ผมเป็นคนติดตามชมตามเชียร์AFมาตลอดตั้งแต่ซีซั่นแรก บางซีซั่นก็เป็นผู้ชมอย่างเดียว บางซีซั่นก็เชียร์นักล่าฝันVที่ชอบอย่างหนักหน่วง มาเชียร์นลฝแบบจริงๆจังๆโหวตจัดๆคนสุดท้ายก็คือเจ้าเต๋า AF8 หลังจากนั้นมาก็ได้แต่ดูผ่านๆเพราะไม่มีเด็กคนไหนเข้าตากรรมการ

จนมาถึงซีซั่น11นี้ ตอนแรกก็งงๆว่าโผล่มาได้ยังไงเพราะเข้าใจว่าตอนแรกจะไม่มีแล้ว ก็ดูแบบอืมๆเออๆไปตามเรื่อง จนกระทั่งมาสะดุดตาที่เจ้าอ้วนปังปอนด์ V4 ว่าเด็กคนนี้ลักษณะเหมือนเต๋า คือ ร้องเพลงไม่เก่ง แต่มีพรสวรรค์ด้านการแสดง แต่ก็ไม่ได้คิดจะเชียร์จริงจังอะไร

แต่เรื่องของเรื่องก็คือ พอรายการเริ่มมาได้ประมาณสองสัปดาห์ สุดที่รักในบ้านมาสารภาพว่าชอบเจ้าปอนด์มากถึงมากที่สุด แต่ขัดใจตรงที่ปีนี้ทรูไม่ให้โหวตโทรศัพท์บ้าน ทั้งผมและสุดที่รักเองก็ไม่มีเบอร์มือถือทรู ทางเดียวที่จะโหวตได้คือต้องไปโหวตบิ๊กโหวตที่ 7-11 วันแรกที่ไปบอกน้องที่เคาน์เตอร์เซเว่นว่าจะโหวตAFนั้นอายมาก เด็กที่ร้านก็ทำหน้างงๆว่าจะต้องใช้โค้ดอะไร โทรถามศูนย์กันอยู่นานสองนานจึงโหวตบิ๊กโหวต 50 แรกสำเร็จ หลังจากนั้นเป็นต้นมาจึงต้องรับหน้าที่เดินไปเซเว่นเพื่อโหวตเจ้าหมูนี่ 50 โหวตบ้าง 100 โหวตบ้าง ตามอารมณ์ของสุดที่รัก วีคไหนที่อิหมูทำท่าจะดิ่งเหวก็มีเพิ่มแถมพิเศษ (ถึงแม้จะเป็นตังค์ของสุดที่รัก แต่ผมเองก็ต้องเป็นคนจ่ายค่าVATนะ)

ผลพลอยได้ก็คือ ถ้าไปเซเว่นซื้อสินค้าก็ต้องได้รับสแตมป์AECไว้สะสมแลกของ ซึ่งตอนนี้ตั้งเป้าไว้ว่าอยากจะได้กระเป๋าAECซึ่งตอนนี้ยังสะสมได้ไม่เท่าไร ดังนั้น อยากจะแปลงร่างไปเข้าฝันเจ้าอ้วนว่ายังไงพี่ก็ไม่ยอมให้น้องออกเด็ดขาด ให้พยายามสู้ต่อไป เก็บกระเป๋าตัวเองไว้ให้อยู่ในบ้านจนถึงวีคสุดท้าย เพราะถึงตอนนั้นพี่ก็ตั้งเป้าจะจูงกระเป๋าเซเว่นเข้าบ้านตัวเองเหมือนกัน สู้ๆไปด้วยกันนะ