คือเพิ่งว่างได้ดู เป็นเรื่องนึงที่ชอบมาก หนังจบอารมณ์ค้าง ออกจากโรงแล้วยังตื้อๆตึงๆแบบว่ามองทุกสิ่งในโลกเปลี่ยนไป
คือทุกสิ่งทุกอย่างนี่เป็นเพียงแค่สสารที่มารวมกันจริงๆ แต่เรื่องพวกนี้เราก็รู้กันอยู่แล้วละแต่หนังเรื่องนี้มันแค่ตอกย้ำ
เข้าใจเลยว่าถ้ามนุษย์ฉลาดได้เกินปกติ นอกจากมนุษย์จะเข้าใจทุกสรรพสิ่งรอบตัวเข้าใจธรรมชาติจนสร้างสรรค์นวัตกรรมอลังการมามากมายก็ตามเถอะ แต่สิ่งหนึ่งที่มนุษย์ไม่เคยเข้าใจอย่างถ่องแท้คือตัวเรานี้แหละจุดกำเนิดเรา จิตใจของเราอะไรทำให้เกิดอารมณ์ ความรู้สึก ความคิด จิตใจนี้แหละที่มนุษย์ไม่เข้าใจมากที่สุดแม้แต่จิตใจของตนเอง
ในเรื่องนางเอกรู้ทุกสิ่ง รู้ระบบทุกอย่างในร่างกาย รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง จึงสามารถควบคุมแม้กระทั่งเมทาบอลิซึ่มของร่างกายสามารถหรือควบคุมอารมณ์ ความรู้สึกได้ นางเอกถึงกับเอ่ยบอกประมาณว่ารู้สึกเหมือนตัวเองไม่ใช่คนอีกแล้ว เพราะนางรู้ไปถึงว่ามีอะไรต่อมิอะไรที่มาหลอมรวมเป็นตัวตนนางขึ้นมาไม่ใช่แค่เราเป็นเราแต่ยังหมายถึงโมเลกุล นิวเคลียส ระบบร่างกาย ฯลฯ นางมองตนเองไม่ใช่แค่มีเนื้อหนังมังสามีหน้าได้รูปแลดูสวยงามอีกต่อไปแล้ว
ชอบตอนที่ตัวร้ายนอนฟังเพลง สักtattoo ชิวๆ ทำให้รู้สึกเลยว่าเรายังต้องการปัจจัยภายนอกอีกมากมายมาตอบสนองความสุขของเรา หรือเรียกว่ากิเลสได้ป่าว แต่นางเอกไม่ นางไม่จำเป็นต้องใช้พึ่งปัจจัยเหล่านี้ เพราะนางเข้าใจตัวตน เข้าใจโลก เข้าใจกระบวนการที่เพลงขับกล่อมจิตใจเรา นางจึงควบคุมจิตใจตัวเองได้
ชอบตอนที่พระเอกกลัวตายตอนนางเอกซิ่ง นางบอกคนเราไม่ตายจริงหรอก ดูแล้วแบบเออวะ มีเพียงร่างกายเท่านั้นแหละที่สลายไป
สุดท้ายจบด้วยอนัตตาพระพุทธศาสนามากๆ หากโมเลกุลต่างๆไม่ได้หลอมรวมเป็นร่างกายหรือสิ่งของ มันก็จะเป็นเพียงโมเลกุลที่หลอมรวมกลืนเข้ากับธรรมชาติกลายเป็นเพียงอากาศที่ไม่มีตัวตนเท่านั้นเอง
แต่สิ่งหนึงที่ไม่สามารถตอบคำถามตอนจบของหนังได้เลยคือ เราเกิดมาทำไม? เป็นคำถามที่เคยสงสัยมานานและยังหาคำตอบไม่ได้จนบัดนี้
ถ้าไม่เกิดตั้งแต่แรกเราก็จะได้ไม่ทุกข์/สุข ธรรมชาติให้เราเกิดมาทำไมเนี่ยยสงสัย ฮาฮาฮา
และอีกสิ่งหนึ่งเมื่อได้ดูคือรู้สึกทราบซึ้งในตัวพระพุทธเจ้าจริงๆ คือเป็นบุคคลที่น่านับถือจริงๆถ้าไม่มองในแง่ศาสนานะ แต่มองแบบวิทย์คือเป็นอัจฉริยะจริงๆ ถ้าเปรียบเทียบกันคือเป็นนักวิทยาศาสตร์และอาจารย์ระดับโลกระดับจักรวาลเลยเพราะสามารถเข้าใจโลก/จักวาลและถ่ายทอดคำสอนให้คนบนโลกเข้าใจมาเป็นพันๆปีจนบัดนี้ได้ เพราะขนาดอาจารย์ที่เก่งๆจบปริญญาระดับสูงเข้าใจสิ่งที่ตัวเองรู้ แต่บางครั้งถ่ายทอดอออกมาให้คนเข้าใจยังยากเลย อิอิ
ปล.หากใช้คำพูดอะไรผิดพลาดไปขออภัยด้วยน้า พิมจากมุมมองและความคิดเห็นเฉยๆค่าา
LUCY ดูจบแล้วเกิดคำถามทันทีเราเกิดมาทำไม? + บ่น
คือทุกสิ่งทุกอย่างนี่เป็นเพียงแค่สสารที่มารวมกันจริงๆ แต่เรื่องพวกนี้เราก็รู้กันอยู่แล้วละแต่หนังเรื่องนี้มันแค่ตอกย้ำ
เข้าใจเลยว่าถ้ามนุษย์ฉลาดได้เกินปกติ นอกจากมนุษย์จะเข้าใจทุกสรรพสิ่งรอบตัวเข้าใจธรรมชาติจนสร้างสรรค์นวัตกรรมอลังการมามากมายก็ตามเถอะ แต่สิ่งหนึ่งที่มนุษย์ไม่เคยเข้าใจอย่างถ่องแท้คือตัวเรานี้แหละจุดกำเนิดเรา จิตใจของเราอะไรทำให้เกิดอารมณ์ ความรู้สึก ความคิด จิตใจนี้แหละที่มนุษย์ไม่เข้าใจมากที่สุดแม้แต่จิตใจของตนเอง
ในเรื่องนางเอกรู้ทุกสิ่ง รู้ระบบทุกอย่างในร่างกาย รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง จึงสามารถควบคุมแม้กระทั่งเมทาบอลิซึ่มของร่างกายสามารถหรือควบคุมอารมณ์ ความรู้สึกได้ นางเอกถึงกับเอ่ยบอกประมาณว่ารู้สึกเหมือนตัวเองไม่ใช่คนอีกแล้ว เพราะนางรู้ไปถึงว่ามีอะไรต่อมิอะไรที่มาหลอมรวมเป็นตัวตนนางขึ้นมาไม่ใช่แค่เราเป็นเราแต่ยังหมายถึงโมเลกุล นิวเคลียส ระบบร่างกาย ฯลฯ นางมองตนเองไม่ใช่แค่มีเนื้อหนังมังสามีหน้าได้รูปแลดูสวยงามอีกต่อไปแล้ว
ชอบตอนที่ตัวร้ายนอนฟังเพลง สักtattoo ชิวๆ ทำให้รู้สึกเลยว่าเรายังต้องการปัจจัยภายนอกอีกมากมายมาตอบสนองความสุขของเรา หรือเรียกว่ากิเลสได้ป่าว แต่นางเอกไม่ นางไม่จำเป็นต้องใช้พึ่งปัจจัยเหล่านี้ เพราะนางเข้าใจตัวตน เข้าใจโลก เข้าใจกระบวนการที่เพลงขับกล่อมจิตใจเรา นางจึงควบคุมจิตใจตัวเองได้
ชอบตอนที่พระเอกกลัวตายตอนนางเอกซิ่ง นางบอกคนเราไม่ตายจริงหรอก ดูแล้วแบบเออวะ มีเพียงร่างกายเท่านั้นแหละที่สลายไป
สุดท้ายจบด้วยอนัตตาพระพุทธศาสนามากๆ หากโมเลกุลต่างๆไม่ได้หลอมรวมเป็นร่างกายหรือสิ่งของ มันก็จะเป็นเพียงโมเลกุลที่หลอมรวมกลืนเข้ากับธรรมชาติกลายเป็นเพียงอากาศที่ไม่มีตัวตนเท่านั้นเอง
แต่สิ่งหนึงที่ไม่สามารถตอบคำถามตอนจบของหนังได้เลยคือ เราเกิดมาทำไม? เป็นคำถามที่เคยสงสัยมานานและยังหาคำตอบไม่ได้จนบัดนี้
ถ้าไม่เกิดตั้งแต่แรกเราก็จะได้ไม่ทุกข์/สุข ธรรมชาติให้เราเกิดมาทำไมเนี่ยยสงสัย ฮาฮาฮา
และอีกสิ่งหนึ่งเมื่อได้ดูคือรู้สึกทราบซึ้งในตัวพระพุทธเจ้าจริงๆ คือเป็นบุคคลที่น่านับถือจริงๆถ้าไม่มองในแง่ศาสนานะ แต่มองแบบวิทย์คือเป็นอัจฉริยะจริงๆ ถ้าเปรียบเทียบกันคือเป็นนักวิทยาศาสตร์และอาจารย์ระดับโลกระดับจักรวาลเลยเพราะสามารถเข้าใจโลก/จักวาลและถ่ายทอดคำสอนให้คนบนโลกเข้าใจมาเป็นพันๆปีจนบัดนี้ได้ เพราะขนาดอาจารย์ที่เก่งๆจบปริญญาระดับสูงเข้าใจสิ่งที่ตัวเองรู้ แต่บางครั้งถ่ายทอดอออกมาให้คนเข้าใจยังยากเลย อิอิ
ปล.หากใช้คำพูดอะไรผิดพลาดไปขออภัยด้วยน้า พิมจากมุมมองและความคิดเห็นเฉยๆค่าา