มันต่างออกไปค่ะ
ต.ม : [รับพาสปอร์ตไปดู] สวัสดีครับ [พูดเป็นภาษาไทยเสียด้วย]
จขกท. : สวัสดีค่ะ [ตอบกลับไปเป็นภาษาไทย]
ต.ม : [พลิกพาสปอร์ตไปมา] Were you born in Bangkok?
จขกท. : Yes
ต.ม : [คีย์ข้อมูลหน้าคอมพิวเตอร์] Could you please tell me the whole name of Bangkok?
จขกท. : [คิดในใจ เฮ้ยหูฝาดป่าวฟะ! นอกจากเอาไว้เล่นตบแปะตอนป.2แล้วไอ้ชื่อเต็มของกรุงเทพนี่ไม่เคยจะใส่ใจจำเลย ใครจะไปคิดว่าอเมริกาดันจะมาถามชื่อเมืองหลวงของประเทศอิฉันซะงั้น]
ต.ม : [เงยหน้าขึ้นมามอง] Go ahead
จขกท. : [ท่องแบบธรรมดาท่าจะไม่รอด เอาล่ะวะ อัญเชิญวิญญาณผีเจ้าแม่ตบแปะเข้าสิง แล้วเริ่มฮัมทำนอง ร้องไปตามจังหวะ] .....กรุงเทพมหานคร อมรรัตนโกสินทร์ มหินทรายุธยา มหาดิลกภพ นพรัตนราชธานีบูรีรมย์ อุดมราชนิเวศน์มหาสถาน .... เอ่อ...อะไรยังไงต่อวะคะเนี่ย
ท่านผู้ช๊ม!!! จขกท. ลืมเนื้อท่อนต่อไปค่ะ ไปต่อไม่ถูกก็ได้แต่ยืนนิ่ง ใจสั่นตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ ....
จนในที่สุดก็ต้องหน้าซีดยอมรับออกไปว่า I'm sorry, I can't remember the whole thing.
ต.ม : เป็นคนไทยหรือเปล่า ทำไมถึงพูดชื่อกรุงเทพไม่ถูก [พูดตอกหน้าอิฉันมาเป็นภาษาไทย]
จขกท. : [ทำอะไรไม่ถูกเลยยิ้มสยามโชว์ฟันขาวสะอาดครบทุกซี่]
ต.ม : [หัวเราะอย่างสะใจ] .... ผมแกล้งคุณเล่น enjoy your trip!
หลังจากผ่านคำถามสุดเซอร์ไพรส์ของ ต.ม มาได้ ก็ยิ่งอายกว่าเดิมเพราะตอนมารับกระเป๋าเพื่อนที่ต่อแถวอยู่ด้านหลังๆเล่าว่าเหล่าคนไทยที่มาไฟลท์เดียวกันหัวเราะคิกคักชี้มือชี้ไม้ให้กันดูใหญ่ตอนที่ได้ยิน จขกท.ร้องเพลงกรุงเทพ
แล้วเพื่อนๆมีประสบการณ์อันแสนแปลกแหวกแนวอะไรกันบ้างคะ?
เวลาไปต่างประเทศมีใครโดนด่านตรวจคนเข้าเมืองถามคำถามแปลกๆอย่างไรบ้างคะ ?
ต.ม : [รับพาสปอร์ตไปดู] สวัสดีครับ [พูดเป็นภาษาไทยเสียด้วย]
จขกท. : สวัสดีค่ะ [ตอบกลับไปเป็นภาษาไทย]
ต.ม : [พลิกพาสปอร์ตไปมา] Were you born in Bangkok?
จขกท. : Yes
ต.ม : [คีย์ข้อมูลหน้าคอมพิวเตอร์] Could you please tell me the whole name of Bangkok?
จขกท. : [คิดในใจ เฮ้ยหูฝาดป่าวฟะ! นอกจากเอาไว้เล่นตบแปะตอนป.2แล้วไอ้ชื่อเต็มของกรุงเทพนี่ไม่เคยจะใส่ใจจำเลย ใครจะไปคิดว่าอเมริกาดันจะมาถามชื่อเมืองหลวงของประเทศอิฉันซะงั้น]
ต.ม : [เงยหน้าขึ้นมามอง] Go ahead
จขกท. : [ท่องแบบธรรมดาท่าจะไม่รอด เอาล่ะวะ อัญเชิญวิญญาณผีเจ้าแม่ตบแปะเข้าสิง แล้วเริ่มฮัมทำนอง ร้องไปตามจังหวะ] .....กรุงเทพมหานคร อมรรัตนโกสินทร์ มหินทรายุธยา มหาดิลกภพ นพรัตนราชธานีบูรีรมย์ อุดมราชนิเวศน์มหาสถาน .... เอ่อ...อะไรยังไงต่อวะคะเนี่ย
ท่านผู้ช๊ม!!! จขกท. ลืมเนื้อท่อนต่อไปค่ะ ไปต่อไม่ถูกก็ได้แต่ยืนนิ่ง ใจสั่นตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ ....
จนในที่สุดก็ต้องหน้าซีดยอมรับออกไปว่า I'm sorry, I can't remember the whole thing.
ต.ม : เป็นคนไทยหรือเปล่า ทำไมถึงพูดชื่อกรุงเทพไม่ถูก [พูดตอกหน้าอิฉันมาเป็นภาษาไทย]
จขกท. : [ทำอะไรไม่ถูกเลยยิ้มสยามโชว์ฟันขาวสะอาดครบทุกซี่]
ต.ม : [หัวเราะอย่างสะใจ] .... ผมแกล้งคุณเล่น enjoy your trip!
หลังจากผ่านคำถามสุดเซอร์ไพรส์ของ ต.ม มาได้ ก็ยิ่งอายกว่าเดิมเพราะตอนมารับกระเป๋าเพื่อนที่ต่อแถวอยู่ด้านหลังๆเล่าว่าเหล่าคนไทยที่มาไฟลท์เดียวกันหัวเราะคิกคักชี้มือชี้ไม้ให้กันดูใหญ่ตอนที่ได้ยิน จขกท.ร้องเพลงกรุงเทพ
แล้วเพื่อนๆมีประสบการณ์อันแสนแปลกแหวกแนวอะไรกันบ้างคะ?