ขนะที่ผมกำลังเขียนกระทู้นี้อยู่ ผมกำลังนอนอยู่ข้าง ๆ คนที่ผมรักมากที่สุด ผมต้องนอนกอดเธอทุกคืนไม่งั้นผมนอนไม่หลับ แต่คืนนี้ คงเป็นการกอดครั้งสุดท้าย เพราะเรื่องที่ผมจะเล่าไห้ฟังต่อไปนี้
อย่าหาว่างั้นงี้เลย ผมเล่าทั้งน้ำตา โคตรทรมานเลยที่ผมต้องรักคนที่เขาไม่ได้รักกันแล้ว เมื่อก่อนผมกันแฟนรักกันมาก ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ผมอยากจะเก็บมันไว้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิต อยากจะหยุดเวลาไส้ตรงนั้น อยากมีเธอแบบนี่ตลอดไป แต่สุดท้าย ไม่รู้ว่าอะไรเปลี่ยนเธอ อาจจะเป็นผมที่ทำตัวน่าเบื่อน่ารำคาญ หรือเปล่า ผมก็ไม่รู้ จนวันนึงเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น ผมเป็นคนง้อตลอด ทั้ง ๆที่เธอก็บอกว่าไม่ได้ขอไห้ง้อ แต่ผมไม่อยากอยู่แบบนี้ เงียบใส่กันต่างคนต่างไม่คุย ผมบอกกับเธอทุกครั้งว่าไม่อยากเสียเธอไป ผมพยายาทำทุกอย่าง ๆ ที่เธอชอบ ทำให้เธอพอใจ แม้กระทั่งสิ่งที่ผมไม่ชอบผมก็ทำ เพราะคำเดียวเลยคือรัก และอยากอยู่กับเธอไปนาน ๆ นานเท่าที่จะนานได้ แต่ก็ทะเลาะกันอยู่ดี ผมไม่รู้จะทำยังไง ถามเธอก็บอกว่าไม่เป็นไร ผมก็คิดว่าผมทำอะไรผิด ได้แต่บอกว่าขอโทษ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม ผมไม่รู้ว่าผมผิดหรือเปล่า แต่ผมก็ขอโทษอย่างเดียว เพราะไม่รู้จะทำยังไง จนวันนึงทะเลาะกันหนักเรื่องค่าหอที่ผมให้เธอออกไปก่อนเดี๋ยวแม่ผมโอนมาก็จะไห้ แต่สุดท้าย แม่ผมดันเป็นอะไรไม่รู้โกรธผมมาจากไหน อยู่ดี ๆ ก็ไม่โอนมาไห้ โทรไปก็ไม่รับสาย แฟนผมต้องนั่งรอเงิน เพราะไม่มีเงินกินข้าว ปกตืแม่จะโอนมาทุกอาทิตย์ ดันมาเป็นวันนี้อีก ผมเลยทะเลาะกันจนแฟนผมให้ผมไปอยู่ที่อื่นก่อน ผมผิดจริง ๆ แต่ผมทำอะไรไม่ได้เลยได้แต่พูดขอร้องเธอว่าไม่ไปได้มั้ย ผมรักเธอมาก ผมอยากอยู่กับเธอจริง ๆ แต่สุดท้าย ถ้าผมไม่ไปเธอจะไปเอง ผมก็เลยต้องไป ครั้งนี้ เหมือนผมรู้ตัวว่าจะเสียเธอไปแน่ ๆ เราห่างกันมา 3-4 วันผมก็กลับบ้านไปพักผ่อนคุยกับแม่เรื่องชีวิตและเรื่องเธอ และผมก็ยังคุยกับเธออยู่เพราะวันที่ผมออกจากหอไป เธอโทรมาหาผม โคตรดีใจเลย ดีใจมาก ๆ. ๆ ๆ ๆ ๆ ที่สุด ก็ยังได้คุยกันต่อ ผมบอกเํอทุกครั้ง ว่าคิดถึงนะ คิดถึงมาก สุดท้ายวันนั้นเป็นวันจันทร์ ผมขอเธอไปหาได้มั้ยเธอไห้มา ผมดีใจมากที่สุด คิดว่าจะได้กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วแต่พอมาอีกวันผมก็มาหาเธออีกผมมารอเธอเลิกเรียน 5 โมง เพื่อจะได้เจอ แต่วันนี้กลับแปลก เธอบอกว่าไม่ไห้มา ไม่ต้องมา ผมก็ใจเสียว่าเป็นอะไรอีกแล้ว ผมก็ยังหน้าด้านไปหา เพราถว่าคิดถึงจริง ๆ คิดถึงเธอมากที่สุด พอไปเคาะประตูหน้าห้อง เธอเปิดมาทำหน้าแบบโมโหแล้วพูดว่าบอกว่าไม่ไห้มาแต่ผมก็ยังหน้าด้านเข้าไปในห้องต่อ แล้วก็ถามเธอว่าเป็นอะไรมา เมื่อกี้ยังดี ๆ ตอนคุยกัน ผ่านไปสักพักเธอก็อารมณ์ดีขึ้น แล้วนอนกอดกันจนหลับแต่เรื่องมันอยู่ตรงนี้ ผมเป็นคนที่ตื่นมาก่อน เพราะเสียงข้อความโทรศัพท์เธอดัง มันเป็นเบอร์ใครไม่รู่ส่งข้อความมาว่า "นอนยาวเลยหรออ้วน" ผมก็เลยหาเบอร์นั้น จนไปเจอเข้ากับแฟนเก่าของเธอ ผมนี่น้ำตาไหลเลย มันเป็นแบบนี้จริง ๆ หรอ เธอกลับไปคุยกับแฟนเก่าหรอ เขาคุยกันมานานยังตั้งแต่เมื่อไหร่ คุยอะไรกันมามั่งแล้ว ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ ผมร้องไห้ไม่หยุด เพราะนี่คือสิ่งที่ผมกลัวที่สุดคือการศูนย์เสียเธอ ได้แต่บอกตัวเองว่ามันไม่มีอะไรหรอก เธอทำตัวปิดบังผมตลอด ผมรู่แต่ผมไม่พูด เพราะพูดไปกลัวจะเสียเธอผมทำไม่ได้ผม รับไม่ได้ผมไม่พร้อมจะเจอเรื่องแบบนี้ ปีนี้ผมแย่มากที่สุดตั้งแต่เกิดมา เธอคือสิ่งที่ดีที่สุดในปีนี้ที่ผมได้พบ แต่ผมกำลังเสีบสิ่งที่ดีที่สุดไป ผมร้องไห้หน้าระเบียงอย่างหนักแล้วกลับมาร้องไห้ข้าง ๆ พร้อมกับมองหน้าเธอไป สุดท้ายเธอตื่นผมก็รีบหันหน้าหนีเพราะไม่อยากไห้รู้ว่าร้อง ผมทำไห้ทุกอย่างเป็นเหมือนปกติ เพราะผมรักเธอมาก กลัวจะไม่ได้เจอเธออีก เลยไม่ได้พูดอะไรไป ขณะตอนนี้ที่ผมกำลังเล่าเธอหลับไปแล้ว ผมว่าจะกระซิบบอกข้างหูเธอว่าผมรักเธอมาก คืนนี้ขอนอนกอดเป็นครั้งสุดท้ายนะ
แล้วจะไม่มากวนอีก แต่ผมกลัว เธอได้ยิน กลัวว่ามันจะเป็นยังไงต่อ กลัวไปทุก ๆ อย่าง ผมรู่ว่าเธอไม่ได้รักผมแล้ว แต่ทำยังไงได้ ก็ผมยังรักเธออยู่หนิ รักมากด้วย เลยทำได้แค่หลอกตัวเอง ราตรีสวัสดิ์ครับ
ผมขอไปนอนกอดเธอก่อนนะครับ เพราะไม่รู่ว่าจะมีวันนี้อีกหรือเปล่า มันอาจจะเป็นวันสุดท้ายที่ผมได้อยู่กับเธอก็ได้ผมขอใช้ไห้เต็มที่ เดี๋ยวเรื่องราวผมกับเธอจะเป็นยังไงเดี๋ยวมาเล่าต่อนะครับ นี่คือเรื่องจริง ณ วันที่ 10/09/2014 เวลา 02:38
รักมากแต่ต้องตัดใจ
อย่าหาว่างั้นงี้เลย ผมเล่าทั้งน้ำตา โคตรทรมานเลยที่ผมต้องรักคนที่เขาไม่ได้รักกันแล้ว เมื่อก่อนผมกันแฟนรักกันมาก ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ผมอยากจะเก็บมันไว้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิต อยากจะหยุดเวลาไส้ตรงนั้น อยากมีเธอแบบนี่ตลอดไป แต่สุดท้าย ไม่รู้ว่าอะไรเปลี่ยนเธอ อาจจะเป็นผมที่ทำตัวน่าเบื่อน่ารำคาญ หรือเปล่า ผมก็ไม่รู้ จนวันนึงเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น ผมเป็นคนง้อตลอด ทั้ง ๆที่เธอก็บอกว่าไม่ได้ขอไห้ง้อ แต่ผมไม่อยากอยู่แบบนี้ เงียบใส่กันต่างคนต่างไม่คุย ผมบอกกับเธอทุกครั้งว่าไม่อยากเสียเธอไป ผมพยายาทำทุกอย่าง ๆ ที่เธอชอบ ทำให้เธอพอใจ แม้กระทั่งสิ่งที่ผมไม่ชอบผมก็ทำ เพราะคำเดียวเลยคือรัก และอยากอยู่กับเธอไปนาน ๆ นานเท่าที่จะนานได้ แต่ก็ทะเลาะกันอยู่ดี ผมไม่รู้จะทำยังไง ถามเธอก็บอกว่าไม่เป็นไร ผมก็คิดว่าผมทำอะไรผิด ได้แต่บอกว่าขอโทษ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม ผมไม่รู้ว่าผมผิดหรือเปล่า แต่ผมก็ขอโทษอย่างเดียว เพราะไม่รู้จะทำยังไง จนวันนึงทะเลาะกันหนักเรื่องค่าหอที่ผมให้เธอออกไปก่อนเดี๋ยวแม่ผมโอนมาก็จะไห้ แต่สุดท้าย แม่ผมดันเป็นอะไรไม่รู้โกรธผมมาจากไหน อยู่ดี ๆ ก็ไม่โอนมาไห้ โทรไปก็ไม่รับสาย แฟนผมต้องนั่งรอเงิน เพราะไม่มีเงินกินข้าว ปกตืแม่จะโอนมาทุกอาทิตย์ ดันมาเป็นวันนี้อีก ผมเลยทะเลาะกันจนแฟนผมให้ผมไปอยู่ที่อื่นก่อน ผมผิดจริง ๆ แต่ผมทำอะไรไม่ได้เลยได้แต่พูดขอร้องเธอว่าไม่ไปได้มั้ย ผมรักเธอมาก ผมอยากอยู่กับเธอจริง ๆ แต่สุดท้าย ถ้าผมไม่ไปเธอจะไปเอง ผมก็เลยต้องไป ครั้งนี้ เหมือนผมรู้ตัวว่าจะเสียเธอไปแน่ ๆ เราห่างกันมา 3-4 วันผมก็กลับบ้านไปพักผ่อนคุยกับแม่เรื่องชีวิตและเรื่องเธอ และผมก็ยังคุยกับเธออยู่เพราะวันที่ผมออกจากหอไป เธอโทรมาหาผม โคตรดีใจเลย ดีใจมาก ๆ. ๆ ๆ ๆ ๆ ที่สุด ก็ยังได้คุยกันต่อ ผมบอกเํอทุกครั้ง ว่าคิดถึงนะ คิดถึงมาก สุดท้ายวันนั้นเป็นวันจันทร์ ผมขอเธอไปหาได้มั้ยเธอไห้มา ผมดีใจมากที่สุด คิดว่าจะได้กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วแต่พอมาอีกวันผมก็มาหาเธออีกผมมารอเธอเลิกเรียน 5 โมง เพื่อจะได้เจอ แต่วันนี้กลับแปลก เธอบอกว่าไม่ไห้มา ไม่ต้องมา ผมก็ใจเสียว่าเป็นอะไรอีกแล้ว ผมก็ยังหน้าด้านไปหา เพราถว่าคิดถึงจริง ๆ คิดถึงเธอมากที่สุด พอไปเคาะประตูหน้าห้อง เธอเปิดมาทำหน้าแบบโมโหแล้วพูดว่าบอกว่าไม่ไห้มาแต่ผมก็ยังหน้าด้านเข้าไปในห้องต่อ แล้วก็ถามเธอว่าเป็นอะไรมา เมื่อกี้ยังดี ๆ ตอนคุยกัน ผ่านไปสักพักเธอก็อารมณ์ดีขึ้น แล้วนอนกอดกันจนหลับแต่เรื่องมันอยู่ตรงนี้ ผมเป็นคนที่ตื่นมาก่อน เพราะเสียงข้อความโทรศัพท์เธอดัง มันเป็นเบอร์ใครไม่รู่ส่งข้อความมาว่า "นอนยาวเลยหรออ้วน" ผมก็เลยหาเบอร์นั้น จนไปเจอเข้ากับแฟนเก่าของเธอ ผมนี่น้ำตาไหลเลย มันเป็นแบบนี้จริง ๆ หรอ เธอกลับไปคุยกับแฟนเก่าหรอ เขาคุยกันมานานยังตั้งแต่เมื่อไหร่ คุยอะไรกันมามั่งแล้ว ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ ผมร้องไห้ไม่หยุด เพราะนี่คือสิ่งที่ผมกลัวที่สุดคือการศูนย์เสียเธอ ได้แต่บอกตัวเองว่ามันไม่มีอะไรหรอก เธอทำตัวปิดบังผมตลอด ผมรู่แต่ผมไม่พูด เพราะพูดไปกลัวจะเสียเธอผมทำไม่ได้ผม รับไม่ได้ผมไม่พร้อมจะเจอเรื่องแบบนี้ ปีนี้ผมแย่มากที่สุดตั้งแต่เกิดมา เธอคือสิ่งที่ดีที่สุดในปีนี้ที่ผมได้พบ แต่ผมกำลังเสีบสิ่งที่ดีที่สุดไป ผมร้องไห้หน้าระเบียงอย่างหนักแล้วกลับมาร้องไห้ข้าง ๆ พร้อมกับมองหน้าเธอไป สุดท้ายเธอตื่นผมก็รีบหันหน้าหนีเพราะไม่อยากไห้รู้ว่าร้อง ผมทำไห้ทุกอย่างเป็นเหมือนปกติ เพราะผมรักเธอมาก กลัวจะไม่ได้เจอเธออีก เลยไม่ได้พูดอะไรไป ขณะตอนนี้ที่ผมกำลังเล่าเธอหลับไปแล้ว ผมว่าจะกระซิบบอกข้างหูเธอว่าผมรักเธอมาก คืนนี้ขอนอนกอดเป็นครั้งสุดท้ายนะ
แล้วจะไม่มากวนอีก แต่ผมกลัว เธอได้ยิน กลัวว่ามันจะเป็นยังไงต่อ กลัวไปทุก ๆ อย่าง ผมรู่ว่าเธอไม่ได้รักผมแล้ว แต่ทำยังไงได้ ก็ผมยังรักเธออยู่หนิ รักมากด้วย เลยทำได้แค่หลอกตัวเอง ราตรีสวัสดิ์ครับ
ผมขอไปนอนกอดเธอก่อนนะครับ เพราะไม่รู่ว่าจะมีวันนี้อีกหรือเปล่า มันอาจจะเป็นวันสุดท้ายที่ผมได้อยู่กับเธอก็ได้ผมขอใช้ไห้เต็มที่ เดี๋ยวเรื่องราวผมกับเธอจะเป็นยังไงเดี๋ยวมาเล่าต่อนะครับ นี่คือเรื่องจริง ณ วันที่ 10/09/2014 เวลา 02:38