อ่านไม่ผิดค่ะ CPR (Cardiopulmonary Resuscitation) จริงๆ
น้องหมาเราพันธุ์เล็ก อายุ 3 เดือน หนัก 1.3 โล
เริ่มจากเมื่อวานลูกชายเรา (7 ขวบ) ไม่สบายค่ะ เลยพักอยู่บ้าน ให้คุณแม่เราเฝ้า
เราจึงมาเปิดร้านคนเดียว (ห่างจากบ้านประมาณ 3 โล)
ลูกชายเราซนมากค่ะ ชอบเล่นหมาแบบหมั่นเขี้ยวตลอด เราก็ดุหลายครั้งแล้ว
ประมาณบ่ายโมงครึ่ง คุณแม่โทรมาบอกว่า "ลูกชายทำจุ้น (ลูกหมา) ตกตอนอุ้ม แล้วจุ้นตาค้าง ลิ้นจุกปาก หัวใจหยุดเต้น"
เราจึงรีบกลับบ้านทันที ใช้เวลาไม่ถึง 2 นาที ใจเราคือ ไปดูก่อน แล้วค่อยโทรหาหมอให้เตรียมตัวหรือไรก็ว่าไป
แต่สารภาพว่าใจนึงก็ทำใจไว้แล้ว ว่าจุ้นอาจไปแล้ว เพราะเกรงว่าคอจะหัก (เตรียมตัวร้องไห้เรียบร้อย)
แต่พอไปถึงบ้าน คุณแม่อุ้มจุ้นไว้ อาการคือ หอบแฮ่กๆๆๆ ตัวสั่น ส่วนลูกชายเรานั่งร้องไห้อยู่ข้างๆ
เราก็ถามว่า เกิดอะไรขึ้น
คุณแม่เลยเล่าว่า "พอเห็นอาการแบบนั้น แม่เลยปั๊มหัวใจ แล้วก็เป่าปาก ทำ 2-3 รอบ อาการตาค้าง ลิ้นจุกปากก็หาย แล้วก็มีสติขึ้นมา"
เราก็ถามว่า "ปั๊มแบบไหน"
คุณแม่ "ก็ CPR ไง เอามือประสารตรงบริเวณหน้าอก จับอ้าปาก แล้วเป่าลมเข้าไป"
เรา "แล้วแม่ทำเป็นเหรอ??"
คุณแม่ "ไม่รู้ เคยดูในหนัง (555) ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร แค่ไม่อยากให้จุ้นตาย แล้วมันก็ฟื้นจริงๆ"
เรารับจุ้นมาอุ้ม ก็มีอาการหอบแฮ่กๆ ตัวสั่น จับตามขา ตามตัวก็ไม่ร้อง คิดว่าไม่น่าจะเจ็บตรงไหน
เสร็จแล้วก็เลยโทรถามคุณหมอว่าจะเอาไงดี แต่คุณหมอบอกน้องอาการโอเคแล้ว
ตอนนี้ให้ชงน้ำหวานๆ ให้กินไปก่อน ให้หายตัวสั่นก่อน รอดูอาการซักพัก ถ้าไม่ดีขึ้นค่อยพามาหาหมอ
พอเราชงน้ำแดงให้กิน อาการก็ดีขึ้นเรื่อยๆ แต่น้องไม่ค่อยเล่น ให้อุ้มตลอดเวลา
แต่อาการดีขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ ล่าสุด ณ ตอนนี้ก็เล่นได้ปกติแล้วค่ะ ^__^
แต่อึ้งตรงคุณแม่นี่แหละ เพราะถ้าเป็นเรา ไม่ได้นึกเรื่อง CPR หรอก คงส่งหมออย่างเดียว ซึ่งอาจไม่ทันการณ์
ขอบคุณคุณแม่มากเลยนะคะ ที่ช่วยชีวิตจุ้นไว้ ถึงแม้จะบ่นๆๆๆ ตลอด ว่าน้องฉี่ไปทั่ว
ขอบคุณสวรรค์ ที่ยังไม่พาน้องไป ยังไงก็ให้อยู่กับพวกเราไปนานแสนนานเถอะนะคะ สาธุ๊.... ^^
ปล.1 ตอนแรกที่ได้ยินแม่บอกว่าลูกชายอุ้มแล้วทำหลุดมือ ใจคิดจะดุอยู่เหมือนกัน
แต่พอไปถึงบ้าน ลูกชายเรานั่งร้องไห้ตาบวม คุณแม่บอกว่าหลานร้องไห้ ตะโกนบอก "จุ้นอย่าตายน๊าๆๆๆ" ตลอด
เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ เลยต้องปลอบทั้งคนทั้งหมา แล้วบอกว่า "อย่าทำอีกนะลูก"
ปล.2 เผื่อคุณหมอนันท์มาอ่าน น้องอาการเป็นปกติแล้วนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
น้องจุ้นค่ะ น้องเล็กของบ้าน ดื้อเอาเรื่องเลย
อึ้ง!!!! เมื่อคุณแม่พยายามช่วยชีวิตน้องหมาโดยการทำ CPR
น้องหมาเราพันธุ์เล็ก อายุ 3 เดือน หนัก 1.3 โล
เริ่มจากเมื่อวานลูกชายเรา (7 ขวบ) ไม่สบายค่ะ เลยพักอยู่บ้าน ให้คุณแม่เราเฝ้า
เราจึงมาเปิดร้านคนเดียว (ห่างจากบ้านประมาณ 3 โล)
ลูกชายเราซนมากค่ะ ชอบเล่นหมาแบบหมั่นเขี้ยวตลอด เราก็ดุหลายครั้งแล้ว
ประมาณบ่ายโมงครึ่ง คุณแม่โทรมาบอกว่า "ลูกชายทำจุ้น (ลูกหมา) ตกตอนอุ้ม แล้วจุ้นตาค้าง ลิ้นจุกปาก หัวใจหยุดเต้น"
เราจึงรีบกลับบ้านทันที ใช้เวลาไม่ถึง 2 นาที ใจเราคือ ไปดูก่อน แล้วค่อยโทรหาหมอให้เตรียมตัวหรือไรก็ว่าไป
แต่สารภาพว่าใจนึงก็ทำใจไว้แล้ว ว่าจุ้นอาจไปแล้ว เพราะเกรงว่าคอจะหัก (เตรียมตัวร้องไห้เรียบร้อย)
แต่พอไปถึงบ้าน คุณแม่อุ้มจุ้นไว้ อาการคือ หอบแฮ่กๆๆๆ ตัวสั่น ส่วนลูกชายเรานั่งร้องไห้อยู่ข้างๆ
เราก็ถามว่า เกิดอะไรขึ้น
คุณแม่เลยเล่าว่า "พอเห็นอาการแบบนั้น แม่เลยปั๊มหัวใจ แล้วก็เป่าปาก ทำ 2-3 รอบ อาการตาค้าง ลิ้นจุกปากก็หาย แล้วก็มีสติขึ้นมา"
เราก็ถามว่า "ปั๊มแบบไหน"
คุณแม่ "ก็ CPR ไง เอามือประสารตรงบริเวณหน้าอก จับอ้าปาก แล้วเป่าลมเข้าไป"
เรา "แล้วแม่ทำเป็นเหรอ??"
คุณแม่ "ไม่รู้ เคยดูในหนัง (555) ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร แค่ไม่อยากให้จุ้นตาย แล้วมันก็ฟื้นจริงๆ"
เรารับจุ้นมาอุ้ม ก็มีอาการหอบแฮ่กๆ ตัวสั่น จับตามขา ตามตัวก็ไม่ร้อง คิดว่าไม่น่าจะเจ็บตรงไหน
เสร็จแล้วก็เลยโทรถามคุณหมอว่าจะเอาไงดี แต่คุณหมอบอกน้องอาการโอเคแล้ว
ตอนนี้ให้ชงน้ำหวานๆ ให้กินไปก่อน ให้หายตัวสั่นก่อน รอดูอาการซักพัก ถ้าไม่ดีขึ้นค่อยพามาหาหมอ
พอเราชงน้ำแดงให้กิน อาการก็ดีขึ้นเรื่อยๆ แต่น้องไม่ค่อยเล่น ให้อุ้มตลอดเวลา
แต่อาการดีขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ ล่าสุด ณ ตอนนี้ก็เล่นได้ปกติแล้วค่ะ ^__^
แต่อึ้งตรงคุณแม่นี่แหละ เพราะถ้าเป็นเรา ไม่ได้นึกเรื่อง CPR หรอก คงส่งหมออย่างเดียว ซึ่งอาจไม่ทันการณ์
ขอบคุณคุณแม่มากเลยนะคะ ที่ช่วยชีวิตจุ้นไว้ ถึงแม้จะบ่นๆๆๆ ตลอด ว่าน้องฉี่ไปทั่ว
ขอบคุณสวรรค์ ที่ยังไม่พาน้องไป ยังไงก็ให้อยู่กับพวกเราไปนานแสนนานเถอะนะคะ สาธุ๊.... ^^
ปล.1 ตอนแรกที่ได้ยินแม่บอกว่าลูกชายอุ้มแล้วทำหลุดมือ ใจคิดจะดุอยู่เหมือนกัน
แต่พอไปถึงบ้าน ลูกชายเรานั่งร้องไห้ตาบวม คุณแม่บอกว่าหลานร้องไห้ ตะโกนบอก "จุ้นอย่าตายน๊าๆๆๆ" ตลอด
เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ เลยต้องปลอบทั้งคนทั้งหมา แล้วบอกว่า "อย่าทำอีกนะลูก"
ปล.2 เผื่อคุณหมอนันท์มาอ่าน น้องอาการเป็นปกติแล้วนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
น้องจุ้นค่ะ น้องเล็กของบ้าน ดื้อเอาเรื่องเลย