“ถ้าผู้ใดจะอวด ก็จงอวดองค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด” เพราะคนที่ยกย่องตัวเองไม่เป็นที่นับถือของผู้ใด คนที่น่านับถือนั้นคือคนที่พระเจ้าทรงยกย่อง
[2 โครินธ์ 10:17-18 TH1971]
“Let the one who boasts, boast in the Lord.” For it is not the one who commends himself who is approved, but the one whom the Lord commends.
[2 Corinthians 10:17-18 ESV]
เปาโลพูดต่อต้านเรื่องพันธกิจของท่าน
1 ข้าพเจ้า เปาโล ขอวิงวอนต่อท่านเป็นส่วนตัว โดยเห็นแก่ความอ่อนสุภาพและพระทัยกรุณาของพระคริสต์ ข้าพเจ้าผู้ซึ่งท่านว่า เป็นคนสุภาพถ่อมตนเมื่ออยู่กับท่านทั้งหลาย แต่เมื่ออยู่ต่างหากก็เป็นคนใจกล้า
2 คือข้าพเจ้าขอร้องท่านว่า เมื่อข้าพเจ้ามาอยู่กับท่าน อย่าให้ข้าพเจ้าต้องแสดงความห้าวหาญ ด้วยความแน่ใจอย่างที่ข้าพเจ้าคิดบังอาจสำแดงต่อบางคน ที่นึกเห็นว่าเรายังประพฤติตามโลกียวิสัยนั้น
3 เพราะว่า ถึงแม้ว่าเราอยู่ในโลกก็จริง แต่เราก็มิได้สู้รบตามโลกียวิสัย
4 เพราะว่าศาสตราวุธของเราไม่เป็นฝ่ายโลกียวิสัย แต่มีฤทธิ์เดชจากพระเจ้า อาจทำลายป้อมได้
5 คือทำลายความคิดที่มีเหตุผลจอมปลอม และทิฐิมานะทุกประการที่ตั้งตัวขึ้นขัดขวางความรู้ของพระเจ้า และน้อมนำความคิดทุกประการให้เข้าอยู่ใต้บังคับจนถึงรับฟังพระคริสต์
6 และพร้อมที่จะลงโทษทุกคนที่ไม่เชื่อฟัง ในเมื่อท่านรับว่าจะเชื่อฟังอย่างสมบูรณ์แล้ว
7 ท่านจงดูสิ่งที่ปรากฏกับตา ถ้าผู้ใดมั่นใจว่าตนเป็นคนของพระคริสต์ ก็ให้ผู้นั้นคำนึงถึงตนเองว่า เมื่อเขาเป็นคนของพระคริสต์ เราก็เป็นคนของพระคริสต์เหมือนกัน
8 ถึงแม้ข้าพเจ้าจะโอ้อวดมากไปสักหน่อย ในเรื่องอำนาจซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประทานให้ไว้เพื่อสร้างท่าน มิใช่เพื่อทำลายท่าน ข้าพเจ้าก็จะไม่ได้รับความอับอาย
9 ข้าพเจ้าพูดอย่างนั้นเพื่อท่านทั้งหลายจะไม่คิดเห็นว่า ข้าพเจ้าอยากให้ท่านกลัวเพราะจดหมายของข้าพเจ้า
10 เพราะมีบางคนพูดว่า “จดหมายของเปาโลนั้นมีน้ำหนักและมีอำนาจมากก็จริง แต่ว่าตัวเขาดูอ่อนกำลังและคำพูดของเขาก็ใช้ไม่ได้”
11 จงให้คนเหล่านั้นเข้าใจอย่างนี้ว่า เมื่อเราไม่อยู่เราพูดไว้ในจดหมายของเราว่าอย่างไร เมื่อเรามาแล้วเราก็จะกระทำอย่างนั้น
12 เราไม่ต้องการที่จะเปรียบเทียบตัวเราเองกับคนบางคนที่ยกย่องตัวเอง แต่เมื่อเขาเอาตัวของเขาเป็นเครื่องวัดกันและกัน และเอาตัวเปรียบเทียบกันและกันแล้ว เขาก็เป็นคนขาดความเข้าใจ
13 ฝ่ายเราจะไม่โอ้อวดในสิ่งใดเกินขอบเขต แต่ว่าจะอวดในขอบเขตที่พระเจ้าทรงจัดไว้ให้เรา และพวกท่านก็อยู่ในขอบเขตนั้น
14 การที่มาถึงท่านนั้น มิใช่โดยการล่วงขอบเขตอันควร เราเป็นพวกแรกที่นำข่าวประเสริฐของพระคริสต์มาประกาศแก่ท่าน
15 เรามิได้โอ้อวดเกินขอบเขต ไม่ได้อวดในการงานที่คนอื่นได้กระทำ แต่เราหวังใจว่า เมื่อความเชื่อของท่านจำเริญมากขึ้นแล้ว งานของเราจะขยายเขตออกไปอย่างกว้างขวางในหมู่พวกท่าน
16 เพื่อเราจะได้ประกาศข่าวประเสริฐในเขตที่อยู่นอกท้องถิ่นของพวกท่าน โดยไม่โอ้อวดเรื่องการงานที่คนอื่นได้ทำไว้แล้วนั้น
17
“ถ้าผู้ใดจะอวด ก็จงอวดองค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด”
18
เพราะคนที่ยกย่องตัวเองไม่เป็นที่นับถือของผู้ใด คนที่น่านับถือนั้นคือคนที่พระเจ้าทรงยกย่อง
[2 โครินธ์ 10:1-18 TH1971]
Paul Defends His Ministry
1 I, Paul, myself entreat you, by the meekness and gentleness of Christ—I who am humble when face to face with you, but bold toward you when I am away!—
2 I beg of you that when I am present I may not have to show boldness with such confidence as I count on showing against some who suspect us of walking according to the flesh.
3 For though we walk in the flesh, we are not waging war according to the flesh.
4 For the weapons of our warfare are not of the flesh but have divine power to destroy strongholds.
5 We destroy arguments and every lofty opinion raised against the knowledge of God, and take every thought captive to obey Christ,
6 being ready to punish every disobedience, when your obedience is complete.
7 Look at what is before your eyes. If anyone is confident that he is Christ’s, let him remind himself that just as he is Christ’s, so also are we.
8 For even if I boast a little too much of our authority, which the Lord gave for building you up and not for destroying you, I will not be ashamed.
9 I do not want to appear to be frightening you with my letters.
10 For they say, “His letters are weighty and strong, but his bodily presence is weak, and his speech of no account.”
11 Let such a person understand that what we say by letter when absent, we do when present.
12 Not that we dare to classify or compare ourselves with some of those who are commending themselves. But when they measure themselves by one another and compare themselves with one another, they are without understanding.
13 But we will not boast beyond limits, but will boast only with regard to the area of influence God assigned to us, to reach even to you.
14 For we are not overextending ourselves, as though we did not reach you. For we were the first to come all the way to you with the gospel of Christ.
15 We do not boast beyond limit in the labors of others. But our hope is that as your faith increases, our area of influence among you may be greatly enlarged,
16 so that we may preach the gospel in lands beyond you, without boasting of work already done in another’s area of influence.
17
“Let the one who boasts, boast in the Lord.”
18
For it is not the one who commends himself who is approved, but the one whom the Lord commends.
[2 Corinthians 10:1-18 ESV]
[[คริสเตียน]] - 11/09/57 - เปาโลพูดต่อต้านเรื่องพันธกิจของท่าน (Paul Defends His Ministry)
“Let the one who boasts, boast in the Lord.” For it is not the one who commends himself who is approved, but the one whom the Lord commends.
เปาโลพูดต่อต้านเรื่องพันธกิจของท่าน
1 ข้าพเจ้า เปาโล ขอวิงวอนต่อท่านเป็นส่วนตัว โดยเห็นแก่ความอ่อนสุภาพและพระทัยกรุณาของพระคริสต์ ข้าพเจ้าผู้ซึ่งท่านว่า เป็นคนสุภาพถ่อมตนเมื่ออยู่กับท่านทั้งหลาย แต่เมื่ออยู่ต่างหากก็เป็นคนใจกล้า
2 คือข้าพเจ้าขอร้องท่านว่า เมื่อข้าพเจ้ามาอยู่กับท่าน อย่าให้ข้าพเจ้าต้องแสดงความห้าวหาญ ด้วยความแน่ใจอย่างที่ข้าพเจ้าคิดบังอาจสำแดงต่อบางคน ที่นึกเห็นว่าเรายังประพฤติตามโลกียวิสัยนั้น
3 เพราะว่า ถึงแม้ว่าเราอยู่ในโลกก็จริง แต่เราก็มิได้สู้รบตามโลกียวิสัย
4 เพราะว่าศาสตราวุธของเราไม่เป็นฝ่ายโลกียวิสัย แต่มีฤทธิ์เดชจากพระเจ้า อาจทำลายป้อมได้
5 คือทำลายความคิดที่มีเหตุผลจอมปลอม และทิฐิมานะทุกประการที่ตั้งตัวขึ้นขัดขวางความรู้ของพระเจ้า และน้อมนำความคิดทุกประการให้เข้าอยู่ใต้บังคับจนถึงรับฟังพระคริสต์
6 และพร้อมที่จะลงโทษทุกคนที่ไม่เชื่อฟัง ในเมื่อท่านรับว่าจะเชื่อฟังอย่างสมบูรณ์แล้ว
7 ท่านจงดูสิ่งที่ปรากฏกับตา ถ้าผู้ใดมั่นใจว่าตนเป็นคนของพระคริสต์ ก็ให้ผู้นั้นคำนึงถึงตนเองว่า เมื่อเขาเป็นคนของพระคริสต์ เราก็เป็นคนของพระคริสต์เหมือนกัน
8 ถึงแม้ข้าพเจ้าจะโอ้อวดมากไปสักหน่อย ในเรื่องอำนาจซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประทานให้ไว้เพื่อสร้างท่าน มิใช่เพื่อทำลายท่าน ข้าพเจ้าก็จะไม่ได้รับความอับอาย
9 ข้าพเจ้าพูดอย่างนั้นเพื่อท่านทั้งหลายจะไม่คิดเห็นว่า ข้าพเจ้าอยากให้ท่านกลัวเพราะจดหมายของข้าพเจ้า
10 เพราะมีบางคนพูดว่า “จดหมายของเปาโลนั้นมีน้ำหนักและมีอำนาจมากก็จริง แต่ว่าตัวเขาดูอ่อนกำลังและคำพูดของเขาก็ใช้ไม่ได้”
11 จงให้คนเหล่านั้นเข้าใจอย่างนี้ว่า เมื่อเราไม่อยู่เราพูดไว้ในจดหมายของเราว่าอย่างไร เมื่อเรามาแล้วเราก็จะกระทำอย่างนั้น
12 เราไม่ต้องการที่จะเปรียบเทียบตัวเราเองกับคนบางคนที่ยกย่องตัวเอง แต่เมื่อเขาเอาตัวของเขาเป็นเครื่องวัดกันและกัน และเอาตัวเปรียบเทียบกันและกันแล้ว เขาก็เป็นคนขาดความเข้าใจ
13 ฝ่ายเราจะไม่โอ้อวดในสิ่งใดเกินขอบเขต แต่ว่าจะอวดในขอบเขตที่พระเจ้าทรงจัดไว้ให้เรา และพวกท่านก็อยู่ในขอบเขตนั้น
14 การที่มาถึงท่านนั้น มิใช่โดยการล่วงขอบเขตอันควร เราเป็นพวกแรกที่นำข่าวประเสริฐของพระคริสต์มาประกาศแก่ท่าน
15 เรามิได้โอ้อวดเกินขอบเขต ไม่ได้อวดในการงานที่คนอื่นได้กระทำ แต่เราหวังใจว่า เมื่อความเชื่อของท่านจำเริญมากขึ้นแล้ว งานของเราจะขยายเขตออกไปอย่างกว้างขวางในหมู่พวกท่าน
16 เพื่อเราจะได้ประกาศข่าวประเสริฐในเขตที่อยู่นอกท้องถิ่นของพวกท่าน โดยไม่โอ้อวดเรื่องการงานที่คนอื่นได้ทำไว้แล้วนั้น
17 “ถ้าผู้ใดจะอวด ก็จงอวดองค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด”
18 เพราะคนที่ยกย่องตัวเองไม่เป็นที่นับถือของผู้ใด คนที่น่านับถือนั้นคือคนที่พระเจ้าทรงยกย่อง
Paul Defends His Ministry
1 I, Paul, myself entreat you, by the meekness and gentleness of Christ—I who am humble when face to face with you, but bold toward you when I am away!—
2 I beg of you that when I am present I may not have to show boldness with such confidence as I count on showing against some who suspect us of walking according to the flesh.
3 For though we walk in the flesh, we are not waging war according to the flesh.
4 For the weapons of our warfare are not of the flesh but have divine power to destroy strongholds.
5 We destroy arguments and every lofty opinion raised against the knowledge of God, and take every thought captive to obey Christ,
6 being ready to punish every disobedience, when your obedience is complete.
7 Look at what is before your eyes. If anyone is confident that he is Christ’s, let him remind himself that just as he is Christ’s, so also are we.
8 For even if I boast a little too much of our authority, which the Lord gave for building you up and not for destroying you, I will not be ashamed.
9 I do not want to appear to be frightening you with my letters.
10 For they say, “His letters are weighty and strong, but his bodily presence is weak, and his speech of no account.”
11 Let such a person understand that what we say by letter when absent, we do when present.
12 Not that we dare to classify or compare ourselves with some of those who are commending themselves. But when they measure themselves by one another and compare themselves with one another, they are without understanding.
13 But we will not boast beyond limits, but will boast only with regard to the area of influence God assigned to us, to reach even to you.
14 For we are not overextending ourselves, as though we did not reach you. For we were the first to come all the way to you with the gospel of Christ.
15 We do not boast beyond limit in the labors of others. But our hope is that as your faith increases, our area of influence among you may be greatly enlarged,
16 so that we may preach the gospel in lands beyond you, without boasting of work already done in another’s area of influence.
17 “Let the one who boasts, boast in the Lord.”
18 For it is not the one who commends himself who is approved, but the one whom the Lord commends.